Αν η συναυλία της Μαντόνα δεν σου φτάνει για να συνειδητοποιήσεις ότι η Αθήνα έχει μεταπηδήσει οριστικά στο στάτους της "πολυπολιτισμικής" /τρελής / νευρωτικής μητρόπολης παρατήρησε τους ανθρώπους γύρω σου / στο μετρό, στα λεωφορεία, εκεί που συγκεντρώνεται μπόλικος κόσμος δηλαδή / η εκκεντρικότητα, το αλλόκοτο καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερες περιοχές, εμφανίζεται ακόμα και σε στιγμές που δεν το περιμένεις / είμαι στις κυλιόμενες σκάλες του μετρό και μπροστά μου ένας σεβάσμιος κύριος που θα μπορούσε να είναι γυμνασιάρχης ή συνταξιούχος υπάλληλος του ΟΤΕ κρατάει σφιχτά μία αναρχική εφημερίδα / την έχει διπλωμένη όπως παλιά οι αριστεροί έκρυβαν την "Αυγή" ή το "Ριζοσπάστη" / θέλω να δω τη φάτσα του μήπως έχω κάνει λάθος / ίσως τα ρούχα είναι vintage και στην πραγματικότητα είναι ένα σούπερ μοδάτο άτομο που απλά κάνει πλάκα / όχι, είναι ο πρώην γυμνασιάρχης μου και πρέπει να είμαι οκ με αυτό / στην παραλία της Βουλιαγμένης τα μεγάφωνα παίζουν κάποια mainstream επιτυχία (Σακίρα;) και μία ηλικιωμένη κυρία κρατάει το ρυθμό με το πόδι της τόσο ζωηρά που νομίζεις ότι από στιγμή σε στιγμή θα πεταχτεί όρθια και θα αρχίσει να κοπανιέται στο χορό / μέσα στη θάλασσα ένας άλλος κύριος φωνάζει δυνατά κάποιες σκόρπιες ακαταλαβίστικες λέξεις σαν να βλέπει εφιάλτη ή κάτι τέτοιο / κοιτάζω γύρω μου αλλά όλοι φέρονται πολύ φυσιολογικά σαν να μην συμβαίνει τίποτα το αξιοπερίεργο / συνεχίζω να κολυμπάω και ω του θαύματος ο κύριος βυθίζεται σε μία ακόμα πιο τρομακτική σιωπή / τρέχω στο ντους που πετάει ωραίο, παγωμένο νερό / μετά αγοράζω τυρόπιτα από το κυλικείο με 1,5 ευρώ και αναλογίζομαι μήπως πέτυχα κάποια ειδική καταπληκτική προσφορά / καρφώνω το στοκ του κυλικείου (επτά τυρόπιτες) και σκέφτομαι ότι με τα 15 μου ευρώ μπορώ να τις σαρώσω όλες / ύστερα από πολυετή, μανιακή θητεία σε νησιά, βράχια, γκρεμούς και άλλες μισάνθρωπες εστίες απομονωτισμού, τα οργανωμένα παραλιακά θέρετρα της Αττικής προσφέρουν τις καθημερινές (Σαββατοκύριακα δεν θέλω να ξέρω) μία πολύ τρυφερή ανάμνηση των διακοπών όπως ήταν παλιά / και υποθετικά θα ήθελα να πηγαίνω συχνότερα γιατί είναι το δεύτερο πιο ωραίο πράγμα στην Αθήνα τα καλοκαίρια / το πρώτο είναι οι νύχτες της / νομίζω μερικά βράδια του Ιουλίου και του Αυγούστου στην Αθήνα είναι τα καλύτερα στον κόσμο / αρκεί μόνο η βαριά τους ανάσα για να μη με σκοτίζει τόσο πολύ το τέλος των διακοπών που φέτος ήρθε νωρίτερα από ποτέ.