ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο μικρη που θυμαμαι τον εαυτο μου, η μαμα μου ποτε δεν ασχοληθηκε μαζι μου. Θυμαμαι στο δημοτικο εφτιαχνα παντα μονη μου το πρωινο μου και το κολατσιο για το σχολειο. Δεν ημασταν πολυ δεμενες. Ακομη και τωρα που ειμαι 20 και σπουδαζω σε αλλη πολη, οταν με περνει στο κινητο μιλαμε πολυ λιγο και με ρωταει τα τυπικα. Νιωθω ενα κενο μεσα μου διοτι μπορει να ζει , αλλα δεν ενιωσα ποτε την μητρικη αγαπη. Αντιθετα, ο πατερα μου παντα ηταν κοντα μου και με στηριζε. Αυτο που με προβληματιζει ομως ειναι οτι οταν ερχονται οι ξαδερφες μου και τις φιλοξενουμε, η μητερα μου γινεται αλλος ανθρωπος. Τις περιποιειται λες και ειναι οι κορες τις , καθεται μεχρι αργα και της ρωταει για την σχολη για την ζωη τους , αν εχουν αγορι και τετοια και βγαζουν φωτογραφιες και γενικα οταν βλεπω αυτη την στιγμη ζηλευω τοσο πολυ που θα ηθελα και εμενα να συμπεριφερεται ετσι. Δηλαδη να με ρωταει πως περναω στην σχολη, να με ρωτησει για το αγορι μου που στην πραγματικοτητα ποτε δεν ρωταει και ξινιζει καθε φορα που βγαινω μαζι του. Καθε φορα που της λεω να βγαλουμε φωτογραφια , μου λεει οχι γιατι εγω εχω στραβα δοντια και με κρινει γιαυτο, ενω μικρη της ελεγα για σιδερακια και μου ελεγε οχι λογω του κοστους ενω δεν ειχαμε οικονομικα προβληματα. Μπορει αυτα να ειναι μικρα παραδειγματα , αλλα θελω να καταλαβετε την κατασταση και οτι δεν ειναι ιδεα μου. Τωρα που φιλοξενουμε για μερικες μερες μια ξαδερφη μου η οποια ειχε και γενεθλια, της διοργανωσε ολοκληρη εκπληξη γενεθλιων, ενω εμενα ποτε δεν μου πηρε μια τουρτα! Οσο τα σκεφτομαι αυτα μου ερχονται κι αλλες αναμνησεις «παραμελησης» και λεω γιατι;Οτι και να κανω για αυτην ειναι καθος και με κρινει, καθε δωρο που της περνω ρουχα και τετοια δεν της αρεσει τιποτα και ξινιζει. Μπορει να κανω 100 καλα και 1 λαθος και αυτη να μου θυμιζει παντα το λαθος . Οσο βαρυ και να ακουγεται .... δεν νιωθω οτι εχω μητερα και αυτο με ποναει εδω και πολλα χρονια.

Χθες είχα πάει σε μια εκδήλωση όπου και δούλευα.Εκεί ήταν και οι γονείς αλλά και το αγόρι μου με την παρέα μας σε ξεχωριστά τραπέζια.Κάποια στιγμή έρχεται η μανα μου(γνωρίζει το αγόρι μου) και μου λέει δεν θα πας να κάτσεις εκεί γιατί θα σε δει ο πατέρας σου ε και;της λέω είμαι 21 και μπορώ να αποφασίζω μόνη μου με ποιον θα κάτσω.Τελειώνω από την δουλειά μου και κάθομαι με το αγόρι μου και την παρέα του.Και που λέτε ο πατέρας μου σήμερα δεν μου μιλάει.Κανουν σαν μωρά παιδιά και δεν λένε να καταλάβουν ότι έχω μεγαλώσει για να με ελέγχουν και να μου λένε τι να κάνω.Αλλά δυστυχώς ο άνθρωπος δεν αλλάζει!!

Να τολμήσω να κανω ερωτική εξομολόγηση σε ενα παιδί που μου αρέσει και μου έχει μείνει σαν απωθημένο (είχε παιχτεί κάτι μεταξύ μας πριν λίγους μήνες); δεν ξέρω αν έχει καταλάβει κάτι και γενικά επειδή είμαι κλειστός χαρακτήρας είναι λίγο έξω από τα νερά μου, όμως τον θέλω απίστευτα πολύ. Παράλληλα, είναι πολύ συνεσταλμενος και φοβάμαι μην φρικάρει. Λόγω διαφορετικών πόλεων δεν υπάρχει δυνατότητα να του δείξω διακριτικά ότι με ενδιαφέρει μιας και δεν βρισκόμαστε πολύ συχνά. Κι από την άλλη αν χαλάσω την τώρα επαφή μας;Κ22

Να ξυπνάς με τα πόδια της κόρης σου πάνω στη μάπα ^

Καλησπέρα το συγκεκριμένο είναι μια απορία που έχω και προσπαθώ να απαντησω στον εαυτό μου αλλά δεν ξέρω. Έχω μια φίλη την μόνη μη σας πω γιατί είναι η μόνη που βγαίνουμε κλπ αυτό τον καιρό. Η μητέρα μου θα κάνει ένα χειρουργειο ούτε πολύ σοβαρό ούτε πολύ απλό. Επειδή κάτι λεγαμε για διακοπές μαζί της ανέφερα 2 φορες (όχι επίτηδες αλήθεια έπρεπε να το αναφερω ) την φράση "μετά το χειρουργείο της μάνας μου" και δεν ρώτησε τίποτα. Δεν λέω να το ρίξει στη κλαψα προς θεού ένα απλά 'τι χειρουργείο;' ή 'είναι νταξη;'. κάνω λάθος; ή μήπως δεν την αφορά για την μητερα μου και είναι με εμένα φίλη άρα κάνω λάθος; Σημειωτέον, έχουμε να βγούμε κάνα μήνα.. 2 φορές που την πέτυχα στο λεωφορείο ήταν πολύ φιλική..

Κι όμως αληθινό ,σε παραλία της Αττικής να έχει ψαράκια.Την επόμενη φορά από τα χαράματα στο πόδι για να προλάβουμε ξαπλώστρα !

Έχει νόημα να ρωτήσεις κάποιον που δε σε θέλει πια ενώ μέχρι λίγες μέρες και για πόσα χρόνια σε ήθελε πραγματικά, τι ήταν αυτό που τον άλλαξε τόσο πολύ; Ποιος είναι ο λόγος που τον έκανε να μη σε θέλει πια; Ο χωρισμός ήρθε μετά από μία ανούσια διαφωνία. Ή είναι ξεφτίλα εφόσον πλέον έχει αποσαφηνίσει ότι δε θέλει άλλο αυτή τη σχέση;Αυτός πάντως γενικά λέει ότι με θέλει κι αυτό τ το κάνει ακόμα πιο δύσκολο, αλλά δεν έβλεπε προοπτική γιατι ψιλοθέλαμε άλλα πράγματα - που μπορεί να μην έχει και άδικο. Παρ' όλα αυτά αυτή η διαφωνία σίγουρα δεν μπορεί να ήταν αρκετή.

Ένα πράγμα ήθελα φέτος το καλοκαίρι, να πάω διακοπές. Έχω να πάω τέσσερα χρόνια. Όμως ένας πολύ δικός μου άνθρωπος έπαθε πριν ένα μήνα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Και έτσι πήγε πίσω όλος ο προγραμματισμός. Ευτυχώς θα γίνει καλά. Όμως ρε παιδιά, αισθάνομαι τόσο κουρασμένη. Είναι ανάγκη να πάω έστω τέσσερις μέρες σε ένα παραθαλάσσιο μέρος ( δεν ζω σε περιοχή που έχει κοντά θάλασσα) και να κοιτάω όλη μέρα τη θάλασσα. Το έχω ανάγκη να ηρεμήσω.

Τραβιομαστε από τα 16 μου και έχω φτάσει σχεδόν τα 30. Η σχέση μας ήταν πάντα καθαρά σεξουαλική, μετρημένες κουβέντες και απόσταση. Χθες το βράδυ τον ηθελα τόσο πολύ και ευτυχώς βρεθήκαμε, μετά από 3 χρόνια περίπου. Ήταν η πρώτη φορά που τον αγκάλιασα τρυφερά, που ξάπλωσα στα πόδια του και έστω για λίγο μιλήσαμε. Ναι ήταν η πρώτη φορά που τον αγκάλιασα. Πιο μπροστά φοβόμουν να είμαι οικεία μαζί του.

Μόλις που καταφέρνω να σηκωθώ... Δυσκολεύομαι να βρω κίνητρο για τους στόχους που έχω. Πιστεύω στον εαυτό μου, αρκετά ώστε να έχω στόχους, έτσι λεω... αλλά ταυτόχρονα όχι αρκετά για να τους υλοποιήσω. Δεν είμαι χαρούμενος άνθρωπος και δεν κάνω σχέσεις γιατί δε θέλω να "βυθίζω" μαζί μου τους άλλους.Όσο περισσότερο κόσμο βλέπω τόσο περισσότερη μοναξιά νιώθω γιατί δεν έχω επιτρέψει ανθρώπους να έρθουν κοντά μου.Η μοναξιά έχει επηρεάσει την εσωτερική μου δύναμη. Η σχέση με ένα άτομο που περίμενα συγκεκριμένα, δεν έρχεται και η μόνη λύση που βλέπω είναι να αγαπήσω εμένα λίγο παραπάνω... Αλλά όπως είπα, ούτε να σηκωθώ δεν μπορώ καλά-καλά...