ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκέφτομαι εκείνη, σκέφτομαι ό,τι έζησα μαζί της... προσπαθώ να γνωρίσω νέα άτομα αλλά πάντα, αργά ή γρήγορα αυτό-σαμποτάρω την νέα γνωριμία που θα κάνω, δε ξέρω γιατί γίνεται αυτό, δε το κάνω επίτηδες.. π.χ. βγήκα χθες με μία κοπέλα και όταν γύρισα της έστειλα κάπου 6-7 μηνύματα (κατεβατά όλα) να της πω εντυπώσεις μου, τι μου άρεσε, κτλπ και μετά μπαίνω και βλέπω πως με έχει κάνει μπλοκ και έστειλε μήνυμα πως δεν είμαι αυτό που περίμενε. Με μία άλλη βγήκαμε και όταν την ρώτησα πόσο καιρό είναι ελεύθερη μου είπε 3 μήνες και όταν με ρώτησε εμένα και είπα 2 χρόνια και σχολίασε το οτί είναι αρκετός καιρός, της είπα ενώ κοιτούσα αλλού, σαν να σκεφτόμουν εκείνη, πως δεν την ξεπέρασα. Και μετά γύρισα τη ματιά μου προς το μέρος της και είχε ήδη σηκωθεί για να φύγει, και όσο και αν θεώρησα σωστό και ευγενικό να κάνω κάποια κίνηση, κάτι, οτιδήποτε, δεν με πείραξε που δεν αντέδρασα και απλά την άφησα να φύγει.. κάθε φορά που ξημερώνει η μέρα του μήνα στην οποία τα φτιάξαμε, σκέφτομαι "άλλος ένας μήνας μακριά σου.." ενώ κοιτάω τη φωτογραφία της στα σόσιαλ που είναι αγκαλιά με την τωρινή της σχέση... άραγε τον αγαπάει όσο αγάπησε εμένα; άραγε αυτός να την αγαπάει όσο την αγάπησα εγώ; του έστειλα σε μήνυμα το τραγούδι "sanjuro - να την προσέχεις" και ενώ το διάβασε δεν απάντησε. Μετά, αυτή μου έστειλε μήνυμα να μην τον ενοχλήσω, ούτε αυτήν, να προχωρήσω στη ζωή μου όπως προχώρησε και εκείνη καθώς δεν έμεινε τίποτα για μένα να με περιμένει εδώ, μαζί της, κανένα μέλλον. 2 χρόνια χωρίς εκείνη και είναι κυριολεκτικά σαν να μη πέρασε μία μέρα... πως να αγαπήσω άλλη όταν εκείνη ήταν ό,τι πιο ιερό είχα στη ζωή μου; Εύκολο να το συμβουλεύσεις σε κάποιον φίλο σου αλλά -ας το παραδεχτούμε επιτέλους- είναι πολύ διαφορετικά όταν πρόκειται για σένα, καθώς μόνο εσύ ξέρεις τι πραγματικά νιώθεις για αυτό το πρόσωπο, κανένας άλλος παρά μόνο εσύ... πολύ διαφορετικά..

1 χρόνο μαζί και τώρα τελευταία νιώθω ότι του έχει περάσει κάπως ο ενθουσιασμός που είχε.. Όταν μαλώνουμε εγώ είμαι αυτή που κάνω συνήθως την κίνηση να τα βρούμε εκείνος ούτε τηλ παίρνει ενώ στα μηνύματα μια χαρά τα λέει όλα λες και είναι δειλός και δεν μπορεί να με κοιτάξει ή να με ακούσει.. Απο εκεί που γεμίζαμε κάπως τις μέρες μας κάνοντας πράγματσ τώρα οπότε πηγαίνω να τον βρω τις περισσότερες φορές θα είναι με το κινητό ξαπλωμένος χωρίς να έχουμε επικοινωνία και όταν πάω να του μιλήσω για το ότι με ενοχλεί τα ρίχνει όλα πάνω μου και ότι εγώ τον προσβάλλω με όσα λέω και ότι αυτός έτσι είναι.. Όταν νευριάσει γίνεται πολύ απότομος μαζί μου και μου κάνει σπάσιμο νεύρων με την συμπεριφορά του.. Κ μετά ξαφνικά αλλάζει στάση μου λέει πως με αγαπάει πιο πιλυ από την ζωή του πως δεν έχει νόημα η ζωή του χωρίς εμένα και σκέφτεται το μέλλον του μαζί μου.. Πως γίνεται ένας άνθρωπος που λέει αυτά που λέει με τον πρώτο τσσκωμο να τα ρίχνει όλα πάνω σου να προσπαθώ εγώ πιο πολύ από αυτόν και αρκετές φορές να βρίσκει την φυγη σαν λύση..δεν ξέρω τι από ότι λέει εννοεί και γενικά αν βγει κάπου αν δεν προσπαθήσει να φτιάξει τον χαρακτήρα του οτσν μαλώνουμε.. Όταν πάω να του μιλήσω και αρχίζει την ειρωνεία και να τα ρίχνει όλα πάνω μυ με κάνει και εμένα να βγαίνω εκτός πολλές φορές και να υψώνω την φωνή μου.. Αλλά ένας τέτοιος άνθρωπος πως μπορεί να καταλάβει αλλιώς; ×

Είμαστε μαζί ένα χρόνο.. Εγω δουλεύα σεζόν και τώρα σταμάτησα ενώ εκείνος δουλεύει στα χωράφια με τον πατέρα του χειμώνα καλοκαίρι.. Ο πατέρας του έχει πρόβλημα με το ποτό και συνεχώς τον μειώνει και είναι αυταρχικός.. Στην ουσία όλη την δουλειά την βγάζει το αγόρι μου..εγω ειμαι ένας άνθρωπος γενικά που μου αρέσουν τα ταξίδια και όταν του πρότεινα να φύγουμε τώρα τα Χριστούγεννα για λίγες μέρες κάπου αυτός μου είπε πως μπορεί μόνο 2 μέρες να λείψει.. Φοβάται τον πατέρα του δεν μπορεί να πάρει μια πρωτοβουλία και να τιυ πει εγώ θέλω να φύγω 3-4 μερούλες έστω και να κάτσει εκείνος ...λεμε σε ένα χρόνο από τώρα να βρούμε ένα σπίτι να μείνουμε μαζί γιατί αυτός τώρα μένει μόνος του κοντά στους δικούς του και στη δουλειά του κ οι δικοί του ξέρουν το πότε έρχομαι και πότε φεύγω.. Τον αγαπάω αλλά είναι κάποια πράγματα που δεν ξέρω αν μπορουν να αλλάξουν..

Γενικα ειμαι της αποψης οτι οταν μπαινεις σε σχεση με καποιον πρεπει εξαρχης να του δειξεις εμπιστοσυνη. Δεν εχει νοημα να εισαι σε σχεση με καποιον και να μην τον αφηνεις να βγει εξω μονος του, να κοιτας το κινητο του να δεις με ποιες μιλαει, να τον παρακολουθεις κλπ. Τον εμπιστευεσαι μεχρι να σου δειξει οτι δεν ειναι αξιος εμπιστοσυνης, οποτε εκει αποφασιζεις τι θα κανεις. Αλλα το να εισαι σε σχεση και να κρατας τον αλλον με λουρι μη σου φυγει δεν εχει νοημα, γιατι ακομα κ αν σ αυτη την περιπτωση παραμεινει πιστος σε σενα, θα ειναι επειδη δεν μπορει να κανει αλλιως. Το θεμα ειναι να δεις τι θα κανει οταν εχει την ελευθερια να κανει ο,τι θελει. Απο την αλλη στη σημερινη εποχη με τα σοσιαλ μιντια, τα dating apps κλπ ειναι πολυ ευκολο για καποιον να σε απατησει χωρις καν να κουνηθει απο τον καναπε του. Κ οταν λεω "απατησει" δεν εννοω απαραιτητα να κανει σεξ με αλλη, αλλα να στειλει μηνυματα ερωτικου περιεχομενου, να φλερταρει κλπ. Ειναι τοσο ευκολο που οι περισσοτεροι το κανουν. Οσο και αν θελω λοιπον να αφηνω τον αλλον ελευθερο και να μην τον καταπιεζω δυσκολευομαι πολυ επειδη αντιλαμβανομαι ποσο ευκολο εχει γινει πλεον το να απιστησει κανεις. Οταν καποιος με τον οποιο ειμαστε μαζι καθεται διπλα μου κ στελνει μηνυμα κρατιεμαι να μην κρυφοκοιταξω. ¨Η οταν μου δειχνει κατι στο κινητο του κρατιεμαι να μην κοιταξω αν εχει κατεβασμενη καμια εφαρμογη γνωριμιων. Ισως φταιει κ το οτι ειχα κακες εμπειριες στο παρελθον, με ατομα που εβγαινα κ ανακαλυπτα οτι παραλληλα εστελναν μηνυματα σε αλλες ή οτι ειχαν προφιλ σε εφαρμογες γνωριμιων κλπ. Απλα δεν ξερω πως εμπιστευεσαι καποιον εν ετει 2023 που υπαρχουν τοσοι πειρασμοι παντου γυρω μας κ που ειναι τοσο ευκολο για οποιονδηποτε αντρα να ερθει σε επαφη με οποιαδηποτε γυναικα πανευκολα μεσω σοσιαλ κλπ? Πως μπορεις να δειξεις εμπιστοσυνη οταν βλεπεις οτι οι περισσοτεροι πλεον προδιδουν την εμπιστοσυνη σου κ δεν τους νοιαζει καν γιατι αυτο εχει σχεδον φτασει στο σημειο να θεωρειται φυσιολογικο? Πως μπορεις να ξερεις οτι ο αλλος ειναι πιστος σε σενα κ οτι οταν δεν ειστε μαζι δεν στελνει σε αλλες? Ναι, ξερω οτι μονη μου πριν ελεγα οτι απλα τον εμπιστευεσαι μεχρι να σου δειξει οτι δεν ειναι αξιος εμπιστοσυνης. Αλλα απο την αλλη αν ο αλλος εχει μαθει να κρυβεται καλα δεν ειναι κριμα κ εσυ να εισαι για καιρο μαζι του χωρις να εχεις ιδεα τι κανει πισω απο την πλατη σου? Δεν ειναι κριμα να χανεις τον χρονο σου με καποιον που σε κοροιδευει? Δεν θα ηταν καλυτερα να μπορουσες να το μαθεις αυτο νωριτερα κ να εφευγες? Πως ομως μπορεις να το μαθεις αυτο χωρις να γινεις τοξικη και πιεστικη κ χωρις να κανεις πραγματα για τα οποια δεν θα ησουν περηφανη? Δεν εχω ψαξει ποτε κινητο ουτε καν πιανω στα χερια μου κινητο συντροφου μου χωρις την αδεια του, αλλα οσο μεγαλωνω σκεφτομαι "και τι καταλαβα μωρε που το επαιζα ανωτερη? ισως θα πρεπε να το ειχα ψαξει, να εβλεπα οτι ο τυπος με κοροιδευει και να εφευγα μια ωρα αρχιτερα". Εσεις πως βλεπετε ολη αυτη την κατασταση με το φλερτ μεσω σοσιαλ μιντια κλπ?

Δε μπορώ να ξεπεράσω τη πρώην μου με τίποτα , ή δε θέλει ο εγκέφαλος μου να το αφήσει .Ενώ έχω κάνει βήματα μπροστά , βρίσκω λίγο λίγο τον εαυτό μου .Όταν ακούω για εκείνη με πιανει τρέμουλο .Έχω προσπαθήσει με κάθε τρόπο. Ήμασταν αρκετά χρόνια μαζί , όταν μου είπε φίλος πως την είδε με παρέα έξω , από εκεί που ήμουν καλά , έπαθα κατάπτωση .Τη κυνήγησα όσο με άφηνε γιατί είχε γίνει γκρι πέτρα , προφανώς και με άφησε για κάποιον άλλο κ ας μη το παραδέχτηκε ποτέ εγώ το νιώθω .Δε με αγάπησε όπως εγώ κ αν το έκανε δε το έδειξε και με είχε υπόδικο για το παρελθόν συνέχεια .Νιώθω σαν να έχω σύνδρομο της Στοκχόλμης , σαν πλέον να μου έχει γίνει ανάγκη να πέσω στη σκέψη της .Προσπαθώ να δείχνω κομπλέ σε φίλους και σοσιαλ αλλά μέσα μου έχω μόνο πόνο ακόμα.Πως προχωράς μετά τη μεγαλύτερη αγάπη της ζωής σου , περνάει ο καιρός και εγώ εκεί ...

Λοιπόν δουλεύω κάπου άσχετα με το τι σπούδασα , part time άρα λίγα λεφτά και 6/7. Δουλεύω και σαβατοκυριακα και αργίες. Πέρα από τα σαββατοκύριακα και τα χρήματα είμαι καλα εκεί, ξέρω Δεν έχει μέλλον αλλά δεν θέλω να φύγω. Πριν λίγο καιρό έδωσα παραιτηση απλά για να φύγω και να βρω κάτι άλλο αργότερα. Όμως πραγματικά είμουν πολύ στενοχωρημένη ειδικά που τηλ για συνέντευξη για τη θέση που ήμουν. Πέρασα δύσκολα εκείνο το διάστημα, δεν έφυγα τελικά,δεν το μετανιώνω. Απλά είναι πολύ δύσκολο να φεύγεις ειδικά όταν δεν θες ή όταν δεν είσαι σίγουρος. Έχω και την πίεση από το περιβάλλον μου. Δεν ξέρω πως μπορώ να το ξεπεράσω.

Σήμερα πλήγωσα ένα άτομο που έχω συναισθήματα για αυτό και του είπα ότι ξέρω κάτι που έχω μάθει πού τον αφορά και επειδή με πλήγωσε τόσο πολύ αυτό που έμαθα πήγα και του είπα ότι θα έρχομαι να τον βλέπω αλλά μέχρι εκεί. Δεν είχαμε ποτέ σχέση. Είχαμε σχέση ψυχική θα έλεγα... Μακάρι να μπορούσα να έλεγα ότι με πλήγωσε αυτό που έμαθα επειδή έχω συναισθήματα για αυτόν αλλά είναι αγνά και αγαθά όπως ένα λευκό τριαντάφυλλο... Δεν περίμενα να γίνει κάτι. Ένιωθα μια ανώτερη μορφή αγάπης από την σαρκική για αυτό το άτομο. Θα συνέλθει αυτός με αυτά που είπα εγώ όμως θα κάνω καιρό να συνέλθω... Μακάρι να ήμουν λιγότερο συναισθηματική αλλά...

Άσχημο πράγμα να μην σε υπολογίζουν οι γονείς σου,να μην μετράει καθόλου η γνώμη σου η το πόσο πληγώνεσαι με τα λόγια που σου λένε..Δεν είμαι μικρή Όχι..Πανω απο 30 και δεν ξέρετε πόσο προσβλητικό είναι να σου λένε όλη την ώρα βουλωσετο και βουλωσετο..Με πονάει όλο αυτό πολύ,δεν τολμάω να πω κάτι και μου μιλάνε σαν σκουπίδι κ σε έμενα κ στην αδερφή μου ειδικά ο πατέρας μου..Σε κάνει ρεζίλι κ ρόμπα όπου δηποτε δεν τον ενδιαφέρει καθόλου..Δεν υπάρχει σεβασμός τα όρια έχουν ξεπεραστεί κατά πολύ κ το κάνει πιο δύσκολο ότι είμαι άνεργη κ δεν έχω που να πάω..Σήμερα άλλος ένας τσακωμός κ πραγματικά ένιωσα τοσο άχρηστη κ ένα μεγάλο τίποτα..Κόμπιασα και με πήραν τα κλάματα από το παράπονο..Η ψυχή μου έχει γίνει 1000 κομμάτια κ προσπαθώ να μην καταλαβαίνει κανείς τίποτα αλλά πονάω θεέ μου τόσο πολύ..

Σε τρία το πολύ τέσσερα χρόνια θα μπορώ επιτέλους να κάνω την δουλειά που θέλω. Θα μπορώ να έχω ένα ευέλικτο πρόγραμμα και να δουλεύω όσο θέλω και όπως θέλω και να ζω από αυτό. Ακόμα και αν τα λεφτά είναι μέτρια θα βγαίνω οικονομικά και θα είμαι χαρούμενη γιατί κάθε μέρα θα κάνω κάτι που αγαπάω χωρίς καμία πίεση και κανένα άγχος. Θα έχω κάνει όλη την προετοιμασία που χρειάζεται και τι δύσκολο και ψυχοφθόρο κομμάτι θα έχει έκλειψει και το πιο σημαντικό θα είμαι ακόμα πολύ νέα για να το χαρώ. Το μόνο που έχω να κάνω τώρα είναι υπομονή και να πιστεύω στο σχέδιο που έχω φτιάξει.

Δυστυχώς έχω μια απαίσια συνάδερφο. Είναι πολύ νευρικός τύπος, μπορεί και εγώ να την κούρασα κάποιες φορές μέχρι να μάθω τη δουλειά αρχικά αλλά και αυτή είναι πολύ νευρική και αγχωδης με αποτέλεσμα να το μεταδίδει αυτό και να με κανει να μπλοκάρω. Στο κάθε λάθος φώναζε ή με έριχνε στον κεαδα, στα δικά της λάθη όμως μουγκα.Πέρασε ο καιρός, τη δουλειά την έμαθα αρκετά καλά και παρατήρησα ότι συνεχίζει να μου τη λέει για το παραμικρό και αφού έκανε πηγαδάκια με τη γειτονιά μου έκαναν και μαζί όλοι μπουλινγκ σε διάφορα χαζά συν ότι είναι και πολύ αδιακριτη.Το κορυφαίο ήταν ένα τελευταίο που έγινε δε θα μπω σε λεπτομέρειες και θύμωσε μαζί μου και τώρα με έχει καταθαψει και πετάει υπονοούμενα μπροστά μου ότι δεν είμαι καλή συνάδερφος. Εγώ που την έχω ανεχτεί και αυτήν και τη νευρικότητά της,την αδιακρισια της και τον απαίσιο χαρακτήρα της. Πόσο να μη δώσεις σημασία σε αυτό το άτομο; το κλίμα είναι άθλιο. Τρώγομαι μέσα μου και δε μπορώ να μένω ανεπηρέαστη. Λυπάμαι πραγματικά πολυ που για ένα μεροκάματο τα περνάω αυτά.