ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε φορά σκέφτομαι ότι θα ήθελα μια μέρα να λουστω με ένα μαγικό φίλτρο που θα εξαφανίζει για πάντα τις τρίχες. Πχ σαν όνειρο ρε παιδί μου σκεφτόμουν αυτό, να το έβαζα στο σώμα μου και να είχα για πάντα ένα απαλό δέρμα χωρίς τριχοφυΐα στα επίμαχα μέρη, στα πόδια , στα μπούτια ,στο πρόσωπο, γενικά παντού εκτός απ τα φρύδια τα βλέφαρα και το κεφάλι, πόσο τέλειο θα ήταν ε ; Θα γράφω κι άλλα τέτοια ..... Μείνετε συντονισμένοι.

Έχω ξενερώσει με τη ζωή μου σε βαθμό που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα.Δεν με γεμίζουν οι δουλειές που βρίσκω και δεν ήμουν ποτέ της άποψης >.Νιώθω πως υπάρχω για να βοηθάω άλλους να πλουτίζουν χωρίς να κερδίζω κάτι εγώ.Η εμφάνιση μου είναι χάλια, η αυτοπεποίθηση μου στον πάτο και δεν μπορώ να βρω κοπέλα. Ακόμα και οι φίλοι με παρατάνε λόγο εμφάνισης.Όσο περνάει ο καιρός νιώθω ένα έντονο σφύξιμο στην καρδιά και μερικές φορές έναν πόνο χαμηλά αριστερά.Έκανα εξετάσεις και είναι όλα καθαρά. Μόλις μου έδωσε τα αποτελέσματα ο γιατρός μου είπε πως είμαι νευρικός και αγχομένος και πως πρέπει οπωσδήποτε να ηρεμήσω γιατί αυτοί οι πόνοι μπορεί να είναι προοιονοί καρδιακού από το άγχος.Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ όλο αυτό.Δεν μου αρέσει η ζωή που κάνω από καμία άποψη και αγχόνομαι όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Θέλω να ζήσω και να απολαύσω τη ζωή, δεν θέλω να πάθω από το άγχος, όμως δεν υπάρχει τίποτα που να με γεμίζει.Κοινωνικά απομονομένος, στο περιθώριο και εκμεταλλεύσιμος σε απαίσιες δουλειές.Δεν ξέρω καν γιατί κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά, ίσως να έχω την ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου.Ελπίζω να ζω έναν εφιάλτη που θα τελειώσει με τον βραδινό μου ύπνο και αύριο θα ζω μια φυσιολογική όμορφη ζωή με μια γυναίκα δίπλα μου και μια όμορφη δουλίτσα.

Ολη μου τη ζωη που με θυμαμαι η μητερα μου μού εκανε πολεμο νευρων.Μου πετουσε πραγματα μου στο ακυρο, με εβριζε ( λεκτικη βια) , μου εβαζε τις φωνες για ανοητα πραγματα μες στο σπιτι , αν χαλουσε κατι ετρεμα γιατι με κατηγορουσε παντα οτι το εκανα εγω. Με ενοχλουσε διαρκως.Αν δεν της μιλουσα ερχοταν στο δωματιο μου να με ενοχλησει για ανουσια πραγματα που αφορουσαν το σπιτι. Εφτασα τα 30 και νιωθω σαν αβοηθητο παιδι απεναντι της.Οση μορφωση και λογικη και να διαθετω πραγματικα δεν ξερω τί να κανω μαζι της.Πειτε μου σας παρακαλω , πώς αντιμετώιζετε εσεις υπερβολικα ενοχλητικα ατομα???Πως απαβτατε σε ενα ατομο που ενοχλει διαρκως;Γιατι μου συμβαινει αυτο;

Η ζωή μου είναι τέλεια τον τελευταίο καιρό απλά με πιάνει ακόμα νοσταλγία για ένα άτομο το οποιο μου έδινε εδώ και 4 χρόνια γέλιο στην ζωή μου...Και αυτο το έχω εδώ και 1 χρόνο..Νιώθω ότι είμαι σε μια λούπα...(κολλητή)

Είμαι μόνη μου πάνω από ένα χρόνο,μου λείπει η συντροφικότητα, να κάνω πράγματα και το σεξ ρε παιδια! Πότε επιτέλους και πώς.....

https://m.youtube.com/watch?v=X1UU5TGuyR0Βαριέμαι να πάω δουλειά αύριο.Γιατί περνάει τόσο γρήγορα το σκ;Γιατί;

Είμαι Λέοντας και πραγματικά το να ζητήσω συγγνώμη στο ερωτικό κομμάτι είναι σα να μου ζητάς να αυτοκτονήσω..νοιώθω σα να κάνω τη μεγαλύτερη θυσία του κόσμου.Αυτό μου έχει στοιχίσει πολλές σχέσεις που τελείωσαν άδοξα χωρίς να υποχωρώ με τίποτα..και αργότερα κατάλαβα ότι αυτό είναι πολύ άσχημο..Ο κολλητός μου από την άλλη παρότι είναι Λέων, μπορεί να συρθεί στο πάτωμα για μια κοπέλα κι ας το παίζει σκληρός (στους άλλους όχι σε εμένα). Σήμερα για παράδειγμα μου ζήτησε τη συμβουλή του για να τον συγχωρέσει η κοπέλα του για μια βλακεία και ενώ του έστειλα ένα κατεβατό, μέσα στο οποίο αναγνωρίζω μεν το λάθος, αλλά της πετάω εμφανέστατα το μπαλάκι, εκείνος το μετέτρεψε σε ένα ξερατό αναξιοπρέπειας, για εμένα, που μάλιστα ξεκινούσε με την σιχαμένη φράση.."ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ" ΥΓ. ΔΕ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΠΟΝΟΥΣΕ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ..

Κάνω μεταπτυχιακό στο εξωτερικό και παραδίδω την τελική μου εργασία την Τρίτη. Την είχα τελειώσει νωρίτερα και την πήγα στην καθηγήτρια για μια πρώτη ανάγνωση να μου πει την άποψή της. Τι το θελα!Το τι δε μου είπε... μου είπε ότι είναι τόσο κακογραμμένη που το μόνο που με σώζει είναι να την ξαναγράψω!Αυτά Πέμπτη πρωί.. με εξέπληξε γιατί είμαι εδώ από πέρσι και δεν είχα ποτέ τέτοια ανατροφοδότηση από καθηγητή. Και είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία σ'αυτή την εργασία λόγω του ότι καθορίζει αν θα πάρω το δίπλωμα ή όχι.Τέλος πάντων να μην πολυλογώ Πέμπτη απόγευμα πέρασα τη φάση άρνησης και κλάματος και μετά τη φάση θα τα παρατήσω όλα και θα γυρίσω στην Ελλάδα. Εν τέλει Παρασκευή έκατσα και την ξαναέγραψα απ την αρχή! Μου πήρε όλο το ΠΣΚ με διαλείμματα μόνο για φαγητό και ύπνο. Πριν λίγο τελείωσα και την έχω στείλει σε μια φίλη ντόπια να διορθώσει ότι υπάρχει από γραμματικά λάθη κλπΜου φαίνεται ακόμα πολύ σουρεαλιστικό, δεν περίμενα να το καταφέρω. Ελπίζω να είναι καλύτερη από πριν αλλά όπως και να χει είμαι περήφανη για αυτό το εγχείρημα και κάπου ήθελα να το πω.Πέρασα μεγάλο σοκ

Κυριακή σήμερα...Κάθομαι σπιτι ακούγοντας μουσικη και σκεφτομαι που μπορει να εχει βγει....Το κακο ειναι οτι προσπαθω να απομακρυνθω απο αυτην αλλα εκει με νοιαζει τι κανει που ειναι κτλπ...Πρεπει να ξεκολλησω...Η κοπελα δεν με βλεπει ερωτικα!!!Πως γινεται ολα αυτα να ηταν ενα ψεμμα;

Σε ό,τι και να κάνω εδώ και χρόνια βιωνω την πλήρη αποτυχία τίποτα δεν μπου πάει καλά και όλο λέω θα έρθουν και οι καλές στιγμές θα φτιάξουν όλα αλλά τίποτα δεν φτιάχνει...4 χρόνια μόνος μου χωρίς σχέση χωρίς τίποτα το ερωτικό (δεν εχω ολοκληρωσει κιόλας ακόμα),πλέον νιώθω σαν να έχω πεθάνει σε αυτό το κομμάτι,κανένα φλερτ από καμια κοπέλα κανέναν ενδιαφέρον τίποτα.Ενω έχω καλή εμφάνιση δεν κάνω κινήσεις αλλά δεν βλέπω και το παραμικρό ενδιαφέρον για να κάνω κάτι.Μαλλον δεν ξέρω και πως να διαχειριστώ κάποιες καταστάσεις τι να πω...Δουλεύω σε μια δουλειά που δεν μ'αρέσει και δεν παλεύεται κουράζομαι πολύ αλλά το κάνω από ανάγκη γιατί μαζεύω λεφτά,περίμενα να δοσω για δίπλωμα 8 μήνες για αμάξι να πηγαίνω στην δουλειά μου τουλάχιστον άνετος και κόπηκα στην οδήγηση και ξανασυνεχιστηκαν οι απεργίες μέχρι και σήμερα δεν ξέρω πότε θα ξαναδοσω.Πρόσφατα έπαιξα και τον πρωτο μου αγώνα στο kick boxing και έχασα,είχα πάθει μεγάλο σοκ για 2 3 μέρες ήμουν πολύ χάλια γιατί γενικά το έχω πάρει πολύ σοβαρά φέτος και θέλω να φτάσω σε πολύ καλό επίπεδο και αυτή η ήττα ήταν σαν να με έριξε από τα σύννεφα και να με προσγείωσε στην αποτυχημένη ζωή μου.Γενικά έχουν γίνει τόσες πολλές αναποδιές τα τελευταία 4 χρόνια και ειδικά φέτος που με έχει πάρει από κάτω και νιώθω ότι με πιάνει κατάθλιψη.Καποιες φορές μου έρχεται να βάλω τα κλάματα,άραγε πότε θα νιώσω έστω και λίγο ευτυχισμένος? Πότε θα γίνει κάτι καλο στη ζωή μου που να με ταράξει λίγο και να νιώσω καλύτερα? Βαρέθηκα να ελπίζω πια..