Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Πριν ενα χρόνο γνώρισα μια κοπέλα η οποια μου άρεσε αλλά ευγενικά μου ξεκαθάρισε οτι ηταν σε σχέση. Πριν λίγες μέρες και ενώ εχουμε ψιλό χαθεί γιατί αλλάξαμε δουλειες και εδώ και 6 μήνες δε βλεπόμαστε πια με έκανε αντ στο φβ και μου έστειλε να με ρωτήσει τι κανω και να μου πει οτι χαθήκαμε,της έλειψα και να κανονι καφέ..Εγω τωρα να καταλάβω οτι χώρισε και μ θέλει για καβάτζα ή όντως παίζει να ειναι αληθινό το ενδιαφέρον;( στο φβ δε φαίνεται αν εχει ακομα σχεςη αλλά υπαρχουν ακομα οι παλιές φωτογραφίες) Σημειωτέον οτι παλιά οταν της ειχα προτείνει να βγούμε είχε αρνηθεί ευγενικά αλλά ακόμα και μετά από αυτό ηταν πολύ γλυκιά μαζί μου..τα φώτα σας!
Βρήκα δυο άσπρες τρίχες σήμερα είμαι κοπέλα 25 ετών Στην αρχή νόμιζα ήταν καμένες μετα το πήρα απόφαση.. Παιδιά τι γίνεταιΥπάρχει άλλη με ανάλογη εμπειρία;;;;
...από ταινίες ή σειρές, ποια θεωρείτε ότι είναι η σκηνή που την χαρήκατε/ταυτιστήκατε/επιθυμούσατε να συμβεί όσο τίποτα;Για εμένα, όταν η Στέλλα κοιμήθηκε με το Σωτήρη (Είσαι το Ταίρι μου).Αν υπήρχε τίτλος σε αυτή τη σκηνή θα ήταν: ΔΙΚΑΙΩΣΗ!
Γεια σας ειμαι 14 χρονων και θα ηθελα να ξερω αν ειναι καταλληλη η ηλικια μου για τρυπα στον αφαλο... Ειχα επισκεφτει ενα στουντιο το οποιο κανει τατουαζ και piercing και μου ειπαν πως για να κανω πρεπει να γινω 16 -17... Αντιθετα σε αλλα στουντιο που πηγα μου ειπαν πως πρεπει να εχω κλεισει τουλαχιστον τα 14 για να ειμαι πιο αναπτυγμενη.... Αν καποιοι απο εσας γνωριζουν περιπου σε τι ηλικια ειναι καλυτερο να κανω τρυπα στον αφαλο, να μου απαντησουν.... Ευχαριστω
παιδια οι μονες σκηνες που δακρυζω ειλικρινα ειναι1)οταν ο μακοναχι στο ιντερστέλαρ βλεπει τα βιντεο απο τα παιδια του που μεγαλωνουν και κλαίει 2)στο ντολτσε βιτα οταν ο αντωνης παιρνει τη χριστινα απο το γαμο με τον αγγελο
Πάρτα μανούλα με μια ευχούλα απ' την ψυχη.....Πολλές φορές η αδερφή μου μου λέει ότι με έχει καταστρέψει η μνήμη μου. Εκείνη όμως τη στιγμή τη θυμάμαι πάντα. Ήταν η γιορτή της μητέρας Μάιος 1980. Πήγαινα στο νηπιαγωγείο και η κυρία Δέσποινα είχε δώσει σε όλη την τάξη από ενα λουλούδι το οποίο θα το μαδούσαμε τραγουδώντας το παραπάνω τραγουδάκι και θα πετούσαμε τα πέταλα του προς την κατεύθυνση που βρίσκονταν οι μητέρες μας. Όταν ξεκίνησα το τραγούδι κοίταξα πίσω μου και είδα ενα συμμαθητή μου το Δημήτρη ο οποίος τραγουδούσε διστακτικά και δεν έκανε την κίνηση που έκαναν τα άλλα παιδιά. Η μητέρα του δίπλα στη δική μου του χαμογελούσε. Μια εικόνα που αμφιβάλλω αν θυμάται και ο ίδιος. Εχθές ήταν η κηδεία της μητέρας του Δημήτρη. Ο θάνατος αυτός σαφώς δεν επηρέασε την οικογένεια μου ούτε τη ζωή μου. Μου έφερε στο μυαλό όμως εκείνη τη σκηνή που τόσα χρόνια μετά δεν μπορώ να ξεχάσω. Μου έφερε στο μυαλό κάποια παιδικά πάρτυ στο σπίτι του με τα πετυχημένα γεύματα της μητέρας του, ασήμαντα ίσως πράγματα αλλά τόσο ευχάριστα σαν αναμνήσεις.Επειδή στην κηδεία της ντράπηκα να κλάψω κι επειδή δεν τολμάω να μοιραστώ με κανέναν τις αναμνήσεις αυτές για να μη μου πει πως ότι θυμάμαι χαίρομαι θα ήθελα να τις μοιραστώ με αγνώστους. Και να πω στην αγαπημένη καλόβολη εκείνη γυναίκα ένα τελευταίο αντίο και ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις ωραίες στιγμές που πέρασα σαν παιδί στο σπίτι της
φαινεται πως γυναικες θελουν να κανουν σχεση και οικογενεια(ως επι το πλειστον) σε αντιδιαστολη με τους αντρες που θελουν μονο το σεξ απ αυτες περιστασιακα.τι τελεια που περναμε σε εναν κοσμο που δε συναντιουνται ποτε τα ''θελω'' των δυο φυλων