ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα ήθελα να σας ρωτήσω γνωρίζει κανείς ότι γράφετε εδώ;απο τους δικούς σας ανθρώπους και αν ναι ποια ηταν η αντίδραση τους ; αν οχι γιατι επιλέγετε να μην τους το πείτε ; Επίσης ένα γενικό σχόλιο που θελω να κάνω ειναι ότι εδώ στις εξομολογήσεις λόγω της ανωνυμίας που προσφέρει αντικατοπτρίζεται ο κόσμος και οχι η δήθενια της καθημερινότητας .Αν αναρωτιέστε για εμενα γιατι γράφω εδώ θα σας απαντήσω ότι αποτελεί έναν τρόπο έκφρασης και ειναι κατι που με κανει να το βγάζω απο μέσα μου και να ακούω τις γνώμες των υπολοίπων

Συνέχεια λες ότι θα φτιάξειΣυνέχεια συγχωρώ τα νεύρα σου, τα ξεσπάσματα σου, τις ζήλειες σου Συνέχεια προσπερνάω και τη πιο μαλακία που θα πεις Το ότι δε μιλάω δε σημαίνει ότι δεν ενοχλούμαι κιόλας Μίλησα 1 2 3 είπες κατάλαβες, κομμένες οι μαλακίεςΟι μαλακίες όμως συνεχίζονταιΕγώ κουράστηκα Εγώ βαρέθηκα Εγώ φεύγω Πρέπει να συνεχίσεις μόνη σου Ε

Μου ειπες αφου με δεις για 2 λεπτα...ποιο το νοημα αγαπη μου τοτε? Να γραψεις την κατακλειδα? Να με πονεσεις?Θελω να μεινεις εστω μια ωρα ή μερα παραπανω να περασουμε μαζι το Σαββατοκυριακο. Να βγουμε καπου για φαι, να περπατησουμε διπλα στην θαλασσα, να παμε για χορο, σε δω να χαμογελας και να σε φιλησω πριν να παρεις το λεοφορειο για επιστροφη. Εκεινο το Σαββατοκυριακο να με αγαπησεις...να ειναι δικο μας. Να ξυπνησω το πρωι και να εισαι το πρωτο πραγμα που θα δω. Σ αγαπω και ας μην στο ξαναπω ποτε ξαναΜαλλον πρεπει να εξαφανιστω εγω...

Οπως νομιζες.Ειμαστε τελειως διαφορετικοι σαν ανθρωποι και δεν ηταν μεγαλος ενθουσιασμος αυτο που ενιωσα.Ηταν κατι αλλο.Και μην νομιζεις οτι ηθελα να νιωσω ετσι.Για αυτο και το καταπιεζα...

Να εξομολογηθώ πόσο λατρεύω το σώμα σου, τα μαλλιά σου, τα μάτια σου. Αλλά κρατιέμαι. Ίσως αν το θέλεις κι εσύ, να σου τα πω από κοντά κάποτε.

Μόλις συνειδητοποίησα ότι είμαι εντελώς μόνη μου από άποψη φιλίας!δεν περίμενα ποτέ ότι θα έφτανα μέχρι εδώ γιατί πάντα είχα φίλους δεν ήμουν κλειστός άνθρωπος.Έχω πολλούς γνωστούς αλλά δεν θα τους χαρακτήριζα φίλους.Αυτόν που μπορείς να πάρεις τηλέφωνο οπότε θες να κάνετε βλακειες μαζί να ξέρεις τελοσπάντον οτι όταν τον χρειάζεσαι θα είναι εκεί για σένα και εσυ γ αυτόν εννοείται! Φταίω φαντάζομαι και εγώ δεν γίνεται να φταίνε μόνο οι άλλοι, έτσι δεν είναι; εξάλλου η απομάκρυνση από μερικούς ήταν συνειδητή.Το θέμα είναι από εδώ και πέρα τι γίνεται;μπορείς από μια ηλικία και μετά (είμαι 26)να κάνεις καινούρια αρχή σε αυτό το κομμάτι;έχει περάσει κάνεις άλλος από αυτή την φάση ;να ακούσω καμιά γνώμη!μήπως παρηγορηθω έστω και λίγο γιατί έχει αρχίσει και με παίρνει από κάτω..

Κλείνει την συνομιλία για να μην φαίνεται στο messenger ,για να μην τον βλέπω φυσικά , και την άλλη μέρα έτοιμη η δικαιολογία "κοιμόμουν " **να σημειώσω δεν είμαστε φίλοι στο φβ *, "κοιμόταν" αλλά το φαντασματακι μπαίνει στο Viber στις 3.

Μια μέρα οι άνθρωποι να διακρίνουν την διαφορά ανάμεσα στην αγάπη και την οικειότητα. Απευθύνομαι κυρίως σε όλες τις γυναίκες εδώ μέσα που, παρόλο που αγαπάτε, προφανώς, τόσο πολύ τον σύντροφό σας, πηγαίνατε και κάνετε σεξ με τον πρώτο εμφανισιμο στο κλαμπ. Και μετά κλαιγεστε εδώ ότι δεν ξέρετε τι να κάνετε. Μιλάω για άπειρες εξομολογησεις τον τελευταίο καιρό. Αν δεν είστε για σχέσεις ξεκαθαριστε το από την αρχή, ξέρετε πόσες υπαρχετε;; Και δεν είναι όλοι οι άνδρες μ*****. Δεν απατούν όλοι όπως δεν απατούν και όλες οι γυναίκες. Έχει καταντήσει κουραστικό να μπω εδώ μέσα και να βλέπω πεταμενες λέξεις αγάπης από άτομα χωρίς αξίες. Γιατί αυτό είστε

Γεια σας,ειμαι 28 χρονων, ανδρας.Θα θελα να γνωριζω την χρονικη διαρκεια της καταθλιψης μου αλλα πραγματικα δεν μπορω να θυμηθω την τελευταια φορα που αισθανομουν οτι ολα ειναι τελεια και οτι γουσταρω τη ζωη μου στο επακρο. Εχω προσπαθησει πολλες φορες να την ξεπερασω αλλα δεν εχω απο που να πιαστω. Μονο ο εαυτος μου, μου εχει μεινει.Δυστυχως ειμαι ενας ανθρωπος που ανεκαθεν σιχαινοταν τους ψευτικους ανθρωπους και δεν εννοω αυτους που λενε ψεμματα. Εννοω ολους εκεινους τους δηθεν ανθρωπους με τα χιλιαδες προσωπεια. Τους φανφαρες, τους αλαζονες, τους μικροπρεπεις, τους ζηλοφθονους, τους διχως παιδεια. Τους βαρεθηκα, τους σιχαθηκα και παροτι δεν μπορω να προσποιουμαι, με αποτελεσμα να χαλιεμαι ψυχικα, συνεχιζω να συναναστρεφομαι μαζι τους, δεσμιος παιδικων φιλιων, συγγενικων σχεσεων κοκ.Πονηρια, ψευτια, δηθενια εχουν γινει ηθικες αξιες και αντικατεστησαν τον ερωτα, την φιλια, την αγαπη, τον αλληλοσεβασμο.Τοσο δυσκολο ειναι πια να βρω εστω εναν ανθρωπο που να με καταλαβαινει και να τον καταλαβαινω?Να μπορουμε να πουμε δυο σοβαρες κουβεντες, να ανταλλαξουμε τους προβληματισμους μας ανιδιοτελως, διχως συμφεροντα, διχως ψοροπερηφανιες, χωρις να θελει να μου δειξει το ποσο μαγκας, εξυπνος και γαματος ειναι.Ας μη ταιριαζουμε, φτανει που θα μπορουμε να κατανοουμε ο ενας τον αλλον.Δυσκολοι καιροι, δυσκολα και τα διλημματα: τα τιναζεις ολα στον αερα και συνεχιζεις να ζεις ως ελευθερος πια ανθρωπος με οποιοδηποτε κοστος?Η συνεχιζεις δεσμιος ηλιθιων συμβιβασμων του παρελθοντος?

Αγόρι που θα μπορούσε να έχει μια κοπέλα, νιώθω τυχερή που σε έχω και είμαι τόσο ερωτευμένη όσο δεν φαντάζεσαι!