ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον θέλω πολύ, έχει δείξει και αυτός κάποια σημάδια. Σε λιγο θα επιστρέψει στην πολη του. Ντρέπομαι όμως να του πω να βγούμε. Αν όχι οι δυο μας τουλάχιστον με παρέα, είναι η μοναδική μου ευκαιρία . Τι λέτε ; Να κάνω το πρώτο βήμα;

Η επικεφαλίδα είναι μερικά απο αυτά που με λένε οι γονείς μου. Μου λένε και άλλα όπως: -Εφτασες στα 40 και δεν έφτιαξες οικογένεια. -Ειδες o ταδε που έκανε οικογένεια και συ καλύτερός του και έμεινες στο ράφι. -Θα πεθάνεις μόνος καημένε μου κ.α. Με πειράζουν τα λόγια τους αλλά δεν μπορώ να τους διαολοστείλω διότι είναι γονείς μου, τους αγαπάω. Απο την άλλη θέλω να κάνω οικογένεια αλλά είμαι άνεργος και δεν υπάρχει ούτε θηλυκιά γάτα για γνωριμία.

πως ζούμε σε μια εποχή κατάρρευσης και αποκάλυψης. Αποκάλυψης όχι με τι βιβλική έννοια. Αποκάλυψης της πραγματικότητας, της σαπίλας και της κοροϊδίας. Αποκάλυψης του πραγματικού μας εαυτού αλλά και των γύρω μας. Αποκάλυψης κινήτρων και λαθών. Αποκάλυψης του τι αξίζει και τι δεν αξίζει τελικά.

Οι κοπέλες όταν γουστάρετε κάποιον πολύ και δείχνει σημάδια ότι γουστάρει κι αυτός, προτείνετε εξόδους ή περιμένετε να προτείνει αυτός; είμαι κοπέλα

Γιατί γράφω. Ίσως επειδή είδα μια εξομολόγηση για το χωριό η την πόλη και σαν τελευταίο έγραφε πως η ψυχική ηρεμία είναι πάνω από όλα. 2 μηνες τώρα σκέφτομαι ακριβώς αυτό. Και η ζυγαριά γέρνει η μαλλον φωνάζει πλέον, πως πρέπει να αποτιναξω καταστάσεις από πάνω μου ακόμη και αν πρακτικά-οικονομικα με ξεβολεψουν γιατί προέχει η ψυχική μου υγεία. Την οποία έχω χάσει επειδή ακριβώς άφησα καταστάσεις στη ζωή μου εν γνώση μου να μου την ποδοπατησουν. Παιδιά ο οργανισμός μας βγάζει σοβαρά ψυχοσωματικα όταν τον πιέζεις κάθε μέρα. Ανάμεσα στην καθημερινή μου πρακτική κατάσταση και την ψυχική υγεία διαλέγω το δεύτερο. Και από τη στιγμή που συνειδητά επέλεξα αυτό, δεν αντέχω να δείχνω ανοχή σε τίποτε άλλο. Τελευταίο βήμα στην αναζήτηση της ψυχικής υγείας θα είναι να φύγω και μακριά από την Αθήνα. Μόλις εκανα το πρώτο βημα. Είναι κ αυτό μια αρχη. Εύχομαι δύναμη και κουράγιο σε όσους ψάχνουν την ψυχική τους υγεία αλλά παρόλο που είναι μπροστά στα μάτια μας το πως θα την αποκτησουμε, δεν κάνουμε τίποτα.

Τον κάνω να ζηλεύει,γιατί μετά βγάζει ακόμα μεγαλύτερο πάθος στο σέξ.Μετά από δύο χρόνια σχέσης που εγώ ψιλοβαριέμαι πλέον,είναι κι αυτό μιά λύση.Τον αγαπάω πολύ,αλλά δέν ξέρω άν αυτό είναι αρκετό.Υποτίθεται ότι έχουμε αποφασίσει να παντρευτούμε... Πόσο θα ήθελα να ξανανιώσω εκείνο το πάθος του πρώτου καιρού!Σκέφτομαι ότι και να χωρίσουμε,με τον επόμενο το ίδιο θα συμβεί.Οπότε,άς κάτσω στ'αυγά μου κοινώς.

Γειά σε όλους σας! Βρίσκομαι σε μεγάλο δίλημμα και θα εκτιμούσα οποιαδήποτε άποψη πάνω στο θέμα! Μου δίνεται η ευκαιρία για πρώτη φορά στη ζωή μου να ζήσω στο εξωτερικό (για ένα χρόνο, αλλά αν θέλω και βρω δουλειά μπορώ να μείνω και άλλο), και είναι κάτι που το θέλω πάρα πολύ, θέλω να έχω την εμπειρία, δεν μπορώ να σας περιγράψω, το σκέφτομαι συνέχεια πώς θα είναι! Από την άλλη, ζω στο πατρικό μου και έχω ξεκινήσει να το σουλουπωνω με σκοπό να μείνω αργότερα εδώ. Σκέφτομαι ότι έχω ήδη εδώ σπίτι, καλή δουλειά και τα σχετικά, και τα παρατάω όλα και φεύγω. Έχω και δύο σκυλάκια, δεν ξέρω αν είναι εύκολο να τα πάρω μαζί μου, ίσως τα αφήσω στους δικούς μου. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα είναι ότι τώρα στρωνω τη ζωή μου εδώ, και αν φυγω και γυρίσω σε ένα ή δύο χρόνια, πάλι θα πρέπει να το ξανακάνω αυτό, και να βρω δουλειά κτλ. Είμαι πολύ μπερδεμένη. Οποιαδήποτε άποψη είναι ευπρόσδεκτη! Ευχαριστώ πολύ!

Θελει αρκετη δυναμη να δεις οτι το τραυμα σου και το mental illness σου σε εκανε εναν τοξικο ανθρωπο. Και θελει ακομη περισσοτερη δυναμη να σπασεις τον τοξικο κυκλο. Σε οσους εκει εξω προσπαθουν σιωπηλα,σας βλεπουμε και σας στηριζουμε με πολλη αγαπη

Να νιώθεις πως είσαι εξαρτημένη, όχι από κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά γενικά από την ιδέα του έρωτα , από την ιδέα του να έχεις κάποιον άνθρωπο διπλα σου, κάποιον άνθρωπο να αγκαλιάζεις να φιλάς,να ονειρεύεσαι πλάι και μαζί του.. νιώθω ότι δεν μπορώ να εξελίξω τη ζωή μου , ότι δεν έχει νόημα όταν είσαι μόνος , οι φίλοι διασκορπισμένοι πια.. και θα κάθομαι να τους κυνηγάω όπου και αν πάνε; Είμαι και κλειστός σαν άνθρωπος.. νιώθω πως μόνη δεν μπορώ να κάνω τίποτα !!!! Πώς θα απεξαρτηθω από αυτή τη σαπιλα που υπάρχει μέσα μου;

Γενικά βλέπω κ εδώ μέσα πολυ κόσμο οι οποίοι λένε πως είναι παντελώς μόνοι, ούτε φίλοι, ούτε σχέση, ούτε τπτ. Νομίζω πως τελικά οι μόνοι δεν είμαστε κ τόσο άτυχοι αλλα τουλάχιστον για να μιλήσω για τον εαυτό μου, πέτυχε! Ναι λέω κ εγώ αυτό το γιατί να μην έχω κάνει ποτέ σχέση ενώ είμαι 34; Γιατί να μην έχω φιλους κτλπ. Κατέληξα πως είναι καθαρά δική μου επιλογή κατα 80%. θα έλεγα 100% αλλα επειδή είμαι γκει, φανταστείτε πως εάν για έναν στρειτ είναι δύσκολο να κάνει σχέση για έναν γκει ο οποίος είναι κ κρυφός είναι ×1 εκατομμύριο πιο δύσκολο. Αφού έκρινα αντικειμενικά τον εαυτό μου είδα πως δεν είμαι καθόλου μα καθόλου δοτικος, δεν σκέφτομαι καθόλου τα αισθήματα των άλλων και προτιμώ να περνάω τις περισσότερες ώρες μόνος μου, γενικά ο χώρος των γκέι δεν είναι κ τόσο δοτικός (ε μόνο άντρες τι περιμένεις), αλλά ακόμα κ στις σχέσεις με φίλους αν κ έχω μερικούς δεν είμαι απο αυτούς που θα κάνει πράγματα για τους φίλους του, δεν θα στείλω μήνυμα να δώ τι κάνουν ή για να βγούμε έξω, γενικά αποξενωνομαι πολύ κ σίγουρα το παίρνουν αρνητικά παρόλο που κατά καιρούς είμαι πιο κοινωνικός κ θέλουν την παρέα μου κ μου προτείνουν εξόδους κτλπ. Έχω καταλήξει πως εαν ήμουν πολυ περισσότερο κοινωνικός θα ειχα συνεχώς κάποιον φίλο δίπλα μου κάποια σχέση κτλπ. Παράδειγμα ο αδερφός μου ο οποίος απλά δεν μπορεί να μείνει μόνος του ούτε μια μέρα, είχε πάντα μα πάντα κοπέλα δίπλα του μέχρι που παντρεύτηκε κ εννοείτε κ αρκετούς φίλους αλλά το επιδίωκε, δεν καθόταν με σταυρωμένα τα χέρια, εαν ήθελε να βγει θα έπαιρνε τηλέφωνο τους φίλους του αυτός κ θα έβγαινε, εαν ήθελε μια κοπέλα της το έλεγε. Εγώ εχω απλά καταλήξει πως δεν αντέχω για πάνω απο ένα σημείο τους ανθρώπους κ τους αποφεύγω, ναι δεν μπορώ αυτό το για πάντα μαζί κ ούτε τις ατέλειωτες ώρες με φίλους. Απλά δεν μπορείς να τα έχεις κ τα δύο γιατί όταν δεν δίνεις την σημασία που πρέπει στον άλλο σε παρατάει. Έτσι με αρκετή δόση αυτογνωσίας η μοναξιά μου δεν έτυχε, πέτυχε!