ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

20 χρόνια μετα απο αυτον τον καταστροφικό σεισμό που στιγμάτισε οχι μόνο τη δική μου ζωή, αλλά όλης της περιοχής στην οποία διαμένω σε όλη μου σχεδόν τη ζωή.Κάθε χρόνο στη μητρόπολη του δήμου μου τελείται επιμνημόσυνη δέηση στα θύματα του σεισμού. Τα πρώτα χρόνια πήγαινα πάντα. 14.56 στην εκκλησία χτυπάνε δυνατά οι καμπάνες, χτυπάνε τα τζάμια, κουνιούνται οι πολυέλαιοι. Είπα, πέρασαν χρόνια: δεν θα κλάψω ξανά! Πέρασε! Κι όμως! Μπήκα μέσα και τα μάτια μου βουρκωσαν στο λεπτό. Οι μνήμες έντονες, 20 χρόνια μετά. Κι εκεί που είχα πάει να ξεχάσω, έγινε πριν 2 μήνες αυτός που μου το θύμισε ξανά. Που με έκανε να μην κοιμάμαι τα βράδια. Που με έκανε να ζω στην αβεβαιότητα ξανά. Ίσως έπρεπε να κινητοποιηθω για να πάω να τιμήσω όσους χάθηκαν. Αυτούς που υπέφεραν. Όλους όσους μείναμε στο δρόμο. Ας μην το ζήσει κανένας άνθρωπος ποτέ!

Είμαι 26 και ακόμα δεν το έχω κάνει. Ντρέπομαι απίστευτα πολύ για αυτό. Έχω βγει με αρκετούς αλλά αυτό δεν το έχω κάνει ακμ. Έχω κάνει και σχέσεις αλλά κανείς δεν με άγγιξε σε τέτοιο βαθμό ώστε να αφεθώ. Τώρα μιλάω με ένα παιδί Με έχει αγγίξει όσο κανείς μέχρι τώρα. Είναι τόσο έξυπνος. Με ελκύει παρα πολύ αυτό. Λέει αυτά ακριβώς που σκέφτομαι. Αν πάω μαζί του απ το πρώτο ραντεβού θα με θεωρήσει εύκολη ; Για να μην βρεθεί προ εκπλήξεως πάντως του το είπα καπως απ έξω ότι δεν το έχω κάνει. Τώρα αν κατάλαβε δεν ξέρω .. πιο παλιά που το έλεγα στις προηγούμενες σχέσεις μου με κορόιδευαν πάντως..

Έστειλα καταλαθος γυμνή φωτό μου στον καθηγητή μου. Δεν απάντησε καν. Ντρέπομαι να του πω ότι έγινε καταλαθος. Απλά θαλω να αλλάξω όνομα επίθετο φάτσα σώμα μαλλιά νύχια τα πάντα. Ότι χειρότερο. Να εξαφανηστω από τον πλανήτη γη

Κι εκεί που περπατούσα το πρωί και τον αναπολουσα, ξάφνου νοιώθω να πατάω κάτι μαλακό....σκύβω το κεφάλι και πατούσα στην πίσσα που μόλις είχαν στρώσει για να φτιάξουν το δρόμο.βλέπω να κατευθύνεται ο εργάτης προς το μέρος μου να στρώσει ξανά την πίσσα στο συγκεκριμένο σημείο.ελπίζω να τον ηρέμησε Ή συγγνώμη που του ζήτησα....τι ντροπή αισθάνθηκα!

σα ο χρόνος να με έδεσε εκεί νιώθω 15 ακόμα ετών στη ψ υχη κι ας ειμαι 35 ετών γαϊδούρι .................

4 χρόνια μαζι από τα 18 μου. Δεν νιώθω πια ερωτευμένη τα προβλήματα επαναλαμβάνονται όσες φορές και να δώσαμε ευκαιρία στην σχέση. Παρ’ολα αυτά φοβάμαι να το τελειώσω. Από ανασφάλεια. Από φόβο να μην αισθάνομαι μόνη

ποτε θα κανω κ γω μια σχεση;; ελεος φτανω 20 χρονων σε 6 μηνες κ δεν εχω κανει ακομα σχεση!!!!! σιχαθηκα να βγαινω εξω γιατι νιωθω κομπλεξ που δεν εχω καποιον μαζι μου!! βαρεθηκα να με βλεπω μια ζωη μπνη μονη!!!! να τα κανω ολα μονη!!! στο πανεπιστημιο μονη στα μαθηματα μου μονη στις εξοδους μονη στα προβληματα μονη στο σεξ μονη!!!!! ειμαι 19 χρονων αν δε κανω σεξ τωα ποτε θα κανω;; ελεος δηλαδη!!!! εχω καταντησει να μενω σπιτι γιατι δε γουσταρω να βλεπω κανενα ζευγαρι γιατι μου χαλανε τη διαθεση!!! ειχα παιδικη αγαπη τον ενα ...ειχα παιδικη αγαπη τον αλλο.....εγω δεν ειχα ποτε μου παιδικη αγαπη!!! ειμαι μοναχοπαιδι τον πατερα μου δεν τον ειχα ποτε κοντα μου κ ειμαι κοριτσι!!!!! ποτε θα νιωσω αγαπη στη ζωη μου συντροφια...μου λειπει η συντροφια μου. τον τελευταιο καιρο ειχα φοβιες.....φοβομουν τα πάντα

Όλοι που έχουμε ξεμείνει από φίλους να πάμε για έναν καφέ ρε παιδιά

Βαρέθηκα απλά. Κάνω μεταπτυχιακό και εργάζομαι παράλληλα, έχω γεμάτη καθημερινότητα αλλά καθόλου άτομα να μιλήσω η να βγω, πέρα από άντρες που με φλερτάρουν και το πάνε μόνο στο πονηρό. Οι στενοί μου φίλοι είτε είναι εξωτερικό και δεν μιλάμε πολύ πλέον, είτε έχουμε απομακρυνθεί, είτε βρίσκουν συνεχώς δικαιολογίες ότι δεν έχουν χρόνο. Το τελευταίο άτομο που είχα με προσβάλει καθημερινα, τσακωνομαστε συνέχεια και μου χαλα τη διάθεση, με αποτέλεσμα να ξεκοψω τελικά κι από αυτόν. Στη δουλειά είναι μόνο άντρες και όλοι αρκετά μεγαλύτεροι από εμενα, παντρεμένοι κτλ οπότε δεν υπάρχει διάθεση για παρέα ή κοινωνικοποιηση κτλ. Πως μπορώ να ξεφύγω;Κ23

Συναντάω γυναίκες με δύο τρία παιδιά που δουλεύουν οχτάωρα και προλαβαίνουν να πάνε γυμναστήριο να διαβάσουν τα παιδιά να περιποιηθούν τον εαυτό τους να κάνουν σπουδές μεταπτυχιακά ....εγώ δουλεύω παράλληλα με τις σπουδές και σέρνομαι... Δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου ....μακάρι να τα κατάφερνα έτσι σαν κι αυτές...!!!