ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελείωσα με τις Πανελλήνιες και πήγα για 5 μέρες στην Πάρο με άλλους 2 φίλους. Περίμενα οι διακοπές μου να ήταν τελείως διαφορετικές. Μιλούσαμε ελάχιστα και καθόμασταν συχνά σαν τους κουκους .Δεν υπήρχαν Θέματα συζήτησης από ένα σημείο και μετά. ΒΑ ΡΕ ΘΗ ΚΑ!!!!Και το χειροτερο υπήρχε μια βαρυθυμία και ένιωθα πως Εγώ φταίω ή ότι εγώ έπρεπε να βρω θέμα συζήτησης. Η σιωπή ήταν απίστευτα αμήχανη για μένα.Πραγματικά δεν ξέρω που οφείλεται αυτό ,ενώ όλο το χρόνο είμασταν μια χαρά.Περιμενα περισσοτερα μιας και τελειώσαμε με το διάβασμα και είμαστε 18 χρονών....τις πταιει;

Εχω αρχισει και το χαιρομαι τελικα που με εχεις μπερδεψει εδω μεσα και εξω, που ουτε θες να καταλαβεις.Καποτε εκλαιγα...πολυ...πλεον τα καταπινω αμασητα γιατι σεβομαι την επιλογη σου.

Πώς ξεπεράσατε μια ερωτικη απογοήτευση?

Το αγορι μου εχει τρελα με τα ποδια μου.. τα μυριζει συνεχεια και ερεθιζεται .εμενα με ενοχλεί. Μου λεει οτι ειναι φετιχιστης και ανωμαλος και εκνευριζομαι. Με ξενερωνει....

Πιστευετε οτι το να φευγεις και πλεον να μην εισαι κοντά (στην ιδια πολη)με αυτον που αγαπας και εκεινος σε γραφει και αδιαφορει και δεν θελει να ειστε μαζι για τους δικους του λογους που ποτε δεν θα μαθεις.. ειναι σωτηριο? Θελω να πω.. οταν σε χωριζουν πλεον 500 χλμ απο εκεινον ειναι λογος να προχωρησεις τη ζωη σου? Εφοσον ξέρεις οτι δεν θα ξαναειστε στο ιδιο μερος ? Πειτε μου τροπους να τον ξεπερασω. Γιατι η καρδιά και το μυαλό ειναι κολλημενα .. τα μαζεψα , εφυγα με τους γονεις μου αλλα δεν ξερω αν θα τον ξεπερασω ποτε..... Λ.

μου εστειλε : Μην μου ξαναστείλεις σε παρακαλώ...Πόσο ηλιθια είμαι..

Βλεπω με την μανα μου, τον παππου μου ενα μηνα το χρονο και μεσα σε αυτον το μηνα καταφερνει να με στεναχωρει παρα πολυ.Δυστυχως πλεον το βλεπω και απο μονη μου οτι δε θα αντεξει για πολυ ακομα.Αν γινει κατι αυτον τον χρονο που δινω πανελλαδικες θα με καταστρεψει τελειως διοτι ειναι απο τους μονους ανθρωπους που αγαπω αληθινα ομως.Ομως το εχει παει σε αλλο επιπεδο αν ειναι δυνατον να παω να του μιλησω με καλη διαθεση ενω παει και πινει(γιατι ειναι αλκοολικος)και να μου λεει σε λιγο θα πεθανω,να ερχεσαι που και που στο ταφο μου.Μου καθεται το φαγητο στο λαιμο και παω και βαζω τα κλαμματα.Ε ελεος δεν αντεχω αλλο.Ερχομαστε σε αλλη χωρα γι αυτον και τη γιαγια και αυτο που βλεπω ειναι να πηγαινει καθε μερα να πινει να γυρναει και να λεει οτι βλακεια ικανη να στεναχωρησει τον αλλον του κατεβει στο μυαλο.Το ξερω οτι δεν ειναι ο πρωτος που θα πεθανει και οτι ολοι πεθαινουμε αλλα τον αγαπαω αληθινα.

μεχρι να ερθω στα συγκαλα μου;

Ρε παιδιά είχα μια κολλητή 3 χρόνια περίπου που είχαμε πάρα πολυ καλη σχέση(πλέον ούτε γεια) και ενώ έλεγα στον εαυτό μου ότι είμαστε μονο κολλητοί μέσα μου ήξερα πως την ήθελα πάρα πολυ και κατάλαβα πως ποτέ μου δεν την ειδα πότε φιλικά. Πραγματικά μας φαντασιωνομαι σχεδόν κάθε μερα μαζί παρολου που έχω σχέση και μου φαίνεται πως αν κάποια στιγμη δεν κάνω κατι μαζί της θα τρελαθώ.

... να ερωτευτώ. Οχι, δεν είμαι γυναίκα. Και, ναι, και εμείς οι άντρες το θέλουμε (δεν κοιτάμε μόνο το σεξ)...Αλλά δε το βλέπω να γίνεται ποτέ...Κρίμα... :'(Α, 25