ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εκεί που μένω είναι πολύ εχθρικό το περιβάλλον για μένα με αποτέλεσμα να μη θέλω να επιστρέφω στο σπίτι καθόλου.Πηγαίνω ελάχιστα και υπάρχουν και μέρες που το αποφεύγω κι εντελώς.Με έχει κουράσει πολύ όμως αυτή η κατάσταση.Και δε γίνεται τίποτα.

Λεει οτι θελει σχεση αλλα καθε φορα που μενουμε μαζι δεν συζηταει καθολου ειναι πολυ αδιαφορος.Μονο οταν ξαπλωνουμε τον πιανουν οι γλυκες!ζηλευει παρα πολυ σε σημειο υπερβολικο λεει σαγαπαω αλλα εγω απο την συμπεριφορα του δεν το νιωθω!μολις τελιωσει το κρεβατι αδιαφορια ουτε με ακουει ουτε μου απανταει οταν του λεω κατι που με ενοχλει και η αρχικη στο φβ προεκταση του χεριου

Στα εξερχόμενα "από εμένα προς εμένα" κρατώ άτακτα σημειώσεις αν τύχει να βρίσκομαι κάπου και έχω πάνω μόνο το κινητό μου.Βρήκα ένα κείμενο με ασυναρτησίες από ένα χρόνο πριν... Αναγνώρισα πράγματα που μου είχες πει και σου είχα πει... Αναγνώρισα πράγματα που έχω σκεφτεί και δε σου έχω πει. Αναγνώρισα πράγματα που νόμιζα ότι σκέφτεσαι αλλά δε νόμιζα ότι θα τα ακούσω ποτέ από σένα. Ξαφνικά μπερδεύτηκα! Φοβήθηκα ότι σου έχω όντως μιλήσει έτσι!!! Ότι σε έχω απογυμνώσει και ταπεινώσει με τέτοιον τρόπο και επιχειρήματα! Ότι, ίσως, ήταν μια εξομολόγηση που διάβασα; Ότι είχα κάποιο όνειρο και μπορεί να μην ήθελα να το ξεχάσω;Όλα αυτά, τα είχαμε πει ή όχι; Ως το τέλος δεν είχα καταλάβει...Τελικά ήταν ένα φανταστικός διάλογος που έγραψα, προφανώς βασισμένος σε εμάς, συνέχεια των λεγομένων μας. Ήθελα να αποτυπώσω το πώς ένιωθα για εσένα και τι εκλάμβανα... Γιατί θεωρούσα ότι άξιζε και ο χρόνος θα με έκανε να το λησμονήσω. Ήθελα να γράψω τη συνέχειά μας με την απαισιόδοξη ματιά που είχα τότε καλλιεργήσει.Ένας χρόνος μόνο πέρασε λοιπόν και είχα ξεχάσει τι έγραψα - ανάμεσα σε τόσα άλλα, βέβαια.Προτιμώ να μην έχω αυτή την πικρία μέσα μου! Προτιμώ να μη θυμάμαι την πίκρα και τον πόνο! Προτιμώ να έχω μια θαμπή αλλά γλυκιά ανάμνηση της μεγάλης, αλλοπρόσαλλης και μεταμορφωτικής αγάπης μου για σένα.Αυτό θα κρατήσω μόνο!

Είναι φίλοι οκ.. αλλά πόση οικειότητα, τηλέφωνα στις 12 το βράδυ, αλλάζει τις μέρες άδειας να συμβαδίζουν μαζί της και μου το κρύβει, μιλάνε στο τηλέφωνο για τα προσωπικά τους και εμένα δεν μου λέει τιποτα!!!! Φυσικά τα βλέπω όλα στο κινητό του αλλά δεν παραδέχεται ότι υπάρχει κάτι ερωτικό, τον απειλησα ότι θα φύγω και δεν με άφησε μου λέει πως παραλογιζομαι και με αγαπάει.Πάντως την επικοινωνία που έχουν δεν την είχαμε ποτέ εμείς, οκ και εγώ έχω φιλαράκια αλλά τέτοια οικείοτητα ποτέ. Τώρα ετοιμάζομαι να πάω Αθήνα για κανένα μήνα να δω τους δικούς μου λέτε να μου τα φορέσει κανονικότητα; Ο τύπος είναι πολύ Κρύος όταν λείπει από το σπίτι και βρίσκεται μαζί της, αλλά όταν έρχεται σπίτι ολα κομπλε. Κάτι ερωτικό δεν παίζει Προστ παρών το έχω ψάξει.Τα έχω μπερδεμένα. Επίσης να αναφέρω πως της κάνει μπόλικα κομπλιμέντα, εμένα σχεδόν ποτέ. Μόνο παλιότερα και λέει πως φταίω εγώ γιατί είμαι κρύα, αλλά πάντα έτσι ήμουν, έτσι με γνώρισε, ενώ αυτή είναι πιο ζεστή σαν γυναίκα κ.λ.π αλλά την βλέπει φιλικά και τα κομπλιμέντα επίσης φιλικά. Πχ καλημέρα πριγκίπισσα, εμένα δεν με έχει πει ποτέ έτσι. Καλημέρα φατσούλες καρδιουλλες όλα φιλικότητα. Είμαι χαζή που μένω εδώ ΕΕ?

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, όσο και να προσπαθείτε να βοηθήσετε κάποιον να αλλάξει επειδή τον αγαπάτε και ξέρετε ότι θα του κάνει καλό, να ξέρετε πως χάνετε τον χρόνο και την αγάπη σας. Υπάρχουν ατομα που πραγματικά αξίζουν τη βοήθεια σας εκεί έξω

Τους γονεις μου τους λατρεύω. Ειναι μερος της ψυχης μου και οι 2 τους. Λιγες μερες πριν δωσω πανελληνιες ξεσπασε ενας καυγας στην οικογένεια ,θα ελεγα ομηρικος. Επεσε ξυλο μεταξυ εμου και των γονιων μου (κι ομως ... εγω που κατι τετοια τα κοροιδευα), εγω ετρεμα και πέταγα πραγματα. Γενικα μια κατασταση πολυ πολυ ακραια. Ανεκαθεν ειχαμε οικογενειακα θεματα γτ εγω με τους γονεις μου δεν εχω καλες σχεσεις. δεν μπορούμε να σημειώσουμε για αυτο και εφυγα απο τα 18. Ειμαι 21 Με εστειλαν και σε ψυχολογο που μας βγηκε σε καλο για ολη την οικογένεια. Ομως όταν σκεφτομαι αυτη τη σκηνη στο σπιτι με το ξυλο την αδικια την ασέβεια απεναντι μου με πιανει μια αποστροφή. Μια αηδία. Μια αποσταση. Τοτε αυτος ο ακραιος καυγάς μου αφησε μια μεγαλη πληγή. Να το τονισω οτι για 1η φορα στη ζωη τους τότε οι γονεις μου καταλαβαν το λαθος τους και αναγνωρισαν οτι ηταν ολο αυτο Λαθος και φρικτό. Δεν περασε ετσι... Ομως Εγώ συνεχιζω να νιωθω χαλια οταν σκεφτομαι εκείνη τη μερα. Δεν θελω να μιλησω στον ψυχολογο για αυτο. Ηδη απο τα 18 ειχα αποδεσμευτει απο τους γονεις μου. Τους αγαπω. Αλλα ειδικα για τον πατερα μου κατι αδειασε σε εκεινο το σημειο. Για τη μαμα μου οχι τοσο γτ ειχαμε συνηθισει τους καυγαδες. Θελω καπως να το(υς) εκφρασω ολο αυτο.

Τα τελευταία χρόνια τα σκυλιά επιτρέπονται σε όλους σχεδόν τους χώρους. Έχει τύχει να έχουν φέρει σκυλί σε μεζεδοπωλείο που καθόμουν με παρέα, σε καφετέρια, σε βιβλιοπωλείο, γενικά οπουδήποτε.Κανείς δε σκέφτεται, όμως, τους αλλεργικούς στα σκυλιά ανθρώπους, οι οποίοι, όταν βρίσκεται σκυλί σε κοντινή απόσταση υποφέρουν. Αν, δε, πεις κάτι για τα σκυλιά κι ότι έχεις πρόβλημα, οι ιδιοκτήτες δυσανασχετούν και σε κοιτούν σαν να λες κάτι εξωφρενικό και σαν να είσαι παράξενος. Σκυλιά είναι, δεν είναι άνθρωποι, οι ιδιοκτήτες θα πρέπει να καταλάβουν ότι δε γίνεται να τα έχουν πάντα και παντού μαζί τους, ας σέβονται και λίγο τους συνανθρώπους τους.

Είπες στη μαμά ότι θα φύγεις «μ’ αυτόν τον καημό». Ότι δε θα παντρευτώ. Ο καημός ότι είμαι μόνος και δεν έχω σχέση.Θέλω πολύ να σου πω ότι δεν είμαι μόνος. Εδώ και 1 χρόνο ζω με κάποιον που αν τον γνώριζες θα τον συμπαθούσες πολύ. Είναι αστείος όπως εσύ, αλλά με τον δικό του τρόπο. Μαζί του έχω ταξιδέψει, έχω χορέψει, έχω χαρεί, έχω αγαπήσει. Μόνο που εσύ δεν ξέρεις τίποτα από όλα αυτά. Δεν σου τα έχω πει. Είχες πει για κάποιον άλλον ότι γι αυτά τα πράγματα «δε θελεις να ξέρεις». Το σέβομαι.Πραγματικά, κανέναν καημό δεν θα έπρεπε να έχεις. Ο καημός ταιριάζει σε άλλες εποχές. Τότε που δεν μπορούσα να σηκωθώ από την καρέκλα λόγω της θλίψης. Το σώμα μου είχε παραλύσει από την μοναξιά. Και τον φόβο. Τον φόβο ότι θα μείνω μόνος.Μια μέρα στα 22 μου αποφάσισα ότι δεν μου αξίζει αυτό. Δεν μπορούσα να είμαι μόνος και θλιμμένος για μια ζωή επειδή δεν θα σου αρεσαν οι επιλογές μου. Γνώρισα και τότε κάποιον άλλον για τον οποίο πάλι δεν έχεις ιδέα. Ήταν όμως στην αποφοίτησή μου και καμάρωνε κρυφά. Και να ‘μαι τώρα στα 26 μου, χαρούμενος με τη ζωή μου.Απίστευτο θα ακουγόταν σε εκείνο το 20χρονο παιδί, που το παρέλυε η θλίψη, ότι υπάρχει μια ωραία ζωή μπροστά του. Λυπάμαι που δεν μπορείς να δεις τούτη τη ζωή. Ή μάλλον, μπορείς να τη δεις, αν σε κάνω εγώ να τη δεις. Δεν ξέρω, ίσως μια μέρα βρω τη μεγάλη δύναμη να σου ανοίξω την ψυχή μου, που τόσο επιμελώς φρόντισες να κλείσεις.Σε αγαπώ.

πολυ εναντιον του πατερα μου.Εκει που ημουν το μικρο του κοριτσακι μεγαλωσα και βλεπω οτι και αυτος δεν ειναι ο ανθρωπος που θαυμαζα.Βεβαια τοτε τον θαυμαζα γιατι δεν ειχα ιδεα απο πολλα πραγματα ημουν παιδι,δεν χωνευα τη μητερα μου και τωρα ηρθαν ολα τουμπα.Αλλα σκεφτομαι μηπως το παρακανω κιολας,ο σκοπος μου ειναι να αλλαξει αλλα τωρα θα αλλαξει στα 60?Δεν εχει αλλαξει γιατι δεν ηθελε,οσο και να πληγωνε τους αλλους ο ιδιος ηταν ο ιδιος εμεινε.Ξερω οτι θα μου δημιουργησει αρκετα προβληματα οταν κανω δικη μου οικογενεια αλλα το αιμα νερο δε γινεται.Ο αδερφος μου εχει αλλη τακτικη οσο παει και απομακρυνεται,αν πιεστει πολυ θα κοψει καθε επαφη.Το θεμα ειναι οτι ετσι κοβει επαφη και με την μητερα μου η οποια δεν φταιει και σε τιποτα και στεναχωριεται κιολας....Εγω παλι το ξερω οτι ποτε δεν θα κοψω επαφη,παντα ηθελα να τους ευχαριστω,δε μ'αρεσει να ειμαι το μαυρο προβατο.

μες στην προσπαθεια μου να ειμαι ειλικρινης και ανοιχτη με τους αλλους μου φευγουν κατι κοτσανες...Το λαθος μου ειναι οτι επειδη εγω δεν παρεξηγουμαι σχεδον με τιποτα υπολογιζω οτι θα ειναι και οι αλλοι ετσι,αμ δε....Μου φαινεται πρεπει απλα να μην μιλαω καθολου.