ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε φίλοι. Εχει φαγωθεί ότι και καλά με γουσταρει ένας κοινός γνωστός μας, επειδή έχει πετάξει κάνα δυο βλακειες ερωτικού περιεχομένου. Συνεχεια λοιπόν με ρωταει "Σου έστειλε τίποτα", "Σου είπε τελικά να βγείτε" κλπ. Τις προαλλες ενώ ήμασταν εξω μου ειπε"φερε να δω τη συνομιλία σου με τον Γ." Μου κάνει εντύπωση γιατί έτσι αντιδράει κάποιος που ζηλεύει, ενώ αυτός σίγουρα δεν ενδιαφέρεται για μένα. Εσείς πιστεύεται ότι δείχνει όντως υποβόσκουσα ζηλεια;;

Μ' έπιασαν τα ζουμιά σε τραίνο και μετρό μετά. Γέλασα λίγο αλλά δεν ξέχασα. Αυτό που θα 'θελα απόψε και δεν θα το 'χω και μπορεί να το έδιωξα για τον ΈΝΑΝ που νόμιζα πως βρήκα, είναι μια αγκαλιά αληθινή και με αγάπη. Σ' άλλη ζωή ...κι.

Να το εκλαβω ως κομπλιμέντο ότι ο πρώην μου -που με χώρισε-καθε φορά που πίνει με θυμάται;

Ο συντροφος μου ειχε απο την αρχη της σχεσης μας χειριστικη συμπεριφορα. Οταν δεν εκανα κατι που ηθελε, μου κρατουσε μουτρα και μου δημιουργουσε τυψεις. Δε γινοταν παντα το δικο του, αλλα πολλες φορες, οταν τον εβλεπα να πεισμωνει σα παιδι, τοτε εκανα πισω. Δεν ηθελα να τον βλεπω να "υποφερει". Οταν βεβαια εγω ζητουσα καποια χαρη που εκεινος δεν ηθελε, αν ποτε αποφασιζε να το κανει, το εκανε σε στυλ "εκπληξης της τελευταιας στιγμης". Ομως εμενα ολο αυτο μου στοιχιζε γιατι με στεναχωρουσε που τα ηθελε ολα δικα του και σπανια χαιρομουν με την εκβαση γιατι ενιωθα οτι μου το βγαζει απο τη μυτη. Οποτε δυσανασχετουσα φυσικα με εβγαζε ακυρη, γιατι οπως ελεγε δεν μπορει να καταπιεζεται ή/και παντα μου εκανε το χατηρι στο τελος. Πως αυτα συμβαδιζουν, αγνωστο. Ειναι κουραστικο να μη συζηταμε ποτε, να μην προγραμματιζουμε παρα λιγο πριν το καθε γεγονος να αποφασιζουμε. Πιστευω οτι δε με σεβεται και δε με υπολογιζει. Ενας τετοιος ανθρωπος με κανει να πιστευω πλεον οτι ειναι εγωιστης, ανωριμος και οτι εχει θεματα που πρεπει να λυσει. Κανω λαθος; Υ.γ.: Εχω κουραστει να του δινω ευκαιριες, ειμαι λιγο πριν πω το τελος. Σας ευχαριστω για τα οποια σχολια.

Γιατί κάποιος με προσωπική αξία, καλή δουλειά, μόρφωση ,σχέση και καλή εμφάνιση να θέλει να λέει διαρκώς αθώα ψέματα που τον εξυψώνουν? Ψέματα, φαντασίες, υπερβολές κτλ που είτε τον κάνουν να φαίνεται καλύτερος είτε κρύβουν κάτι για το οποίο ντρέπεται αυτός χωρίς αντικειμενικό λόγο.Είναι κόμπλεξ απλά ή κατι αλλο? Καμιά ιδεά να κοπεί το κακό χούι? Εκείνος δεν το παραδέχεται και νευριάζει.

Αντιμετωπίζω πρόβλημα αυτοελέγχου δεν μπορώ να μου βάλω όρια κινδυνεύω από τον εαυτό μου να καταστρέψω τη ζωή μου. Τρώω κυρίως απέξω fast food δεν μπορώ να σταματήσω κάθε φορά που το κάνω στεναχωριέμαι αλλα δεν μπορώ να το σταματήσω και ακούω ότι τόσοι άνθρωποι που ήταν παχύσαρκοι τα κατάφεραν εγω είμαι 10 κιλά πάνω Μονο και όμως δεν σταματάω γενικά στη ζωή μου Δεν εχω οριο και αυτό με έχει καταστρέψει κάποιος περνάει κάτι παρόμοιο ;;;

Μισω το μερος που ζω,Μισω τη δουλεια μου, τους γονεις μου, τους συναδελφους μου, το σπιτι μου, τους συγγενεις μου. φιλους δεν εχω να μισησω. Καποτε τους αγαπουσα ολους. τι μου συμβαινει?

Σας εχει τυχει ποτε, να χασετε τον εαυτο σας; να μην ξερετε ποια ειστε, τι θελετε και τι οχι. μια εντονη αναποφασιστικοτητα σε ολα που οδηγει με μαθηματικη ακριβεια στον γκρεμο...Λαθος αποφασεις, λαθος κινησεις, αγαρμποι χειρισμοι, νευρα κ καυγαδες. Ενω παλιοτερα ημουν ηρεμη, σταθερη, σιγουρη για τα θελω μου. Εκανα προσεκτικες κινησεις. Κ μη φανταστειτε οτι ειμαι καμια εφηβη κ τα περναω αυτα. κοντευω τα 30

Παντρευτηκαμε απο ερωτα, χωρις να σχεδιασουμε τιποτα. Αυτος αλλου, εγω αλλου. Κ ζουμε ετσι χωρια απο αναγκη. ποσο ανωμαλο το βρισκετε?

Σε ποια ηλικια σοβαρευεται κανεις? στα 28 επιλεγεις επαγγελμα για μια ζωη? στα 26? στα 30? εσεις ποσες δουλειες μπορει ν αλλαξατε εως τα 30? Ποτε λες, αυτην εχω κ μ αυτην θα πορευτω γτ δεν μπορω κατι αλλο? ποτε συμβιβαζεσαι κ ηρεμεις?