ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρχικά να σχολιάσω πως εύχομαι να έχετε μια όμορφη μέρα. Είναι δύσκολες οι μέρες και συνήθως όσοι εξομολογούμαστε εδώ δεν έχουμε και πολύ θετικά vibes στα λεγόμενα μας. Άλλα, στο θέμα μας... Δεν ξέρω ποιος μπορεί να ταυτιστεί ή όχι. Τα παιδιά που δίνουν εξεταστική; Τα παιδιά με τις πανελλήνιες; Αρκετοί υποθέτω. Αλλά, έχει κανείς καμιά ιδέα πώς να βρεθεί όρεξη για διάβασμα; Πραγματικά όμως, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ με τίποτα, και έχω πολύ ανάγκη να διαβάσω γιατί αλλιώς δεν θα πετύχω τον στόχο μου, για 2η φορά. Κάθομαι και το μυαλό μου ταξιδεύει σε οτιδόποτε άσχετο. Και στο τέλος καταλήγω να διαβάζω τελευταία στιγμή και τρέχω και δεν φτάνω. Και ενώ το κίνητρο να διαβάσω θα έπρεπε να είναι η σχολή που θέλω να εισαχθώ απλά κάθομαι και παλεύω να βάλω ό,τι λεει το βιβλίο μέσα στο κεφάλι μου. Η ειρωνεία είναι πως ξεκίνησα πολύ δυναμικά και αποφασιστικά και τώρα νιώθω ότι έχω πάρει τη κάτω βόλτα. Έχει κανείς tips για αποτελεσματικό διάβασμα; (και ίσως κάποιο έξτρα tip για την αναβλητικότητα;).

Η πρώην μου όπου με βλέπει αλλάζει πεζοδρόμιο. Δεν με κοιτάει στα μάτια ή προσπαθεί να κρυφτεί για να μην έχουμε καμία επαφή. Προσπάθησε για επανασύνδεση πριν κάτι μήνες ενώ είχε σχέση (ή πέρναγε καλά δεν ξέρω) και απ' όταν την ξεμπρόστιασα δεν έχει το σθένος ούτε να με αντικρίσει. Πανικοβάλλεται, ντρέπεται. Κατεβάζει το κεφάλι. Εγώ από την μεριά μου αν και 30 χρονών πλέον επιδιώκω να την κάνω να συμπεριφέρεται έτσι. Πχ μπορεί να την δω να περνάει από έναν δρόμο και επίτηδες περνάω από εκεί με στυλ ότι δεν την είδα ώστε ή να αλλάξει καιρό είτε να αναγκαστεί πχ να μπει σε κάποιο μαγαζί να ψωνίσει. Το διασκεδάζω επειδή ξέρω ότι έχει κόμπλεξ αλλά μήπως κι εγώ δεν πάω πίσω; Είμαι σοβαρός άνθρωπος; (πάντως το απολαμβάνω)

Τελικά όσοι έχουν "πολλά να δώσουν" εννοούνε ότι θέλουν "πολλά να πάρουν". Και όσο για τα "πολλά" που δίνουν ,είναι να σου πρήζουν το συκώτι.Τι είναι αυτό που δεν χρειάζεσαι καθόλου; Ε αυτό θα σου δώσουν και με το παραπάνω θες δε θες.Ουστ.

Καλησπέρα.Άλλη μια μέρα 7 το πρωί άυπνη και κάθομαι και συλλογίζομαι για τον τρόπο ζωής μου .Κάθε μέρα άπραγη, φοιτήτρια γαρ(όχι ότι αυτό το δικαιολογεί), απλά οι γονείς μου θέλουν να περνάω τον χρόνο μου διαβάζοντας για να τελειώσω και συντηρούν με τον τρόπο τους μια κατασταση για εμένα όχι και τόσο υγιή.Εγώ τους έχω πει βέβαια ότι τον τελευταίο χρόνο έχω διάφορες ανησυχίες και θέλω να ψαχτώ γενικότερα λίγο στην ζωή μου,να δω ποια πραγματικά είμαι και τι ενδιαφέροντα έχω .Έχω μείνει προσκολλημένη εδώ και δύο χρόνια και λόγω covid και δεν κάνω τίποτα,η ζωή μου είναι τέρμα ανιαρή.Και αυτή η στασιμότητα μου φυσικά, με οδήγησε στο να μην έχω φίλους,αφού κάθε ΠΣΚ αργίες καλοκαίρια επέλεγα εδώ και 3 χρόνια να γυρίζω στο πατρικό μου ,σε μια ρουτίνα δηλαδή,που δεν έχει ν μου προσφέρει τίποτα , μόνο σαπίλα.Τώρα σχεδιάζω μια επανάσταση ας πούμε στο μυαλό μου,που ευελπιστώ να βοηθήσει.Αφού λέω πως έχω συμβιβαστεί ως ένα σημείο με τον χαρακτήρα μου λέω να πορευθώ με αυτόν. Εννοώ βαρέθηκα να γκρινιάζω ότι δεν έχω φίλους ή κάθε μέρα να αναβάλλω μία εναλλακτική δραστηριότητα που λέω να ξεκινήσω και να αράζω ξανά σπίτι.Δίνω εδώ και καιρό παράταση στον εαυτό μου ότι τώρα θα βρεις φίλους στην σχολή,τώρα θα κάνεις μια σχέση αλλά δεν δεν δεν , βαρέθηκα.Πόσο βοηθητικό πιστεύετε ότι θα είναι να πάω να πιω έναν καφέ μόνη μου,ή να πάω ένα ταξίδι στο εξωτερικό μόνη μου ,που σκέφτομαι εδώ και 3 χρόνια και δεν βρίσκω παρέα; Δεν είναι ότι μου λείπει ένας καφές,αλλά πιο πολύ θέλω να μου φύγουν τα απωθημένα,και κυρίως να σπάσω την ρουτίνα.Όμως και η μοναξιά είναι καλό όταν συνηθίζετε ή είναι καλό να βάζεις τον εαυτό σου σε μια διαρκή προσπάθεια κοινωνικοποίησης,που όμως αν είσαι ντροπαλή όπως εγώ, συνήθως αποτυχημένης;Εγώ κατά βάθος θα ήθελα μέσα αυτή την προσπάθεια , από δραστηριότητες και ταξίδια να βρω 3 4 φίλους,με κοινά ενδιαφέροντα επιτέλους γιατί πιστεύω ότι μια παρέα έχει πολλά να προσφέρει,και παράλληλα να γίνω ένας άνθρωπος ανήσυχος για την ζωή ,σε επαγρύπνηση όχι μια βολεμένη στην οικογένεια με τα ψυχολογικά να με περιμένουν στην γωνία.

Λέω να αρχίσω να αναρτώ αναρτήσεις πράγματα που κατά την γνώμη μου οφελούν. Διαβάζω στις εξομολογήσεις κατα καιρούς : δεν μπορώ το μέσα, βαριέμαι, τι να κάνω και αλλα τέτοια <<< ωραία>>>. Παίδες δεν είμαστε στην εποχή του 1950 και του 1960 που οι μανάδες μας δεν είχαν τα προς το ζην .Εν έτη 2022 το μέσα (τουτέστιν στο διαμέρισμά σου, στο σπίτι σου) μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Ένα απο αυτά είναι το να γυμναστείς. Αναρτώ κάποιες ωφέλιμες επιλογές (τις οποίες έχω δοκιμάσει) . -Planks .Μια απο τις καλύτερες εκγυμνάσεις (γυμνάζει όλο το σώμα) και εύκολη στην εφαρμογή της . Βasic planks, climber planks, reverse plank, spider man planks κ.τ.λ υπάρχουν πάμπολλες παραλλαγές της άσκησης (όρεξη να υπάρχει). -Chest expander .Πάνω απο 10-15 ευρω δεν κοστίζει ( μια παραγγελία απο το σουβλατζίδικο κοστίζει παραπάνω) . Το κόστος του προαναφερθέντος οργάνου γυμναστικής είναι αντιστρόφως ανάλογο με τα οφέλη που προσφέρει . Γυμνάζει όλο τον πάνω κορμο του σώματος. -Squats - Εύκολη άσκηση μιας και χρησιμοποιείς μόνο το σώμα σου (είναι σαν να κάθεσαι σε μια καρέκλα που δεν υπάρχει). Γυμνάζει κυρίως τα πόδια. Μ.Π. (τουτέστιν Μοναχικός Πρίγκιπας)

Μια φίλη βρέθηκε ξαφνικά απο τα παλιά.μαζι της όμως εκτός από τη νοσταλγία έφερε και κάτι που δεν είχα νιώσει πριν για εκείνη.Το καρδιοχτύπημα του έρωτα.Αλλαξαμε και οι δυο είναι η αλήθεια αυτά τα χρόνια που είχαμε να ιδωθουμε.προσπαθω να αναθέρμανω την έστω φιλική σχέση όμως δεν υπάρχει ανταπόκριση ισότιμου ενδιαφερόντος ίσως επειδή δε γνωρίζει τη βελτιωτική,όπως μου λέει ο περίγυρος μου,προσωπική συθεμελη αλλαγή.Εγω όμως πονάω που δεν ανταποκρίνεται ,ντρέπομαι και όμως παίρνω θάρρος και ρίχνω τον εγωισμό και την αξιοπρέπεια μου και με κίνδυνο να την ενοχλήσω ή πιέσω βρίσκω δικαιολογίες να της στείλω.Γιατι δε θέλω να περάσει αυτή η ζωη και να μην έχω προσπαθήσει για αυτη την πολυπόθητη για εμενα συνάντηση.Γιατι ρε παιδιά έχω φάει τέτοιο κόλλημα που τη βλέπω ακόμα και στα όνειρα μου και επιμένω να τρώω απανωτές πόρτες κατά πρόσωπο?πώς θα σταματήσει αυτό το αφήγημα τέλος πάντων ?γτ αλήθεια είναι δυσάρεστο.γιατι επιμένουμε να παρακαλάμε εκείνους που μας απορρίπτουν δίχως καμία έγνοια για τα συναισθήματα μας;

Δε μ' αρέσει να μιλάω σε νυν για πρώην και ούτε να το κάνει ο άλλος. Είτε είμαι σε φάση που το βλέπω το ειδύλλιο ελαφρά είτε πιο συνειδητοποιημένα. Από τη μεριά μου σκέφτομαι πως δεν έχει κανένα νόημα και είναι καλύτερα απλά να λαμβάνω υπόψη στην πράξη τα μαθήματα που πήρα από προηγούμενες εμπειρίες χωρίς να κάνω περαιτέρω αναφορές. Άσε που το να μιλάει πολύ κάποιος για πρώην δημιουργεί αμφιβολίες για το κατά πόσο τον/την έχει ξεπεράσει. Επίσης, με το να γνωρίζει με λεπτομέρεια ο ένας το ερωτικό παρελθόν του άλλου αποκτά αχρείαστες προκαταλήψεις. Ας πούμε πως είναι κάτι σαν το ιατρικό ιστορικό ξέρω γω. Δεν το διατυμπανίζεις κιόλας αλλά το αποκαλύπτεις σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Ως ψυχογράφημα με βάση το παρελθόν για ένα άτομο ενδεχομένως να έχει κάποια χρησιμότητα, αλλά αυτό δεν είναι καλύτερα να το αφήνουμε για τον ψυχολόγο; Τι έχει να προσφέρει το ερωτικό παρελθόν στο ερωτικό παρόν διερωτώμαι λοιπόν, όταν γίνεται θέμα συζήτησης σε μια σχέση; Είναι οι σχέσεις όπως οι συνεντεύξεις για δουλειά όπου το ιστορικό προσθέτει μπόνους πόντους στο 'βιογραφικό'; θέτω ως βάση του προβληματισμού μου την υπόθεση πως γυναίκες και άντρες κρίνονται εντελώς ισότιμα για την ερωτική τους ζωή. (ασχέτως αν αυτό γίνεται στην πράξη)

Ειμαι κοπελα 25 προσφάτως. Μου αρεσουν και τα δυο φυλα (δηλ. Αντρες και γυναίκες). Προσπαθω να καταλαβω τον τροπο που βλεπουμε ή μεταφραζουμε τα πραγματα στις ερωτικες σχεσεις ή επιθυμιες αναλογα με το φυλο μας και το φυλο του ερωτικους μας ενδιαφεροντος. Αυτη η σκεψη προηλθε απο το γεγονος πως τους τελευταιους μηνες "φλερταρω" τοσο με μια κοπελα οσο και με εναν αγόρι, ειναι απο την ιδια παρεα, ωστοσο τη κοπελα τη βλεπω καθε μερα, και μιλαμε και λιγο περισσοτερο μεσω μηνυμάτων. Δεν ειναι με κανεναν κατι πολυ σοβαρο, καθως η κοπελα εχει σχεση και το αγορι απλα ειναι πολυ κοινωνικο παιδι. Κανεις τους δε ξερει πως ειμαι bisexual. Ετσι, παρατηρησα πως οι κοινοι φιλοι που δε ξερουν ουτε αυτοι τη σεξουαλικοτητα μου μεταφραζουν διαφορετικα παρομοιες συμπεριφορες, αναλογα με το φυλο. Δηλαδη πως ενω και τα δυο ατομα λιγο πολυ φλερταρουν με τον ιδιο τροπο, χαμογελα, βλεματα, πειραγματα, υπονοουμεν, στην μεν περιπτωση του αγοριού θεωρουν πως φλερταρουμε και πως θα μπορουσε να γινει κατι μεταξυ μας, στην αλλη περιπτωση με τη κοπελα το μεταφραζουν σαν φιλικο αστειο. Θα μπορουσε ποτέ κάποιος να μεταφρασει τις συμπεριφορες αυτες αναποδα; δηλ ως κατι φιλικο με τον αντρα και ως κατι ερωτικο με τη γυναικα, ωντας γυναικα;

Γνωριστήκαμε πριν μερικούς μήνες για επαγγελματικους λογους. Η σχέση μας είναι σχεδόν καρμική. Έχουμε πολλά κοινά, αλλά είμαστε και οι δύο αρκετά κλειστοί χαρακτήρες. Έχουμε πολυ μεγάλη διαφορά ηλικίας και νομίζω ότι φοβάται να κάνει οποιαδήποτε κίνηση για να μην παρεξηγηθεί. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και εμένα δε με απασχολεί το θέμα της ηλικίας. Πώς να τον προσεγγίσω άραγε?

Δε θα ξεχάσω ποτέ μου που η μάνα μου στην ταβέρνα αποκάλεσε μπροστά μου σε μια φίλη της κ σ μένα την ξαδέρφη που με περνάει 6 μήνες " αστέρι της οικογένειας" επειδή τραγουδάει. Κ γω που διαβάζω από μικρό παιδί , τέτοιο κομπλιμέντο δεν άκουσα στην ζωή μου. Στο μεταξύ είχε πει μια άλλη φορά η μάνα μου ότι τα χείλη μου είναι μικρά και αν θέλω να τα κάνω πιο juicy. Κ της είπα ότι εμένα Μ αρέσουν όπως είναι. Κ με έκανε παράπονα ότι η διάθεση μου δεν είναι ποτέ ευχάριστη κ πως να τι έκανε με το πατέρα μου (που χώρισαν) ένα τοξικό αποτέλεσμα