ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω χωρίσει με το αγόρι μου μετά από κάποιους μήνες σχεσεις από τον Ιούνιο. Μετά από κάποιο διάστημα συγκεκριμένα πριν 1 μηνα θεώρησα πως όλο αυτό μου χει τελειωσει και μεσα μου και πως είμαι έτοιμη να πάω παρακάτω. Μούφα. Βγαίνω με ένα παιδί 3 βδομαδες τώρα και κάθε φορά που τον φιλάω σκέφτομαι τον πρώην μου αλλιώς δεν μπορω ούτε φιλι πεταχτο να Του δωσωΤι γίνεται.

Το αθάνατο παπί... Εξομολογούμαι οτι ξεκίνησα με το αθάνατο παπί του 1970 βόλτα απ την Ηλιούπολη στη κορυφή της Πάρνηθας και όχι μόνο με έβγαλε μου είπε και ενα τραγούδι!

να δοθώ ολοκληρωτικά στην γυναικά που ερωτεύτηκα

Πριν 2 χρόνια πήρα 1 απόφαση που με έκανε να χάσω τα πάντα. Πριν την πάρω είχα σκεφτεί πολύ. Όμως την πήρα όχι επειδή το ήθελα αλλά επειδή έπρεπε, επειδή ήταν το σωστό και ηταν απαραιτητο να γινει. Αν δεν την είχα πάρει όλα θα ήταν καλά τώρα για μένα. Ξέρω ότι έκανα το σωστό, και μα το Θεό αν γύρναγε πίσω το χρόνο θα ξανάκανε την ίδια επιλογή. Αλλά με βασανίζει το γεγονός ότι τιμωρήθηκα επειδή έκανα αυτό που μου φώναζε η συνείδηση μου. Με βασανίζει ότι έχασα τα πάντα για να βοηθήσω και βγήκα από πάνω κακός. Πώς μπορώ να σταματήσω αυτές τις σκέψεις γιατί πλέον είμαι σε ένα σημείο όπου πραγματικά έχω απογοητευτεί αφάνταστα.

Μου αρεσει ενας συναδελφος. Δουλευουμε στην ιδια εταιρεια κ εχει λιγο ανωτερη θεση απο μενα. ΚΑθε μερα ανυπομονω να παω στη δουλεια για να τον δω. Τον σκεφτομαι το μεγαλυτερο διαστημα της ημερας. Εχουμε καλη σχεση στη δουλεια, κατι παραπανω απο την τυπικη επαγγελματικη, εννοω οτι θα αστειευτουμε κ θα πουμε καμια βλακεια πανω στη δουλεια αλλα δεν ειναι οτι δεν κανει το ιδιο κ με αλλους. Δεν ξερω, τον εχω πιασει κ καποιες φορες να με κοιταει κ να ειναι λιγο γλυκουλης απεναντι μου, αλλα μπορει κ απλα ολα αυτα να ειναι ιδεα μου κ να βλεπω ο,τι θελω να δω.Τελοσπαντων το θεμα μου ειναι οτι με πνιγει το να τον βλεπω κ να μην μπορω να του δειξω αυτο που νιωθω. Με πνιγει το να πρεπει να το παιξω αδιαφορη καθε φορα που βρισκεται γυρω μου γιατι δεν μου ειναι καθολου ευκολο να δειξω αδιαφορη οταν καιγομαι μεσα μου! Θελω να του πω τι νιωθω ωστε τουλαχιστον μετα να μην χρειαζεται να κρυβομαι. Ξερω οτι μπορει να ειναι λαθος και να δημιουργησει προβληματα αλλα με πνιγει αυτο το φορτιο. Να πρεπει να κρυψεις κατι που νιωθεις κ ειναι τοσο εντονο. Δεν ξερω ρε παιδια, ειναι σαν ψυχικη ασθενεια κ αυτο το πραγμα. Ολη μερα το μυαλο σου ειναι εκει κ δεν μπορει να ξεκολλησει. Φαντασου να εχεις μια οποιαδηποτε αλλη ασθενεια κ να πρεπει να προσποιηθεις οτι εισαι καλα. Δεν ειναι δυσκολο? Δεν ειναι βασανιστικο? Ασε που εχω κ την περιεργεια να δω τι θα μου πει. Παντα οταν μου αρεσει καποιος εχω στο μυαλο μου οτι μπορει κατι που βλεπω να μην ειναι στην πραγματικοτητα ετσι οπως το βλεπω. Κ οτι μπορει απλα εγω να το βλεπω οπως με βολευει λογω της αναγκης μου να πεισω τον εαυτο μου οτι κ ο αλλος ενδιαφερεται. Αλλα απο την αλλη σκεφτομαι "και αν ολα αυτα που βλεπω δεν ειναι ιδεα μου, αλλα οντως ειναι ενδειξεις οτι ενδιαφερεται?". Γιατι να βασανιζομαι μενοντας στη σκεψη του πως θα ηταν να ειμαι μαζι του και να μην ρωτησω ωστε να δω αν υπαρχει τετοιο ενδεχομενο? Δεν με νοιαζει αν δεν θελει, μου ειναι πιο ευκολο νομιζω να διαχειριστω την απορριψη παρα αυτο το βασανιστικο "αν".Μην ακουσω αυτα τα "απαπα μην μπλεξεις με συναδελφο". Δεν ειμαι εγω ο καταλληλος ανθρωπος για να μου θεσετε τετοια ορια. Αν ο αλλος μ αρεσει, ειδικα σε τετοιο βαθμο, δεν μπορω να κατσω να βαλω τη λογικη και να πω "μπα οχι δεν μπλεκω με αυτον γιατι δουλευουμε μαζι". Και να σας πω την αληθεια, νομιζω οτι οσοι βαζετε τοσο ευκολα ορια σε αυτα που νιωθετε, μαλλον δεν εχετε νιωσει ποτε κατι πραγματικα εντονο. Σορυ κιολας ρε παιδια, αλλα πως γινεται δυο ματια που τα κοιτας κ σε αναστατωνουν να αποφασισεις ξαφνικα οτι δεν θα σε νοιαζουν. Κ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΚΙΟΛΑΣ? Δεεεεν γινονται αυτα τα πραγματα. Τελοσπαντων, ας φαω τα μουτρα μου, δεν με νοιαζει. Παντως εγω αν ημουν αντρας θα γουσταρα πολυ να ερθει μια γλυκια κοπελιτσα κ να μου πει με τοσο παθος οτι τρελαινεται για παρτη μου. Εσεις? (μονο το ναι δεχομαι ως απαντηση).

...πώς έρχονται τα πράγματα και η μοίρα,τα άστρα(;) συνωμοτούν για να βρέθεις με κάποιον που θα σε στιγματίσει.Πείτε με χαζορομαντικιά,αλλά εσείς δεν πιστεύετε πως το σύμπαν θα φέρει τα πάντα τούμπα για να βρεθείτε με κάποιον-α;Μέσα στο τυχαίο συναντάς και το μοιραίο τελικά.

Ισως φανει χαζη η εξομολογηση μου, αλλα η συμπεριφορα της κοπελας που θα σας αναλυσω παρακατω με εκνευρισε κ ηθελα τη γνωμη σας:Πριν κατι μερες ειχαμε κανονισει με 3 φιλες μου να βγουμε και για λογους που δεν εχουν σημασια ειχαμε συμφωνησει να παρουμε ταξι στο γυρισμο. Αφου φτασαμε στο μαγαζι, η μια απο τις φιλες μου συναντησε μια γνωστη της και τελοσπαντων μιλουσαν κλπ ωσπου στο τελος οταν ηταν να φυγουμε, η φιλη της προσφερθηκε να την παει σπιτι της επειδη ειχε αμαξι. Η φιλη μας λοιπον χωρις να το σκεφτει λεει "ναι εννοειται αν μπορεις, γιατι αλλιως θα πηγαινα με ταξι". Εγω με τις υπολοιπες κοπελες μειναμε κ απορουσαμε. Δεν θα ειχα θεμα αν το εκανε οποιαδηποτε αλλη στιγμη, αν δηλαδη βγαιναμε μια ασχετη μερα κ γυριζε με τη φιλη της, οταν ομως εχουμε συμφωνησει απο πριν να μοιραστουμε το ταξι κ εσυ αποφασιζεις να πας με το αμαξι της γνωστης σου, αυτο σημαινει οτι αυτοματα το ποσο που η καθεμια απο μας θα πληρωσει στο ταξι ανεβαινει αυτοματα. Δηλαδη απο κει που θα διναμε 20 δια 4, τωρα δωσαμε 20/3. Σε καποιους η διαφορα μπορει να φανει μηδαμινη, σε αλλους σημαντικη, εξαρταται απο τα οικονομικα του καθενος. Προσωπικα αυτα τα λεφτα που θα εδινα στο ταξι δεν μου περισσευαν κ το εκανα απλα χαριστικα για μια φορα για να βγουμε κ να περασουμε καλα. Με ενοχλησε που η φιλη μας δεν προσφερθηκε καν να δωσει το μεριδιο που θα της αναλογουσε αν επαιρνε το ταξι μαζι μας, με ενοχλησε που σκεφτηκε απλα την παρτη της κ πως θα γλιτωσει να πληρωσει το ταξι κ ετσι απλα επιβαρυνε ολες εμας με 2 ευρω παραπανω. Ξαναλεω, δεν ειναι το θεμα τα 2 ευρω (αν και αυτα οκ, δεν ειναι κ ασημαντο ποσο στις μερες μας) αλλα η συμπεριφορα της που με ενοχλησε.

Είδα μια εξομολόγηση το απόγευμα σχετικά με ζήλια προς την κολλητή του αγοριού της και θέλω να πω κάποιες σκέψεις που έχω κάνει.Είμαι άντρας και έχω αρκετές φίλες και 1 "κολλητη". Αυτή η κοπέλα είναι πιο δεμένη μαζί μου από ότι εγώ παίρνει καθημερινά τηλέφωνο, στέλνει μνήματα κτλ. Ούτε αυτή, ούτε εγώ βλέπουμε ο ένας τον άλλον ερωτικά. Προσωπικά αν και είναι αντικειμενικά ωραία κοπέλα, δεν την βλέπω καν σαν γυναικα αλλά σαν "μπρο". Αυτό δεν το έχω ξανανιώσει σε τέτοιο επίπεδο με γυναίκα. Παρόλα αυτά, επειδή θέλω να είμαι ξεκάθαρος, της είπα από τη πρώτη στιγμή που κατάλαβα ότι ερχόμασταν πιο κοντά σαν φίλοι ότι όποτε κάνω σχέσεις θα απομακρύνομαι γιατί καταλαβαίνω ότι είμαστε (ουσιαστικά είναι αυτη) αρκετά κοντά και μπορεί να δημιουργηθούν ζήλιες δικαιολογημένες. Έτσι έχει γίνει ανά τα χρόνια και το ίδιο έχει γίνει και εκ μέρους μου. Θεωρώ είναι το πιο σωστό και τίμιο για όλες τις πλευρές.

από ανθρώπους του χώρου μου που δεν είχαν τίποτα να κερδίσουν. Το εκτιμώ πολύ και νιώθω ευγνωμοσύνη!

το ζεστο τσάι, τη μουσική κινηματογραφου, τη κλασική λογοτεχνία, τα δερματοδετα βιβλία, την γνώση των πέντε ηπείρων, την έβδομη τέχνη, τα γυναικεία αρώματα, τις κοκκινομαλλες με φακιδες, το ναυτικό μπλέ, την ιστορία του διαφωτισμού, τα Waltz, τις ευγενικές παρουσίες, τα σουηδικά, ,τις "Εικόνες Από Μια Έκθεση" του Μουσσοργκσκι, την τόλμη, τους τρόπο και σίγουρα όχι την κανέλα!