ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρίσαμε εγω δεν τον ξεπερασα εκείνος ειναι σε αλλη σχέση..νομίζω εχω εξιδανικεύσει την σχέση αλλά δν μπορω να προχωρησω με ποναει πολυ Γαμωτο μερα με τη μερα παραπανω

Γειά σας αγαπητοί αναγνώστες.Ονομάζομαι Παναγιώτης και είμαι 17 ετών και όπως καταλάβατε πάω 3η λυκείου.ΝΑΙ και όμως το γεγονός πως δεν έχω μείνει σε καμία χρονιά στο σχολείο δεν με κάνει και το άτομο που αγαπάει το διάβασμα ή θα δώσει το 60,70,80,90 τοις εκατό (και για να μην το παρακάνω δεν θα πω 100%) προσπάθεια για να τα βγάλει πέρα έως ότου να δημιουργήσει το μέλλον που θα ήθελε.Θα μου πείτε τώρα τι ματαιοδοξία είναι αυτή και πως αυτός είναι ο λόγος που με έχει πάρει από κάτω.Γνωρίζω πως όλοι μας είχαμε στο σχολείο ένα μάθημα που το υπεραγαπούσαμε και άλλο ένα από την εντελώς αντίθετη πλευρά.Όλο αυτό βαίνει προς ένα μονόλογο με ασυναρτησίες και οπως προείπα σε ένα συναίσθημα ματαιοδοξίας(Το λές και εμφύλιο πόλεμο προσωπικότητας με την αυτοπεποίθηση).Αλλά ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ πια να προσπαθώ για να κάνω κάτι χρησιμο και για μένα και για την κοινωνία ως ενεργός πολίτης που έχει το δικαίωμα να ψηφίζει.Τώρα θα μου πείτε που κολλάει αυτό?Και όμως δεν είμαι ο μόνος που πιστεύει πως το σύστημα των Πανελλαδικών είναι ένα ψυχοφθόρο και συνάμα απαιτητικό στάδιο για την μετεξέλιξη του ατόμου από πλευράς εκπαίδευσης και ειδικότητας.Είναι τόσο πολλά πράγματα που διακυβέβονται και άλλα τοσα που σε κάνουν να αγχώνεσαι χωρίς σταματημό.Είναι λες και ο άνθρωπος αξιολογείται για αυτά που μπορεί να κάνει και του επισημαίνει τις αδυναμίες του. Ε ΟΧΙ το βαρέθηκα.Άραγε όλο αυτό γίνεται για να συγκαλυφθεί το γεγονός της στιγματοποίησης?[π.χ Να αυτός τέλειωσε ΤΕΙ(θεωρούνται κατώτερα) για λανθασμένο λόγο,αυτός δεν έκανε τίποτα στη ζωή του και ετσι θα καταντήσει].Μήπως άραγε υπάρχει πεπρωμένο?Μήπως ήρθε η στιγμή να αλλάξει κάτι?Ελπίζω να σας δίδαξα κάτι και ιδιαίτερα στους γονείς.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ/ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ.ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ. ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΘΕ ΓΟΝΙΟΣ ΝΑ ΒΑΖΕΙ Ως ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΊΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΎ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΏΝ ΣΤΟΧΩΝ.

Οταν ερθεις, θα σε αγκαλιασω, θα σε φιλησω και δε θα σε αφησω να ξαναβγεις απο το κυκλακι μας. Φιλακια

Τι πάει στραβά και δεν μπορώ να σταυρωσω γκόμενο ρε παιδιά; μια χαρά κοπέλα είμαι απλά λίγο ντροπαλή

Στα 22 και ακόμα ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο "φυσιολογικο" που να θέλει να δώσει και όχι μόνο να κοιτάει τον εαυτό του,να εκμεταλλευτεί καταστάσεις και να φύγει...έχω βαρεθεί να βγαίνω ραντεβού και στο τέλος να πηγαίνει στράφι..Θέλω έναν άνθρωπο να αράξω να κάνω πράγματα μαζί του.. Είσαι κάπου εκεί έξω σιγουρα...απλά έλα...

όπως λέει και ένας γνωστός μου αν κοιτάμε το χθες δεν θα δούμε ποτέ αύριο. ¨Ότι έγινε στο παρελθόν ανήκει εκεί και δεν ωφελεί να το αναμηρυκάζουμε και να μεμψιμοιρούμε για τα λάθη του παρελθόντος ότι έγινε έγινε .Το παρελθόν δεν αλλάζει και δεν ξεχνιέται απλά το αποδεχόμαστε και κοιτάμε να μάθουμε απο τα λάθη μας ώστε να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον....

Από τη μια λατρεύω την ηρεμία, την μοναξιά, την απομόνωση. Από την άλλη χρειάζομαι την επαφή με ανθρώπους. Οπότε είμαι με παρέες μου λείπει η μοναξιά και όποτε ειμαι μόνος η παρέες. Από τα 2 πάντως προτιμώ ξεκάθαρα τη μοναξιά. Υπάρχει κάποιος άλλος που να βιώνει κάτι παρομοιο;

Τώρα σοβαρά ρε μάνα , φασολάδα με ρεβύθια ανακατεμένα...;Και η φάση είναι οτι είμαι τρελός για ρεβύθια (ιδικα με λεμόνι , πιπέρι από πανω) μη με κάνεις να τα μισήσω.

Ο πρώην μου με χώρισε γιατί έλεγε πως αφού δεν τον ζήλευα, δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Όσες φίλες μου έχουν σχέση, τις βλέπω που ζηλεύουν τα αγόρια τους. Με πήρε χθες τηλέφωνο μια φίλη μου, να μου πεί πως το αγόρι της συνάντησε τυχαία μια πρώην του και της είπε «Γειά, τι κάνεις;» Μου φαίνεται υπερβολική η τόση ζήλια..Πραγματικά δεν ξέρω γιατί κάποιοι πιστεύουν πως η ζήλια είναι ενδείξη αγάπης.

μπορεί να είναι μαζί και μετά να χωρίσουν. Αφού χωρίσουν, είναι το λιγότερο αναξιοπρεπές και γελοίο ο ένας εκ των δύο να κράζει τον άλλον έμμεσα ή άμεσα με σκοπό τη χαλάστρα, το γινάτι; Δεν ξέρω τι άλλο. Κι ένα ωραίο σχόλιο που διάβασα χθες εδώ. Κάποτε αυτός που σιχτιρίζεις, υπήρξε επιλογή σου. Άντε περαστικά και καλά μυαλά.