Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
...σύζυγο. Να παρακαλάω να χωρίσουμε, να μην ξέρω πια τι να κάνω και τι να πω για να το πάρει απόφαση, και εκείνος να μου λέει το επικό: "δεν μπορώ να σε αφήσω μόνη σου, μου έρχεσαι κρίμα".
Κάθε φορά που τσακώνομαι με το φίλο μου εξαφανίζεται για μέρες,αρκετές έως πολλές (εξαρτάται και το πόσο σοβαρός είναι ο τσακωμός).Κι όσο κρατάει μούτρα τόσο νευριάζω κ εγώ που δεν επικοινωνεί (έχει διάφορα ψυχολογικά και κλείνεται) και δεν τον παίρνω ουτέ εγώ με αποτέλεσμα να κάνουμε να μιλήσουμε μέχρι και μήνα ή και παραπάνω (μια φορά που είχαμε χωρίσει μετά από καυγά).Τελικά στέλνει κάποια στιγμή αφού πια έχω απογοητευτέί και πάντα τα βρίσκουμε έστω και με δυσκολία.Είμαστε 2 χρόνια μαζί και πραγματικά στην αρχή έκανα προσπάθειες να επικοινωνώ αλλά πλέον αυτό με έχει κουράσει γιατί μου δείχνει ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί τίποτα κι έτσι κι εγώ έχω εγκαταλείψει.Και δεν είναι μικρός,είναι 25 κ εγώ 26.Πώς θα το χειριζόσασταν στη θέση μου;
Κάτι έχω πάθει τελευταία και έχω αποσυντονιστεί εντελώς. Πήγα για δουλειά νωρίτερα και μιλούσα με τη μάνα ενός παιδιού. Της εξηγούσα δηλαδή τις αδυναμίες του γιου της σε ωραίο συνεργατικό κλίμα. Καθώς κρατούσα τη φωτοτυπία στα χέρια μου, άρχισα να διαβάζω: "Η γιαγιά έφτιαξε 25 κωλαράκια (αντί για κουλουράκια) και τα μοίρασε στα 5 εγγόνια της.." Τότε η μάνα άρχισε να γελάει και εγώ κοκκίνησα σχετικά. Και μου κάνει μια, εντάξει δεν πειράζει. Σαφώς και δεν έγινε κάτι τρομερό, αλλά πρέπει να συνέλθω.
Που όταν θέλουν μια γυναίκα και για χ, ψ δυσκολίες δεν είναι μαζί ή θέλει προσπάθεια το πράγμα, δε μπορούν να προχωρήσουν άμεσα σε κάποια επόμενη;; Θέλω να με ερωτευθεί κάποιος όπως ερωτεύομαι εγώ και κάνω πολύ καιρό να προχωρήσω... Χρειάζομαι έναν αντίστοιχα επιλεκτικό άντρα δίπλα μου. Νισάφι με αυτούς για τους οποίους είμαι ένα ακόμα ψάρι στο νερό. Επίσης πιστεύω πως κανένας δεν αντικαθιστάται, είμαστε όλοι ξεχωριστοί και αξίζουμε ιδιαίτερο θαυμασμό από τους συντρόφους μας. Εσείς που με ευκολία ψάχνετε άλλες πορτοκαλιές, φαντάζομαι δεν είχατε ποτέ δεντράκι στον κήπο σας.
να ήξερα ποιά απ'αυτά που λέει και γράφει,είναι η αλήθεια της.Θα μου ήταν πιο εύκολο να ξαναπροσπαθήσω.Θέλω να τη δω,να της δώσω ό,τι της πήρα και να μ’ένα τρόπο απλό,να γίνει ό,τι μας αξίζει...αλλά αν ήθελε,θα ήταν ξεκάθαρη,αντί να θολώνει όλο και πιο πολύ την κατάσταση με τα λεγόμενά της.Άδικο έχω βρε παιδια;
Ηρθα Αθηνα υστερα απο τις σπουδες μου σε επαρχια και οπως ειναι λογικο χαθηκα με τις παρεες απο δω. Ως συνεπεια να μην εχω παρεα αυτη τη περιοδο, πραγμα που με πειραζει γιατι ειμαι εντονα κοινωνικος. Εχω 1-2 φιλαρακια που μενουν μακρυα αλλα νιωθω μονος. Περναει και αλλος ή εχει περασει αυτη τη φαση?
... η πιο κορυφαία ατάκα που ακούσατε ποτέ από πρώην σας;Να κάνω την αρχή με μια προσωπική περίπτωση: τα φτιάχνουμε όταν είμαι 2ετής φοιτήτρια κ εκείνος 25. Σχέση με έντονη καψούρα αλλά αταίριαστοι σαν χαρακτήρες. Οπότε κάποια στιγμή χωρίζουμε μετά από κάποιους μήνες και επιχειρεί επανασύνδεση μετά από 4 μήνες. Και ενώ προσπαθούσε να με ψήσει, μου λεει ''Αφού χωρίσαμε, δεν σταμάτησα να σε θέλω. Για 3 μήνες δεν έκανα τίποτα με καμία.'' Σιγά ρε μάγκα, που θυσιάστηκες κιόλας.Για πείτε τι μαργαριτάρια σας έχουν ξεφουρνίσει κατά καιρούς; :-D
Ειμαι 18 χρονων και εχω κανει 2 μεγαλες σχεσεις μεχρι τωρα. Καταλαβαινω οτι ειμαι μικρη ακομα, ομως θεωρω οτι μπορω πολυ καλα να επικοινωνησω με ολους τους ανθρωπους ανεξαρτητως ηλικιας. Εδω και 2 μηνες ειμαι μονη μου και προσφατα γνωρισα ενα παιδι που ειναι 24. Ειναι πολυ γλυκος μαζι μου, ρωτουσε τους παντες για εμενα, τωρα με παιρνει τηλ και μου αφιερωνει τραγουδια, μαθαινω οτι μιλαει συνεχως στους κοινους μας-και οχι μονο- φιλους κλπ. Ομως ειναι μεγαλύτερός μου για 6 χρονια. Η διαφορα για εμενα ειναι μεγαλη και εξ αιτιας αυτου δε μπορω να ειμαι ο εαυτος μου και χαλαρη μαζι του και φοβαμαι μηπως ξενερωσει. Το ξερω οτι ολα ειναι στο μυαλο μου αλλα δε μπορω να μην το σκεφτομαι...πιο πολυ φοβαμαι τι θα πουν οι αλλοι οταν μαθουν οτι μιλαω και βγαινω μαζι του. Εσας ποια ειναι η γνωμη σας; να το συνεχισω μαζι του ή η διαφορα ειναι μεγαλη;
Όταν είμαι πολύ στεναχωρημένη δεν μπορώ να εστιάσω στον άλλον, εστιάζω στον πόνο και στην απελπισία που νιώθω. Θέλω να είμαι καλύτερη και νιώθω ενοχές, αλλά δεν έχω δυνάμεις. Δεν θέλω να μιλάω σε κανέναν και εύχομαι απλά να μην υπήρχα. Είμαι κουρασμένη και μόνη κι η χειρότερη μοναξιά είναι με άτομα που ούτε σε καταλαβαίνουν. Νιώθω άδεια, δεν έχω άλλες δυνάμεις ν' αντέξω το παραμικρό. Είμαι σε παροξυσμό και ξέρω ότι φταίω, δεν με προστατεύω απ'τους άλλους και δεν θέτω όρια. Έτσι καταλήγω κι εγώ ανυπόφορη και κουραστική. Όμως με μερικά άτομα απλά δεν ταιριάζεις κι αλληλοεξοντώνεστε. Λύση δεν υπάρχει. Μέσα όμως σ' αυτό έχασα τον εαυτό μου. Τα ενδιαφέροντά μου και τις όποιες φιλοδοξίες είχα. Σκατά τα έχω κάνει και ντρέπομαι ν' αντικρύσω όλα τα άτομα που είναι δίπλα μου τόσα χρόνια με αγάπη. Νιώθω ότι τους πέφτω πολύ λίγη. Ξέρω ότι είμαι πολύ λίγη.