Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Δεν μπορω να πω πως αν αλλαξουν θα γινουν και καλυτερα... Αλλα για να γινουν καλυτερα ΠΡΕΠΕΙ να αλλαξουν ... Αλλωστε για καθε τελος υπαρχει και μια νεα αρχη ...
Τι γίνεται όταν αγαπάς κάποιον πάρα πολύ θέλεις η ζωή σου να είναι μαζί του όμως χωρίσατε γιατί εκείνος δεν θέλει δεν μπορεί δεν γίνεται έχεις χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και τελικά αποφασίζεις πως αφού δεν σε θέλει πρέπει να φύγεις να τον αφήσεις ήσυχο αλλά μόλις το κάνεις εκείνος επιστρέφει και σε τραβάει πίσω και μόλις ξαναγύρνας εκείνος σε ξαναφηνει θέλεις να φύγεις αφού σε διώχνει αλλά πάντα σε κάνει να επιστρέφεις χωρίς όμως καμία θετική έκβαση της όλης κατάστασης δεν μπορείς να του πεις όχι και εκείνος το μόνο που σου λέει είναι όχι και ρωτάς τότε γιατί γιατί πάντα με γυρνάς πίσω?
ένα κοντινό μου πρόσωπο έχει καρκίνο. Ειναι 17.5 χρονών και οι γονείς της δεν πιστεύουν στη σύγχρονη ιατρική. πριν απο λίγο καιρό ήταν η κοπέλα στο νοσοκομείο γιατι λιποθυμούσε όλη την ώρα και μάθαμε τα κακά νέα απο τους γιατρούς. με τα πολλά οι γονεις της την έβγαλαν απο το νοσοκομείο ενω οι γιατροί ήταν κάθετοι πως το παιδι πρέπει να μείνει μέσα. μάλιστα τους είπαν πως την σκοτώνουν. γνωστοί της οικογένειας και γιατροί και νοσοκόμοι απο το νοσοκομείο έκαναν καταγγελία στους γονείς και ο εισαγγελέας έβγαλε απόφαση υπέρ των γονιών γιατί η μικρή είναι σχεδόν ενήλικη και μπορεί να πάρει μόνη της αποφάσεις. τώρα την έχουν σπίτι και καταπολεμούν τον καρκίνο με μπρόκολο και κουνουπίδι. την έχουν αποξενώσει και κανένας δεν μπορεί να της μιλήσει γιατί δεν θέλουν τρίτους να επηρεάσουν τη κρίση της. δεν μπορώ αλλο θα τρελαθώ και δεν μπορώ να κανω τίποτα. Δεν μπορώ να βλέπω ένα αγγελούδι να χάνεται μπροστά μου και να μην κάνω τίποτα. έχουν προσπαθήσει πόσοι και πόσοι να μεταπείσουν τους γονείς αλλά αυτοι ειναι σίγουροι για τα πιστεύω τους και φοβάμαι για την υγεία του παιδιού. μακάρι να είναι λύση το κουνουπίδι και η αλόη αλήθεια .. ελπίζω γιατί μονο αυτό μπορώ να κάνω.
Σας έχουν πει ποτέ ο/η σύντροφός σας ότι μένει στην σχέση από σεβασμό για όλες τις θυσίες που έχετε κάνει εσείς γι αυτόν/η ; Πως θα το παίρνατε? Καλό ή κακό? Τι εννοούν με αυτή τη φράση;
25 χρονων εγω 26 εκεινος.. σχεδόν 4 χρονια μαζι.. συγκατοικουμε τα 2 .. υπαρχει αγάπη . Περναμε καλα.. αλλα δν υπαρχει σεξ.. μια φορα το μηνα και απο πλευράς του αναγκαστικό για μένα αφου το χουμε συζητησει 100 φορες κ εχουμε χωρισει για ενα διαστημα γι αυτο.. δεν υπαρχει αλλη . Ολο ειναι κουρασμενος.. ολο κοιμαται.. εχει αγχος.. ομως αυτο γινεται 2 χρονια τωρα.. το μονο που τν ενδιαφερει ειναι η δουλειά.. μου είναι παρα πολυ δυσκολο να χωρισω... ειμαστε πολυ καλα μαζι περα αυτου.. δεν ειναι λογικό .. δεν ηταν ετσι... τα εχω δοκιμάσει όλα .. δεν ειναι ωραιο για μια γυναικα να περνει συνεχως αποριψεις η αναγκαστικες κινησεις.. δεν κανει κινηση .. εγω προκαλω να κανει...αν κανει δηλαδη..αρχιζω και σκεφτομαι αλλους αντρες και βλεπω περιεργα ονειρα.. δεν θελω και ουτε προκειται να κανω κατι με καποιον αλλον αν και εχω ευκαιριες και το ξερει.. με εχει δεδομενη ξερει οτι δε θα τ κανα αυτο.. δεν ξερω τι να κανω.. τον αγαπαω και ξερω οτι με αγαπαει και μου το δειχνει.. ομως δεν νιωθω πια γυναικα... και ειμαι μονο 25... στα 40 στα 50 παντρεμενη τι θα γινει ?
Με το αγόρι μου είμαστε 8 μήνες μαζί από απόσταση, πολύ ερωτευμένοι...τον αγάπω πολύ παρότι τόσο λίγος καιρός.. Η τελευταία του σχέση κρατήσε 4 χρόνια.. Και μου είπε πρόσφατα ότι δεν έχει αγαπήσει ποτέ άλλον τόσο πολύ.. Και εγώ το ίδιο νιώθω γιαυτον αλλά φοβάμαι μήπως τα είπε επειδή του έλειπα.. Σκέφτομαι μήπως ήταν υπερβολή για τόσο λίγο καιρό που γνωρίζομαστε...
Νιώθω ένα μεγάλο βάρος. Πλήρωναν οι γονείς μου τα ιδιαίτερα περίοδο πανελληνίων για να περάσω σε μια σχολή και πληρώνουν πάλι για να τελειώσω τη σχολή... ειδικά αυτή η σχολή είναι πολύ δύσκολη για μένα.. και γενικά ποτέ δεν ήμουν το κορίτσι που διαβάζει.. δεν μαρεσει το διάβασμα κιόλας το διάβασμα. Αλλά δεν υπάρχουν και άλλες λύσεις. Απλά ντρέπομαι για αυτό και ήθελα να το πω κάπου.
Το ξέρω. Είμαι σίγουρη. Το είδα στα μάτια του. Ο τρόπος που με αγκαλιάζει, που με φιλάει δεν είναι ίδιος όπως πρώτα. Κλαίω όλη μέρα. Αυτός βέβαια το αρνείται. Έψαξα το κινητό του, μπήκα στα mail του δεν βρήκα τίποτα. Τα διέγραψε για να μην τα δω. Χώρια που τέλευταια δεν μου μιλάει. Τι έχει πάθει μωρέ; Γιατί είναι απόμακρος; Πήγε με άλλη και θέλει να χωρίσουμε. Είμαι σίγουρη.