ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

οτιδήποτε μπορώ να κάνω αλλά δεν έχω παντού προϋπηρεσία... Έχω πάει σε μεγάλες αλυσίδες καφέ και σχεδόν πάντα με ρωτάνε αν ξέρω να φτιάχνω καφέ, και μόλις λέω οχι τότε ψιλοξινίζουν... Οκ, το καταλαβαίνω πως εκεί που ο κόσμος περιμένει σε ουρά, θα θέλουν άμεση εξυπηρέτηση..Έχω πάει και σε μικρά συνοικιακά καφέ για σερβιτόρα, αλλά μου ζητάνε να ξέρω καφέ.. Τους απαντώ οχι αλλά είμαι πρόθυμη να μάθω, αρκεί να μου δείξει κάποιος και εκεί με απορρίπτουν αμέσως... Αυτό έγινε και χθες σε 2 μικρά καφέ και δεν ξέρω πως κρατήθηκα και δεν απάντησα ''δεν ξέρω να φτιάχνω καφέ αλλά αν μου δείξετε θα μάθω, μύγες χτυπάτε τις πρωινές ώρες'', αλλά χαμογέλασα, και τους χαιρέτησα...Δεν ξέρω να φτιάχνω καφέ επειδή ποτέ κανείς δεν με πήρε στην καφετέρειά του για να μάθω, αλλά και σε σεμινάριο να πάω θέλω τουλάχιστον 200 ευρώ.. Με ρωτάει κανείς απο αυτούς τους κυρίους αν έχω τα λεφτά να πληρώσω το σεμινάριο;

Ήμασταν παλιά συμμαθητές, και πρόσφατα τον συνάντησα τυχαία. Καθίσαμε τα είπαμε και γέλασα πολύ, ήταν ο ατακοδόρος της τάξης για να μη πω όλου του σχολείου. Μου είπε ότι είναι παντρεμένος και ότι η γυναίκα του τον ξεπερνάει στις χιουμοριστικές ατάκες, που στο διάολο τη βρήκε φαντάζομαι το γέλιο που θα πέφτει στο σπίτι τους. Ρε φίλε μου έφτιαξε τη διάθεση με ένα καφεδάκι που ήπιαμε. Και από μια τραγωδία ανέκδοτα φτιάχνει δεν υπάρχει λέμε, αν ήταν ένας στους δέκα σαν αυτόν θα ήταν πιο ωραίος ο κόσμος.

Να σε προσεγγιζουν κατι απιθανοι τυποι που δεν θες και δεν εχουν και το δικαιωμα στην ουσια αφου δεν τους εχεις δωσει καν το πρασινο φως με τα ματια...και αυτοι που θες οντως να καθονται να σε κοιτανε ολο το βραδυ χωρις νοημα για να μην τους πεις κανα οχι και χαλασουν τα στατιστικα τους...αντρες σας χαλασαν τα σοσιαλ τελειως...

Δεν αντέχω άλλο με την βουλιμία,πραγματικά νιώθω εξαντλημένη συνέχεια δεν μπορώ άλλο. Πριν 2 χρόνια έλεγα σιγά θα σταματήσω μόλις χάσω κάποια κιλά και τώρα κάνω εμετό κάθε φορά που τρώω,που τρώω μια φορά κάθε 2 μέρες. Δεν θέλω να το πω στους γονείς μου γιατί δεν θα με καταλάβουν και το ξέρω, όποτε δεν θέλω να μπω στον κόπο να τους εξηγήσω. Είμαι σχεδόν 18 ξέρετε μήπως που μπορώ να απευθυνθώ; Τι μπορώ να κάνω; Δεν μπορώ άλλο.. οποιαδήποτε συμβουλή θα μου φανεί χρήσιμη,ευχαριστώ

Περναω μια δυσκολη περιοδο. Προσπαθω να διαχειριστω αρκετες καταστασεις και συνεχεια γινονται ασχημα περιστατικα. Προσπαθω να μενω ψυχραιμος και ηρεμος να μην αντιδρω σε οτι καινουριο γινεται με αρνητισμο και παραπονο Και το καταφερνω σετεραστιο βαθμο... Εκτοςαπο τον πατερα μου και υον αδερφο μου. Ο πατερας μουειναι συνεχως μεσαστη μιζερια και τις διαταγες, προσπαθω να μην με επηρεαζει αλλα καθως βριζει και ουρλιαζει δεν μπορω και ξεσπαω πανω του. Η λυση που σκεφτηκα ειναι να τον αποφευγω αλλα δεν ειναι λειτουργικη. Στον δευτερο ανθρωπο που ξεσπαω ειναι ο αδερφος μου ο οποιος τα εχει ολα γραμμενα και αδιαφορει για τα παντα.Εξαιτιας αυτου φωναζει σε μενα ο πατερας μου και ο κυκλος ξαναξεκινα.Ξερω οτξ δεν ειναι σωστο αλλα οποτετους βλεπω γεμιζω οργη... Πως μπορω να εξομαλυνω αυτα τα συναισθηματα γιατι μεσα μου τους αγαπω και τους 2 τους και δεν θελω να νιωθω ετσι απεναντι τους...

Δουλεύω σε μια μικρή επιχειρηση που το αφεντικο που εχω ειναι καλό.Δουλευω με συμβαση 1 χρονου (μετα πρεπει να φυγω)και κλεινω τωρα ηδη 3 μηνες.Το θεμα μ ομως ειναι οτι με πηραν απο μια αλλη επιχειρηση πολυ γνωστη αλυσιδα η οποια θα ενισχυσεις πολυ το βιογραφικό μ και στη οποια θα μπορουσα να εξελιχθώ.Υπαρχει ομως ενα θεματακι υγειας σε ενα συγγενικο προσωπο του τωρινου αφεντικου μ και ισως να με χρειαζεται λογω τ οτι εχει αρκετα τρεχαματα τωρα.Βεβαια οσες φορες με χρειαστηκε αυτους τς 3 μηνες ημουν εκει.Μ φαινεται ασχημο να τν αφησω τωρα.Ή μηπως πρεπει να σκεφτω τν εαυτό μ;Αυτος θα με σκεφτει αυριο μεθαυριο αραγε;

Τον τελευταίο καιρό έχουμε με ένα παλικάρι ελεύθερη σχέση (βέβαια δεν ψαχνομαι όταν βγαίνω και από ότι κατάλαβα, ούτε υπάρχει και σε αυτόν κάτι άλλο στη ζωή του ). Έγιναν κάποιες ατυχείς συγκυρίες μες τη βδομάδα με αποτέλεσμα να μην βρεθούμε πριβέ . Με έκαιγε πολύ αυτές τις μέρες γιατί δεν μου έστειλε να βρεθούμε μες το ΣΚ , αλλά είπα πως θα "κρατήσω χαρακτήρα" και δεν θα του στείλω πρώτη. Πριν λίγο όμως ανετρεξα στις συνομιλίες μας του τελευταίου μήνα και είδα πως στο 95% των περιπτώσεων, αυτός ήταν που μου έστελνε πρώτος . Και μάλιστα τον τελευταίο καιρό τα μηνύματά μας είναι κάθε δεύτερη μέρα (για να μην πω σχεδόν καθημερινά) . Και όταν βρισκόμαστε , κάνουμε πολύ όμορφες συζητήσεις και συμπεριφερόμαστε πολύ τρυφερά μεταξύ μας σαν να έχουμε σχέση. Κοιμόμαστε και ξυπνάμε αγκαλιασμενοι και με φιλί. Είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο και νιώθω περίεργα. Θέλω να πω , έτσι γίνεται στις ελεύθερες σχέσεις ή ίσως εξελίσσεται προς κανονική σχέση ? Νόμιζα πως στις ελεύθερες σχέσεις ήταν λίγο πιο "στεγνά " τα πράγματα, τύπου "περαστε-ψεκαστε-σκουπιστε-φυγετε". Μόνο έτσι δεν είμαστε όταν βρισκόμαστε. Τέλος, πήρα πρωτοβουλία και είπα να αφήσω τους εγωισμούς μου και τον "χαρακτήρα" μου και να του στείλω αν θα βρεθούμε σήμερα ή να κανονίσω με άλλη παρέα . Κανονίσαμε τελικά να πιούμε ένα σύντομο καφεδάκι. Νιώθω όμως λίγο περίεργα , γιατί δεν τον "είδα" και πολύ θερμό . Λέτε να ένιωσε "πίεση" που του έστειλα πρώτη ? Λέτε πριν μερικές μέρες να γνώρισε κάποια άλλη και να αποφάσισε να βάλει τέρμα ? Ή απλά παραλογιζομαι και να κάτσω να απολαύσω που επιτέλους τον πρόλαβα εγώ μια φορά ? Θα ήθελα γνώμες από άτομα που είναι /ήταν σε ελεύθερες σχέσεις..

Στα καθίσματα αυτά που ειναι 2 κι απέναντι άλλα 2, κάθονται τέσσερα εφηβάκια ως 15 ετών, όχι ζευγάρια.Ρε παιδιά, τα χάζευα σε όλη τη διαδρομή! Πειράγματα, γέλια, δραματικές ατάκες ( το πιστεύεις ότι ο Νικήτας γουστάρει την Κλέλια; Θα πεθάνω σου λέω!) Ταυτόχρονα με έπιασε ένα σφίξιμο που σε κάποια χρόνια όλη αυτή η ανεμελιά θα μεταμορφωθεί σε γκρίζα καθημερινότητα όπως αυτή που σχεδόν όλοι ζούμε.Επίσης, ένιωσα τέρμα μαθουσάλας και είμαι μόνο 34! Εμείς οι μεγάλοι κάτι κάνουμε πολύ λάθος...

Αφού ευχαριστήσω τo lifo για τη δυνατότητα που μας δίνει να εκφραζόμαστε θα ήθελα να πω οτι υπάρχουν σχόλια για διάφορα θέματα που πραγματικά προωθούν το διάλογο και δηλώνουν την αγνή πρόθεση των εκφραστών τους να βοηθήσουν. Έχω την τύχη να είμαι υπεύθυνη (ας πούμε μάνατζερ) σε ένα τμήμα με πολλές απαιτήσεις και θα έλεγα οτι σε γενικές γραμμές τα καταφέρνω αρκετά καλά. Το μεγάλο μου πρόβλημα όμως που έχει γίνει και εφιάλτης μου είναι η συνενόηση με την ιδιοκτησία. Χρειάζομαι δυο πράγματα τα οποία τα εξηγώ πολύ καιρό αλλά δεν εισακούγομαι ποτέ. Δέχομαι πάρα πολλές ερωτήσεις κάθε φορά και η συζήτηση είτε επιστρέφει στην αρχή είτε καταλήγει στο οτι είμαι υπερβολική. Πρόκειται για πολύ σημαντικά αιτήματα που έχω και το κόστος είναι μικρό για την οικονομική δυνατότητα που υπάρχει. Πολλές φορές απογοητεύομαι γιατί η δουλειά μου κολλάει και πάντα υπάρχει και ο κίνδυνος να βρεθώ εκτεθειμένη κάποια στιγμή. Θα εκτιμούσα πολύ κάθε άποψη. Σας ευχαριστώ και εύχομαι κάθε επιτυχία στη ζωή σας.

Θα αφεθούμε στο τέλος στην ηδονή των κορμιών μας που τόσο μας έχει λείψει.... Η έλξη που νιώθουμε κάθε φορά που συναντιόμαστε αργά ή γρήγορα θα μας κάνει να γκρεμίσουμε τις άμυνες μας,ακόμα μια φορά. Λαχταρω τα χείλη σου,εκστασιαζομαι στην γύμνια του κορμιού σου. Και ας μας άγγιξαν ξένα χέρια. Θέλω το τέλειο λάθος μας για ακόμα μια φορά να το κάνουμε να φανεί σωστό. Ξέρω τι θέλεις.. Προκάλεσε με όπως μόνο εσύ ξέρεις,άσε με να πάρω την ευθυνη όπως κάθε φορά. Μαζί σε όλο αυτό,το ενοχικό,που κουβαλαμε τόσα χρονια.. Σε έναν έρωτα ποιητικά κτηνώδη.