ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το αγόρι μου είμαστε μαζί κοντα τρεις μήνες, είμαστε στα είκοσι · φοιτητές, είχε ξεκινήσει από επικοινωνία, γνωριμία από κοντα φιλική και στη πορεια με το καιρό καταλαβε ότι τον ενδιαφέρω, ήρθε στα μέρη μου κιολας επειδή σπουδάζουμε μακρια . Κάποια στιγμή χρειάστηκε για ένα θεμα να επικοινωνήσω με κάποιον δικό του γιατί δεν με ακουγε και έτσι εστειλα στη μητέρα του. Εκείνη φυσικα ήξερε την ύπαρξη μου καιρό . Από τοτε εκείνη και μετα από εκείνα τα μηνύματα μου , μου στέλνει συχνά , ενδιαφέρεται για μενα, με ρωτάει πως είμαι πως πάει η σχολή , μου τηλεφωνεί και μου έχει πει οποτε χρειάζομαι κάτι να της τηλ να τα λεμε, ειχε τηλεφωνήσει να με ευχαριστήσει για κάτι κεράσματα , σε γιορτές γενεθλια θα στείλει , οποτε περάσει καιρός . Αν τύχει να μιλήσει με το αγόρι μου θα τον ρωτήσει πως είμαι τι κανω και τα σχετικά και θέλει μου ειπε να με γνωρίσει και από κοντα. Δεν λεω την ευχαριστω που δείχνει ενδιαφέρον αλλά από ένα σημείο και μετα αναρωτιέμαι μήπως είναι καπως πολυ υπερβολικό; Βέβαια ο κάθε άνθρωπος είναι αλλιώς, είναι έτσι εξω καρδια θα αυτοσαρκάζεται , θα γελαει θα λέει κάτι , είναι προσιτή με κάνει να νιωθω ανετα αλλά παρόλα αυτα προβληματίζομαι και κάποιες φορες κομπλαρω, ερχομαι σε δύσκολη θέση . Τι πιστεύετε;

Με πολλή αγάπη! Θα σας πω μια συμβουλή η οποία πηγάζει από μια προσωπική εξομολόγηση.. Να αγαπάτε τον εαυτό σας χωρίς να προσπαθείτε να αλλάξετε ΤΙΠΟΤΑ! Μην πειράζετε την εμφάνιση σας.. δεν υπάρχει λόγος! Μην αλλάζετε τον χαρακτήρα σας για να αρέσετε στους άλλους.. δεν υπάρχει λόγος! Στο τέλος της ημέρας έχουμε τον εαυτό μας.. πέφτουμε για ύπνο με εμάς.. Κάποτε τα έλεγα όλα αυτά και τα πίστευα, τα ένιωθα, τα βίωνα.. τώρα; έχω χάσει τον ύπνο μου.. έχω χάσει την αυτοπεποίθηση μου, την χαρά μου, το χαμόγελο μου.. νιώθω ένας άλλος! Μια αλλαγή που εκανα ηταν το αποκορύφωμα.. μάζευα πραγματα μέσα μου τόσο καιρό και η αλλαγή που έγινε στο τελος με αποτελειωσε.. να ακούτε τους γονείς σας αν είστε μικροί, να τους προσέχετε αν είστε μεγάλοι. Ζήστε τη ζωή σας ελεύθερα χωρίς κόμπλεξ! Χοντροί, κοντοί, gay, straight κανένα θέμα.. να κοιμάστε με το ονοματεπώνυμο σας.. με την αυθεντικοτητα σας και την προσωπικότητα σας.. είμαι σε μια ηλικία πολύ νεανική και σε ένα πρόβλημα τεράστιο με τον εαυτό μου.. να προσέχετε τα λάθη σας και τις κινήσεις σας.. στοιχίζουν και οικονομικά και ψυχικά!

Δεν αντέχω άλλο την Μάνα μου.. Είναι άρρωστη δεν εξηγείται αλλιώς, όλη μέρα φωνάζει για το οτιδήποτε, γκρινιάζει για το οτιδήποτε, δε δουλεύει οπότε τη συντηρώ και μου είναι δύσκολο να μαζέψω λεφτά και να την κάνω. Απο όταν την θυμάμαι έτσι ήταν, δε θέλω να βρίσκομαι σπίτι, νιώθω ένα βάρος, μια πίεση. Όπου βρίσκεται αυτή υπάρχει κακή ενέργεια. Όσο και αν της το λέω δε καταλαβαίνει, εγωιστρια και αχάριστη πολυ..Θα τρελαθω στο τέλος.. Γιατί κάνουν παιδιά κάποιοι..

Ειμαι γυναικα και Έχω σχέση με γυναίκα εδώ και δύο χρόνια Δεν έχει αναφέρει τίποτα στις φίλες τις για εμένα γιατί δήλωσε δειλη και είμαστε σε μια συνεχή κατάσταση θα το πω ,γνώμες?

Αυτό το πράγμα που όλοι δήθεν θέλουν κάτι ή κάποιον,αλλά ποτέ δεν κάνουν αυτοί το πρώτο βήμα λες και θα χάσουν κάτι ή θα πέσουν τα μούτρα τους στο πάτωμα, πόσο σπάσιμο. Όλα καλά και όμορφα αρκεί πάντα ο άλλος να τραβάει το κουπί στη βάρκα. Στο τέλος καταλήγεις ο κακος της υπόθεσης όταν νιώσεις ο αδικημένος της υπόθεσης και αποχωρήσεις. Κατά τα άλλα ξέρουν τι θέλουν λένε. Νομίζουν. Απλά όποιος νομίζει πως μπορεί να πλανεψει τους γύρω του, τον εαυτό του πλανευει. Ο άλλος κάποια στιγμή θα κουραστεί και θα φύγει. Τα όρια αντοχής του καθενός δεν είναι για να ξεπερνιουνται. Ο αλληλοσεβασμος είναι προαπαιτούμενο σε οποιαδήποτε σχέση.

Έφυγα από την Αθήνα πέρυσι.Εδω που μένω τώρα δεν έχω καταφέρει να κάνω ούτε μια σχέση με έναν άνθρωπο,ούτε μια φιλια.Δεν μιλάμε καν για ερωτική σχέση.Ενω είμαι όσο πιο ανοικτή και κοινωνική γίνεται,κανείς δεν μου δίνει σημασία.Ουτε το όνομα μου δεν ξέρουν,ακόμα και αυτά τα λίγα άτομα που λέμε κάνα δυο κουβέντες.Τοσο αντιπαθητική είμαι πια;Η μήπως ισχύει ότι αυτό που λένε ότι εκτός από την Αθήνα,την Θεσσαλονίκη και ίσως και την Πάτρα,οι πιο πολλοί γνωρίζονται χρόνια μεταξύ τους και δεν δέχονται εύκολα ξένους,τους βλέπουν σαν παρείσακτους;Έχω αρχίσει να σκέφτομαι το ενδεχόμενο να ξαναγυρίσω Αθήνα.Τουλάχιστον εκεί δεν θα είμαι αόρατη,να μη με υπολογίζει κανένας...

Τι σημαίνει αν πάει υπέροχα ένα πρώτο ραντεβού είστε τουλάχιστον μισή μερα μαζί από το μεσημέρι για καφέ ,φαγητό μετά ,ποτό ,βόλτα στη θάλασσα και φιλί στο τέλος ,επικοινωνία την επόμενη μέρα και ανταλλαγές μηνυματων για επόμενο ραντεβού και από την δεύτερη μετά το ραντεβού και μετά αραίωση και εξαφάνιση ;; Δεν με νοιάζει κάποιος άγνωστος να μου κάνει ghosting μέσα από μηνύματα στα σοσιαλ , χωρίς να έχω βρεθεί μαζί του ,το έχω κάνει και εγώ .όμως να βρίσκεσαι με κάποιον που στο πρώτο ραντεβού , να σαι σχεδόν όλη μέρα μαζί του και να υπάρχει τόσο καλή επικοινωνία (τουλάχιστον αυτό εξελαβα) και σχέδια για επόμενα ραντεβού ειδικά από την πλευρά του και μετά απλά να αραιώνεις απαντώντας κάθε 10 ωρες ή να αφηνεις μηνύματα στο διαβάστηκε το βρίσκω αλλοπροσαλλο ! Πώς εξηγείται ;; Σίγουρα υπάρχει κάτι άλλο απο πίσω αλλά ποιος άνθρωπος που δεν ενδιαφέρεται κάθεται τόσες ώρες σε ραντεβού ;; Και αφού υπάρχει κάτι άλλο γιατί βγαίνεις και δινεις ελπίδες σε κάποιον ;;

Τελειώνει και αυτή η χρονιά. Είχα μεγαλύτερες προσδοκίες. Ήθελα τουλάχιστον επιτέλους να κάνω μια σχέση. Όμως φέτος πάλι δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Με προβληματίζει το γεγονός ότι είμαι 24 χρονών (κορίτσι) και δεν έχω κάνει ακόμα σοβαρή σχέση. Δηλαδή πόσο χρονών να φτάσω και εγώ για να αξιωθω να κάνω σοβαρή σχέση να συγκατοίκησω και να είμαι επιτέλους ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ; Και αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι στην δεύτερη ορκομωσία ( μεταπτυχιακό) δεν θα είναι εκεί ο φίλος μουυ να με φιλήσει να μου προσφέρει λουλούδια ή και άσχετα από όλα αυτά να είναι εκεί να θυμάμαι ότι σε εκείνη την στιγμή ο δικός μου ήταν εκεί γιατί απλώς δεν υπάρχει στην ζωή μου! Όπως και την πρώτη φορά που ορκιστηκα και ήταν χάλια γιατί δεν ήταν όπως την ήθελα έτσι θα είναι και τώρα τίποτα δεν έχει ενδιαφέρον τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει μέχρι το τέλος της χρονιάς βαρέθηκα να είμαι μόνη να περιπλανιεμαι μόνη τα βαρέθηκα όλα.

Πραγματικά βαρέθηκα. Έχω ξενερώσει όσο δεν πάει με την έλλειψη επικοινωνίας, την ασυνεννοησία και τη βουβαμαρα. Δεν γουστάρω να μυρίζω τα νύχια μου τι νιώθει ο άλλος/η ας μιλήσουν επιτέλους. Κατά τα άλλα όλοι λένε πως θέλουν επικοινωνία αλλά πάντα η μια μεριά επικοινωνεί ενώ η άλλη ρίχνει ψίχουλα ενώ ισχυρίζεται πως τάχα ενδιαφέρεται. Τις προσπάθειες μου τις έκανα , από εδώ και εμπρός θα δίνω όσο μου δίνουν, όχι παραπάνω γιατί καβάλησαν το καλάμι και το παίζουν ιστορία. Ούτε ένας άνθρωπος χωρίς ύφος 1000 καρδιναλίων πια; Πως έγινε έτσι η κοινωνία; Να βάλουν τα σοσιαλ στον πάτο τους. Κουράστηκα με τα mind games. Θα προτιμούσα να υπήρχε ειλικρίνεια, αλλά είναι είδος προς εξαφάνιση. Με τέτοιες συμπεριφορές οδεύουμε στην αποξένωση. Φτάνει με την παθητική επιθετικότητα , χορτάσαμε. Έχουμε και εμείς δουλειές, αλλά λίγα λεπτά τα διαθέτουμε να πούμε μια κουβέντα εκεί που θέλουμε να μιλήσουμε. Όχι την ιστορία της ζωής μας, δύο κουβέντες και ούτε κάθε μέρα. Η δικαιολογία της δουλειάς δεν πιάνει πλέον. Αφήστε τους εγωισμους εκτός αν δεν σας νοιάζει στα αλήθεια. Μην υποκρινεστε,η ζωή περνάει γρήγορα. Οι άνθρωποι αγαπούν τους αληθινούς ανθρώπους, όχι τους ψευτοτυπικους -καποια στιγμή πέφτουν οι μάσκες και τότε αρχίζουν οι αντιπάθειες. Μιλήστε και αν έχετε απορίες, ρωτηστε. Κανείς δεν γεννήθηκε μάντης και παντογνώστης. Μην αφήνετε παρεξηγήσεις και αμφιβολίες να πλανώνται στον αέρα. Η ζημιά γίνεται ανεπανόρθωτη όσο δεν μιλάτε. Αν τσακωθείτε δεν πειράζει. Όσοι ενδιαφέρεστε στα αλήθεια θα τα ξαναβρείτε. Όσοι όμως μέσα σας παγωσατε ,θα λήξει. Μιλήστε προτού να είναι πολύ αργά. Η άλλη μεριά που επικοινωνούσε κάποια στιγμή θα πάψει να το κάνει,όχι από κακία, αλλά από απογοήτευση θα το βρίσκει ανούσιο και μάταιο. Όσοι δεν ενδιαφέρονται στα αλήθεια να έχουν το θάρρος να το παραδεχτούν.

Καλησπέρα. Στέλνεις σε κάποιον μήνυμα,ας πούμε τι κάνεις κτλ,σου απαντάει με χαμογελαστή φατσούλα και εκεί τελειώνει η κουβέντα. Και μετά από κανα μήνα του ξαναστέλνεις κάτι σχετικά με ένα ποστ του στο φβ ότι σου άρεσε,απαντάει και πάλι τέλος. Χθές (περίπου 1 μήνα μετά το τελευταίο μνμ,),ήταν η γιορτή του και του έστειλα χρόνια πολλά και αντέδρασε με μια καρδιά. Σήμερα έβαλε ποστ ότι θα ταξιδέψει και του έστειλα καλό ταξίδι και αντέδρασε με ένα λάικ. Ε,να φσνταστώ δεν έχει καταλάβει ότι μου αρέσει και μάλλον τον έπρηξα και δεν ενδιαφέρεται??Εγώ 22,αυτός 36.