1.ΜΠΟΡΧΕΣ: «Η βιβλιοθήκη είναι μια σφαίρα, το ακριβές κέντρο της οποίας είναι οποιοδήποτε εξάγωνο, και η περιφέρειά της απροσπέλαστη». (Η Βιβλιοθήκη της Βαβέλ, μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, στον τόμο Περί Βιβλιοθηκών, εκδ. Άγρα, σ. 41)
2. ΦΛΩΜΠΕΡ: «Φύλαγε όλα του τα χρήματα, όλα του τα αγαθά, όλα του τα αισθήματα μόνο για τα βιβλία. Ήτανε κάποτε καλόγερος και για τα βιβλία εγκατέλειψε τον Θεό -αργότερα για χάρη τους θυσίασε ό,τι οι άνθρωποι έχουν πιο ακριβό ύστερα από τον Θεό: το χρήμα- έπειτα τους έδωσε ό,τι πιο ακριβό υπάρχει και από το χρήμα: την ψυχή του». (Βιβλιομανία, μτφρ. Ε.Χ. Γονατάς, εκδ. Στιγμή, σ. 40).
3. ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ: «Αλλά δεν σου ’μενε και καιρός κιόλα, δεν σου ’μενε καιρός καθόλου. Γιατί είχε κίνηση για τα παλιά βιβλία - τότε εμείς αγοράζαμε και παλιά βιβλία [...]. Πριν φύγουμε από τη Σταδίου κάτω, είχαμε πολύ παλαιά βιβλία, αλλά λίγο λίγο τα ξεπουλούσαμε - δεν είχαμε, βέβαια, ασχοληθεί συστηματικά με το παλιό βιβλίο. Τι ιστορίες, πολύ παλαιά βιβλία, αυτά είχανε και κέρδος μεγάλο. Γιατί, άμα αγόραζες μια βιβλιοθήκη, έπαιρνες με την οκά και το πουλούσες με το κομμάτι, κι εκεί έχει κέρδος». (Νίκος Παντελάκης, «Σαν να διάβασα ένα βιβλίο», εκδ. Εστία, σ. 124).
4. RYBACK: «Περίπου 800 με 1.000 βιβλία είναι απλά, λαϊκά μυθιστορήματα, πολλά από τα οποία φτηνά αναγνώσματα από κάθε άποψη. Υπάρχει σημαντικός αριθμός αστυνομικών μυθιστορημάτων. Έχει τα άπαντα του Έντγκαρ Ουάλλας, περιπέτειες τύπου Τ. Α. Χέντυ, υπάρχουν ρομάντζα με τη σέσουλα, μεταξύ των οποίων βιβλία της κορυφαίας Γερμανίδας συγγραφέως δακρύβρεχτων μυθιστορημάτων Χέντβιχ Κουρτς Μάλερ, στα οποία υπάρχει έντονη αντίθεση πλούτου και φτώχιας, δύναμης και αδυναμίας και όπου η τιμή και η αγνότητα θριαμβεύουν και η γλυκιά γραμματέας παντρεύεται τον εκατομμυριούχο εργοδότη της. Όλοι αυτοί οι φλογεροί τόμοι έχουν ουδέτερο κάλυμμα, προκειμένου να μην αποκαλύπτεται ο τίτλος τους. Ο Χίτλερ μπορεί να διαβάζει, αλλά δεν θέλει να το μάθει κι ο κόσμος». (Timothy W. Ryback, Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ, μτφρ. Αλεξάνδρα Κονταξάκη, εκδ. Πατάκη, σ. 390)
5. YALOM: «Η δημοπρασία της περιουσίας του Σπινόζα διεξάχθηκε από τον Β. βαν ντεν Χόφε, έναν ευσυνείδητο συμβολαιογράφο που άφησε λεπτομερή κατάλογο των 159 βιβλίων που ανήκαν στη βιβλιοθήκη του Σπινόζα, με ακριβείς πληροφορίες για την ημερομηνία, τον εκδότη και το μέγεθος του κάθε βιβλίου. Το 1900 ο Χέορχ Ρόζενταλ, ένας Ολλανδός επιχειρηματίας, χρησιμοποίησε τη λίστα του συμβολαιογράφου για να προσπαθήσει ν’ ανασυνθέσει τη συλλογή βιβλίων του φιλοσόφου για το σπίτι του Σπινόζα στο Ρέινσμπερχ. Δόθηκε πολύ μεγάλη φροντίδα ν’ αγοραστούν οι ίδιες εκδόσεις, με τις ίδιες χρονολογίες και τόπους έκδοσης αλλά, φυσικά, δεν επρόκειτο για τα ίδια ακριβώς βιβλία που είχε κρατήσει ο Σπινόζα στα χέρια του. Τελικά, ο Ρόζενταλ κατόρθωσε να συλλέξει 110 από τα 159 βιβλία της αρχικής συλλογής». (Irvin D. Yalom, Το πρόβλημα Σπινόζα, μτφρ. Ευαγγελία Ανδριτσάνου, εκδ. Άγρα, σ. 486).
6. DFW & KK: «Είναι ένας λίαν ευφυής τύπος, τέρας βιβλιομανίας, διαβάζει πάνω από 200 (!!!) βιβλία τον χρόνο, τα περισσότερα γομάρια άνω των 500 σελίδων, λάτρης του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλλας, με όλα του τα δίκια, αφού πρόκειται για τη μεγαλύτερη διάνοια που έβγαλε η αμερικανική πεζογραφία τις τελευταίες δεκαετίες. Στο αριστερό του χέρι (κανένα μυστήριο, κανένας συμβολισμός: απλώς είναι αριστερόχειρας) έχει χτυπήσει ανεξίτηλο τατουάζ την καταληκτική φράση του magnum opus του DFW. Η φράση: “And when he came back to, he was flat on his back on the beach in the freezing sand, and it was raining out of a low sky, and the tide was way out”». (Infinite Jest, εκδ. Back Bay Books, σ. 981).
