Πώς είναι δυνατόν να σκέφτομαι τόσο έντονα κάποιον που είναι πια μακριά μου και ούτε θα τον δω ποτέ ξανά ; Αφού η λογική μου ξέρει την απάντηση, γιατί η σκέψη μου επιμένει να τον κρατάει στη μνήμη μου; Πρόκειται για ένα άτομο πολύ αγαπητό σε εμένα, ήταν στη ζωή μου για λίγο καιρο απλά σαν γνωστός που συζητούσαμε ελάχιστα. Δεν ξέρω καν αν με συμπαθεί εκείνος, όμως εμένα μου λειπει πολυ. Εχω διαγραψει τον αριθμό του γιατί ήθελα να σταματησω να επικοινωνω μαζι του αφού εκείνος δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να τηλ να ρωτησει τι κανω. Έχω αρκετές έγνοιες στη ζωή μου, τον τελευταίο καιρο περναω πολυ δυσκολα, αλλά οταν έρχονται στο μυαλό μου οι μέρες που τον έβλεπα νιώθω ξανά την ευτυχία που ένιωθα τοτε. Όμως το οτι δεν μπορω να τον δω, να τον ακούσω, αυτό με βασανίζει. Φαύλος κύκλος. Ευχομαι να το ξεπεράσω συντομα. Και αυτό, και ολα μου τα προβλήματα. Είναι πολλά, παρα πολλα. Δε λέγονται εδω.