ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πού είναι αυτοί με τα απλά κουρέματα, τα απλά ρούχα, χωρίς τις περίεργες φράτζες και το ένα κιλό ζελέ.Χωρίς βραχίολια, φουλάρια κι άλλα αξεσουάρ.Αυτοί που είναι καθαροί χωρίς να έχουν λουστεί με ένα μπουκάλι κολόνια, αυτοί που δεν αφήνουν μουστάκι...

Oποιος θελει να δει κατι καλο και ειναι λατρης του τρομου,πριν λιγο ειδα την ταινια Don't hang up και ομολογω οτι μου αρεσε παρα πολυ.Προκειται για ενα θριλερ που δειχνει ποια καταληξη μπορει να εχει μια φαρσα,αλλα και κατα ποσο μπορει να αντεξει η ανδρικη φιλια μπροστα σε εναν κινδυνο...Οσοι ειστε πιο πολυ αυτου του ειδους,πραγματικα αξιζει να τη δειτε ;)

ειμαι 20 ετων και απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ειχα καταθλιψη δεν αντεχω τον εαυτο μου δεν ξερω τι να κανω στεναχωριεμαι για την εικονα μου για το χαρακτηρα μου για ολα .....

Νιώθω μερικές φορές πραγματικά αδύναμος ψυχικά γιατί σωματικά είμαι κτήνος. Σαν μικρό παιδί. Δεν ξέρω. Είναι ίσως γιατί μεγάλωσα μόνος μου. Και αυτές οι στιγμές με πιάνουν πάντα τις πιο ακατάλληλες ώρες. Όπως τις προάλλες που έκανα ένα λάθος στην δουλεία και βγάλαμε λιγότερη παραγωγή και είχα μπροστά μου τον προϊστάμενο να μου τα χώνει και σε μια στιγμή χωρίς να καταλάβω σήκωσα το χέρι μου και τον χτύπησα. Τον χτύπησα τόσο πολύ που του έτρεχαν αίματα από το στόμα. Φυσικά την επόμενη μέρα δεν πάτησα στην δουλειά γιατί με απέλυσαν. Χρειάζομαι κάποιον ειδικό άμεσα. Δεν αντέχω να μου φωνάζουν. Στο κάτω κάτω ρε φίλε κράτησε τα από το μισθό μου ή ακόμα καλύτερα να καθίσω παραπάνω και να το βγάλω το ποσοστό που χάθηκε. Αλλά να μου μιλάς λες και είμαι ζώο δεν το δέχομαι.

Κάθε φορά που έχω στενοχωριες θέλω μα το Θεό να πάρω επιτόπου μια βαλίτσα με δύο ρούχα και να εξαφανιστώ. Αλλά που να πας χωρίς να σε ρωτήσει κάποιος? Χωρίς κινητό, χωρίς τίποτα. Χωρίς να δώσω σε κανέναν λογαριασμό. Μπουχτισα πια. Αι σιχτιρ Θέλω αεραΘέλω λίγη μοναξια Χωρίς κόσμο, κουτσομπολιδες, υποκριτές, ειρωνες, περίεργους

Είμαι ανάμεσα σε δύο αλλά δεν ξέρω τι να επιλέξω. Θέλω να περάσω στο Μαθηματικό και δεν ξέρω ποιά σχολή να βάλω πρώτη. Μαθηματικό Αθήνας(ΕΚΠΑ) ή Μαθηματικό Κρήτης; Ξέρω πως και τα δύο πανεπιστήμια είναι παγκοσμίως γνωστά και στα top 500, αλλά άλλοι καθηγητές μου λένε να επιλέξω Αθήνα και άλλοι Κρήτη. Θα ρωτήσω και άλλους αλλά θα ήθελα μια γνώμη και από εσάς αν γνωρίζετε (ή έχετε ακούσει).Υ.Γ Αναφέρομαι μόνο για μαθηματικό τμήμα και όχι για εφαρμοσμένα. Επίσης δεν με νοιάζει τόσο η πόλη όσο το πανεπιστήμιο ούτε και η οποιαδήποτε δυσκολία της σχολής καθώς από μόνο του ένα μαθηματικό τμήμα είναι δύσκολο (και έτσι και αλλιώς τα μαθηματικά τα λατρεύω).Υ.Γ 2 Φυσικά σκέφτομαι και τα άλλα τμήματα Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων, Πάτρας και Σάμου αλλά έχω πιο πολύ κόλλημα με Αθήνας-Κρήτης. Δεκτά σχόλια και για τις άλλες πόλεις.Ευχαριστώ εκ των προτέρων και καλό σας βράδυ.

Θα ήθελα την άποψή σας σε σχέση με το παρακάτω ζήτημα. Πολλές φορές, όταν βρίσκω μια κοπελα που μου αρέσει σ'ένα κοινωνικό χώρο(είτε λέγεται κάποιο πάρκο, είτε λέγεται γυμναστήριο κτλ κτλ)και προσπαθώ με κάποιον έμμεσο και ευγενικό τρόπο να την πλησιάσω , συνήθως βλέπω μια νευρικότητα(ντροπαλοτητας) ή ένα κοκκίνισμα του προσώπου ή κάτι παρεμφερές. Βρε 'σεις, είμαι κοντά στα 25 μου, με baby face και δε νομίζω ότι φημίζομαι ούτε για την ομορφιά μου, ούτε για το ύψος μου χαχαχα. Ως προς τι αυτή η στάση εκ μέρους των κοριτσιών;

Σήμερα με τον ηλεκτρικό... περιμέναμε μισή ώρα για να μας γυρίσει τελικά στα Άνω Πατήσια (κατέβαινα Ηράκλειο). Αισθάνθηκα λίγο παράξενα όταν βγήκα από το συρμό κι άρχισα να ακούω τον κόσμο να βρίζει ακατάπαυστα... λίγη ευπρέπεια δεν βλάπτει... καλό βράδυ

Έχουμε φτάσει περίπου 1 μήνα πριν τις Πανελλήνιες και δεν έχω καθόλου όρεξη για διάβασμα. Ψάχνω την όρεξη που είχα στην αρχή μα δεν την βρίσκω. Τώρα είναι πολύ καθοριστική περίοδος και ενώ πρέπει να βάλω τα δυνατά μου και να τα δώσω όλα, εγώ είμαι πιο χαλαρή από ποτέ. Και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Και τελικά χωρίς να έχει τελειώσει όλο αυτό ακόμη, ήδη συνειδητοποιώ ότι είναι υπερεκτιμημένες οι Πανελλήνιες. Αν μας το περνούσαν πιο ανθρώπινα δε θα αγχωνόμασταν τόσο. Τέλος πάντων δεν είναι εκεί το θέμα και δε θέλω να ρίξω ευθύνες κάπου. Δεν έχω καθόλου καλή ψυχολογία. Ξέρετε είναι αυτό που ξέρουμε ποιο είναι το σωστό, αλλά για κάποιο λόγο δεν το κάνουμε. Μήπως είναι τεμπελιά; Ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ. Πάντως θέμα τεμπελιάς δεν ξαναείχα, καθώς όλα τα χρόνια είμαι επιμελής με τα μαθήματα. Πρέπει να στρωθώ στο διάβασμα και να μην με παίρνει από κάτω, ξέρω. Και έχω και πολύ υψηλό στόχο. Και το θέλω πολύ. Γιατί όμως φέρομαι τόσο ανεύθυνα; Τι συμβαίνει; Θα βρω την όρεξή μου; Σας παρακαλώ αν μπορείτε να βοηθήσετε θα το εκτιμούσα πολύ και σας ευχαριστώ για το χρόνο σας!

Στον ερωτα όλα επιτρέπονται ακόμη και ο πόλεμος