Οι καλλιτέχνες και τα εμβόλια

Έντεχνος αντιεμβολιασμός και τραυματικές σιωπές Facebook Twitter
Δεν είναι πολύ μακριά, άλλωστε, δηλώσεις εκπροσώπων της καλλιτεχνικής «ποιοτικής» μουσικής σκηνής που αμφισβητούσαν ανοιχτά τη σοβαρότητα της πανδημίας του Covid-19 και στοιχίζονταν εμμέσως πλην σαφώς υπέρ θεωριών συνωμοσίας (π.χ. Θαλασσινός, Μάλαμας, Μπαλάφας).
0



ΤIΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
, που έχει σημάνει το καμπανάκι του κινδύνου για τη μετάλλαξη Δέλτα, το ζήτημα του εμβολιασμού επανήλθε δριμύτερο στην ημερήσια ατζέντα συζήτησης. Κάποιοι καλλιτέχνες, κυρίως δημοφιλείς τραγουδιστές του «λαϊκού» πενταγράμμου (Βέρτης, Μάστορας, Κιάμος, Σαρρή), πήραν με παρρησία θέση υπέρ του εμβολιασμού για επιστροφή στην κανονικότητα της διασκέδασης και όχι μόνο. Η τοποθέτησή τους αλλά και οι οργισμένες αντιδράσεις που δέχτηκαν στα social media από στρατευμένους αντιεμβολιαστές έφεραν στην επιφάνεια το ζήτημα του ποιος επηρεάζει την κοινή γνώμη προς ποια κατεύθυνση και κυρίως το γεγονός ότι ο λαλίστατος για κοινωνικοπολιτικά ζητήματα καλλιτεχνικός κόσμος έχει μείνει σχετικά σιωπηλός ως προς την αναγκαιότητα του εμβολιασμού.

Δεν είναι πολύ μακριά, άλλωστε, δηλώσεις εκπροσώπων της καλλιτεχνικής «ποιοτικής» μουσικής σκηνής που αμφισβητούσαν ανοιχτά τη σοβαρότητα της πανδημίας του Covid-19 και στοιχίζονταν εμμέσως πλην σαφώς υπέρ θεωριών συνωμοσίας (π.χ. Θαλασσινός, Μάλαμας, Μπαλάφας). Ηγετικό ρόλο στα social media ανέλαβε ο ημιεπιτυχημένος παίχτης μουσικού ριάλιτι Γρηγόρης Πετράκος, με ρεπερτόριο στο λαϊκό έντεχνο τραγούδι, όπου ανέλαβε να αποδομήσει τραγελαφικά τα επιστημονικά επιχειρήματα προστασίας απέναντι στην πανδημία.

Η υπεραξιοδότηση των «ανθρώπων του πολιτισμού» στην Ελλάδα, τουλάχιστον μεταπολιτευτικά, έχει να κάνει όχι τόσο με το έργο τους όσο με μια δηλωμένη ή άδηλη ιδεολογική ταυτότητα. Γι’ αυτό, άλλωστε, πολύ συχνά προκύπτει η προσδοκία από αυτούς τους ανθρώπους να μιλήσουν δημόσια για πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα.

Είναι πανθομολογούμενο ότι ο χώρος της διασκέδασης είναι αυτός που έχει πληγεί περισσότερο από κάθε άλλον την περίοδο της πανδημίας. Η δυσφορία των ανθρώπων που δουλεύουν στην ψυχαγωγική βιομηχανία είναι απολύτως εύλογη. Ακόμη περισσότερο και τα παράπονά τους για κάποιες κυβερνητικές παλινωδίες όσον αφορά τα μέτρα που πρέπει να ακολουθούνται στους τόπους διασκέδασης.

Επίσης, είναι κατανοητή η δυσκολία τους να διαχωρίσουν το κοινό τους σε εμβολιασμένους και μη. Αυτό που δεν είναι εύλογο είναι γιατί δεν προκρίνουν δημόσια, με κάθε τρόπο, τη μόνη δυνατή επιλογή επιστροφής στο παρελθόν, τον μόνο τρόπο επαναφοράς του τομέα της ψυχαγωγίας σε κάποια ομαλή λειτουργία, δηλαδή τον καθολικό εμβολιασμό.

Γνωρίζουμε ότι η υπεραξιοδότηση των «ανθρώπων του πολιτισμού» στην Ελλάδα, τουλάχιστον μεταπολιτευτικά, έχει να κάνει όχι τόσο με το έργο τους όσο με μια δηλωμένη ή άδηλη ιδεολογική ταυτότητα. Γι’ αυτό, άλλωστε, πολύ συχνά προκύπτει η προσδοκία από αυτούς τους ανθρώπους να μιλήσουν δημόσια για πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα.

Ειδικά ο χώρος του «ποιοτικού» τραγουδιού, με ροκ ή έντεχνες αποχρώσεις, έχει συνυφανθεί από τη δεκαετία του ’70 με έναν κοινωνικοπολιτικό ή υπαρξιακό ριζοσπαστισμό. Από τη δεκαετία του ’80 και ύστερα, οπότε σημειώνεται η αποστράτευση της ελληνικής μουσικής από το πολιτικό τραγούδι, και μέχρι την έλευση της οικονομικής κρίσης, αυτός ο ιδεολογικός μανδύας της εγχώριας σκηνής μουσικής «ποιότητας» έπαψε να είναι προφανής.

Όμως, λίγο-πολύ, τόσο οι καλλιτέχνες που ανήκαν σε αυτόν τον κύκλο όσο και οι θαυμαστές τους, ακόμη και αν δεν το γνώριζαν, ανήκαν σε αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «πολιτισμική αριστερά», η οποία ξεπερνούσε κατά πολύ την εμβέλεια της κομματικά οριοθετημένης αριστεράς (και η οποία έθετε καλλιτεχνικούς κανόνες και αποκλεισμούς).

Η οικονομική κρίση επαναφέρει όχι τόσο την κοινωνικοπολιτική στιχουργία, όπως θα ανέμενε κανείς, όσο τις δημόσιες παρεμβάσεις καλλιτεχνών και κυρίως μουσικών. Η πλειονότητα αυτών που συντάσσονται με τα «ποιοτικά» είδη είχε συνταχθεί με την αντιμνημονιακή λογική. Άλλοτε με εθνικολαϊκιστικές κορόνες (Σταμάτης Κραουνάκης), άλλοτε με επίκληση φαντασιώσεων νέων δικτατοριών (Βασίλης Παπακωνσταντίνου), άλλοτε με απλές αναπολήσεις μιας αριστερής υπερβατικής παράδοσης αντίστασης (Νατάσσα Μποφίλιου), άλλοτε με αναρχικές διαθέσεις (Στάθης Δρογώσης), η οικονομική κρίση αποτέλεσε την ιδανική ευκαιρία επανατοποθέτησης των ελληνικού «ποιοτικού» τραγουδιού στις ιδεολογικές ράγες επαναστατικότητας, όχι τόσο σε επίπεδο περιεχομένου όσο σε επίπεδο πολιτικών δηλώσεων.

Ενδιαφέρον είχε ότι, με εξαίρεση ακραίες περιπτώσεις, όπως αυτή του φιλοναζισμού του Νότη Σφακιανάκη, οι μουσικοί και τραγουδιστές που συγκαταλέγονται στην ποπ ή λαϊκή σκηνή είτε απέφυγαν να πάρουν ξεκάθαρη θέση, είτε τοποθετήθηκαν ανοιχτά υπέρ του φιλοευρωπαϊκού μετώπου (Σάκης Ρουβάς), είτε εναντιώθηκαν έμπρακτα στην εγχώρια λαϊκιστική μισαλλοδοξία (Δέσποινα Βανδή).

Υπήρξαν, άλλωστε, και σημαντικές εξαιρέσεις από την «ποιοτική» μουσική σκηνή, που αρνήθηκαν ανοιχτά να μπουν στον κυρίαρχο διχαστικό λόγο και έτυχαν έντονης διαδικτυακής και πολιτικής αποδοκιμασίας (Νίκος Πορτοκάλογλου).

Τα τραύματα της προηγούμενης δεκαετίας, μιας σχεδόν εμφυλιοπολεμικής ατμόσφαιρας στους καλλιτεχνικούς και άλλους δημιουργικούς χώρους, δεν έχουν επουλωθεί πλήρως, ακόμα κι αν γίνονται προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση. Ίσως σε αυτή την τραυματική εμπειρία θα πρέπει να αναζητήσουμε σημαντικό μερίδιο εξήγησης για τη σχετική σιωπή γύρω από το θέμα του εμβολιασμού. Όπως και τη μεταστροφή ορισμένων καλλιτεχνών, που συντάσσονται άλλοτε με πολιτικοποιημένες αναγνώσεις της σημερινής πραγματικότητας (π.χ. Μάλαμας) άλλοτε με περισσότερο επιστημονικές προσεγγίσεις (π.χ. Δρογώσης).

Δεν είναι δηλαδή μόνο η εγγενής τάση για την καλλιέργεια μιας μόδας ριζοσπαστικότητας στους εγχώριους καλλιτεχνικούς, και ιδίως μουσικούς κύκλους, και η επιθυμία τους να επικοινωνούν και να καθιστούν την αντισυμβατικότητα επιδραστική και κατά συνέπεια να κλείνουν το μάτι σε «αντισυστημικές» θεωρήσεις της πραγματικότητας αλλά και η πρόσφατη διχόνοια που προκάλεσε η οικονομική κρίση που τους κάνει να αποφεύγουν δημόσιες τοποθετήσεις περί εμβολιασμού.

Αν και έχουμε μπει στην εποχή των influencers, στην εποχή του εκδημοκρατισμού της επιρροής της κοινής γνώμης και του συνεχούς ανακατέματος της τράπουλας των επιδραστικών μέσων, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζητήματα που αφορούν τη δημόσια υγεία έχουν επαναφέρει την ανάγκη για εξειδικευμένο και τεκμηριωμένο λόγο, την επικαιροποίηση της επιστημονικής αυθεντίας.

Κατά συνέπεια, θα ήταν προτιμότερο ίσως να αναζητήσουμε ευθύνες στο πρόβλημα της απροθυμίας σημαντικού τμήματος του πληθυσμού να εμβολιαστεί όχι τόσο στις δηλώσεις ορισμένων καλλιτεχνών και στη σιωπή άλλων όσο στην πολυγλωσσία και στα αντιφατικά μηνύματα που συχνά εκπέμπουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι. Άλλωστε, είναι κοινό μυστικό ότι ο εμβολιασμός υποσκάπτεται έμπρακτα από εκπροσώπους ιατρικών επαγγελμάτων, οι οποίοι καλλιεργούν υπόγεια την επιφυλακτικότητα ή τη σύγχυση στους πελάτες τους για το τι πρέπει να κάνουν και πότε.

«Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα», λοιπόν, όχι μόνο οι καλλιτέχνες και αν συνεχίσουμε χωρίς αξιόπιστες πηγές γνώσεις, εφόσον επιβιώσουμε, σίγουρα δεν θα έχουμε ούτε για νοίκι.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Ιλιρίντα Μουσαράι: «Ο πατέρας μου κατάφερε φέτος για πρώτη φορά να ψηφίσει και να αισθανθεί πολίτης όχι στην Ελλάδα, όπου ζει εδώ και τριάντα χρόνια, αλλά στην Αλβανία»

Πολιτική /  Ιλιρίντα Μουσαράι: «Η Αλβανία δεν είναι η “Κολομβία της Ευρώπης”»

Με αφορμή τις αλβανικές κοινοβουλευτικές εκλογές της 11ης Μαΐου, μία επίκαιρη συζήτηση με την Ιλιρίντα Μουσαράι, την αλβανικής καταγωγής πολιτική επιστήμονα και υποψήφια διδάκτορα στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του ΕΚΠΑ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ