ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά από τόσες απορρίψεις στην αναζήτηση εργασίας,εχει πέσει εντελώς η αυτοπεποίθηση μου και νιώθω ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι βλέπουν κάτι που δεν βλέπω. Έχω δώσει βιογραφικά παντού και δεν γίνεται τίποτα.

Ζω εξωτερικό. Είμαι σε μια σχέση με μια κοπέλα που μέσα στο καλοκαίρι θα γυρίσει στη χώρα της. Δε το έχουμε συζητήσει, αλλά δεν θέλω να κάνω σχέση από απόσταση, ειδικά που δεν τίθεται θέμα να γυρίσει εκείνη πίσω, και εγώ δε ψήνω να πάω στη χώρα της.Επιπλέον αν και μαζί περνάμε ωραία, δεν υπάρχει μέλλον. Όχι αυτό που θέλω.Πριν μέρες πέτυχα στο δρόμο μια κοπέλα που μου άρεσε παλιά όταν σπουδάζαμε μαζί σε πανεπιστήμιο άλλης χώρας (της άρεσα και γω μου είχε πει αλλά είχε αγόρι), πριν φύγει και εκείνη για αλλού. Δεν μιλήσαμε καθότι ήμουν στη κοσμαρα μου και επίσης ένιωσα περίεργα. Όταν γύρισα σπίτι μου είχε ήδη στείλει μήνυμα να δει αν όντως με είδε. Ε και αρχίσαμε (πολύ χαλαρή) επικοινωνία. Ζούμε στην ίδια πόλη τώρα κλπ. Παρεμπιπτόντως, ούτε φίλοι είμαστε στο φβ, και έχω αλλάξει όνομα.Στο τωρα. Μου άρεσε αρκετά και τώρα κάτι μέσα μου με τρώει. Θα ήθελα να βγω μαζί της, να φλερτάρω, να δούμε τελωσπαντων πως θα γίνει.Από την άλλη είμαι σε σχέση που παρότι έχω αναφέρει, είμαι άνθρωπος που τιμάει και σέβεται τις σχέσεις του, και τον άνθρωπο που είναι μαζί, μέχρι το οριστικό τέλος.Μήπως το δραματοποιω, όταν ξέρω μέσα μου τι είναι το σωστό και τι όχι? Από την άλλη, η άλλη είναι μια κοπέλα που ήθελα αρκετά τότε (πέρασαν 3 χρόνια βέβαια)..

μειον 35 κιλα!! μπραβο θα πεις!! ευχαριστω θα απαντησω!!όταν όμως το πιο θηλυκο σου σημειο "συναντα" αφαλο και εσυ συνάντησες πιθανον τον αντρα της ζωης σου,τι κανεις? πως μοιράζεσαι αυτή την εικονα?

Σήμερα πήγα σε μια συναυλία απ αυτές που πήγαινα μαζί σου.. Άκουσα τα τραγούδια που έμαθα και αγάπησα μέσα απ τη δική σου αγάπη γ αυτή τη μουσική... Σ αναζητουσα μέσα στον κόσμο..είχα συνηθίσει να ακούω αυτή τη μουσική και να σε έχω αγκαλιά. Πίστευα ότι αν σε έβλεπα θα πλανταζα στο κλάμα. Θα ήθελα απλά να χωθώ στην αγκαλιά σου και να με κρατήσεις σφιχτά.. Βρέθηκα κ σ άλλες αγκαλιές.. Όλες ήταν ξένες και κρύες. Τις απέρριψα γιατί αναζητουσα και αναζητώ εσένα.. Μου λείπεις γαμωτο.. Μου λείπεις πολύ.. Όμως δεν φταίω μόνο εγώ που είμαστε χωρια να το θυμάσαι..Λυπάμαι τόσο πολύ.. Ματια μου :'(

που ο Bran ειπε στον Theon "you are a good man" πεθανα στο κλαμα. Δεν το εχω ξαναπαθει αυτο το πραγμα.

Βαρεθηκα να ειμαι ντροπαλος,εσωστρεφης,ατολμος,μονος,να πνιγομαι στις ανασφαλειες,να μην μπορω να διεκδικησω πραγματα.Μπορει να μου αρεσει μια κοπελα πχ και ντρεπομαι να της το δειξω,να της μιλησω περα απο τα τυπικα,να ζητησω ενα τηλεφωνο,viber κλπ,να κανω οποιαδηποτε κινηση φοβουμενος τις οποιες αντιδρασεις.Ειμαι στη δουλεια 8-10 ωρες και δεν μιλαω σε ανθρωπο,δεν μου μιλαει σχεδον κανεις,εκτος απο ενα γεια τι κανεις και τα γνωστα που ακουει ο καθενας μας καθημερινα.Ειμαι μονος,απο φιλους,απο γκομενα,αισθανομαι οτι ολοι με κοιτανε η με σχολιαζουν περιεργα και γελανε πισω απο την πλατη μου.

Είμαι δύσκολος άνθρωπος.Από μικρή ήμουν.Δε διαφωνώ σε αυτό και έχω τόσα άτομα γύρω μου, αλλά ταυτόχρονα κανένα.Φίλοι, αγόρι, αδερφή, γονείς.Έχω φάει πολύ ψέμα από τη μητέρα μου, έχω γίνει δύσπιστη, φαντάζομαι, πια, τέρατα, χωρίς να μπορώ να καταλάβω αν ισχύει, μιας και με βγάζει τρελη ΓΙΑ ΟΛΑ και κανένας δεν με νιώθει.Νιώθω ειλικρινά ΜΟΝΗ.Αυτό.Έπρεπε να το βγάλω από μέσα μου.

Με έπιασαν κάτι κλάματα σήμερα..Πωω δεν μπορείτε να φανταστείτε..Ενα τραγούδι που έπαιξε το ραδιόφωνο, μια εικόνα που μου ήρθε στο μυαλό εκείνη τη στιγμή , κάτι στιγμές που ζήσαμε και κατευθείαν χωρίς να το ελέγχω κλάμα.. Πραγματικά δεν μπόρεσα να το ελέγξω.25 χρόνον μαντράχαλος και δεν μπορούσα να το ελέγξω... Πάλι καλά ήμουν μόνος. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.

Για πειτε ιδεες για δραστηριοτητες στο κεντρο της Αθηνας, για ατομα που ειναι μονα τους, διχως παρεα.Σημερα κυριακη ειναι ευκαιρια, αντες μπας κ σπασουμε το κομπλεξ του "βγαινω μονος"..

Προσπαθώ να υπενθύμιζω στον εαυτό μου ότι είναι ελεύθερο παιδί πλέον και μπορεί αν το θέλει να μιλάει με οποια θέλει. Προσπαθώ να μου θυμίζω να μη ζηλεύω ένα πιθανό φάντασμα, αλλά να καλλιεργήσω καλύτερα τον εαυτό μου.Προσπαθώ να σκέφτομαι και εκείνα που δεν μου έκαναν όσο ήμασταν μαζί. Προσπαθώ αλλά όποτε βλέπω πλεον αυτο το πρασινο σημαδάκι όταν ειναι online ζηλεύω τοσο που μπορει να μιλαει με καποια αλλη, που μπορει να με ξεχασε τοσο ευκολα, και που ειπαμε να μην μιλησουμε παλι ποτε. Νιωθω τοσο ασχημα..