ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι κοπελα 25 προσφάτως. Μου αρεσουν και τα δυο φυλα (δηλ. Αντρες και γυναίκες). Προσπαθω να καταλαβω τον τροπο που βλεπουμε ή μεταφραζουμε τα πραγματα στις ερωτικες σχεσεις ή επιθυμιες αναλογα με το φυλο μας και το φυλο του ερωτικους μας ενδιαφεροντος. Αυτη η σκεψη προηλθε απο το γεγονος πως τους τελευταιους μηνες "φλερταρω" τοσο με μια κοπελα οσο και με εναν αγόρι, ειναι απο την ιδια παρεα, ωστοσο τη κοπελα τη βλεπω καθε μερα, και μιλαμε και λιγο περισσοτερο μεσω μηνυμάτων. Δεν ειναι με κανεναν κατι πολυ σοβαρο, καθως η κοπελα εχει σχεση και το αγορι απλα ειναι πολυ κοινωνικο παιδι. Κανεις τους δε ξερει πως ειμαι bisexual. Ετσι, παρατηρησα πως οι κοινοι φιλοι που δε ξερουν ουτε αυτοι τη σεξουαλικοτητα μου μεταφραζουν διαφορετικα παρομοιες συμπεριφορες, αναλογα με το φυλο. Δηλαδη πως ενω και τα δυο ατομα λιγο πολυ φλερταρουν με τον ιδιο τροπο, χαμογελα, βλεματα, πειραγματα, υπονοουμεν, στην μεν περιπτωση του αγοριού θεωρουν πως φλερταρουμε και πως θα μπορουσε να γινει κατι μεταξυ μας, στην αλλη περιπτωση με τη κοπελα το μεταφραζουν σαν φιλικο αστειο. Θα μπορουσε ποτέ κάποιος να μεταφρασει τις συμπεριφορες αυτες αναποδα; δηλ ως κατι φιλικο με τον αντρα και ως κατι ερωτικο με τη γυναικα, ωντας γυναικα;

Γνωριστήκαμε πριν μερικούς μήνες για επαγγελματικους λογους. Η σχέση μας είναι σχεδόν καρμική. Έχουμε πολλά κοινά, αλλά είμαστε και οι δύο αρκετά κλειστοί χαρακτήρες. Έχουμε πολυ μεγάλη διαφορά ηλικίας και νομίζω ότι φοβάται να κάνει οποιαδήποτε κίνηση για να μην παρεξηγηθεί. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και εμένα δε με απασχολεί το θέμα της ηλικίας. Πώς να τον προσεγγίσω άραγε?

Δε θα ξεχάσω ποτέ μου που η μάνα μου στην ταβέρνα αποκάλεσε μπροστά μου σε μια φίλη της κ σ μένα την ξαδέρφη που με περνάει 6 μήνες " αστέρι της οικογένειας" επειδή τραγουδάει. Κ γω που διαβάζω από μικρό παιδί , τέτοιο κομπλιμέντο δεν άκουσα στην ζωή μου. Στο μεταξύ είχε πει μια άλλη φορά η μάνα μου ότι τα χείλη μου είναι μικρά και αν θέλω να τα κάνω πιο juicy. Κ της είπα ότι εμένα Μ αρέσουν όπως είναι. Κ με έκανε παράπονα ότι η διάθεση μου δεν είναι ποτέ ευχάριστη κ πως να τι έκανε με το πατέρα μου (που χώρισαν) ένα τοξικό αποτέλεσμα

Είμαι 21 στα 22 και νιώθω μια δυστυχισμένη και αποτυχημένη. Πέρασα σε μια σχολή που μ.ατεσε ήθελα δημόσιο αλλά για να διοριστω πρέπει να πηγαίνω σε έρημα νησιά. Οι φίλες που είχα ήταν τοξικές έφυγα από επαρχία για να πάω Θεσσαλονίκη ήταν όνειρο ζωής από τα 13. Το πραγματοποιησα μετά από χρόνια αλλά είμαι δυστυχισμένη. Ζω σε μια τρύπα ,έχω ένα φίλο με τον οποίο είναι κάπως μπερδεμένη η φάση κ είναι λίγο μακριά μουφίλες δεν έχω κ δεν έχω ούτε εργασιακή εμπειρία η μάνα μου με πίεζε να διαβάσω να σπουδάσω να μην τυραννιεμαι. Από μικρή οι ορμόνες μου παίζουν τρελό παιχνίδι κ συνεχίζουν ακάθεκτες θέλω σεξ κάθε μέρα κάθε μέρα αλλά ζητάω επιτέλους κ έναν άνθρωπο ο οποίος θα μου παρέχει ζεστασιά φροντίδα χαρά και να μάστε ευτυχισμένοι. Βαρέθηκα να μου την πέφτουν μεγαλύτεροι κ να ενδιδω σε μεγαλύτερους επειδή απλά έχω έντονη σεξουαλικότητα την οποία δε μπορώ να ελέγξω πλέον!!!! Θέλω ένα παιδί στην ηλικία μου να ζω ασφάλεια κ να γλυτώσω απ' την μάνα μου να βρω δουλειά κ να φύγω από το μπουντρούμι στο οποίο ζω χωρίς μπαλκόνι χωρίς ανθρώπους κενή βουβή απρόσωπη πολυκατοικία. Το μόνο που έχω ως ταλέντο είναι φαντασία γράψιμο κ μαρεσουν κ τα ταξίδια.

Καλησπέρα. Διάβασα δύο αναρτήσεις σχετικά με ανθρώπους που ο ένας/ μια θέλει να εργαστεί ως αεροσυνοδός και η άλλη εξ σχετικά με έναν άνθρωπο ο οποίος/α μιλάει σχετικά με την αγάπη που πρέπει να έχουμε στην προσπάθεια απώλειας κιλών και ότι πρέπει να έχουμε σύμμαχο τον εαυτό μας. Παιδιά, θέλω να εξομολογηθω κι εγώ κάποια πράγματα. Το συναισθηματικό φαγητό είναι εκείνο που προσωπικά μου χαλούσε πάντα τα χλσχεσια. Νιώθοντας κενή, συναισθηματικά κενή και ακάλυπτη, πληγωμένη και αδύναμη κατέφευγα στο φαγητό και κυρίως στα γλυκά. Ήθελα αγάπη και την έβρισκα στα γλυκά. Έτρωγα την αγάπη μου. Έπειτα από λίγη δουλειά με ψυχοθεραπεία κατανόησα κάποια πράγματα για εμένα, για τα τραύματα μου και πώς μπορώ να αλλάξω τα μοτίβα που ενώ με πληγώνουν πάντα τα επιλέγω και αναφέρομαι στην επιλογή συντρόφου. Αποφάσισα κάπως δειλά να συμφιλιωθω με εμένα, να με παρατηρήσω περισσότερο, να πάρω μια βαθειά ανάσα και να ακολουθήσω αβίαστα χωρίς άγχος μια διατροφή. Νιώθω πως μέσα μου είμαι ένα βήμα πριν κάνω το μπαμ και γίνω άλλος άνθρωπος. Δεν ξέρω αν με εννοεί κάνεις. Επεξεργάζομαι στο μυαλό μου ένα πρόγραμμα γυμναστικής που ιδανικά θέλω να ακολουθήσω με σκοπό να βελτιώσω την υγεία μου. Θέλω να αλλάξω, θέλω να με κοιτάω και να ξέρω πως αυτό το σώμα με αγάπη και σεβασμό και όχι ως κάτι που με εμποδίζει από το να με αγαπήσει κάποιος όπως λανθασμένα νομιζω. Μην παρατάτε την προσπάθεια. Πότε. Θα έρθει η αλλαγή. Θα έρθει η αγάπη και η αποδοχή. Καλή δύναμη στην προσπάθεια σας, μας.

Αυτό είναι για μένα η κοπέλα του κολλητού μου.Ένα εξαίσιο πλάσμα από όλες τις απόψεις,που ακόμα και 3 μήνες από τότε που τη γνώρισα δέν έχω καταφέρει να μήν τρελαίνομαι κάθε φορά που τη βλέπω.Δέν νιώθω καλά,αλλά άνθρωπος είμαι και έχω αδυναμίες.Ήταν μόνος του 2 χρόνια,και τελικά πέτυχε το 10 το καλό.Μου εύχομαι και στα δικά μου,άν και θα είναι θαύμα να μου συμβεί το ίδιο.

Να ήταν οι συζητήσεις μου βαρετές; Ουφ ρε παιδιά, μιλούσα με κάποιον που μου αρέσει ον-λάιν, ζούμε στην ίδια πόλη και έκανα εγώ πρώτη κίνηση..μου είπε να βγούμε κάποια στιγμή για ένα ποτο, έχει περάσει μήνας, το ξέρω ότι είχε τρέξιμο κτλπ αλλά και στις συνομιλίες μας δεν ήταν πολύ συχνές, και λέγαμε μπούρδες για ταινίες και κάπως βαρετά..έχουμε να μιλήσουμε μια εβδομάδα και δεν ξέρω αν τον ξενέρωσα με αυτά που λέγαμε ή αν δεν είδε ποτέ σκοπό να βγούμε. Να ελπίζω ή να το αφησω τελείως;

Το ξερω οτι δε χρειαζεται να ειμαστε καχυποπτοι με τα παντα. Πριν καποιο καιρο ηρθα πιο κοντα με εναν συμφοιτητη μου απο το πανεπιστημιο σε ενα reunion. Ξεκινησαμε να βγαινουμε και να περναμε πανεμορφα. Μου φερνει λουλουδια,μου φερνει σοκολατες, μου λεει οτι αξιζω τα παντα, ό,τι ζητησω μου το φερνει και ειναι ο πιο γλυκος ανθρωπος. Με παιρνει συνεχεια τηλεφωνα να δει τι κανω και εαν ειμαι καλα,με παει παντου και αυτο που μου λεει ειναι οτι τον κανω ευτυχισμενο μονο που υπαρχω στη ζωη του. Ειναι απιστευτα ρομαντικος,σκεφτειτε δεν με αφηνει να βγω απο το αμαξι,μου ανοιγει εκεινος την πορτα.Ειναι ενας gentleman οπου και να παμε. Το περιεργο ειναι οτι στο σεξουαλικο κομματι ειναι ενας αλλος ανθρωπος. Λες και μεταμορφωνεται σε καποιον αλλον.Καταλαβαινετε τι εννοω.Εμενα μαρεσει πολυ αλλα ρε παιδια ειναι φυσιολογικο; Να ανησυχω;

Μου αρέσει ένας συμφοιτητής μου εμφανησιακά πάρα πολύ...όμως δεν γνωριζόμαστε προσωπικά. Αυτόν τον καιρό υπάρχει ένα έντονο eye contact μεταξύ μας αλλά μέχρι εκεί...Ποτέ δεν βρίσκω ευκαιρία να του μιλήσω ή να τον πλησιάσω καν (πάντα κάθεται με την παρέα του και εγώ με τη δική μου)...Δεν έχουμε κοινές παρέες...Επίσης, αν του μιλούσα ποτέ δεν θα ήξερα τι να του πω...Πως μπορώ, λοιπόν, να τον προσεγγίσω με έναν ήρεμο και διακριτικό τρόπο και να αρχίσουμε να γνωριζόμαστε?

Σεζόν, επαρχία - επαρχία, σεζόν! Και κάθε φορά εκεί που λέω ότι με το που τελειώσω τη σεζόν θα πάω Αθήνα να ψάξω δουλειά και να ξεκινήσω την ανεξαρτησία μου πάλι κάνω το ίδιο πράγμα, από το φόβο μου, επιστρέφω στο πατρικό μου. Όχι μόνο δεν έχω φίλους εδώ, δεν έχω δουλειά, δεν έχω σχέση, δεν έχω ζωή... Περιμένω πάλι πότε θα φτάσει ο Μάιος για να φύγω