Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Ας πουμε οτι τη λενε Ευαγγελια... Περασαμε τοσο ομορφα μαζι,αλλα δε μπορουσε να συνεχιστεί. Τη τελευταια φορα πληγωθηκε κ με ξεπερασε,αλλα εγω δε μπορω να σταματησω να τη σκεφτομαι. Συγνωμη γιαναολη μια φορα,αλλα ησουν τοσο ωραιο λαθος...
Σαν άνθρωπος έχω πολλά ελαττώματα. Είμαι αγχώδης,πάρα πολύ συναισθηματική και πολύ σκληρή με τον εαυτό μου. Το καλό που έχω λοιπόν είναι το πως έχω τεράστια θέληση. Όταν βάλω κάτι στο μυαλό μου, δίνω όλο μου το είναι στο να το καταφέρω. Ώρες ώρες η αντοχή μου και η πίστη μου μέχρι και εμένα την ίδια με εκπλήσσουν. Πάρα τον αγχώδη χαρακτήρα μου και τους φόβους μου δεν χάνω ποτέ την αντοχή μου και την ορμητικότητα μου. Χρησιμοποιώ τους φόβους μου σαν κάυσιμο. Λέω, είναι στο χέρι σου να μην γίνει αυτό που φοβάσαι πραγματικότητα και προσπαθώ.
Νιώθω ότι έχω μείνει πίσω. Είμαι 20 χρονών και πότε μου δεν είχα σχέση ούτε έχω προχωρήσει με κάποιον. Το καλοκαίρι θα δουλεύω, σταθερές παρέες τίποτα δεν βοηθάει. Δεν θέλω να απελπιζομαι αλλά συγνώμη σας φαίνεται φυσιολογικό;
Αγαπώ το χωριό μου,τη φύση,τα βουνά,τα άγρια ζώα,το αεράκι,τα δέντρα,τη μοναξιά,την ερημιά,την κάθε εποχή που έχει να μου προσφέρει κάτι όμορφο,τον έναστρο ουρανό,το ποτάμι,τα πάντα σε αυτό το μέρος μοιάζουν ευλογημένα.Με το που κατεβαίνω για ψώνια και τσιγάρα στην πόλη με πιάνει πονοκέφαλος,απαισιοδοξία,βαρεμάρα και δυσφορία.Μένει κανένας εδώ σε χωριό που να το παθαίνει αυτό;
Πρόσφατα μετακομισα σε καινουργια πολυκατοικία. Ρε παιδιά δε ξέρω αν επεσα σε περίπτωση αλλα ένα καλημέρα είπα σε κάποιον ένοικο με κοίταξε περίεργα και κάτι μουρμούρισε..Δηλαδή αμα πώ κατι παραπανω τι θα με κανουν , θα με δείρουν κιολας ;
βαρεθηκα να ακούω όλο ψέμματα ας ήταν κάποιοι άνθρωποι ηλικρινοις γιατί εγώ να ελπίζω σε κάτι φίλε μου μου λες ? Να δίνω το χρόνο μου σε σένα και στο τέλος τι ? Να μην μου στέλνεις ένα μήνυμα να δεις πως είμαι ένα τηλέφωνο να με ακούσεις? Εσύ ίσουν αυτός που επέμενε να ήμαστε μαζί και τώρα τι ? Για μια ακόμη φορά πληγωθηκα ένιωσα χαζη για όλο τον χρόνο που σπατάλησα για εσενα και το ευχαριστώ σου ήταν να σταματήσεις χωρίς λόγο να μου μιλάς τόσο άνδρας είσαι.....
Ο πρώτος μου έρωτας, ήταν χωρίς υπερβολή μια παρωδία. Θα μπορούσα να θάβω για ώρες αυτόν τον πρώην μου, αλλά πλέον δεν το έχω ανάγκη. Ίσα ίσα μπορώ να εκτιμήσω το τεράστιο καλό που μου έκανε αυτή η > ας πούμε συγκυρία. Αν δεν ήταν αυτός, δεν θα σπούδαζα στην σχολή που σπουδάζω που απλά λατρεύω και δεν θα είχα γνωρίσει τον τώρα σύντροφο μου που είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί του. Οι φίλοι μου και οι γονείς μου ακόμα τον κράζουν τον άνθρωπο, αλλά εγώ νιώθω πολύ τυχερη.