ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πονος...μοναξια.. θλίψη.. απογοήτευση..και ενα γιατι ακομη να τρεμει στην φωνη μου..κ όπως λέει κ ο ποιητής:"και ομως τον έρωτα που ηθελες,τον ειχα να στον δωσω."

Είναι λογικό να κάνεις λάθος.Όταν νιώθεις η τελευταία επιλογή κάποιου πόσες φορές θα προσπαθήσεις

εξετασεις για πτυχιο ιαπωνικων και μου φαινονται κινεζικα(!). ειδικα το ακουστικο δεν ξερω πως θα το περασω

Σε όλους μας εδώ! Ο τελευταίος μήνας μιας χρονιάς που για μένα είχε πολλές στεναχώριες. Να πανε όλα καλά!

Τα πολλα γλυκολογα ποσο μαλλον οταν βγαινω με καποιον τις πρωτες φορες και ξεκιναει τα ψυχη μου, αγαπη, γλυκια μου, φατσουλα και ολα τα σχετικα. Βγηκαμε πρωτη φορα και ο αλλος μου λεει "σε λατρευω". Ε δηλαδη ελεος.

Βρεθηκαμε, πεχτηκε κατι μεταξυ μας και φανηκε να γουσταρει και αυτη. Και την επομενη αποφευγει να με δει και μου λεει οτι δεν θελει να ξανακανουμε κατι.

Ετοιμαζόμαστε να φτιάξουμε το σπίτι μας με τον άντρα μου και το μωρό μας. Ουσιαστικά αυτό θα είναι το οικογενειακό μας σπίτι επιτέλους αφού έως τώρα ζούσαμε σαν φοιτητές. Το σπίτι είναι της μητέρας μου και θα το ανακαινίσουμε με έξοδά μας και κάποια χρήματα που μας έδωσαν οι γονείς μου. Οι εργασίες θα είναι οι απολύτως απαραίτητες. Έλα όμως που δεν μένουν λεφτά για έπιπλα. Και λέω στον άντρα μου ζήτα από τη μαμά σου, η οποία και λεφτά έχει και στον άλλο γιο έχει δώσει ένα σπίτι να μένει και δεύτερο για να το νοικιάζει να έχει εισόδημα. Σε εμάς τίποτα. Πείτε μου γιατί θα εκραγεί το κεφάλι μου. Παραλογίζομαι ή είναι όντως άδικο; Δεν θέλω καθόλου να σκέφτομαι άσχημα αλλά έχει κολλήσει ο εγκέφαλός μου. Πως μπορώ να το δω αλλιώς για να μην το σκέφτομαι έτσι; Ή να πω κάτι ίσως;

Δεν εχω καταλαβει γιατι στην ελλαδα ημαστε τοσο κομπλεξικοι με ανθρωπους που εχουν παραπανισια κιλα..τετοια αντιμετωπιση στο εξωτερικο δεν εχω ζησει ποτε

Δεν μπορούσε να διαχείριστη την σχέση μας έχει κατάθλιψη και μου είπε πως θέλει να μείνει μόνος του δεν αντέχει άλλο βαρέθηκε τα πάντα και όλους μου είπε μπορεί να με ψάξει μπορεί και όχι.... λίγες ειναι η ημέρες που ήμαστε χωριά... αλλά τον χωρισμό μου τον περνάω ανωδυνα γιατί ήξερα πως έχει πολλά προβλήματα και οικογενειακά αλλά και δικά του ήθελε να μείνει μόνος και έτσι έγινε πονάω μέσα μου αλλά θα πρέπει να συνεχίσω σιγά σιγά την ζωή μου κι εγώ .. εύχομαι να είναι καλά να τα καταφέρει στην ζωή του γιατί τον αγάπησα και ενώ ήξερα τα προβλήματα του έμεινα κοντά του 2,5 χρόνια...

Δίνουμε την ενέργειά μας, την πίστη μας, τον εαυτό μας και την αλήθεια μας σε καταστάσεις που δεν φαίνεται να άξιζαν. Πέφτουμε σε παγίδες απο ανθρώπους που σου συστηνονται σα φίλοι...Έχασα το ξέρω, το νιώθω, αλλά ήταν επιλογή μου. Ο προορισμός μου δεν είναι ο έρωτας, αλλά η ζωή η ίδια. Θέλω να ζήσω τον έρωτά μου! Και το εύχομαι σε όλους μας!