ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και πραγματικά συμβαίνει κάτι σπάνιο... δε χρειάζεται να κάνω καμιά δουλειά του σπιτιού! Τα κάνει όλα εκείνος και καπάκι φέρνει και τα λεφτά στο σπίτι! (εννοείται αυτό...)Δε ξέρω,, πιστεύω είναι κάτι σπάνιο τη σήμερον ημέρα τέτοια συμβίωση και είπα να το μοιραστώ εδώ γιατί περνάω πολύ ωραία!

να προστατεύω τον εαυτό μου και τους ανθρώπους γύρω μου.Δεν πάει άλλο να καταστρέφω την ψυχολογία μου και την ψυχολογία όσων συναναστρέφονται μαζί μου. Ίσως απαιτείται ωριμότητα, δύναμη ψυχής. Θα το κοιτάξω.

Με το αγόρι μου είχαμε μια μικροπαρεξηγηση. Εκείνος με ειδε με το παντελονι μου και μου είπε ότι πάχυνα και του απάντησα πως του είναι μικρός. Το πήρε όμως κατάκαρδα :(((

να είχα ένα μικρό και απέριττο σπιτάκι που το μπροστινό μέρος να ήταν σε απόσταση αναπνοής απ τη θάλασσα και το πίσω να διέθετε έναν μεγάλο κήπο, Να μενα εκεί μόνιμα με τον άνθρωπο μου και να ρχονταν λίγοι και καλοί φίλοι να τρώμε, να πίνουμε και να περνάμε υπέροχα. Να είχα τη δυνατότητα να ΄βουτάω στη θάλασσα όποια ώρα της ημέρας ήθελα και να εισπνέω ιώδιο κάθε φορά που θ άνοιγα την πόρτα του σπιτιού μου. Τουλάχιστον 20 χρόνια ζωής είναι αυτό. Ειλικρινά αυτό θα μου δινε την απόλυτη ευτυχία.

αναπόλησα τον γάμο με την γυναίκα μου η οποια μόλις έμαθε ότι έφτασα στην εκκλησία έφυγε σαν σίφουνας για να μην με κάνει να περιμένω. Αυτή είναι η σωστή αντιμετώπιση που πρέπει να δείχνετε. Το άλλο είναι ένα ανότο έθιμο που δείχνει ασέβεια.

Με λενε Ηρα.Εγω και η παρεα μου (αλλα 9 ατομα) αποφασισαμε να παμε στο Σανατοριο της Παρνηθας για εξερευνηση και βραδινη περιπέτεια! Πήραμε τα αυτοκινητα μας,οπλιστηκαμε με φακους,νερο κτλ και ανεβηκαμε το βουνο. Ηταν περασμενες 12. Εγω γελαγα με την ψυχη μου και τους κοροιδευα σε ολη την διαδρομη-ειδικα τις 3 φιλες μου που φοβόντουσαν. Οταν φτασαμε εκει αρχισα σιγά σιγά να μπαίνω στο πνευμα. Το σκοτεινο βουνο και το παλιο κτιριο εδιναν μια αισθηση τρομου στην ατμοσφαιρα.. Για να μην τα πολυλογώ μπηκαμε μέσα και 2 φιλοι μας είχαν την φαεινή ιδεα να προχωρησουν μονοι τους γιατι ηθελαν να κανουν σεξ..(πως τους ήρθε η ορεξη εκει μεσα) εγω ημουν καθετη με αυτό γιατί δεν πιστευα οτι πρεπει να χωριστουμε. Αλλα αυτοι εφυγαν.. Κατεβηκαν στο υπογειο.. Μειναμε 8 ατομα. Ελεγα συνεχεια στις 3 φιλες μου οτι είχα ενα κακο προαισθημα που ο Νικος με την Κασσια εφυγαν μονοι.. Αλλα αυτες με κοροιδευαν.. Μετά, οι "αρχηγοι" της παρεας(τους λεγαμε ετσι επειδη αυτοι ειχαν τα αμάξια και το διοργανωσαν) ειπαν να χωριστουμε σε 4 και 4. Εγω έμεινα με την μια φιλη μου την Αμαλία,τον εναν "αρχηγο" τον Πριαμο και τον κολλητό του τον Αγγελο. Δεν επρεπε ποτέ να ακουσω τον Πριαμο και να χωριστουμε...Αλλα ελα που ειμαι ερωτευμενη μαζί του και δεν μπορουσα να του αρνηθω τιποτα.. Καθως προχωραμε,ακουμε κατι σαν πορτα να τριζει στο δασος. Ο Πριαμος παει μπροστα για να δει.. Κανεις δεν ειναι εκει οταν φτανει ομως.. Εγω και η Αμαλια τα εχουμε παιξει και προσπαθουν να μας καθυσηχασουν. Μαλιστα,ο Αγγελος μας λεει οτι ηταν η ιδεα μας και δεν υπηρχε ηχος.. Αλλα τότε ξανα ακουγεται.. Μέχρι και τα αγορια τρομάζουν αυτη την φορα.. Τοτε χτυπαει το κινητο του Πριαμου. Ειναι τα αλλα 4 παιδιά (η Βελισσαρια, η Ερση,ο Γιωργος και ο Φραγκισκος) και μας λένε οτι ακουσαν τις φωνες του Νικου και της Κασσιας απο το υπογειο. Τρεχουμε ολοι κατω και βρισκουμε τους αλλους 4 και ολοι μαζι ενωμενοι παμε στο υπογειο. Εκει βρισκουμε την Κασσια με τον Νικο. Κάτι τυποι (σαν χρήστες ουσιων ειπαν οτι φαινονταν)τους εκλεψαν τα λεφτα και τα κινητα.Γυρναμε τρεχοντας στα αμαξια του Πριαμου και του Φραγκισκου. Βλεπουμε 2 τυπους να ετοιμαζονται να σπασουν το αμαξι του Φραγκισκου!! Αρχιζουμε να τους φωναζουμε ολοι μαζι και ευτυχώς φεύγουν τρέχοντας.Αυτο που θέλω να σας πω ειναι οτι μπορει να μην υπαρχουν φαντασματα και να μην φοβαστε να πατε σε ένα εγκαταλελειμενο μερος(οπως εγω στην αρχη) αλλα κακοι ανθρωποι υπάρχουν! Για αυτο να προσεχετε παντα και καλυτερα να αποφεύγετε αυτες τις περιπέτειες!

Θυσίασα την πατρίδα μου για ένα καλύτερο μέλλον και αυτό δεν θα έρθει ποτέ...είμαι μέσα στην βροχή κ την συννεφιά κ έχω κ σκατά δουλειά...τσάμπα τα μεταπτυχιακά...κ στα 35 δεν υπάρχει κ πολύ φως στο τούνελ...Μήπως τελικά καλύτερα Ελλαδίτσα;

Δεν ενδιαφέρεσαι, έχουμε να επικοινωνήσουμε μέρες...τέρμα το καλό παιδί και φυσικά ούτε φίλοι....απλές, τυπικές, επαγγελματικες σχέσεις....

Ούρλιαξες, κλώτσησες, απείλησες, πλήγωσες και στο τέλος προκάλεσες αηδία σε όλους με τον μορφασμό του νικητή στο προσωπό σου όταν ένιωσες ότι κέρδισες. Για άλλη μία φορά πέρασε το δικό σου, πάνω από την μαυρισμένη ψυχολογία των ανθρώπων γύρω σου. Οι περισσότεροι σε αποφεύγουν, και όσοι είναι αναγκασμένοι να σε συναναστρέφονται, σχεδιάζουν τρόπους να μεγαλώσουν το χάσμα ανάμεσα σας. Δεν ξέρω τι σου έχει συμβεί και σε έχει μετατρέψει σε αυτόν τον άρρωστο άνθρωπο χωρίς την παραμικρή αυτογνωσία η το στοιχειώδες ενδιαφέρον για το πως νιώθουν οι άλλοι. Δεν ξέρω γιατί θεωρείς ότι πρέπει εσύ να είσαι πάντα το κέντρο της προσοχής και να αντιδράς με ζήλια και δράματα στη χαρά των δικών σου ανθρώπων. Δεν ξέρω ποιος σου είπε ότι είναι σωστό να καλλιεργείς ένα κλίμα άγχους, όπου όταν κάποιος δεν καλύπτει τις ανάγκες σου, γνωρίζει ότι θα υποστεί την οργή σου μέχρι να εξαντληθεί. Αυτό που κάνεις είναι άρρωστο!Εγώ γλύτωσα από εσένα. Πλέον δεν μπορείς να μου κάνεις τίποτα. Αργά ή γρήγορα θα σε κάνουν πέρα όλοι, δεν είναι και πολλοί, και θα τους ψάχνεις απεγνωσμένα στα τηλέφωνα για να τους λούσεις με ενοχές και χολή. Έλα όμως που υπάρχει η αναγνώριση κλήσης...

Πόσα βήματα έκανες μπροστά σήμερα; Χθες; Προχθές; Το δικό σου ισοζύγιο βημάτων είναι θετικό ή αρνητικό; Η δύναμη,η αντοχή και τα σκαμπανεβάσματα της διάθεσης του καθενός,διαφοροποιούνται μέσα από την αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους που έχουν βαρύνουσα σημασία στη ζωή του. Και για να σοβαρευτούμε:όποιος φοβάται ν'αγαπήσει αληθινά,είναι εκείνος που δεν έμαθε ποτέ να είναι εκεί στις δύσκολες στιγμές του άλλου. Η φυγή του,θα είναι ΠΑΝΤΑ το άλλοθί του και η κρυψώνα της αδυναμίας του για δέσμευση και ανάληψη ευθύνης.