Δεν γίνεται να μορφωθείς μία μόνο φορά

Δεν γίνεται να μορφωθείς μία μόνο φορά Facebook Twitter
Όταν μιλάμε για την παιδεία στον εικοστό πρώτο αιώνα, μιλάμε για μια μόνιμη διαδικασία εκμάθησης και αλλαγών.
0

«ΣΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ από το Ο Ρολάν Μπαρτ από τον Ρολάν Μπαρτ στο οποίο περιγράφει πώς το υποκείμενο που εκφέρει τη φράση “Σ’ αγαπώ” είναι όπως ο “Αργοναύτης που ανακαινίζει το σκάφος του, στη διάρκεια του ταξιδιού του, χωρίς ν’ αλλάξει όνομα”. Όπως ακριβώς τα μέρη της Αργούς μπορεί να αντικατασταθούν με τον καιρό, αλλά το πλοίο να λέγεται και πάλι Αργώ [...]». 

Έτσι ξεκινάει η Aμερικανίδα συγγραφέας Μάγκι Νέλσον τους Αργοναύτες (εκδόσεις Αντίποδες, σελίδα 12), μια κουίρ, μυθιστορηματική αφήγηση για τη σεξουαλικότητα, το φύλο και τη ρευστότητά τους.

Σκεφτόμουν ότι η ιδέα ενός σκάφους που αλλάζει στη διάρκεια του ταξιδιού είναι μια ωφέλιμη μεταφορά και εκτός της ερωτικής εξομολόγησης. Παρόλο που σχεδιάζουμε τη ζωή μας κατά τρόπο που το προφίλ στο LinkedIn ή στο CV να βγάζει νόημα (το ένα βήμα να οδηγηθεί στο επόμενο, να αυτοπαρουσιάζεσαι με λίγες λέξεις), φαντάζομαι ότι όλοι μέσα μας ξέρουμε πως ο καθένας και η καθεμία είναι σε μια ροή, κάτι που αλλάζει.

Μου φαίνεται αφύσικο κάποιος να αγκιστρώνεται σε όσα διδάχθηκε μικρός. Να καλείται να τα βγάλει πέρα με πράγματα που έμαθε χρόνια πριν. Να συρρικνώνει τις διανοητικές του απολαύσεις στις σιγουριές της παλιάς του ενημέρωσης. Νομίζω ότι το λογικό είναι να αλλάζουμε καθώς ταξιδεύουμε. Να ψάχνουμε τη νέα γνώση που επικάθεται στην παλιά. Να αποδεχόμαστε στη διάρκεια του ταξιδιού πόσο ρευστά γίνονται τα πράγματα όταν τα σκεφτείς υπό το φως νέων πληροφοριών. Το να μαθαίνεις είναι κουίρ.

Έχουμε ανάγκη να μαθαίνουμε διαρκώς. Δεν μπορεί κανείς να μορφώνεται μία μόνο φορά. Οπότε γιατί μιλάμε για τη δημόσια παιδεία σαν κάτι που κάνεις και ξεμπερδεύεις; Με αφορμή το Πολυτεχνείο, σκεφτόμουν ότι η σχετική συζήτηση έχει βαλτώσει στα στοιχειώδη.

Μου φαίνεται αφύσικο κάποιος να αγκιστρώνεται σε όσα διδάχθηκε μικρός. Να καλείται να τα βγάλει πέρα με πράγματα που έμαθε χρόνια πριν. Να συρρικνώνει τις διανοητικές του απολαύσεις στις σιγουριές της παλιάς του ενημέρωσης. Νομίζω ότι το λογικό είναι να αλλάζουμε καθώς ταξιδεύουμε. Να ψάχνουμε τη νέα γνώση που επικάθεται στην παλιά. Να αποδεχόμαστε στη διάρκεια του ταξιδιού πόσο ρευστά γίνονται τα πράγματα όταν τα σκεφτείς υπό το φως νέων πληροφοριών. Το να μαθαίνεις είναι κουίρ.

Η αλήθεια είναι ότι τώρα πρέπει διαρκώς να μαθαίνεις πράγματα. Δεν είναι μόνο η φυσική περιέργεια και η χαρά της ανακάλυψης ή το νόημα της ζωής σου. Στις δουλειές προκύπτουν συνέχεια ανάγκες επανεκπαίδευσης και νέα πεδία ενημέρωσης, ειδικά λόγω τεχνολογίας.

Είναι σοβαρό ερώτημα, λοιπόν, ποιος θα πληρώνει για την απόκτηση ή τη διάχυση της νέας γνώσης. Ποιος θα έχει την «πολυτέλεια» της διαρκούς εμβάθυνσης; Ποιοι θα έχουν τα εργαλεία να «αποκωδικοποιούν» την πολύπλοκη, διαρκή ροή πληροφοριών; Κι ακόμα, ποιοι θα μπορούν να απολαμβάνουν πραγματικά την τέχνη που παράγεται, καλλιεργώντας το γούστο τους και αυξάνοντας την απόλαυσή τους;

Η δημόσια παιδεία δεν μπορεί να παραβλέπει τέτοιου είδους ανάγκες. Παράγεται διαρκώς νέα πληροφορία και χρειαζόμαστε εργαλεία για να την κατανοήσουμε, ακόμα και ελάχιστα, από απόσταση. Η κατανόησή της γίνεται σταθερό πλεονέκτημα γι’ αυτούς που την έχουν και αποκλεισμός για όσους τη στερούνται.

Παράλληλα, παράγεται σημαντική νέα τέχνη και κάποιοι πιστεύουμε ότι η απόλαυσή της και η άντληση γνώσεων απ’ αυτήν δεν πρέπει να αφορούν μόνο τους μορφωμένους αργόσχολους. Τα χάσματα θα διευρυνθούν όχι μόνον εάν η πρόσβαση στη δημόσια παιδεία υποχωρήσει αλλά και εάν περιοριστεί σε αυτά που ίσως αρκούσαν για άλλους καιρούς.

Γι’ αυτό, όταν μιλάμε για το πώς ονειρευόμαστε την παιδεία στη χώρα μας, ίσως είναι καλό να αφήνουμε στην ησυχία τους τις ΗΠΑ με τα ντροπιαστικά δίδακτρα και να μάθουμε απ’ το παράδειγμα άλλων χωρών, όπου η εκπαίδευση ή και η μόρφωση δεν προϋποθέτουν δάνειο ως τα σαράντα ή κληρονομημένο πλούτο.

Η Γερμανία, για παράδειγμα, είναι μια χώρα που επενδύει στην έρευνα και στην εκπαίδευση, με ενημερωμένες βιβλιοθήκες, λειτουργικά αναγνωστήρια και παροχές στους φοιτητές. Σίγουρα οι βιβλιοθήκες τους δεν έχουν απ’ έξω κισσό που αναρριχάται, αλλά αποκτάς πρόσβαση με πολύ χαμηλά ή καθόλου δίδακτρα (και αρκετές, πλουσιοπάροχες υποτροφίες), ο κόσμος που εργάζεται εκεί, απ’ τους ερευνητές μέχρι τους θυρωρούς, αμείβεται, δεν κάνει δωρεάν μαθητεία και γενικώς μπορείς να σπουδάσεις αξιοπρεπώς διάφορα πράγματα, χωρίς να χρεοκοπήσεις ή να υπερχρεωθείς στα είκοσι πέντε σου. Μπορείς με κάποια ρευστότητα να κυλάς ανάμεσα σε διαφορετικά γνωστικά πεδία.

Άλλοι θα θέλουν να σπουδάζουν νέα πράγματα από περιέργεια. Άλλοι θα πρέπει να επανεκπαιδευτούν. Άλλοι να αλλάξουν πεδίο, επειδή η επιλογή ζωής που είχαν κάνει στα δεκαεννιά τούς φέρνει φρίκη. Όταν μιλάμε για την παιδεία στον εικοστό πρώτο αιώνα, μιλάμε για μια μόνιμη διαδικασία εκμάθησης και αλλαγών. Πολλοί θα γίνουν αιώνιοι φοιτητές με διαλείμματα, από ανάγκη, από επιλογή ή και από τα δύο. Μένει να φανταστούμε έναν δίκαιο τρόπο.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Είμαστε αυτοί οι ανιστόρητοι που μιλούν διαρκώς για Ιστορία;

Β. Στεργίου / Είμαστε αυτοί οι ανιστόρητοι που μιλούν διαρκώς για Ιστορία;

Το μάθημα της Ιστορίας στο ελληνικό σχολείο είναι προβληματικό. Οι περισσότεροι πρωταγωνιστές παρουσιάζονται σαν ήρωες σε κακή ελληνική ταινία, όχι ως προσωπικότητες με ηρωικές και μικροπρεπείς στιγμές.
ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ