Τελικά δεν τέλειωσαν όλα. Ή μάλλον όλα ξαναρχίζουν. Το ότι γνωρίζουμε το τέλος μοιάζει αδιάφορο. Η ΗΒΟ θέλει να ξαναφέρει στο προσκήνιο την ιστορία της πιο κερδοφόρας και εμπνευσμένης σειράς των τελευταίων ετών, του «Game of Thrones», που παρά τις οκτώ σεζόν της άφησε τους εκατομμύρια φανατικούς θαυμαστές της απαρηγόρητους και θυμωμένους με τον τελευταίο κύκλο, μέσα από το πολυαναμενόμενο πρίκουελ «House of the Dragon» και να επαναλάβει την επιτυχία της 17ης Απριλίου 2011, όταν προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο του «Game of Thrones», και μάλλον τα κατάφερε, αφού έπεισε τους τηλεθεατές ότι η θρυλική σειρά είναι εδώ και οι μάχες εξουσίας που θα δοθούν θα είναι πιο δυναμικές και πιο αγωνιώδεις.
Έτσι, κράσαρε το σύστημα του HBO Max, και οι συνδρομητές που συνέρρευσαν στην εφαρμογή την Κυριακή για την πρεμιέρα της σειράς, σύμφωνα με το «Hollywood Reporter», δεν μπόρεσαν να τη δουν και θυμωμένοι στράφηκαν στο Twitter για να εκτονώσουν την απογοήτευσή τους.
Το IGN χαρακτήρισε το πρώτο επεισόδιο «ένα δυνατό, καλά διαμορφωμένο ξεκίνημα του spin-off του "Game of Thrones". Είναι πολύ κοντά στον προκάτοχό του ως προς τον τόνο και το περιεχόμενο, αλλά εγκαθιδρύει αμέσως έναν αγώνα για την εξουσία γύρω από έναν συμπαθή, άβουλο βασιλιά και ζωντανούς νέους χαρακτήρες που θα δώσουν αυτές τις μάχες. Έχουμε επίσης δράκους, ενδογαμία και μεγάλες δυσαρέσκειες. Είναι ωραίο να επιστρέφουμε στο Westeros».
Για το πρώτο επεισόδιο της σεζόν με τίτλο «Οι κληρονόμοι του δράκου», οι ΝΥΤ γράφουν ότι «υπάρχει πάντα ο ίδιος άσχημος θρόνος που εμπνέει τα ίδια άσχημα συναισθήματα – άγχος, φθόνο, δίψα για εξουσία, προθυμία για προδοσία φίλων και συγγενών. Αυτό το τελευταίο είναι σημαντικό, διότι σε αντίθεση με τον αρχικό ανταγωνισμό (του "Game of Thrones") φαίνεται ότι οι περισσότερες προδοσίες δεν θα συμβαίνουν μεταξύ των διαφόρων οίκων του Westeros, αλλά εντός της ίδιας μπερδεμένης οικογένειας».
Είναι πολύ κοντά στον προκάτοχό του ως προς τον τόνο και το περιεχόμενο, αλλά εγκαθιδρύει αμέσως έναν αγώνα για την εξουσία γύρω από έναν συμπαθή, άβουλο βασιλιά και ζωντανούς νέους χαρακτήρες που θα δώσουν αυτές τις μάχες.
Αυτοί είναι οι Targaryen, οι πρόγονοι της Daenerys (της μικρότερης αδελφής του Rhaegar Targaryen και του Viserys Targaryen, θείας του Jon Snow και μικρότερου παιδιού του βασιλιά Aerys II Targaryen και της βασίλισσας Rhaella Targaryen, που εκδιώχθηκαν από τον Σιδερένιο Θρόνο κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Robert Baratheon), οι οποίοι ενσαρκώνουν τους βασικούς πυλώνες του σύμπαντος των «Θρόνων»: εκδικητική μνησικακία, δράκοι και αιμομιξία.
«Οι προφανείς παραπάνω "κλίσεις τους" ήταν μέρος της πρεμιέρας μιας σειράς που έπρεπε να επενδύσει σε μια νέα ιστορία, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα στους θεατές ότι πρόκειται ακόμα για το "Game of Thrones"», γράφουν οι ΝΥΤ. «Υπάρχει επίσης μια περίεργη θεματική ασυμφωνία αν σκεφτεί κανείς ότι το "Thrones" πέρασε οκτώ σεζόν δείχνοντάς μας την καταστροφική τρέλα των κυκλικών αγώνων εξουσίας, χτίζοντας τελικά μια λύση που σχεδιάστηκε για να αφήσει όλα αυτά πίσω. Ήταν ένα επεισόδιο, και μάλιστα ένα πιλοτικό επεισόδιο. Και υπήρχαν λόγοι για να είμαστε ενθουσιασμένοι για το τι πρόκειται να ακολουθήσει τις επόμενες εννέα εβδομάδες» συνεχίζουν, ενώ εγκωμιάζουν το καστ.
«Το καστ φαίνεται σπουδαίο. Ο Matt Smith υποδύεται τον πρίγκιπα Daemon, μια μηχανή σεξ και βίας, ένα άτομο γεμάτο αυτοπεποίθηση, την οποία δείχνει μόνο στην εταίρα φίλη του. Ο Rhys Ifans είναι γεμάτος ολισθηρή ψυχρότητα ως Otto Hightower, το "Χέρι του βασιλιά", ο οποίος περιθωριοποιεί τον αντίπαλό του Daemon, ενώ χρησιμοποιεί τη δική του νεαρή κόρη, Alicent, ως δόλωμα για τον θλιμμένο ηγεμόνα. Ο Steve Toussaint έχει παρουσία και κύρος ως Lord Corlys Velaryon, πλούσιος πρώην ναυτικός, γνωστός ως Sea Snake (ένα από τα άλλα spinoffs που αναπτύσσονται θα εξιστορήσει τα κατορθώματα του χαρακτήρα ως νεαρού άνδρα). Ως Alicent και Rhaenyra, η Emily Carey και η Milly Alcock προσδίδουν γοητεία και πολυπλοκότητα ως τα δύο μισά μιας φιλίας που μοιάζει προορισμένη να διασπαστεί. Ο Paddy Considine είναι καταπληκτικός ως Viserys, με το σκυλίσιο πρόσωπό του να αποπνέει ταυτόχρονα την αδυναμία και τη σκληρότητα του βασιλιά».
Το επεισόδιο ξεκίνησε με μια σκηνή προλόγου που έθεσε δύο βασικά προηγούμενα, καθώς ο Viserys ορίστηκε διάδοχος του παππού του έναντι της μεγαλύτερης ξαδέλφης του, της Rhaenys. Η δαιδαλώδης οικογένεια Targaryen –και πάλι εδώ η αιμομιξία– έχει παράδοση να διαπληκτίζεται για τις διεκδικήσεις της διαδοχής. Οι πατριαρχικοί ηγέτες του βασιλείου θα αντισταθούν στις προσπάθειες να τοποθετηθεί μια γυναίκα στον Σιδερένιο Θρόνο. «Το παιδικό κρεβάτι είναι το πεδίο της μάχης μας», λέει η βασίλισσα. Η σκηνή του τοκετού της ήταν εξαντλητική και φρικτή, καθώς κάθε ελπίδα για συνέχιση της ειρήνης πέθανε μαζί της και με τον νεογέννητο γιο της.
Τα δύο «τουρνουά» κονταρομαχίας είναι μια σεκάνς που κόβει την ανάσα στην οποία, όπως έγραψε ο Mike Hale στην κριτική του για τη σειρά στους NYT, «οι συγκρούσεις έχουν μια αυθεντική δύναμη που θα σας ρίξει πίσω στο κάθισμά σας», ενώ παράλληλα διαπιστώνεται η αφελής αιμοδιψία ενός λαού που, όπως μας υπενθύμισαν επανειλημμένα στη διάρκεια του επεισοδίου, δεν είχε γνωρίσει ποτέ πραγματικό πόλεμο. Όταν ο Viserys ανακήρυξε την κόρη του διάδοχό του λίγα λεπτά αργότερα, εγγυήθηκε ότι τελικά ο πόλεμος θα άρχιζε. Το χάος και η αγωνία έρχονται και το αφελές πλήθος θα γνωρίσει επιτέλους τον πόλεμο.
«Είναι καθαρόαιμο "Game of Thrones" – απλά όχι με τον τρόπο που θυμάστε», γράφει το BBC. «Πρόκειται για μια συναρπαστική κατάσταση, γεμάτη κατανοητά κίνητρα και ηθικά διλήμματα και μια ωρολογιακή βόμβα που χτυπάει με τη μορφή της υγείας του βασιλιά Viserys» λέει και δίνει τέσσερα αστέρια στο πρώτο επεισόδιο της σειράς, σημειώνοντας ότι η σκιά της τελευταίας σεζόν του «GOT» –που επικρίθηκε από πολλούς για την αίσθηση της βιασύνης που τη διακατείχε και τις περικοπές που έκανε στο πρωτότυπο υλικό– πλανάται πάνω από την πρώτη spin-off σειρά της, το «House of the Dragon». «Εξάλλου, ένα prequel που διαδραματίζεται περισσότερα από 100 χρόνια πριν από την κύρια ιστορία, και κυκλοφορεί σε μια εποχή μειωμένης καλής θέλησης, έχει επωμιστεί το σχετικά δύσκολο έργο να ξεπεράσει τον κυνισμό και την αδιαφορία του κοινού. Και όμως, όπως αποδεικνύεται: ο καλύτερος τρόπος για να φτιάξεις "το επόμενο Game of Thrones" είναι απλώς να φτιάξεις περισσότερο "Game of Thrones"» γράφει.
Η ραχοκοκαλιά της θεματολογίας και του λόγου ύπαρξης του «House of the Dragon», σύμφωνα με το BBC, είναι η φράση «καλύτερα να παρέδιδαν το βασίλειο στην πυρά παρά να έβλεπαν μια γυναίκα να ανεβαίνει στον Σιδερένιο Θρόνο».
Πρόκειται για μια ιστορία που αναφέρεται ρητά στις αδικίες και τις ταπεινώσεις που συνεπάγεται το να είσαι γυναίκα σε ένα πατριαρχικό σύστημα: είτε αυτό σημαίνει ότι ανταλλάσσεσαι σαν εμπόρευμα για έναν πολιτικά βολικό γάμο, είτε ότι τηρούνται άνισα πρότυπα όσον αφορά την επιθυμία και τη συμπεριφορά, είτε ότι η γυναίκα περιορίζεται στον μηχανισμό των αναπαραγωγικών της οργάνων. Στο Westeros, η εγκυμοσύνη είναι ένα επικίνδυνο άλμα στο σκοτάδι.
«Πρόκειται για ένα πιο σκοτεινό, πιο σοβαρό, πιο εκλεπτυσμένο έργο – από το οποίο λείπουν οι προσιτές πινελιές του πρώιμου "Game of Thrones" ή οι ζωντανοί, πολύχρωμοι χαρακτήρες του, αν και είναι αξιοσημείωτο το πόσο πολύ αρχικά μοιάζει σαν φυσική συνέχεια της σειράς. Είναι ευχάριστο να βρίσκεσαι ξανά σε αυτόν τον κόσμο που, όπως και στις πρώτες μέρες του "Game of Thrones", ξεκινάει μετρημένα και σχετικά μετριοπαθώς, παίρνοντας χρόνο για να χτίσει τους χαρακτήρες του, να καθιερώσει τις ιδιορρυθμίες τους, τα θέλω τους, τις σχέσεις τους, τις συγκρούσεις τους και σταδιακά τους ελιγμούς τους σε θέσεις που δεν προμηνύουν τίποτα άλλο παρά την πιο αναπόφευκτη αιματοχυσία. Πρόκειται για ένα πλούσιο έργο, καλογραμμένο και όμορφα σκηνοθετημένο, με προϋπολογισμό που ξεπερνά κατά πολύ την πρώτη σεζόν του "Game of Thrones"», γράφει το BBC.
Με τέσσερα αστέρια φιλοδωρεί το πρώτο επεισόδιο (οι κριτικοί είδαν και τα έξι) και ο «Guardian», γράφοντας ότι, εν ολίγοις, όλα είναι όπως ήταν στην ακμή του "GΟT". «Διασκεδαστικά, δυναμικά, με εξαιρετική εμφάνιση και βατό ήχο. Και αυτό, μετά το παράξενα κακό φινάλε μιας σειράς που ήταν μια καταιγιστική επιτυχία συνολικά, είναι μια ανακούφιση. Συνολικά, έρχονται καλές στιγμές».
«Ο Σιδερένιος Θρόνος βγήκε από την αποθήκη και επέστρεψε στη Μεγάλη Αίθουσα του Κόκκινου Φρουρίου. Η γκαρνταρόμπα έριξε τις καλύτερες γούνες της στους ώμους ενός νέου καστ. Ο δημιουργός της γλώσσας High Valyrian, ο David J. Peterson, έχει επίσης βγει από τη χειμερία νάρκη για να δώσει νέους διαλόγους», σημειώνει η εφημερίδα για το πολυαναμενόμενο prequel της επικής σειράς φαντασίας.
«Πρόκειται για ένα prequel μετά το #MeToo, οπότε δεν υπάρχουν σκηνές βιασμού και σεξ που τόσο αγαπήθηκαν στο "GΟT". Θεέ μου, οι φεμινίστριες καταστρέφουν τα πάντα» γράφει χιουμοριστικά η Lucy Mangan και συμπληρώνει ότι «μέχρι το τέλος της πρώτης ώρας, όλα τα βασικά κομμάτια έχουν μπει στο παιχνίδι, αναρίθμητες πολιτικές, εσωτερικές και πραγματικές θύελλες ξεσπούν, παλιές συμμαχίες σπάνε, νέες δημιουργούνται και η προδοσία δεν απέχει ποτέ περισσότερο από όσο το μήκος μιας λόγχης, με τη σειρά να είναι σχεδιασμένη να ανταμείψει πλήρως τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς χωρίς να αποξενώσει τις μάζες που θα την εκτοξεύσουν στην κορυφή της τηλεθέασης».
Ο κατάλογος του επεισοδίου, όπως τον καταγράφει γλαφυρά ο «Guardian», περιλαμβάνει φυσικά αιματηρούς ξυλοδαρμούς, αιματηρούς θανάτους, τρομερές περούκες, βυζιά και κώλους σε οίκους ανοχής, ένα βασιλικό συμβούλιο γεμάτο με ιδιοτελείς ηλίθιους και έναν καλό άνθρωπο, αμέτρητες πολιτικές και πραγματικές καταιγίδες που ετοιμάζονται, συμμαχίες, αντι-συμμαχίες, προδοσίες και φυσικά ένα αυγό δράκου.
Ο Ben Travers του Indiwire δεν δείχνει τόσο μεγάλο ενθουσιασμό για το πρώτο επεισόδιο, σημειώνοντας ότι οι συνδημιουργοί Miguel Sapochnik και Ryan Condal, μαζί με τον George R.R. Martin, κάνουν την καταστροφική επιρροή του μισογυνισμού κεντρικό θέμα της σειράς, αλλά είναι περισσότερο μια βολική ασπίδα παρά ένα διαπεραστικό μαχαίρι.
«Εξάλλου, πρόκειται για prequel του "Game of Thrones" – το πού θα καταλήξει το Westeros έχει ήδη οριστεί. Το να μάθουμε ότι το παρελθόν του δεν απέχει πολύ από το μέλλον του είναι τόσο μέρος του όσο και ένας ασφαλής δρόμος για το πρώτο spinoff του πιο κερδοφόρου franchise. Τα πρώτα έξι επεισόδια στήνουν μια οικεία αλλά και επική ιστορία για το πώς η λανθασμένη περηφάνια, τα ξεπερασμένα έθιμα και η εμμονή με την εξουσία έκαψαν ένα μακρόχρονο βασίλειο. Το καθαρό θέαμα και η (συχνά αηδιαστική) σαπουνόπερα κάνουν την τηλεόραση κατά διαστήματα συναρπαστική.
Κυρίως όμως, το νέο "House" μένει με ασφάλεια στο "Game" που προηγήθηκε, αντί να παλέψει για κάποια ουσιαστική αλλαγή», γράφει ο Travers. Το Indiewire σχολιάζει ακόμα ότι «δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η σειρά είναι αρκετά αξιόλογη. (Εκτός, βέβαια, αν δεν σας αρέσει να παρακολουθείτε πράγματα όπως βασανιστήρια και αιμομιξίες, κάτι που, προς υπεράσπιση της σειράς, έπρεπε να περιμένετε). Ωστόσο, αυτό που θέλει το κοινό και αυτό που νομίζει ότι θέλει το κοινό είναι συχνά δύο διαφορετικά πράγματα. Αν το prequel ικανοποιεί την πιστή, εκτεταμένη οπαδική βάση του franchise, είναι επειδή είναι φτιαγμένη για να κάνει ακριβώς αυτό», γράφει αλλά προσθέτει ότι οι Targaryen δεν είναι οι Roy και το «House of the Dragon» δεν είναι το «Succession» (όπως ακριβώς το «Succession» δεν είναι το «Game of Thrones»).
Εδώ, αυτό σημαίνει μια έντονη, αμείλικτη εστίαση σε μια οικογένεια (αντί για πολλούς οίκους), καθώς και το παρατεταμένο ερώτημα "Ποιος θα πάρει το φιλί από τον μπαμπά Viserys;". Το "House of the Dragon" δεν έχει χρόνο για αστεία, γιατί το "House of the Dragon" έχει σχεδόν μηδενικό χρόνο για διασκέδαση» καταλήγει το άρθρο του Indiewire.
