ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να παρω ενα τηλεφωνο και να πω μια κουβεντα..εχω σκορπιες παρεες αλλα οχι φιλους..ολο νομιζω οτι βρηκα ατομα που μπορω να ταιριαξω και καταληγουν να απομακρυνονται..στελνω μηνυματα να δω πως ειναι και δε μου απαντουν καν!μπορει να ειναι μιζερη η εξομολογηση μου αλλα οντως αυτο μου συμβαινει..εχω προσπαθησει να μαθω αν κανω κατι και ολοι λενε οτι εισαι το καλυτερο παιδι εσυ και δε μπορεις να στεναχωρησεις καποιον.μηπως επειδη ειμαι αρκετα καλοβολη, για αυτο και ολοι ειναι ετσι μαζι μου;

...και γυρίζω στον τόπο μου. εδώ και μέρες μόνο κλαίω. δεν ήθελα να φύγω. οι παρέες μου, οι ασχολίες μου σχεδόν η ζωή μου ήταν εκεί και αναγκαστικά έπρεπε να τα αφήσω πίσω. εδώ δεν έχω κανέναν κι οι γονείς μου δε μπορούν κ δε προσπαθούν να με καταλάβουν.ειλικρινά, δε ξέρω πως θα τα βγάλω πέρα. αισθάνομαι τόσο μα τόσο μόνη.

Είμαι 16 χρονών και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ο αδελφός μου με χτυπάει... Ο κυριότερος λόγος που με χτυπούσε και με χτυπάει είναι Γιατί εχουμε το ίδιο δωμάτιο και θέλει να μείνει μόνος του .....Τώρα πλέον όμως έχει ξεφύγει το πράγμα είναι 21 χρονών και Γιατί ο ίδιος δεν κατάφερε να μπει σε κάποια σχολη και να φύγει κάνει σαν τρελός... Συνέχεια λέει ότι θέλει να φύγει και ότι θα ήθελε Όλοι μας να πεθάνουμε... πλέον με χτυπάει ακόμα και ας μην κανω τίποτα.... Η μαμά μ δεν κάνει τπτ Γιατί τον φοβατε Γιατί οτ Αν νευριάζει μας χτυπάει και κοπανάει έπιπλα και ο μπαμπάς μ δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ..... ωρες ώρες νομίζω ότι είναι τρελός...και τον φοβάμαι

Σε νοιάζομαι πολύ αυτό το ξέρω ,νιώθω πράγματα για σενα,απλά δεν ξέρω αν είναι ικανα,αν αρκούν για να σε βάλω στη διαδικασία αυτή ,ξέρω ότι με θεσ ,ότι αν σου πω μια λέξη θα σαι εκεί αλλά μπορώ να το κάνω ?? Θέλω ??Είμαι πολύ μπερδεμένη..Δεν θελω να σε ξεσήκωσε χωρισ λόγο ,είναι τόσα στη μάσηση ,μακάρι να ήταν αλλιωσ τα πράγματα ,μακάρι να μπορούσα να καταλάβω ποιο είναι το σωστό ,τι πρέπει να κάνω ..

Καλησπέρα παιδιά.Τελειώνω τη σχολή μου και έχω σταμπάρει ένα πανεπιστήμιο στο εξωτερικό (ολλανδία) για να κάνω μεταπτυχιακό . Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν έχω μία ! Και προέρχομαι από οικογένεια η οποία και αυτή δεν έχει μία! Υποτροφία δεν παίζει μιας και άργησα να τελειώσω τη σχολή μου (μια και έπαιζε και δουλειά παράλληλα προκειμένου να βγάλω τα έξοδα των σπουδών μου δεν κωλοβαρούσα δηλαδη (όχι τόσο)) και δεν έχω κανένα τεράστιο μέσο όρο. Υπάρχει καμιά λύση ; Το να πάω και να δουλεύω ταυτόχρονα (πάλι) είναι κάτι που θέλω να αποφύγω! Έχει κανείς καμιά αντίστοιχη εμπειρία και να μου πει πως αντιμετώπισε το πρόβλημα; Ξέρει κανείς αν γίνεται να πάρεις φοιτιτικό δάνειο από τη χώρα που θα πας;

Ίσως αυτό που ζητάω είναι απλά μια ουτοπία, μιας και οι σχέσεις σήμερα έχουν γίνει συνώνυμο της ξεπέτας... Αλλά θέλω τόσο πολύ να γνωρίσω έναν άνθρωπο, και να του ανοίγομαι σιγά σιγά. Να θέλει να μάθει για εμένα. Μέχρι να μάθει τα πάντα για το παρελθόν μου. Αλλά να μη με κρίνει γι' αυτό. Να πηγαίνουμε βόλτες τη νύχτα στο κέντρο και να μου λέει ότι όλα θα πάνε καλά. Δε ξέρω, ίσως απλά είμαι μια χαζή που ζει στο ροζ, ρομαντικό συννεφάκι της. Είναι λίγο γελοίο να είσαι 20 χρονών και να ονειρεύεσαι τέτοια πράγματα (έτσι λένε).

Πάνε 4 χρόνια και ακόμα δεν έχει περάσει βράδυ πριν κοιμηθώ και πρωινό αφού ξυπνήσω που να μην μου έχεις περάσει έστω σαν εικόνα από το μυαλό..Πριν τέσσερα χρόνια λοιπόν γνώρισα μία κοπέλα μέσω Facebook..Κοίταζα την αρχική είδα μια φωτογραφία της έκανα like και ασυναίσθητα έκανα σε όλες :p .. Μέτα από λίγο μου έστειλε μήνυμα..Μη τα πολυλογώ αρχίσαμε μιλάγαμε είχαμε αρκετά κοινά και αρκετά διαφορές..Αυτό ήταν το ωραίο..Συζητάγαμε κάθε μέρα για ώρες..Μετά από μία εβδομάδα μιλήσαμε στο τηλέφωνο ερωτεύθηκα τη φωνή της και εκείνη τη δική μου..Μετά από λίγες μέρες τα 'φτιάξαμε'..Σχέση από απόσταση γιατί εγώ έμενα Πράγα και εκείνη Αθήνα...Ήταν οι πιο όμορφοι τέσσερις μήνες της ζωής μου..Κάναμε όνειρα και μετράγαμε αντίστροφα τη κάθε μέρα μέχρι να έρθει ο καιρός που θα μπορέσουμε να αγγίξουμε η μια την άλλη να μπορέσουμε να ζήσουμε...Στον 5ο μήνα έκανα ένα λάθος που αργά η γρήγορα θα συνέβαινε από τη στιγμή που έτσι είχε ήδη αρχίσει..Με ένα ψέμα..Με ένα τεράστιο ψέμα...Την ταυτότητα μου...Ποια είμαι πως με λένε από που είμαι που μένω κτλ...Η μόνη αλήθεια ήταν ο χαρακτήρας μου και η αγάπη μου για εκείνη..Δε μιλάγαμε μέσω κάμερας της είχα πει ότι δεν είχα και έτσι μείναμε στα τηλέφωνα στο chat και στις φωτογραφίες...Είχα ένα fake profile με φωτογραφίες κτλ..Ήξερα εξ αρχής ότι αυτό θα γινόταν αν δε το σταμάταγα όσο ήταν νωρίς αλλά δε μπόρεσα..Πρώτη φορά ένιωσα όπως με έκανε εκείνη να νιώσω...Έμαθε την αλήθεια και ζήτησε να μάθει ποια πραγματικά είμαι..Παρόλο που της είχα φερθεί κατά αυτόν το τρόπο το μόνο που είπε ήταν "δε με ενδιαφέρει ποια είσαι εγώ είμαι ερωτευμένη με τη φωνή σου το χαρακτήρα σου το μυαλό σου και τίποτε άλλο δε με ενδιαφέρει".. Ποτέ δεν της είπα την αλήθεια...Της έστειλα το account μιας ξαδέρφης μου και της είπα αυτή είμαι..αλλά μη τολμήσεις να μου ξανά στείλεις τελειώσαμε....Είχαν προηγηθεί συζητήσεις πριν από αυτό...πολλές...πήγα να υποκύψω...μα δε μπορούσα...Την έκανα να κλάψει και αυτό δε μου το συγχώρησα ποτέ και ούτε πρόκειται.....Ίσως κάποια μέρα να βρω τη δύναμη και πάω να την βρω και να της πω όλη την αλήθεια...Το πόσο την αγάπησα..το πόσο την αγαπώ και πως δε σταμάτησα ποτέ να τη σκέφτομαι...

για εσάς παιδιά. Εγώ μόνος μου είμαι, κοπέλα δεν έχω , δεν με βοηθούν οι συγκυρίες ( είτε και ο χαρακτήρας μου ) να βρω . Όλα πάνε στραβά όπως θα έλεγε κάποιος. Αλλά, αυτές τις μέρες αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένος. Δεν ξέρω γιατί. Αισθάνομαι τόσο χαρούμενος και καλά με τον εαυτό μου.Προχθές παίζανε μουσική κάποιοι φίλοι μου σε ένα μπαράκι, πήγα και τους άκουσα μόνος παρ` όλο που όλο το μαγαζί ήταν γεμάτο από ζευγαράκια κ φίλους, δεν ένοιωσα ούτε στιγμή " γιατί να είμαι μόνος , να ήμουνα στην θέση τους, τι θα λέει ο κόσμος που με βλέπει μόνο μου( σκέψεις που έκανα παλιότερα)". Τι μου συμβαίνει? Δεν θέλω να χαθεί αυτό που νοιώθω με τίποτα.Γελάω, παίρνω στα θετικά οτιδήποτε αρνητικό μπορεί να " έρθει" προς το μέρος μου , πράγμα που δεν το συνήθιζα..Θέλω να νοιώθω έτσι πάντα....

Μου'πε οτι αν βρει χρονο, θα μου μιλήσει. Πάνω από δέκα μέρες και τίποτα. Όντως δεν έχει χρόνο. Μήπως ήρθε η ώρα να ρίξω τα μούτρα μου και να στείλω;

Τον καιρό που είχαμε σχέση είχε ζητήσει από μια γνωστή μου να πάνε για καφέ. Του είπα ότι αν θέλει να παίζει με άλλες τότε να χωρίσουμε. Έλεγε τα δικά του, ότι θέλει να είμαστε μαζι και τον πίστεψα. Θεώρησα οτι δεν ασχολήθηκε πάλι μαζί της ούτε και με καμια άλλη. Πέρασαν 6 χρόνια χωρίς να μου δώσει αφορμή. Και τώρα μαθαίνω, τους είδε η αδερφή μου μαζί, κάπου πήγαιναν με το αυτοκίνητο. Τόσα χρόνια μέσα στο ψέμα και σε 5 μήνες θα γεννηθεί το παιδί μας. Ακόμα και αν την θυμήθηκε τώρα, μετά από τόσα χρόνια, δεν λέει κάτι. Τόσα χρόνια με έναν άνθρωπο που δεν με αγάπησε ποτέ.