ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι δύσκολος άνθρωπος.Από μικρή ήμουν.Δε διαφωνώ σε αυτό και έχω τόσα άτομα γύρω μου, αλλά ταυτόχρονα κανένα.Φίλοι, αγόρι, αδερφή, γονείς.Έχω φάει πολύ ψέμα από τη μητέρα μου, έχω γίνει δύσπιστη, φαντάζομαι, πια, τέρατα, χωρίς να μπορώ να καταλάβω αν ισχύει, μιας και με βγάζει τρελη ΓΙΑ ΟΛΑ και κανένας δεν με νιώθει.Νιώθω ειλικρινά ΜΟΝΗ.Αυτό.Έπρεπε να το βγάλω από μέσα μου.

Με έπιασαν κάτι κλάματα σήμερα..Πωω δεν μπορείτε να φανταστείτε..Ενα τραγούδι που έπαιξε το ραδιόφωνο, μια εικόνα που μου ήρθε στο μυαλό εκείνη τη στιγμή , κάτι στιγμές που ζήσαμε και κατευθείαν χωρίς να το ελέγχω κλάμα.. Πραγματικά δεν μπόρεσα να το ελέγξω.25 χρόνον μαντράχαλος και δεν μπορούσα να το ελέγξω... Πάλι καλά ήμουν μόνος. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.

Για πειτε ιδεες για δραστηριοτητες στο κεντρο της Αθηνας, για ατομα που ειναι μονα τους, διχως παρεα.Σημερα κυριακη ειναι ευκαιρια, αντες μπας κ σπασουμε το κομπλεξ του "βγαινω μονος"..

Προσπαθώ να υπενθύμιζω στον εαυτό μου ότι είναι ελεύθερο παιδί πλέον και μπορεί αν το θέλει να μιλάει με οποια θέλει. Προσπαθώ να μου θυμίζω να μη ζηλεύω ένα πιθανό φάντασμα, αλλά να καλλιεργήσω καλύτερα τον εαυτό μου.Προσπαθώ να σκέφτομαι και εκείνα που δεν μου έκαναν όσο ήμασταν μαζί. Προσπαθώ αλλά όποτε βλέπω πλεον αυτο το πρασινο σημαδάκι όταν ειναι online ζηλεύω τοσο που μπορει να μιλαει με καποια αλλη, που μπορει να με ξεχασε τοσο ευκολα, και που ειπαμε να μην μιλησουμε παλι ποτε. Νιωθω τοσο ασχημα..

Είμαι 32 ετών γυναίκα και δεν έχω καταφέρει ποτέ να κάνω μια υγιής γυναικεία φιλία... Σίγουρα φταίω κι εγώ... Αλλά όσες φορές προσπαθώ να πλησιάσω κάποια απογοητευομαι... Τις βαριέμαι που έχουν σαν θέμα συζήτησης την εμφάνιση (μαλλιά, ρούχα, νύχια κτλ) που πιστεύουν στα χαρτιά και τα φλιτζάνια... Να μου πεις δεν είναι ολες έτσι-αλλά εγω τέτοιες βρίσκω... Πολύ θα ήθελα να έχω φίλες καλές... Αλλά ολες ψυχολογικά έχουμε...

Στην προηγούμενη εξομολόγηση μου μίλησα για το γεγονός πως ο αδερφός μου έχει σχέση με την κοπέλα που θέλω εδώ και ένα χρόνο,χωρίς να το ξέρει πως την θέλω.Ένα σχόλιο με έκανε να σκεφτώ πως ο αδερφός μου κατάλαβε πως η νέα του κοπέλα,είναι εκείνη που θαυμάζω εδώ και ένα χρόνο (ας την πούμε Ε).Χθες πήγα στην Αθήνα (για άλλον λόγο) όπου σπουδάζει ο αδερφός μου και τον είδα,του είπα πως ξέρω την αλήθεια.Εκείνος με έκπληξη με ρώτησε τι εννοώ,του είπα πως ξέρω ότι γνωρίζει πως θέλω την Ε,παραδέχθηκε πως κατάλαβε τι συμβαίνει από το δεύτερο τους ραντεβού.Θέλει να είναι μαζί της,είπε στο τέλος πως δεν φταίει εκείνος που εγώ δεν έκανα κίνηση,και πως δεν θα κάνει σαν τον φίλο μου που όταν η Ε τον ήθελε την απέφευγε και ακόμη το μετανιώνει.Έφυγα από το σπίτι του χωρίς να πω τίποτα.Η Ε πριν 1 ώρα με πήρε τηλέφωνο,καταλαβαίνει πως πονάει αυτό που συμβαίνει,όμως πρέπει να συνειδητοποιήσω πως δεν την ξέρω καθόλου πως απλά λόγο εμφάνισης την θέλω.Όταν της είπα πως κάνει λάθος μου είπε >.Έκλεισε το τηλέφωνο.Είμαι αλήθεια τόσο παράλογος;

ερωτεύτηκα μια κοπέλα. βρισκόμασταν σε κοινή παρέα σε μια καφετέρεια,είχαμε πολλά κοινά και ανταλλάξαμε τηλέφωνα για πρακτικούς λόγους καθώς ήθελε να της δώσω κάτι. το θέμα είναι ότι μιλήσαμε λίγο μέσω μηνυμάτων και της είπα θα τα ξαναπούμε κάποια στιγμή, αφού μένει καβάλα ενώ εγώ θεσσαλονίκη..τι λέτε? υπάρχει μέλλον?

Παω καθημερινα σε ιντερνετ καφε -μαζι με τα 14χρονα- για να περασει η ωρα μου....

Γιάννη, Είμαι ερωτευμένη μαζί σου.Τέλος.

Είμαι άντρας 38 ετών .Έχω προσεγγίσει διαφορες γυναίκες κατά καιρούς χωρίς επιτυχία. Και το ερώτημα μου είναι το εξής. Τι κάνω συνεχίζω μέχρι να με απορρίψουν όλες οι γυναίκες που βρίσκονται στην πόλη μου ή γίνομαι μοναχός;