Παιδιά καλησπέρα! Θα μπω κατευθείαν στο ψητό...από πολύ μικρή ηλικία (12+,) έψαχνα μια αντρική παρέα. Όχι απαραίτητα πονηρά, ίσα ίσα να κάνουμε παρέα να είμαστε συνέχεια μαζί. Μεγαλώνοντας έψαχνα μανιωδώς τον έρωτα της ζωής μου...γενικά πάντα ήθελα να φτιάξω μια όμορφη οικογένεια...το θέμα μου είναι πως είμαι εδώ κ μήνες μόνη μου κ από όσες ευκαιρίες με πολύ καλά παιδιά μου έχουν έρθει, εμένα δε μου κάνει κλικ κανένας! Το πιο τραγικό είναι πως όποιον κ αν γνωρίσω έστω και ένα γεια να πούμε η απλά να κοιτάξω κάποιον περαστικο ,το πρώτο πράγμα που θα μου περάσει από το μυαλό είναι....μήπως είναι αυτός ο έρωτας της ζωής σου??? Παιδιά έχω κουραστεί. Το θέλω τόσο πολύ αλλά παράλληλα κάνω σαν τρελή το σκέφτομαι συνέχεια. Είμαι 21 χρόνων. Κ όσοι μου λένε μη το σκέφτεσαι τόσο κ ζήσε τη ζωή σου ,εγώ απλά διαφωνώ. Ο κάθε άνθρωπος είναι γεννημένος για διαφορετικά πράγματα. Δε με γεμίζουν τα έξω κ τα πολλά πολλά. Θέλω απλά πράγματα...αγαπη ,υγεία, ανθρώπους κ χαμόγελα!!!!!! Θέλω να ακούσω την γνώμη σας......σας ευχαριστώ όλους :) καλό βράδυ