Στα 9 του χρόνια, το αγόρι από το Λευκαντί, ένα παραλιακό χωριό έξω από τη Χαλκίδα, έδωσε τα πρώτα δείγματα γραφής, «δραπετεύοντας» από την αποθήκη του σχολείου όπου τον είχε κλείσει η δασκάλα για τιμωρία!
Παράτησε μικρός τα γράμματα και αναζήτησε μεροκάματο στις οικοδομές της Εύβοιας και αργότερα στην Αθήνα, για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του.
Στα 18 του γνώρισε για πρώτη φορά τη φυλακή για 25 ημέρες, επειδή δεν είχε χρήματα για να εξαγοράσει την ποινή που του επιβλήθηκε για κλοπή ενός μοτοποδήλατου, που ποτέ δεν παραδέχθηκε.
Από τότε οι φυλακές έγιναν το... δεύτερο σπίτι του Βαγγέλη Ρωχάμη, απ’ όπου δραπέτευε με χαρακτηριστική άνεση.
O Βαγγέλης Ρωχάμης έζησε μια απίστευτη, σχεδόν μυθιστορηματική ζωή. Όμως ο Ροχάμης δεν ήταν ακριβώς ο άκακος Ρομπέν των φτωχών, όπως αυτοπαρουσιαζόταν. Ούτε ήταν ο αγαπημένος των συγκρατουμένων του. Υπάρχουν πολλές σκοτεινές ιστορίες – ιστορίες που ο ίδιος υποβάθμιζε και οι θαυμαστές του συχνά παρέβλεπαν.
*Τα αποσπάσματα απ' την ΕΡΤ/ΝΕΤ προέρχονται απ' το Αρχείο της ΕΡΤ, το οποίο ευχαριστούμε θερμά για την άδεια χρήσης
