ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μικρούλι μου σε αγάπαω πολύ και είμαι περήφανη για εσένα

Τα παιδιά μου ντρέπονται που είμαι κλόουν. Δεν πειραζει. Εγώ παίρνω δύναμη κάθε μέρα από τα παιδάκια που με βλέπουν και χαίρονται. Τα παιδιά μου δεν σκέφτονται όμως ότι με αυτή τη δουλειά τα μεγάλωσα, τα έντυσα, τα έστειλα σχολείο, και θα τα σπουδάσω. Να γίνουν επιστήμονες. Όπως θέλει η μάνα τους. Να μη γίνουν σαν τον πατέρα τους. Αλλά και να γίνουν, εγώ θα τα αγαπάω πάντα.

Ο ασφαλέστερος τρόπος για να γνωρίσεις κάποιον είναι να συναντήσεις οικογένεια και γνωστούς. Να δεις τι άνθρωποι είναι πως μιλάνε για εκείνον και πως μιλάνε στον ίδιο, εκεί φαίνονται όλα.

Παρόλο που για όλους είναι ο καλός, στοργικό, σωστός άνδρας. Αποφασίζει να χωρίσει. Κι έρχονται όλοι να της πουν να μην καταστρέφει τη ζωή της και ότι είναι τρέλα γιατι τέτοιον άνδρα δεν θα ξαναβρεί. Πάμε καλά?????

Σε όλες τις κηδείες υπάρχουν κάποιες που παίζουν υπερβολικό θέατρο και είναι εμετικές.

Πριν ενα χρονο ακριβως ξεκίνησε για εμενα μια περιοδο κατάθλιψης. Συγκεκριμένα για 2 ολοκληρους μηνες,μεσα σε ενα δωματιο με κλειστα μπανζουρια και ενα μπερδεμενο μυαλο. Το κατοφλι της πορτας ειχα ξεχασει πως ηταν. Λιγο αργοτερα εφυγα απο την πολη μου λογο σπουδων, περιμένοντας να αλλαξει ολο αυτο. Λαθος μου. Εξακολούθησε να συμβαίνει το ιδιο για πολλους διαφορετικους παραγοντες. Κατα τα διαστημα ολων αυτων τον μηνων, προσπαθουσα να καταλαβω τον εαυτο μου. Να δω ποια ειναι η αιτια ολης αυτης της συμπεριφορας και να προσπαθησω να ψυχολογήσω τον εαυτο μου. Και φτανουμε στο σημερα,ενα χρονο μετα. Ενα ολοκληρο χρονο μετα. Κανω τον απολογισμο μου και εγω. Βλεπω τι βγήκε,αν οντως βγηκε κατι, απο αυτη την κατασταση. Ανθρωποι ηρθαν,εφυγαν,ξανα ηρθαν, ξανα εφυγαν. Μια σειρα απο λαθος επιλογες δικες μου. Πολλα πραγματα αλλαξαν. Εγω ομως; Δεν κρύβω οτι εχω τον 'φοβο' μην επιστρεψει μελλοντικα παλι μια τετοια κατασταση. Ομως τωρα δεν ξερω πως να διαχειριστώ την καλη φαση στην οποια βρίσκομαι τωρα. Θελω να πω, οτι ολο αυτο το χρονικο διάστημα ειχα μια συγκεκριμένη γραμμη συναισθηματων. Τωρα που ειμαι σε μια καλυτερη φαση,συγκριτικά με την προηγουμενη δεν ξερω πως να το χειριστώ. Νιωθω ενα μεγαλο κενο μεσα μου,δεν με γεμίζει τιποτα πλεων και δεν ξερω πως να το κοντρολάρω Αυτα!

σπουδαζω λογιστικη τελιεωνω τωρα αλλα ειμαι ερωτευμενος με το ποδοσφαιρο, ασχολουμαι πολυ και θελω να προσπαθησω να παω για προπονητης μεσω τις επο με τα πτυχια που εχει. οταν τελειωσω την λογιστικη λεω να το ρισκαρω και να παω, εσεις τι λετε?

5 μήνες είμαι μόνη μου , 5 μήνες κλαίω που τον έχασα. Για εμένα ήταν πολλά και ακόμα δεν μπορώ να τον ξεχάσω ενώ αυτός προχωρήσε . Ποιος με καταράστηκε στην ζωή μου έτσι να τυραννιέμαι , ποιος νε καταράστηκε να αγαπάω να μην αγαπιέμαι ; Αύτα !

Θα βγαίνατε ραντεβού με κάποιον με τον οποίο δε γνωριζεστε προσωπικά; Κάποιον φίλο φίλου σας για παράδειγμα, ο οποίος ξέρετε ότι ενδιαφέρεται για σας. Προσωπικά, πριν λίγο καιρό δεν θα έμπαινα καν στη διαδικασία να το σκεφτώ νομίζω πως θα ένιωθα λίγο άβολα. Περνώντας όμως ο καιρός και βλέποντας πως στα προσωπικά μου δεν κάνω και τις καλύτερες επιλογές, αρχίζω να σκέφτομαι πως δεν έχω και τίποτα να χάσω μια γνωριμία είναι στην τελική...Εσείς τι λέτε; Σας έχει συμβεί κάτι ανάλογο; Τι κάνατε;

Σήμερα ντράπηκα πολύ. Ένα δευτερόλεπτο ήταν αρκετό για να κλείσει η πόρτα του σπιτιού τη στιγμή που μόλις πήρα στα χέρια μου την παραγγελία του ντελιβερά. Κλειδιά πίσω από την πόρτα και εγώ με 15 ευρώ όλα και όλα στην τσέπη. Τι να κάνω τι να κάνω ; η γειτόνισσα έλειπε δυστυχώς. Ανέβηκα στον τεταρτο και χτύπησα στη διαχειρίστρια την οποία και έβλεπα πρώτη φορά. Ζήτησα αν μπορεί να καλέσει ένα κλειδαρά. Με δέχθηκε στο μπαλκόνι της όπου καθόταν μία φίλη της. Έκατσα κάμποση ώρα και σε κάποια στιγμή ρώτησα " θα μου πάρουν πάνω από 15€?" και απαντάει εκείνη " εννοείται πάνω από 20" . Εγώ εντελώς αυθόρμητα είπα" πωπω έχω μονο 15" και εκείνη λέει" αχ τι θα κάνεις τώρα έχεις σκεφτεί?". Να πω οτί η γυναίκα είχε 3 φορές την ηλικία μου είναι συνταξιούχος και φυσικά το σπίτι της δείχνει και την οικονομικη κατασταση της, η οποία μόνο κακή δεν πρέπει να ειναι. Πραγματικά μονο εμενα μου κακοφάνηκε που δεν προσφερθηκε έστω να μου " θα σου δώσω 5 ευρώ εγώ" . Δεν λέω δεν με ήξερε και από χθες αλλα δεν είμαι κλέφτρα. Αντιθέτως είμαι γενναιόδωρη με τους ανθρώπους φιλότιμη και όταν μπορώ σκέφτομαι να βοηθήσω. Μάγκες 25 ευρώ για ανοιγμα μίας πόρτα απλής που χρειάστηκε 10 δευτερα να ανοίξει. Από αύριο σκουλαρίκι το κλειδί!