ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτό που μου έτυχε χθες, είναι η σταγόνα που ξεχείλισε στο ποτήρι. Σαν άνδρας νιώθω ανίκανος ως το κόκαλο. Δεν είναι η πρώτη φορά που καταπίνω τη γλώσσα μου, αλλά το χθεσινό ήταν τελείως εξευτελιστικό. Τι μου έτυχε λοιπόν; Βγαίνω από το σπίτι, και κατευθύνομαι σε μια στάση λεωφορείου. Μια στάση όχι τόσο πολυσύχναστη. Και βλέπω μία τύπισσα η οποία ήταν ντυμένη πολύ ωραία, λες και πήγαινε σε πάρτυ, παρότι Δευτέρα απόγευμα και όχι Παρασκευοσάββατο, αλλά και ωραίο πρόσωπο. Ήμουν απροετοίμαστος, γιατί σε αυτή τη στάση όσες φορές την έχω χρησιμοποιήσει τον 1.5 χρόνο που μένω εκεί, δε βλέπω τέτοιου είδους κόσμο, απλά κοινούς βιοπαλαιστές. Δεν το περίμενα δηλαδή. ΟΚ μέχρι εδώ. Τι ήταν αυτό που με ενόχλησε; Σε 2-3' θα ερχόταν το λεωφορείο. Μέσα σε αυτά τα 2-3' λοιπόν θα μπορούσα, να έρθω μπροστά να της συστηθώ, και ας έτρωγα και άκυρο. Εγώ όμως ο ηλίθιος, κόλωσα και δεν της μίλησα. Γιατί όμως θύμωσα τόσο με τον εαυτό μου;; Γιατί εκείνη την ώρα δεν υπήρχε γύρω ΚΑΝΕΙΣ. Είμαστε μόνοι μας. Δεν ήταν ούτε με φίλες της, ούτε κάποιος άλλος άσχετος στη στάση. Ούτε περπάταγε στο δρόμο για να τη σταματήσω και να της μιλήσω. Ούτε ήταν πολύ αργά το βράδυ για να φοβηθεί. ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΩ. Όλες οι ηλίθιες δικαιολογίες εκείνη τη στιγμή, σκέπασαν το μυαλό μου. "Αν φάω άκυρο, θα νιώσω άβολα όσο είμαστε στο λεωφορείο μαζί", "Άμα την απασχολήσω θα χάσουμε το λεωφορείο". Και ένα σωρό άλλα. Καλύτερα να έτρωγα άκυρο. Σημασία έχει ότι θα έκανα την κίνηση μου. Παρά να με βασανίζει το γεγονός ότι δεν είχα τα κότσια να της μιλήσω. ΥΓ: Παρακαλώ πολύ, όχι σχόλια του τύπου "Να γνωρίζουμε γύναικες μόνο από τον κοινωνικό κύκλο". Αυτά θα μας φάνε!

Ειμαι με κάποιον που με αγαπάει πολύ και το καλύτερο απ'όλα είναι πως μου το δείχνει με πράξεις και είναι πάντα εκεί για μένα. Τον αγαπώ πάρα πολύ όσο περνάει ο καιρός όμως υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνω και θα ηθελα να τα βγάλω από μέσα μου και να μου πει κάποιος εάν του έχει συμβεί. Του αρέσει στο sexting να ακούει εμπειρίες που είχα με πρώην μου με λεπτομέριες. Αρχικά μου φάνηκε περίεργο αλλά το δοκίμασα και ήταν πολύ περίεργο... Όταν τον ρώτησα γιατι θέλει τόσο πολύ να ακούει τέτοιες ιστορίες μου είπε πως όταν το ακούει σκέφτεται ότι τα κάνουμε μαζί... Δεν Ξέρω αν ισχύει... προσωπικά όταν μου είπε μια δικιά του ιστορία με πρώην κοπέλα του ζήλεψα πάρα πολύ....

Έχω μια σχέση 1,5 χρόνο, μετά από κάτι ‘δυσκολίες’ που είχαμε, είμαστε ‘καλα’ αλλά πλέον δεν νιώθω το ίδιο. Νιώθω πως δεν περνώ όμορφα και κάθε φορα σχεδόν βαριέμαι να βγω μαζί του, εννοώ παλιά περίμενα την στιγμή που θα τον έβλεπα. Αλλά νιώθω ότι δεν θέλω να το χάσω ότι τον θελω.

στέλνει και φλερταρει ξεκαθαρα απο μηνύματα αλλά αποφεύγει να βγούμε... (μέχρι τώρα βγαίναμε) για πείτε πιθανά σενάρια

Καλησπερα παιδια! Ηρθε η ωρα να γραψω και εγω την δικη μου εξομολογηση. Είχα σχέση περιπου 1.5 χρόνο με ενα αγορι που δουλευαμε μαζι στον ιδιο χωρο και επισης σπουδαζαμε μαζι στην ιδια σχολη. Ολα κυλουσαν καλα μεχρι που ειχε καταντησει μια σχεση αδιαφορη χωρις να το καταλαμβαινω. Ηταν τοτε που εμφανιστηκε ενα τριτο προσωπο στην ζωη μου. Με φλερταρε εντονα και ανταπεδιδα αθελα μου, με τραβουσε παρα πολυ η διεκδικητηκοτητα του. Για περιπου 2 μηνες υπηρχε ενα απλο φλερτακι μεταξυ μας αφου και ο ιδιος γνωριζε οτι ειχα σχεση. Μετα αρχισαν τα μηνυματα, τα τηλεφωνα μεχρι που αρχισα να δενομαι και να τον ερωτευομαι παραφορα. Ενιωθα τυψεις, ενιωθα χαμενη, δεν ηξερα τι ηθελα, δεν ηξερα πως να χωρισω αφου και ο ιδιος ειχε γινει πιεστικος. Υπηρχαν τσακωμοι αρκετοι, τον εδιωχνα ζητουσα χρονο για να τα βαλω ολα σε μια ταξη, να ξεκαθαρισω μεσα μου τι γινεται και τι θελω. Καθε φορα που το ζητουσα τσακωνομασταν και παλι ξανα μαζι.Εκανα παρα πολλα λαθη. Ξερω οτι τον πληγωνα. Απομακρυνθηκα απο την σχεση μ μεχρι να βρω τον τροπο. Ελεγα ψεμματα και στους δυο για να μην τους πληγωσω. Η κατασταση ειχε γινει ανυποφορη και εφταιγα ξεκαθαρα εγω. Ειχα παρει την αποφαση μετα απο 3 μηνες αφου ενιωθα σιγουρη πλεον και βρηκα την καταλληλη στιγμη να χωρισω για να ειμαι μαζι του και ετσι εκανα. Εφυγα χωρις εξηγησεις. Οταν πηγα σε αυτον να του πω οτι χωρισα και οτι τον αγαπω παρα πολυ και οτι θελω να ειμαστε μαζι, ζητησα συγνωμη για τα λαθη που εκανα για οσες φορες τον στεναχωρησα και τον πληγωσα και οτι ελιωνα και εγω απο μεσα μου οτι και μενα με πληγωνε ολο αυτο και οτι θελω τοσο πολυ να το δουλεψουμε και να τα διορθωσω ολα, να καναμε μια νεα αρχη γιατι ειχαμε γνωριστει κατω απο αλλες συνθηκες. Δεν πηρα καμια απαντηση, τον εψαχνα για μερες και τιποτα. Εμαθα μια νυχτα που ηταν και πηγα και τον βρηκα. Η απαντηση του ηταν λυπαμαι δεν νιωθω τιποτα πια. Οτι τον πληγωσα παρα πολυ και δεν μπορει να το συγχωρεσει. Οτι με αγαπα αλλα δεν μπορει να ειναι μαζι μου. Τον αφησα ησυχο. Ημουν χιλια κομματια. Προσπαθησα ξανα μετα απο 2 εβδομαδες να επικοινωνησω μαζι του και για μερες δεν επαιρνα απαντηση. Μετα απο 2 μηνες σιωπη, μου στελνει μηνυμα ενα απογευμα τ καλοκαιριου για να δει τι κανω και οτι βρηκε αλλην και οτι ειναι η τελεια γυναικα σε συγκριση με μενα που ειμαι η πιο ηλιθια γυναικα στον κοσμο και οτι δεν αξιζω τιποτα. Ειμαι ενα τιποτα. Οτι ειχα ζωαρα στρωμενη μαζι του και την πεταξα στα σκουπιδια. Οτι μπορει να με θελει και να με αγαπαει ακομα αλλα δεν προκειται να χωρισει τον τελειο ανθρωπο για μια γυναικα μ...ι. Οτι αυτο π τ εκανα θα το θυμαμαι μεχρι να πεθανω, οτι θελει απλα να με γ..... Οτι θελει να τον τρεχω απο πισω και να με φτυνει(και αλλα πολλα). Τα ανεχτηκα γιατι ενιωθα τρελες τυψεις. Μου μιλουσε συνεχεια ολη μερα. Μια μου ελεγε γλυκες οτι με αγαπαει, και οτι τ ειναι δυσκολο να ειναι με αλλον ανθρωπο και ξανα παλι με εβριζε. Ειχε γινει πια χειριστικος. Μου ελεγχε την ζωη μου. Που ειμαι με ποιον ειμαι και τι κανω. Να μου λεει οτι θα βρεθει με την κοπελα του και θα με κανει μπλοκ. Να μου λεει οτι η κοπελα του ειναι θεαρα και εγω σκατα, να μου λεει τι κανουν. Ειχα μπλεχτει σε μια τετοια τοξικη κατασταση που με ετρωγε. Με πληγωνε. Δεν ηξερα ποια ημουν.ειχα χασει τον εαυτο μου. Με ειχε κανει να μιλαω ασχημα με ειχε αλλαξει. Κατι που δεν εκανα ποτε. Μεχρι π μ ειπε οτι θα παει ταξιδι με την κοπελα του και οτι δεν θα μπορει να μιλαμε θα με κανει μπλοκ. Πηρα την αποφαση να μην ξαναπαντησω ποτε και ετσι εκανα. Μου εστειλε μηνυμα οταν γυρισε και εγω δεν απαντησα. Μ ειπε οτι ειμαι μεγαλος μαλακας. Μου ειχε ξαναστειλει μια αλλη μερα "βρε ηλιθια". Δεν απαντησα ξανα Αν ειναι οντως αυτο που ονομαζε αγαπη. Αν ειναι οντως να ονομαζεις τον αλλον "ανθρωπο σου" αλλα να τ συμπεριφερεσαι ετσι εγω δεν το θελω. Ποναω πολυ. Περναω δυσκολα. Ηθελα καπου να τα πω.

Όσες φορές έχω προσπαθήσει να ξεχάσω εκείνον που μένει μακριά (δεν μένουμε στην ίδια πόλη), τόσο δύσκολο μου είναι. Έχουμε πει ότι δεν γίνεται να γίνει κάτι μεταξύ μας λόγω απόστασης. Οκ αυτό. Εχω προσπαθήσει με χίλιους τρόπους να τον ξεπεράσω, και όλες μου οι προσπάθειες έχουν αποβεί ματαιες. Τι στο διαολο; Και τώρα που μπήκε μια κοπέλα πρόσφατα στη παρέα μας, μένει στην ίδια πόλη με αυτόν, και αν όντως γίνει κάτι μεταξύ τους, γιατί έχω δει ότι της δίνει περισσότερη σημασία, δεν θα ξέρω πως να χειριστώ τα συναισθήματα μου. Σίγουρα θα στεναχωρηθω πολύ γιατί ξέρω ότι δεν θα τον έχω ποτέ μου. Παρόλο που μου είχε πει πριν μερικές μέρες ότι με είχε δει στον ύπνο του ότι φιλιομασταν και γδυσαμε ο ένας τον άλλον (ενώ φιλιομασταν) και του αποκάλυψα ότι κι εγώ είδα ένα τέτοιο όνειρο περίπου. Είχα σκεφτεί εκείνη τη στιγμή να του πω οτι τον γουστάρω αλλά δεν ξέρω γιατί κρατήθηκα. Φταίει μάλλον που είπαμε ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι μεταξύ μας,και μάλλον επειδή δεν είμαι σίγουρη αν κι εκείνος ενδιαφέρεται για μένα γιατί οι προθεσεις του ποτέ δεν ήταν 100% ξεκάθαρες. Πρέπει να τον ξεπεράσω γιατί δεν γίνεται να μένω κολλημένη σε ένα άτομο που μένει μακριά, και δεν μου αρέσει που όλα μεταξύ μας είναι τόσο αβέβαια. Ειναι καιρός πια να βρω κάποιον που να μένει Αθήνα. Αλλα δεν μπορώ να προχωρήσω αν δεν τον ξεπεράσω τελείως. Εσείς πως καταφέρατε να ξεπεράσετε κάποιον; και με ποιο τρόπο; θέλω με κάποιον να το συζητήσω μήπως και μου φύγει τελείως όλο αυτό και μπορέσω επιτέλους να προχωρήσω παρακάτω.

είμαι μοναχοπαίδι , παιδί χωρισμένων γονιών. Από μικρή τίποτα δεν μου πάει καλά. Στο δημοτικό με κορόιδευαν και με έλεγαν καμήλα επειδή λίγο καμπουριαζα. Στο γυμνάσιο με κορόιδευαν επειδή είχα στραβά δόντια. Στο λύκειο επιτέλους ηρέμησα. Δε με κορόιδευε κάνεις.Είχα δύο φίλες που όταν πέρασα σε άλλη πόλη μου γύρισαν την πλάτη και δεν απαντούσαν στα μηνύματα επειδή εγώ έκανα το όνειρο μου πραγματικότητα. Η άλλη φίλη που είχα από τότε που ήρθαμε μαζί εδώ και την φιλοξενησα τρεις μέρες και της πλήρωσα τα έξοδα, δε μου κέρασε ούτε ένα σάντουιτς. Δεν εδώ ούτε μια φίλη ούτε έναν καλό σύντροφο. Είμαι 21 και όλο ακούω για άτομα από το χωριό μου που παντρεύονται κάνουν παιδιά και είμαστε σχεδόν ίδια ηλικία. Ανησυχώ πάρα πολύ για την ζωή μου και για το αν θα καταφέρω στην ζωή μου ότι ποθώ . Στα ερωτικά μου έχω νιώσει πόνο αβάσταχτο. Τώρα θέλω να μείνω μόνη γιατί γέμισα απογοητεύσεις . Θέλω και εγώ στην ζωή μου να συγκατοικησω και να βρω έναν άνθρωπο που να με αγαπάει όπως είμαι. Έχω γεμίσει σημάδια ακμής και έχω μερικά σπυράκια και ανησυχώ και για το δερμα μου γιατί έψαχνα δερματολόγο καλό και συνέχεια έπεφτα σε απατεώνες. Όλα αυτά που ζω με έχουν ρίξει πάρα πολύ ψυχολογικά. Είμαι σχολή σπίτι σπίτι σχολή ολομόναχη στα χαμενα. Δε Μ αρέσει καθόλου η ζωή μου ούτε το διαμέρισμα εδώ όλα ακούγονται δεν έχει καλή ηχομόνωση και βλέπω των άλλων τα διαμερίσματα ούτε μπαλκόνι δεν έχει. Και γενικά δεν έχω βιώσει ευτυχία στην ζωή μου τα φοιτητικά μου χρόνια ήταν απογοήτευση όπως και τα εφηβικά μου τα παιδικά μου

Από τον Αύγουστο,βγαίνω με δύο παράλληλα,χωρίς να γνωρίζει ο ένας για τον άλλο.Σε γενικές γραμμές είμαι καλά,γιατί ο καθένας καλύπτει διαφορετικές μου ανάγκες.Το πρόβλημα είναι ότι δέν μπορώ να αποφασίσω με ποιόν θέλω να είμαι τελικά.Ίσως έχω βολευτεί σ'αυτή την κατάσταση γιατί όπως έγραψα στον καθένα βρίσκω κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό ή ίσως τελικά να μήν θέλω να κάνω σχέση στην παρούσα φάση.Κάποια στιγμή είχα αποφασίσει να διακόψω και με τους δύο,και να αφοσιωθώ αποκλειστικά στα της σχολής μου επειδή φέτος είμαι στο τελευταίο έτος.Σκέφτηκα όμως πώς θα περάσουν αυτοί οι μήνες και ειδικά ο χειμώνας,χωρίς να υπάρχει και κάποιο άλλο ενδιαφέρον που θα μου δίνει διάθεση και θα με γεμίζει.Έχω φίλους και παρέες,αλλά δέν είναι το ίδιο.Είναι πολύ καλά παιδιά και οι δύο,κι εγώ πολλές φορές νιώθω πως είμαι τέρμα αχάριστη.Όλα μέσα μου είναι μπερδεμένα.Καλύτερα να μήν τους είχα γνωρίσει,καλύτερα να μήν είχα ξεκινήσει τίποτα,γιατί πραγματικά δέν μπορώ να ξεχωρίσω ούτε τον ένα ούτε τον άλλο.

Εδω και 3.5 μηνες εχω αλλαξει πολη εφυγα απο εκεινη που σπουδαζα και πηγα σε μια μεγαλυτερη. Στη νεα πολη δεν ειχα πολη μεγαλο κυκλο, εχω ομως την κολλητη μου στην οποια ολα αυτα τα χρονια πηγαινα συχνα οποτε λιγο πολυ ειχα γνωρισει και την παρεα της και καναμε παρεα πλεον ολοι μαζι. Μεσα στο καλοκαιρι βρηκα και μια προσωρινη δουλεια ωστε να αρχισω να γνωριζω ατομα αλλα να βγαλω και το κατιτίς μου. Εν τελει αυτο δουλεψε εν μερει στο θεμα γνωριμιων διοτι το περιβαλλον ειναι λιγο πιο κλειστο. Γενικα δεν μπορω να πω πως ειμαι ευκολη στο να κανω νεες γνωριμιες, μου αρεσει μεν αλλα δυσκολευομαι ειδικα μετα απο καποια ασχημα συμβαντα που ειχα σε αυτο το κομματι στη προηγούμενη μου πολη. Θαυμαζω εκεινους που γνωριζουν ατομα ακομη και στο δρομο που περπατανε. Δεν ξερω πως το κανουν μαλλον ειναι η αυρα τους.. Τελος παντων το προβλημα μου ειναι πως περναω αρκετα ομορφα με τη κολλητη μου και τους υπολοιπους αλλα πολλες φορες νιωθω πως δεν ειναι παρεα μου και πως πηγαινω σαν προσθηκη. Ενω μιλαμε με τα παιδια και μπορει να τυχει να βγουμε ακομη κι αν δεν ειναι η κολλητη μου αλλα και παλι ετσι νιωθω και δε μου αρεσει να ειναι ετσι και να εξαρτωμαι. Θα ηθελα να κανω και δικο μου κυκλο και να εχω εναλλακτικες στις παρεες μου.. αλλα δυσκολευομαι στο πως να το καταφερω αυτο!

Είμαστε μαζί 5 χρόνια. Εγώ ειμαι 26 και εκείνος 32. Εργαζομαι ολη την ημερα και εκείνος κάθεται σε εναν καναπε και παίζει προ. Όλες οι θέσεις εργασιας που βρίσκει η δεν είναι για εκείνον η "εχει γερασει" πλεον και δεν τον προτιμουν. Οσες φορες ανοιγω συζητηση πανω στο θεμα εκνευριζεται και είναι ειρωνικός απέναντι μου. Δεν μπορω να βγω εξω για ενα φαγητο η για εναν καφε με τις φιλες μου γιατι παροτι ξεσκιζομαι για αυτα τα λεφτα ποτε δεν μου περισσευει κατι. Νιώθω μόνη και παγιδευμένη σε μία σχεση που μου προκαλει αγχος. Δεν ειμαι σιγουρη πλεον για την σχεση μας αλλα συχρονως κατι με κραταει. Ολο προσπαθεί και όλο τα πραγματα παραμενουν στασιμα. Τι να κανω;;;