ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιλάμε κάθε μέρα, είναι η πρώτη μου σκέψη το πρωί και η τελευταία κάθε βράδυμε τρομάζειμε τρομάζει γιατί δεν ξέρω τι θέλει από μένα δεν μπορώ να εμπιστευτώ έτσι απλάΔεν μπορώ να κάνω καθημερινότητα κάποιον που δεν ξέρω αν απλά περνάει την ώρα του ή αν όντως βλέπει κάτι σε μένα. Φοβάμαι. Φοβάμαι γιατί δε θέλω να πληγωθώ

Ελπίζω να περάσει γιατι πραγματικα θέλω να το πω κάπου. Λοιπόν, δεν αυνανίζομαι γιατι πολυ απλά δεν τελειώνω με τίποτα. Δεν τελειώνω ούτε με δάχτυλο, όυτε με τριψιμο ,ούτε με στοματικό αν και τα απολαμβάνω όλα. Ο μόνος τρόπος για να τελειώσω, είναι με σεξ στην κατάλληλη στάση. Από εκεί και πέρα είναι δύο λέπτα υπόθεση και μπορω να έχω και πολλαπλούς οργασμους. Το θέμα είναι ότι οκ, στην περιπτωση μου όσο και αν σιχαινομαι που το λεω το μεγεθος μετράει και παραμετράει και εκτος αυτου περναω δυσκολα γιατι εχω σχεση εξ αποστασεως. Πριν ολοκληρωσω ,δηλαδη μεχρι πριν λιγους μηνες , νομιζα ότι κάτι παει πολυ στραβα μαζί μου αλλά μάλλον είμαι αυτο που λεμε κολπικη.

βγαίνει μαζί μου.. δεν είμαστε φίλες, συζητάμε τα πάντα αλλά υπάρχει κάτι παραπάνω ανάμεσα μας το όποιο δεν έχουμε πει ξεκάθαρα..Δεν θα πω είμαι στρειτ..θα πω ημουν στρειτ και με ενδιαφέρει πολύ! Πεμπτη βράδυ θα βγούμε! Πως να την πλησιάσω;; Tι κίνηση να κάνω;

Προσφατα ξεκινησα ενα μεταπτυχιακο και εκει γνωρισα ενα παιδι, με το οποιο απο την πρωτη στιγμη που κοιταχτηκαμε, κολλησα. Δεν ξερω τι ηταν αυτο που με κερδισε τοσο πολυ πανω του, νομιζω πως μαλλον πρεπει να ηταν το εντονο βλεμμα του. Αντικειμενικα δεν θεωρειται ωραιος. Κ ομως δεν μπορω να σταματησω να τον σκεφτομαι. Στο τμημα μου εχω γνωρισει επισης αλλα 2 αγορια, τα οποια αντικειμενικα θεωρουνται ωραια και με φλερταρουν και οι δυο. Και ενω πραγματικα το αναγνωριζω οτι ειναι πολυ ωραια παιδια, δεν μου κινουν καθολου το ενδιαφερον, οσο ο αλλος. Δεν ειναι οτι δεν ειναι ενδιαφεροντα ατομα, ισα ισα. Και χιουμορ εχουν και γενικα ωραια περναω μαζι τους. Ομως δεν μου κανουν το κλικ ρε παιδι μου. Ενω ο αλλος μου εκανε το κλικ τοσο απλα, χωρις καν να προσπαθησει καθολου γι αυτο. Και σας ρωτω: θεωρειτε και σεις οτι το βλεμμα μπορει να παιξει τοσο σημαντικο ρολο στην γοητεια που ασκει ενας ανθρωπος στους αλλους? Σας εχει τυχει να κολλησετε με καποιον ανθρωπο, ο οποιος δεν σας ελκυε τοσο εμφανισιακα, ομως ειχε καθηλωτικο βλεμμα?

εξίσου τρελό με εμένα,ασόβαρο,που να μην τον νοιάζει η γνώμη του κόσμου.Να κάνει τρέλες.Αντί αυτού,ερωτεύτηκα έναν σοβαροφανή μούχλα που τον τρόμαζα:DΆβυσσος...

Ένας γνωστός από παλιά θα κατέβει Ελλάδα για λίγες μέρες και μου πρότεινε να πάμε για καφέ..Ωστόσο εγώ δεν θέλω να βγω μαζί του..δεν έχουμε να πούμε τίποτα είναι η αλήθεια. Πώς μπορώ να πω "όχι" χωρίς όμως να φανώ κακιά..Πρέπει να απαντήσω..Ευχαριστώ προκαταβολικά για τις απαντήσεις σας!!

Μια εβδομάδα τώρα που ξεκίνησε το πανεπιστήμιο(πάω πρώτο έτος) μου έχει κολλήσει πάνω μου ένα παιδί που δεν συμπαθώ ιδιαίτερα για διάφορους λόγους. Όπως για παράδειγμα επειδή είναι από επαρχία μειώνει συνεχώς τα παιδιά που ζουν ακόμα με τους γονείς τους(όπως εμένα δηλαδή) λέγοντας μας φλώρους κλπ. Όταν έρχεται σε μένα και κάνουμε παρέα δεν λέει ποτέ τίποτα ενδιαφέρον και αν δεν ξεκινήσω εγώ κάπως τη συζήτηση αυτός κάθεται μούγκα και σε γενικά πλαίσια τέλος πάντων τον βρίσκω αδιάφορο σαν χαρακτήρα και θέλω να γνωριστώ με άλλα παιδιά αλλά μου είναι δύσκολο γιατί κολλάει συνεχώς πάνω μου το παραπάνω άτομο.. Και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω γιατί δεν θέλω να του το πω χύμα γιατί θα πληγωθεί αλλά από την άλλη όσο περνάει ο καιρός νιώθω ότι θα δημιουργηθούν παρέες και θα μείνω στην απέξω. Καμιά συμβουλή παιδιά;;

Ήμουν μικρή και ήθελα να μεγαλώσω να ερωτευτώ.. Τώρα μεγάλωσα και θέλω ν γίνω πάλι μικρή όπως ήμουν πριν ερωτευτώ μ έπιασε το μαραζι :-(

Την ώρα που με λούζει, μου λέει:"να βάλουμε ΜΑΣΚΟΥΛΑ;" "Να μη βάλεις τίποτε" του λέω. Ξέρει πόσο μου τη σπάει με τα υποκοριστικά του. Επίσης ξέρει πως βαριέμαι και θέλω να τελειώνω γρήγορα. "Βάζω μάσκες στο σπίτι, δε χρειάζεται"."Μπα, δε σου φαίνεται" (!!!!!)."Καλά κάνει"."Είναι δυσφήμηση για εμένα" (λέει, ενώ ΒΑΖΕΙ ΜΑΣΚΟΥΛΑ).----------------------------------------------------------------------------------------------------"Τις μύτες όπως πάντα";"Όχι Τάκη, αποφάσισα να τα κόψω κοντά"."Θα τα ΑΦΗΣΟΥΜΕ να μακρύνουν άλλη μια παλάμη. Να φτάσουν μέχρι...εδώ" (το χέρι του δείχνει κάπου πίσω μου, δεν μπορώ να δω)."Σκέφτηκα ΝΑ ΤΑ ΚΟΨΩ ΚΟΝΤΑ".Εκείνος έχει αρχίσει να μου κόβει τις μύτες σιγοτραγουδώντας κάτι αυτοσχέδιο. Υπομονή, λέω μέσα μου (του έχω αδυναμία πανάθεμά τον)."Εντάξει;", με ρωτάει, κρατώντας μου τον καθρέφτη ώστε να δω... ότι μου πήρε ελάχιστα τις άκρες. Κοιταζόμαστε αμίλητοι μέσα από τον μεγάλο καθρέφτη, ενώ προσπαθώ να θυμηθώ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΩΤΗΣ ΜΟΥ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ."Εντάξει", του λέω. Εκείνος πιάνει ευχαριστημένος με τον εαυτό του (;;;) το πιστολάκι. "Πως θα τα ΚΑΝΟΥΜΕ";"Απλά στέγνωσέ τα"."Θα τα ισιώσω", λέει. Και το κάνει.Πλήρωσα κι έφυγα. ΑΦΟΥ πρώτα έκλεισα το επόμενο ραντεβού. Και ΑΦΟΥ του άφησα το καθιερωμένο φιλοδώρημα.Ήπια μεσημεριάτικα ένα ποτήρι κρασί για να γιορτάσω την ήττα μου.

Απόσταση σπίτι - δουλειά: 15' με το αυτοκίνητο (και μάλιστα το 90% σε κεντρικούς δρόμους και όχι στενά)Και αναρωτιέται κανείς: Σε μια τόσο μικρή απόσταση, πόσες μαλακίες μπορεί να δεις?Απάντηση: Άπειρες.Από τον τύπο που έχει στοπ και έρχεται μαλλιοκούβαρα, μέχρι τον τύπο που με βλέπει ότι δεν έχω ορατότητα στο στοπ και βγαίνω δειλά σιγά-σιγά για να δω και επίσης έρχεται μαλλιοκούβαρα.'Η την τύπισσα που σταματάω σε απίθανη ανηφόρα γιατί έχω στοπ και κολλάει από πίσω μου. Ή την τύπισσα που ενώ είμαστε σε διπλό δρόμο που προφανώς 2 αυτοκίνητα δεν χωράνε, και ενώ έχει άπλετο χώρο να κάνει στην άκρη στη δική της πλευρά, χώνεται και με αναγκάζει να μπω μέσα σε πάρκιν πολυκατοικίας με τη μούρη.'Η το μηχανάκι που ενώ είμαστε σε κεντρικό δρόμο και έχω βγάλει δεξί φλας, αποφασίζει να με προσπεράσει από τα δεξιά. Ή το μηχανάκι με τον τύπο που έχει και το παιδάκι του πάνω (χωρίς κράνος), σε κεντρικό δρόμο πάει αμέριμνος και χαζεύει γύρω-γύρω τα μαγαζιά και δεν πάει ευθεία, αλλά αριστερά-δεξιά από τη μία άκρη της λωρίδας στην άλλη.Και δεν είναι μόνο τα οχήματα. Μητέρα με το παιδί της που κυριολεκτικά πετάγεται στο δρόμο χωρίς να έχει κοιτάξει και μάλιστα πετάγεται πίσω από ένα παρκαρισμένο SUV όπου δεν υπάρχει περίπτωση να τη δεις ποτέ. Εννοείται ότι δεν είναι σε φανάρι η διάβαση.Και το αποκορύφωμα? Τα 2 ποδήλατα με τους 20άρηδες που πέτυχα τις προάλλες: είμαι σε δρόμο που έχει προτεραιότητα. Όλοι οι κάθετοι έχουν στοπ και είναι μονόδρομμοι. Αυτοί βρίσκονται σε έναν από τους καθέτους με στοπ και πάνε και ανάποδα (!) θέλοντας να διασχίσουν το δρόμο που είμαι. Γνωρίζοντας την περιοχή και παρότι έχω προτεραιότητα, κόβω λίγο και κοιτάω από την πλευρά όπου είναι το νόμιμο να διασχίσει κάποιος. Αυτοί πετάγονται από την άλλη και ίσα που τους πρόλαβα.Χωρίς να έχω πει τίποτα (ούτε καν κόρνα δεν πάτησα, δεν πατάω γενικά εκτός σε περίπτωση κινδύνου) μου τη λένε κιόλας ότι δεν προσέχω (!) και ότι αν τους χτυπήσω θα τους πληρώνω μια ζωή.Ήταν η στιγμή που λύγισα, πραγματικά. Τράβηξα χειρόφρενο, κατέβηκα από το αυτόκινητο. Ευγενικά τους επεσήμανα ότι είναι ανάποδα και παραβιάζουν τον κ.ο.κ. και ότι βρίσκομαι σε δρόμο με προτεραιότητα. Και να τους χτύπαγα, δεν θα τους πλήρωνα καθώς ο κ.ο.κ δεν ισχύει μόνο για τα αυτοκίνητα αλλά για κάθε όχημα που κινείται στους δρόμους. Επίσης και να τους πλήρωνα, έχω ασφάλεια, νομική προστασία, δικηγόρο, ασφαλιστή. Δεν θα κουνούσα ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι για την υπόθεση. Αντίθετα αυτοί σίγουρα θα είχαν χτυπήσει και θα ταλαιπωρούνταν με γιατρούς και ανάρρωση.Επαναλαμβάνω, όλα αυτά τα είπα ευγενικά, μιλώντας στον πληθυντικό (όχι επειδή ήταν 2, πληθυντικός ευγενείας ήταν) και χωρίς καμία ειρωνεία. Μου απάντησαν στον ενικό με σεξιστικά σχόλια του τύπου "τράβα στον αντρούλη σου", "βάψε κανένα νύχι" κλπ. Καμία πρωτοτυπία δηλαδή να έχουμε και κάτι να λέμε!Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι, εντάξει τους άλλους δεν τους σκέφτονται και δεν τους υπολογίζουν, τον εαυτό του δεν τον σκέφτονται; Δεν φοβούνται έναν τραυματισμό που μπορεί να είναι από μόνιμος έως μοιραίος;Τέλος πάντων, θέλω να καταλήξω: πού είναι η παιδεία στους δρόμους, αγαπητοί φίλοι;