Σοβαρή αντιπολίτευση

Σοβαρή αντιπολίτευση Facebook Twitter
Το σοβαρό δεν είναι εκ προοιμίου το ήπιο και άνευρο. Ούτε κάτι αναγκαστικά σκληρό και αδιάλλακτο. Παίζεται αλλού, στις ίδιες τις θέσεις και στο πολιτικό σχέδιο. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΑΡΘΡΑ
 και ποστ που ισχυρίζονται ότι το πολιτικό σύστημα είναι λειψό δίχως μια «σοβαρή αντιπολίτευση». Πίσω από την έκφραση αυτή διαβάζει κανείς διαφορετικά κίνητρα και προθέσεις. Κάποιοι θεωρούν πως μοναδική σοβαρή αντιπολίτευση είναι η κριτική στήριξη των κυβερνητικών αποφάσεων. Σοβαρή αντιπολίτευση γι’ αυτούς θα ήταν ουσιαστικά μια υπό όρους συμπολίτευση και η δημιουργία ενός ενιαίου χώρου «λογικής πολιτικής» όπου οι αντιθέσεις θα γίνουν απλώς ιδιοσυγκρασιακές αποχρώσεις. Άλλοι, πάλι, λογαριάζουν ως σοβαρή αντιπολίτευση τη συστηματική εναντίωση για την αποδόμηση της πολιτικής κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ως προς αυτό, θεωρούν ότι όλα τα μέσα είναι θεμιτά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή στόχος είναι να γίνεις ξανά κυβέρνηση, νομίζεις πως έχεις το ελεύθερο να αξιοποιείς όλα τα μέσα, ορθόδοξα και ανορθόδοξα: παράδειγμα, αυτά τα αφηνιασμένα τρολ για τα οποία τόσος λόγος γίνεται πάλι στο ψυχόδραμα γύρω από την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.

 Αν όμως έχει ένα νόημα η έκφραση «σοβαρή αντιπολίτευση», αυτό περνάει από κάτι άλλο: από το αν έχει κανείς να πει κάτι διαφορετικό για πέντε-έξι συγκεκριμένα και μεγάλα θέματα του καιρού μας, για να χειραφετηθεί από την «κριτική συμπόρευση» που σιωπά ή αποδέχεται το κύριο πιάτο της κυβερνητικής πορείας. Για να απελευθερωθεί επίσης από την αντιδεξιά των τρολ και της ρηχής εχθροπάθειας. Να μην είναι δηλαδή μια ψευδής αντιπολίτευση, όμηρος των ανώδυνων τόνων, ούτε χώρος πρόθυμος να αποδεχτεί λογικές ισοπεδωτικής καμπάνιας στη βάση της απέχθειας.

Σοβαρή αντιπολίτευση θα ήταν τελικά αυτή που θα εξηγούσε καλά μια πολιτική δύσκολων επιλογών. Χωρίς ρηχούς ριζοσπαστισμούς (που αναλώνονται σε επιθετικές λέξεις) και δίχως ένα άγχος συναίνεσης σε ό,τι θεωρεί «λογική πολιτική» ο Κυριάκος Μητσοτάκης. 

Το σοβαρό δεν είναι εκ προοιμίου το ήπιο και άνευρο. Ούτε κάτι αναγκαστικά σκληρό και αδιάλλακτο. Παίζεται αλλού, στις ίδιες τις θέσεις και στο πολιτικό σχέδιο. Καμιά φορά μπερδεύουμε τη σοβαρότητα με ένα περισπούδαστο ύφος ή με τη θεσμική αβροφροσύνη. Αυτή η τελευταία είναι ουσιαστική διάσταση, αλλά δεν μπορεί από μόνη της να είναι πολιτική πρόταση. Άλλωστε, μπορεί κανείς να είναι πολιτικά σοβαρός και οι θέσεις του να είναι απαράδεκτες – το ΚΚΕ, ας πούμε, διεκδικεί αυτόν τον ρόλο. 

Το πρόβλημα της αντιπολίτευσης, και μάλιστα από τα αριστερά, είναι ότι δεν μπορεί πια να καταφεύγει στα γνωστά τεχνάσματα. Για παράδειγμα, όλη η δύναμη πυρός του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κεντροδεξιάς ήταν κάποτε η θεωρία περί φορολογικής εξάντλησης της μεσαίας τάξης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είχε μια αλήθεια η επισήμανση, ιδίως ως προς κάποια συγκεκριμένα μέτρα και τρόπους με τους οποίους επιδιώχθηκε να «στριμωχτούν» τα μεσαία στρώματα για να βρει δημοσιονομικό χώρο η κυβέρνηση Τσίπρα. Το πρόβλημα όμως της φοροδιαφυγής σημαντικού μέρους των ελεύθερων επαγγελματιών είναι πραγματικό και νευραλγικό, ανεξάρτητα από την κοινωνιολογική μας στάση «υπέρ» η «κατά» της μεσαίας τάξης και ανεξάρτητα από την τύχη του ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως, τώρα που με κάποια μέτρα (συζητήσιμα) η κεντροδεξιά κυβέρνηση επανέρχεται στο θέμα, δεν μπορεί η αντιπολίτευση να δανείζεται τα περί φοροεπιδρομής που έλεγαν (και συνηθίζουν να λένε) στη φιλελεύθερη κεντροδεξιά. Διότι πολύ απλά το ελληνικό πρόβλημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τις εκατό-διακόσιες οικογένειες της ολιγαρχίας ή με το πέντε τοις εκατό των υπερπλούσιων. Η φαντασίωση μιας Εκάλης που θα πολιορκηθεί σαν άλλη Βαστίλη για να ζήσουν καλύτερα οι οικογένειες στο Περιστέρι είναι επιπέδου πρώιμης Μεταπολίτευσης. Οι χρηματοδοτικές ανάγκες ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους δεν μπορεί να εξυπηρετηθούν ούτε από μια φανταστική «δήμευση» των ανώτατων στρωμάτων. Οι νέες κοινωνικές, οικολογικές και επιδιορθωτικές πολιτικές περνούν αναπόφευκτα και από τους «μεσαίους». 

Σοβαρή αντιπολίτευση θα ήταν τελικά αυτή που θα εξηγούσε καλά μια πολιτική δύσκολων επιλογών. Χωρίς ρηχούς ριζοσπαστισμούς (που αναλώνονται σε επιθετικές λέξεις) και δίχως ένα άγχος συναίνεσης σε ό,τι θεωρεί «λογική πολιτική» ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η σοβαρότητα δεν είναι κάποια εγκεκριμένη ονομασία προέλευσης αλλά μια σχέση με την πολιτική, μια δοκιμασία που απαιτεί και την υποχρέωση να λες όχι – ακόμα και στους δικούς σου και στα κοινά σου. Αυτό άλλωστε θα είναι στο μέλλον η διαφορά του πολιτικού λόγου από τα τρολ και την κούφια εικονοπολιτική. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Οπτική Γωνία / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ