ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αχχ δεν θα πω πολλά, απλώς θέλω να κάνω καποιες ερωτησεις....γιατί η κοινωνία μας είναι έτσι??? Ναι ειμαι υπέρβαρη (120 κιλά για την ακρίβεια) μα είναι αυτός λόγος για να μην μου μιλάνε οι άλλοι?? Να μην θέλει κανενα παιδί να τα φτιάξει μαζί μου γιατί όπως λένε όλα: Θέλουν να τα φτιάχνουν με μοντέλα? (Μου το έχουν πει και αυτό) Μα όταν τρώω κάτι στο σχολείο να λέγονται αιδιαστικη ενώ όταν το κάνουν τα"μοντέλα"τις τάξης είναι απλώς θεές?? Οι ίδιοι μου οι γονεις-συγκενεις να ντρέπονται για εμένα μόνο και μόνο επιδή είμαι χοντρή?? Μια αδύνατη δνε καταλαβαινει....σου λέει ένα "αδυνατησε" και όλα κομπλέ....Ε ΌΧΙΙΙΙΙ, εγώ δεν θέλω να αλλάξω γαι κανενα....εσείς τι μου προτείνετε να κάνω???

Απιστευτο που ειδα ακριβως ενα λεπτο πριν την εξομολογηση μου για τον Αγιο Νεκταριο μια αλλη εξομολογηση που αναφερεται παλι σε Αγιο και για το αν ειναι νορμαλ... Καταρχας πιστευω πως αρκετοι ανθρωποι πιστευουν αλλα σιχαινονται να φιλησουν μια εικονα που την φιλουν τοσα στοματα επειδη εχουν μικροβιοφοβια ή οι γυναικες που φορουν κραγιον δεν τους το επιτρεπουν. Καλυτερα λοιπον να ασπαζεσαι τις δικες σου εικονες! Εν κατακλειδι απιστευτο ποσες συμπτωσεις ή σημαδια συμβαινουν ακομα και εδω στις εξομολογησεις της Lifo που γραφουμε οσοι δεν επιθυμουμε να τα πιυμε τα εσωψυχα μας σε παπαδες για ευνοητους λογους. Θελουμε να ακουμε γνωμες απο" ανοιχτα " μυαλα.Καμια φορα με τις τοσες συμπτωσεις νιωθεις οτι καποια δυναμη σε βλεπει και σου κανει πλακα. :-)

...αυτή/αυτός και....τα μυστήρια... είναι κάπου εδώ ανάμεσά μας και μας διαβάζει και μας απαντάει; οεο; και πόσο pathetic που κανω αυτή τη σκέψη....ουφ..

Πιστεύετε στο κάρμα;Πιστεύετε πως ορισμένα άτομα από το παρελθόν που σας φέρθηκαν άσχημα, σας πλήγωσαν πολύ (σας έκαναν σκόπιμα να δακρύσετε)... θα αντιμετωπίσουν αντίστοιχη συμπεριφορά από άλλους-από τη ζωή;

Βλεπουν καποιον ανθρωπο που εκπεμπει ηρεμια, γλυκυτητα, αθωοτητα, φωτεινοτητα κ.α , πραγμα σπανιο και του πουλανε τσαμπουκα, τον εκφοβιζουν κ.α με διαθεση να τον πληγωσουν ή να τον σκοτωσουν. Οταν ομως αυτος ο ανθρωπος αρχιζει και φωναζει δυνατα, να βαζει τα ορια του και σαν ανυπερασπιστο γατι αρχιζει να βρυχαται σαν λιονταρι τοτε οι βασανιστες του, που δεν το περιμεναν ποτε αυτο θα συμβει, εκπλησσονται και μετανιωνουν την ωρα και την στιγμη που τα εβαλαν μαζι του φευγοντας ηττημενοι. Ο ...καλοβολος αγγελος γινεται επαναστατης και αρνειται να γινει παλι το θυμα και υπερασπιζεται και τον εαυτο του και αλλες ψυχες. Αυτο κι αν ειναι αξια ανεκτιμητη που λενε.

γιατί είναι ΠΟΛΥ νωρίς και γιατί με όποια μιλάει νιώθω ότι του την πέφτει!Δεν του έχω και καμία εμπιστοσύνη για κάποιο λόγο.Έχω έντονες τάσεις φυγής για να μην πληγωθώ.

Σχεση απο αποσταση. Περιπου δυο χρονια... ακομα να καταφερουμε να βρεθουμε στην ιδια πολη. Όμως θα γινει το παμε σοβαρά.. εγω χαμηλων τονων κοπελα , εκείνος παρορμητικος κοινωνικός και με πολλα ατομα γυρω του.. και βγαινει καθε μερα ..διασκεδαζει σε μπαρ και κλαμπ με φιλαρακια.. αν δειξω οτι με ενοχλει θα θεωρειται πιεστικο? Δεν ξερω πραγματικά Πώς να δείξω οτι δεν νιώθω καλα με ολο αυτο.μου λεει να τον εμπιστεύομαι. Δεν δείχνει ομως οτι τον νοιάζει που ενοχλούμαι. Εχω εκνευριστεί..ειναι άνθρωπος για οικογένεια? Και οταν του λεω μπες στη θεση μου ..θα ενιωθες καλα να εβγαινα καθε μερα ?και μου λεει φυσικα. Δεν εχω παραπονο βγες οσο θες .μ'αρέσει να βγαινεις και να περνας καλα. . Μήπως δεν ενδιαφερεται? Τωρα απο κοντά οταν βρισκόμαστε δεν βλεπω και τον τρελο ενθουσιασμό... τι κάνουμε?

Μακαρι να καταφερω να πεσω κάτω απο τα 70 κιλα...εχει κολλησει η ζυγαρια.... γκρρρρ

Λοιπον για ακουστε και τα δικα μου..λειπεις χρονια απο Θεσσαλονίκη.. λόγω επαγγελματος. Γυριζεις και ολες οι φιλες και οι παρεες σου εχουν αλλάξει παρεες και αυτοι που εβγαινες ..η παρεα σου ειναι συνεχώς απασχολημενες .. τι κανεις? Είμαι μακρια απο το σύντροφό μου γιατι εχει φυγει για εξωτερικο λογω ενος μεταπτυχιακου για ενα χρονο.Ομως εκεινος εχει κανει τη παρεα του εκεί και βγαίνει πολυ. Και εγω κλεισμένη μεσα στο σπιτι , να παρακαλαω να βγουμε με τις πρωην φιλες και εκεινεις άφαντες ή απασχολημένες. Ετσι θα περασει η ζωή μου εδώ και εξης ; κι ειμαι 37. Πλεον ολοι κλεισμένοι στον εαυτό τους. Αλλα θελω κοσμο και εξοδους. Καλη η δουλεια εδω οκ, δεν λεω ρημαζει η ανεργια αλλα και η προσωπική μου ζωη για κλαματα... νιωθω γρια. Νιώθω να περνανε τα χρονια μου ετσι.

Σήμερα είδα μια απο τις πιο ομορφες κοπέλες να πινει τον καφέ της διαβάζοντας ενα βιβλιο. Περα απο την εξωτερικη της ομορφια εβγαζε και μια απιστευτη ομορφια και ηρεμια απο μεσα της. Το μονο που προσεξα ηταν οτι ειχε ενα κοκκινο πουλοβερ. Δεν την προλαβα.Υποσχομαι αν ποτέ την ξαναδώ, θα πάω να της μιλήσω. Κι ας φανω παραξενος, πεφτουλας, οπως θελετε πεστε το.