ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω μια φιλη, η οποια μενει χρονια στο εξωτερικο, πριν λιγες μερες μαθαινω οτι θα ερθει Ελλαδα, αλλα θα μεινει πολυ λιγο. Αλλαζω το προγραμμα στη δουλεια (κατι απο αποφευγω να κανω για να μην δινω δικαιωματα) ωστε να καταφερω να παω στο αεροδρομιο να τη συναντησω. Τελευταια στιγμη με ενημερωνει οτι το Σαββατο θα γυρισει παλι Αθηνα για μια μερα (γιατι εμενε εκτος Αθηνων) για να δει κατι συγγενεις και αν θελω να παω και εγω για ποτο μαζι τους. Εγω ενω ειχα κανονισει εκδρομη για εκεινη τη μερα και ενω ετυχε να εχει ερθει κ αλλη μια φιλη μου απο επαρχια στην Αθηνα , αλλαζω ολο το προγραμμα μου, ακυρωνω τα παντα (δεν ακυρωσα προγγραματισμενο ραντεβου ωστε να κρεμασω ατομα η εκδρομη ηταν με γκρουπ εθελοντων κ με την φιλη απο επαρχια δεν ειχαμε πει να βρεθουμε Σαββατο, μου το προτεινε μετα). Με τα πολλα ερχεται το Σαββατο, εγω την επομενη το πρωι 6 ωρα δουλευα αλλα και παλι ηξερα οτι θα εκανα μηνες να την ξαναδω οποτε ετοιμαζομαι και περιμενω να μου πει τι ωρα και που θα βρεθουμε.. Ενω λοιπον ειμαι ντυμενη και ετοιμη, κυριολεκτικα στην πορτα. Μου λεει οτι ειναι κουρασμενη, οτι οι συγγενεις της εχουν δουλεια κ οτι θα κατσουν λιγο και θα φυγουν γιατι αυριο πρεπει παλι να φυγει απο Αθηνα και οτι δεν αξιζει να παω για τοσο λιγο.. Ειλικρινα δεν μπορεσα ποτε μου να καταλαβω γιατι συμπεριφερονται ετσι ορισμενοι ανθρωποι.. Επισης πιστευω οτι μας αξιζουν ανθρωποι που μπαινουν λιγο και στη δικη μας θεση και εκτιμουν καποια πραγματα! Ηξερε οτι αλλαξα ολο το προγραμμα μου, ηξερε οτι την επομενη μερα δουλευω πρωι, ηξερε οτι θα κανουμε μηνες να ξαναβρεθουμε, ηξερε και οτι ημουν ετοιμη και περιμενα μεχρι τις 11 το βραδυ για να μου πει που θα ειναι για να παω να τη βρω.. Τελικα εβαλα πυτζαμες και κοιμηθηκα.. Στη δουλεια πηγα αυπνη απο την υπερενταση!

ολοι εχουμε τις παραξενιές μας, τις ιδιοτροπίες μας αλλα και τις καλές μας πτυχές.ενα πράγμα που κανω λάθος ειναι να μην απαντάω σε κατι που με ενοχλεί την ωρα που πρεπει.και φυσικα αργοτερα ειναι αργα!μπορει μετα τη γέννηση του παιδιού μου να εχω γινει πολυ περίεργη και να ανέχομαι πλέον λίγα πραγματα.και το γεγονός οτι δεν μιλάω να με πνιγεί ακομα περισσότερο.ομως πειτε μου ρε παιδια..δεν διαθέτω κανενα μέσο κοινωνικής δικτύωσης και δεν προβάλλω την ζωή μου, το παιδι μου και το εσωτερικό του σπιτιού μου με κανέναν τρόπο.μονο σε κοντινά μου πρόσωπα και μονο μεσα απο τις φωτο που εχω αποθηκευμένες στο κινητο μου.γιατι λοιπόν ερχεται ο θείος, η θεια του παιδιού μου κ προβάλλουν τις φωτο του παιδιού μου ή του δωματίου του που ειναι και το εσωτερικό του σπιτιού μου, σε άτομα που δεν γνωρίζω καν και ουτε πρόκειται να γνωρίσω;κ επειδη ζούμε σε επαρχία με ενοχλεί να βγαίνω καπου εξω κ να γνωρίζουν άσχετοι σε μενα για το πως ειναι το σπιτι μου ή η οικογένεια μου.ειμαι πολυ μιγιαγγιχτη;; με τόσα που διαβάζουμε ομως, οπως για βιασμούς παιδιών απο οικογενειακούς φίλους και αλλα τετοια πως να μην ειμαι μιγιαγγιχτη;περιμενω τις απόψεις σας..το μότο μου: ο καθένας να κοιτάει την οικογένεια και την ζωή του!ειμαστε κοινωνικά όντα αλλα ασε σε μενα την επιλογή αν θελω να δείχνω παντού το παιδι μου ή οχι!αλλιως θα το ανέβαζα όλη μερα στο φέισμπουκ (που δεν εχω)

Χωρισα μετα απο 3 χρονια...πρωτος ερωτας πρωτη αγαπη πρωτη σχεση...ηρθε το τελος της σχεσης μου και της καρδιας μου... ολα τελειωσαν για εμενα

Είμαι η Δώρα, και ειμαι 37 ετών!Είμαι ελεύθερη, και έχω κάνει πολλές σχεσεις στην ζωή μου!Υπάρχει άραγε στην ηλικία που ειμαι κάτι σοβαρο;;Κάτι που να με γεμίζει σαν άνθρωπο;;;Και σε γενικές γραμμές, είναι άραγε εύκολο να κάνω σε αυτή την ηλικία παιδιι;;;Όλοι αυτοί που μου τυχαινουν είναι ηλίθιοι!Κανεις από αυτούς δεν θέλουν οικογένεια!Μόνο σ*ξ!Μήπως φταίνε και οι επιλογές που κάνω;;;

1η ερώτηση: Χώρισα(δική του απόφαση) πριν μήνες και φοβάμαι ότι δεν θα ξαναβρώ σαν αυτόν . Ότι έχασα την ευκαιρία ,ότι ο άντρας της ζωής μου έφυγε, τον έχασα και τώρα θα συμβιβαστω με τον επόμενο. Σκέφτομαι ότι θα ξυπνάει δίπλα σε κάποια άλλη, θα επιλέξει κάποια άλλη για γυναίκα του , θα τον κάνει άλλη ευτυχισμένο, θα τα δώσει όλα σε αυτή.. πώς περνάει αυτό;Ενώ είμαι καλά , ώρες ώρες με πιάνει αυτή η σκέψη.2η ερώτηση: Αν πούμε ότι βρισκόμαστε και κανουμε σεξ. Ακόμη και αν δεν υπάρχουν τόσο έντονα συναισθήματα και από τις δύο πλευρές. Υπάρχουν δύο απόψεις: α. Αφού το θέλουμε και οι δύο, καλά κανουμε, μεγάλοι ανθρωποι είμαστε,θέλουμε σεξ και το κάνουμε. Και β. Όσο και να το θέλεις,πρέπει να κρατηθείς. Δεν οδηγεί πουθενά. Και ξαναπάω στο α. ως αντίλογο: Ναι, αλλά ήταν το τοπ,το δεκαρι, γιατί να μη το απολαύσεις; Ποια είναι η άποψη σας;

γυρισα σπιτι χωρις το μωρο που γεννησα πριν λιγες μερες.δεν ξερω πως θα διαχειριστω ολα αυτα που νιωθω...θελω να ξυπνησω αυριο και να ειναι διπλα μου

Από εκεινη τη μερα σε εχω στο μυαλο μου..δεν μπορω άλλο,πρεπει ν πω καποια πραματα κ ας μν θες να τα ακουσεις όπως μ ξεκαθαρισες..Ξερω πως εγινε βιαστικα κ ξαφνικα αλλα δεν σου πα ψεματα ,δεν θα μπορουσα να σου πω εξαλλου γιατι θα με πιανες ευκολα.Δεν υπηρχε περιπτωση να χρησιμοποιησω αυτό που εφτιαξες για να σε πλησιασω η οτιδήποτε τετοιο κ ΞΕΡΕΙΣ τον λογο..Θα μπορουσα να κινηθω αλλιως,να μιλούσαμε παραπανω εκει κ να εβλεπες αν ελεγα αληθεια η ψεματα.αλλα μ εβγαλες συναισθηματα εντονα κ συνηθως την παταω όταν γινεται αυτό.Γινομαι ανεξέλεγκτος με αποτέλεσμα να πληγωνω κοσμο..Δεν ΗΘΕΛΑ σε καμια περπτωση να σε πληγωσω η στεναχωρησω.Γιαυτο κ τα χαζα αστεια για τον αγκωνα..Εξαλου αυτό που με "στοιχειωνει" από τοτε είναι εκεινο το χαμογελο σου που πραγματικα με ελιωσε περισσοτερο από οση ζεστη ειχε τοτε...Αυτό που βλεπω στον υπνο μ συχνα λες κ castαρες καποιο spell πανω μου.Λες κ ειχε κατι αυτό που με ψεκασες Δεν ξερω τπτ πια..Μονο αυτό γενικα παιδια αμα ειστε υπο επηρεια πυρετου,ποτου η οτιδήποτε ΜΗΝ κανετε τπτ που μπορει να "εκτελεσει" ότι θελετε..

Έναν άνθρωπο δικό μου. Να είναι το καταφύγιο μου και παράλληλα μια περιπέτεια. Να μπορώ να τα μοιράζομαι όλα μαζί του ακόμα και αυτά που δεν λες σε φιλους/λες. Να ξέρω ότι θα με περιμένει πάντα σε μια γωνιά για αγκαλιά και πως δεν θα σταματήσει να επιλέγει εμένα.. Και μόνο. Θέλω μια φορά να ζήσω κάτι αληθινό με διάρκεια στο χρόνο και γεμάτο εμπειρίες και αξέχαστες στιγμές. Θα βρεθεί άραγε ποτέ το άλλο μου μισό;

Διαβάζω που ρωτάτε για τον έρωτα τον κεραυνοβόλο για την αγάπη για τον αν ξεχνιέται κάποιος που ερωτευτήκατε πολύ, για περιπέτειες... Όταν βρείτε τον άνθρωπό σας, όσοι και όσες ευτυχήσετε να τον βρείτε, θα σας λυθούν όλες οι απορίες. Δεν θα θυμόσαστε πλέον κανέναν και καμία. Εγώ την βρήκα, έστω και σχετικά αργά, και απορώ με τον εαυτό μου πως μπόρεσα ποτέ να πιστέψω πως αγάπησα άλλη. Τώρα ξέρω τι θα πει να έχεις βρει τον άνθρωπό σου και δεν αναπολώ πλέον τίποτε, είναι σαν να μην τα έζησα ποτέ.

Μου φαίνεται θα αρχίσω να απορρίπτω όποιον είναι άλλο ζώδιο.Καρκινάκια