ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.12.2019 | 15:41

Τον αγαπάω ακόμα...

Είμαι 24 ετών και πρώτη φορά νιώθω έτσι για κάποιον.. Τον γνώρισα αρχές σεπτέμβρη. Από την αρχή μου άρεσε. Ψηλός, όμορφος, γαλάζια μάτια. Από την αρχή έγινε το κλικ και ταιριάξαμε. Όποτε βγαίναμε με άλλες παρέες ήταν σα να είμαστε μόνοι. Όλο μιλάγαμε, γελάγαμε, πειραζόμασταν κι όλο και περισσότερο τον ήθελα. Μετά από 1 μήνα γνωριμίας κι αφού αυτός δεν μου έστελνε για να βγούμε μόνοι μας, του έστειλα εγώ. Και βγήκαμε. Και καθίσαμε σε ένα παγκάκι και πήρα όσο θάρρος είχα και του είπα πόσο πολύ μ' αρέσει. Εκείνος τα' χασε για λίγα λεπτά και μετά μου απάντησε θετικά. Φιληθήκαμε στο δεύτερο ραντεβού γιατί ήταν πολύ ντροπαλός. Μου είπε πως είναι ερωτευμένος κι ότι από την πρώτη μέρα της γνωριμίας ένιωσε οικειότητα που δεν την είχε νιώσει με κανέναν άλλο. Προχώρησε σε σχέση. Οι δυο πρώτες βδομάδες ήταν απο τις καλύτερες της ζωής μου. Έκανα όνειρα που δεν είχα ξανακάνει με κανέναν άλλο, έλεγα κι έκανα πράγματα που ποτέ δεν ξανάκανα. Τη 2η βδομάδα λοιπόν, ήρθε σπίτι μου. Πήγαμε να κάνουμε για πρώτη φορά σεξ κι εγώ ήμουν πολύ ενθουσιασμένη! Τον ήθελα όσο τίποτε άλλο. Μόλις γδυθήκαμε, έτρεμε σαν το ψάρι, ήταν τέρμα ταραγμένος και φυσικά δεν μπόρεσε να λειτουργήσει. Τον ρώτησα τί έχει και μου είπε ότι είναι παρθένος. Δεν είχε ποτέ ξανά φιλήσει καν γυναίκα στη ζωή του. Το πήρα χαλαρά και του είπα ότι δε βιαζόμαστε κι ότι είναι φυσιολογικό και για τους άντρες να αγχώνονται. Την επόμενη μου είπε ότι έχει και ένα άλλο ανατομικό πρόβλημα πέρα από το ότι είναι παρθενος το οποίο ήξερε ότι το εχει από παιδί αλλά ποτέ δεν πήγε να το λύσει γιατί δεν τον πολυενδιέφερε το σεξ και πίστευε ότι δεν θα βρισκε κοπέλα ούτως ή άλλως κι ότι θα πάει σε γιατρό τώρα που έχει εμένα. Η γιατρός του είπε (ετσι τουλάχιστον ισχυρίστηκε αυτός) ότι είναι κάτι που διορθώνεται με τον καιρό κι ότι ο πόνος στο ευαίσθητο σημείο είναι πιο πολύ αποτέλεσμα ψυχολογίας. Την 3η βδομάδα, είχαμε διαφωνία. Κοιμόμασταν μαζί μόνο 1 βράδυ τη βδομάδα ουτε κάναμε σεξ λόγω του σωματικού και ψυχολογικού προβλήματός του και το επόμενο πρωί έφευγε σαν τον κλέφτη. Δεν άντεξα λοιπόν και τον ρωτησα τί συμβαίνει και τί είναι αυτό που έχουμε κι ότι δεν αντέχω άλλο τις δυσλειτουργικές σχέσεις. Αυτός το πήρε κατάκαρδα κι άρχισε να μιλάει υποτιμητικά για τον εαυτό του λέγοντας πόσο λίγος νιώθει κι ότι δεν ξέρει πως να φερθεί σε μια σχέση ότι όλο αυτό πήγε πολύ γρήγορα, δεν ήταν έτοιμος για σχέση αλλά όταν με γνώρισε άλλαξε γνώμη, ότι αγχώνεται όταν του λέω πόσο υπέροχος είναι γιατί πιστεύει ότι αν μάθω ποιος πραγματικά είναι θα φύγω. Και άλλα τετοια. Αρχισε να κλαίει σαν παιδί κι έκλαψα κι εγώ από τύψεις αφού του ζήτησα συγγνώμη κι ότι θα προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτή τη σχεση να λειτουργήσει. Μετά από αυτή τη διαφωνία, άρχισε να γίνεται ψυχρότερος. Σεξ δεν μπορούσε να κάνει οποτε σταμάτησε κάθε προσπάθεια. 1 μήνα και 1 βδομάδα μετά βρεθήκαμε για να χωρίσουμε. Ειπαμε τί πήγε λάθος. Μου είπε ότι η σχέση τον αγχώνει, ότι κάθε φορά συγκρίνει τον εαυτό του με τους πρώην μου (εγω ποτέ δεν τον σύγκρινα με κανέναν ίσα ίσα του έδινα πολλή αγαπη κι ενδιαφέρον) ότι δεν του είναι εύκολο να δεχτεί και να κάνει κοπλιμέντα, οτι νιώθει λίγος, δεν μπορούσε καν να βρει κουράγιο όταν είχε καταλάβει ότι του άρεσα να μου πει να βγούμε γιατί τρελαινόταν στην ιδέα της απόρριψης, στην πρώτη διαφωνία που είχαμε, άρχισε να νιώθει όλο και περισσότερη ανασφάλεια... Εντελει μου ευχήθηκε να βρω κάποιον με αυτοπεποίθηση και χωρίς προβλήματα. Κλάμα και οι δυο. Μετά απο 10 λεπτά φύγαμε ο καθένας σπίτι του. Για πολλες μέρες ήμουν ένα κουρέλι. 2 μέρες μετά το χωρισμό, του έστειλα μνμ ότι τον θέλω πισω και να ξεκινήσουμε τη σχέση από την αρχή (παρόλο που όλοι μου λέγανε ότι ήδη έδωσα πολλά και δεν αξίζει) και μου απάντησε ότι είμαστε και οι δυο πολύ συναισθηματικά φορτισμένοι αυτές τις μέρες οπότε καλύτερα να μιλήσουμε την επόμενη βδομάδα. Δεν μου έστειλε ποτέ. Έχουν περάσει 5 βδομάδες από τον χωρισμό και παρόλο που είμαι καλύτερα, πολλές φορές τον σκέφτομαι και θέλω να τον ξαναδώ, να ακούσω νέα του... Μουντζώστε με αλλά ποτέ δεν ξαναένιωσα έτσι για κανέναν και δεν περίμενα αυτό το τέλος. Τον αγαπάω ακόμα και δεν ξέρω τί άλλο να κάνω. Κάποιες στιγμές ελπίζω να αλλάξει κάπως μεσα του, να ξαναβρεθούμε κι όλα να ξεκινησουν από την αρχή...
28
 
 
 
 
σχόλια
O πρώην σου έχει ανατομικά και ψυχολογικά θέματα που πρέπει να προσπαθήσει να λύσει. Νομίζω ότι πρέπει να συμβουλευτεί ψυχολόγο. Είναι πολύ επώδυνο να θεωρεί ότι δεν είναι αρκετός για τίποτα. Εκεί βασίζεται και ότι δεν του αρέσουν τα κοπλιμέντα οικείων προσώπων. Πρέπει να το πάρει ο ίδιος απόφαση να λύσει τα προβλήματά του. Αν θέλεις προσπάθησε να τον συμβουλέψεις. Καλή τύχη.
Μην την κατηγορείτε άδικα την κοπελίτσα. Η ματαίωση στο ερωτικό κομμάτι είναι σκληρό πράγμα. Και συχνά άμα του άλλου δεν του λειτουργεί, μάντεψε ποιόν κατηγορεί έμμεσα ή άμεσα!
Δικαιολογίες για μένα. Το παιδί νταξει κατηγορεί τον ευατό του γιατι δεν είναι εμπειρο. Πρέπει να συμβαδισεις λίγο και με τα θελω του άλλου αν σαρέσει. Εγώ πιστεύω αν το άφηνε κ άλλο καιρό να νιώσει πιο οικεία κ το παιδι θα μπορούσε να εκδηλωθει καλύτερα
"Εγώ πιστεύω αν το άφηνε κ άλλο καιρό να νιώσει πιο οικεία κ το παιδι θα μπορούσε να εκδηλωθει καλύτερα".Εσύ πιστεύεις ότι αν περίμεναν κι άλλο (πόσο είναι το λογικό;) ο κουτσός θα έτρεχε μσραθώνιο. Συμπεραίνω δεν έχεις διαβάσει τα σχόλια.Ο άνθρωπος έχει ΦΙΜΩΣΗ. Όσο δεν διορθώνεται με κάποια ενδεδειγμένη μέθοδο το πρόβλημα αυτό όσο και να περιμένουν, όδο οικεία, όσο υπομονή κι αν γίνει εκατέρωθεν, μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Δεν είμαστε στο σύμπαν του Χάρυ Πότερ. Ο συγκεκριμένος θα το βρίσκει αιωνίως μπροστά του και θα καταλήξει ένα μίζερο, κομπλεξικό, κακιασμένο ατομάκι, ενώ έχει μια ωραιότατη ευκαιρία να σωθεί και να προχωρήσει με μια κοπέλα που έδειξε ευαισθησία, όπως τουλάχιστον μας λέει. Άμα δεν θέλει, κακό του κεφαλιού του, ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε. Όχι όμως ότι φταίει η κοπέλα για το ιατρικό πρόβλημα του άλλου, μην λέμε κι ό,τι νά'ναι.
Αυτό τε παιδάκι μου, α γειά σου!Εξ. με την υπερβολική "βοήθεια" που προσφέρεστε να δώσετε μεγαλοποιείτε πολλές κοπέλες θέματα που λύνονται με ΜΗ ψυχολογικούς-επικοινωνιακούς τρόπους. Μην περιμένετε ο κουτσός να τρέξει σπριντ, δεν θα γίνει ποτέ όσο δεν βάζει τεχνητο μέλος. Έτσι κι εδω: τι πρωτοβουλία να πάρει, προσπαθεί να κάνει ctl-alt-delete ο χριστιανός την όλη φάση για να ξεχάσει το ρεζιλίκι!Να πειστεί να πάει να κάνει ό,δι χρειάζεται και κατόπιν μια χαρά θα φτιάξουν τα άλλα μόλις τονωθεί το εγώ του. Και πάρα πολύ το άργησε. Όσο χρονίζουν αυτά κακοφορμίζουν.
Δεν μπορώ να καταλάβω όμως ρε παιδιά. 24 χρονών άντρας και μου έλεγε ότι δεν πήγε ποτέ σε γιατρό και δεν κατέβασε ποτε το πετσάκι γιατί δεν πίστευε ότι θα βρει κοπέλα κι ότι έτσι κι αλλιώς δεν είχε στο μυαλό του να κάνει σεξ κάποια στιγμή; 6 μηνες (1 χρονο πριν γνωρισει εμένα) είχε "σχέση" με μια φίλη του κι αυτή από απόσταση δλδ 6 μήνες λέγανε ότι τα χανε χωρίς να έχουν καν φιληθεί χωρίς να έχουν βρεθεί χωρίς τίποτα! Και δεν του χε τουλάχιστον περάσει καν από το μυαλό ότι σε περίπτωση που βρίσκονταν θα κάνανε και σεξ; Δεν μπορούσα ούτε εγώ να καταλάβω τελικά τί είχε γιατί μια μέρα πήγε να κατεβάσει το πετσάκι, αυτό κατεβηκε αλλά μετά η περιοχή είχε κοκκινήσει κι αυτός πόναγε. Ένιωθα πλέον ότι κάτι άλλο συνεβαινε και δεν μου το έλεγε.
Λοιπόν, μέχρι στιγμής φαίνεται πως έχω πέσει μέσα 2 στα 2, οπότε συνεχίζω ακάθεκτη. :)Μπερίκοκο, γλυκιά μου κοπέλα. Είσαι μικρούλα και δεν έχεις ακόμη δει πώς σκέπτονται οι άντρες (δεν εννοώ μόνο ερωτικά, κακόβουλο αναγνωστικό κοινό, εννοώ γενικώς οι άντρες ανεξαρτήτως ρόλου), Που να πεθαίνουν στο γιατρό ΔΕΝ πάνε. Κι αν τυχόν πάνε ή όντως έχουν κάτι, τότε ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ. Κατάλαβες; Το παλικάρι είχε παιδιόθεν πρόβλημα. Ελλείψει σεξουαλικής αγωγής, ενδιαφέροντος γονιών για τέτοια θέματα (δεν κατανοώ γιατί είναι πιο σημαντκό να μάθουν τα παιδιά τριγωνομετρία κι όχι θέματα που θα τους απασχολούν κάθε *&$$#@ μέρα της ζωής τους όπως το ίδιο τους το σώμα!) κι αδιαφορίας παιδιάτρων το ζήτημα της ψευδοφίμωσης που εμφανίζουν ΠΟΛΛΑ αγοράκια σε βρεφική ηλικία γιγαντώθηκε κι έγινε ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Η εικόνα που περιγράφεις με την κοκκινίλα και τον πόνο αυτό υποδηλοί. Προσοχή για βαλανοποσθίτιδα (δες το λινκ που έβαλα). Μπορεί να συνυπάρχει αν έχει αφεθεί έτσι αφρόντιστο επί μακρόν. Μην εκπλήσσεσαι για το θέμα της (πραγατικά μεγάλης για τέτοιο ζήτημα) ηλικίας. Είπαμε, άλλο εμείς που από τα 10-12 έχουμε το νου μας στα γεννητικά με μια ιατρική έννοια επειδή έχουμε τα έμμηνα κλπ κλπ., κι άλλο οι άντρες που γιατρό βλέπουν πρώτη φορά στα 40 τους κι αυτό αν (αν τους σύρει η σύντροφος)! Εδώ ξέρω περίπτωση με φίμωση που είχε παντρευτεί και είχε αποκτήσει και παιδί και το σεξ πάντα προβληματικό ήταν και δεν πήγαινε να το φτιάξει!!!Οι στατιστικές λένε ότι από τη στιγμή που ο άντρας εντοπίζει πρόβλημα με το πουλί του μέχρι να λάβει την κατάλληλη θεραπεία μεσολαβούν περίπου 8-10 χρόνια! Φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή. Στα παιδάκια πράγματι ο/η παιδίατρος γράφει αλοιφή Flixotide κι "ασκήσεις" εξάσκησης για το τράβηγμα και η ακροπροσθία σιγά σιγά ανακτά ελαστικότητα και ανεβοκατεβαίνει άνευ προβλήματος. Στην συγκεκριμένη ηλικία όμως διατηρώ τις επιφυλάξεις μου κατά πόσον μπορεί να επιτευχθεί αποτέλεσμα μόνο με αυτή την ήπια τεχνική που απλώς χρειάζεται λίγο υπομονή. Μάλλον προτείνεται περιτομή. Αλλά βέβαια αρμόδιος είναι γιατρός ουρολόγος-ανδρολόγος που θα αποφασίσει μαζί με τον ασθενή την κατάλληλη θεραπεία. Αν πράγματι πήγε σε γιατρό ο άνθρωπος αυτός σίγουρα θα του ανέφερε αυτό το ενδεχόμενο. Εικάζω ότι ΔΕΝ πήγε σε ουρολόγο, επειδή μίλησες για θηλυκό γένος (η γιατρός), και γενικά σπανίως θα δεις στην Ελλάδα ουρολόγους-ανδρολόγους που να είναι γυναίκες (κακώς, αλλά τέσπα, δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα). Εκτός αν είναι κι αυτός εξωτερικό. Πρέπει να αναφέρεται σε παθολόγο. Πολύ φυσικά θα ανέφερε και το θέμα "περιτομή" λοιπόν, επειδή είναι μέσα στις θεραπευτικές λύσεις και λύνει το πρόβλημα μια και καλή. Η αντρική περιτομή είναι μεν μια ντελικάτη εργασία, αλλά τελείως ρουτίνας, εξ όσων ακούω και διαβάζω, και πέραν μιας μικρής αποχής μέχρι να θρέψει το δέρμα, δεν παρουσιάζεται κάποιο πρόβλημα ή επιπλοκή στην μέγιστη πλειοψηφία των περιπτώσεων. Φίλοι της στήλης το έχουν γράψει από προσωπικά βιώματα, μπορείς να κάνεις μια αναζήτηση ή να γράψεις μια εξομολόγηση για να λάβεις εμπειρικά δεδομένα. Τρομάζει επειδή είναι ιατρική πράξη, αλλά πραγματικά είναι 10 λεπτά υπόθεση για τους γιατρούς. Για να μην νομίζετε ότι λέω βλακείες και δεν ξέρω, θα σας πω για κάτι που ξέρω πάρα πολύ καλά για να κάνετε την σύγκριση: η γέννα με καισαρική τομή κάνει 15 λεπτά με το ρολόι, και μιλάμε για μείζον χειρουργείο, σου κόβουν την κοιλιά στο μέσο χαμηλά. (Απλώς είχε ρολόι ακριβώς απέναντί μου και το έβλεπα καθόλη τη διάρκεια!) Πάμε πάλι. Ο τύπος φο-βα-ται και συνήθως η αντίδραση στο φόβο είναι να αποφεύγουμε αυτό που φοβόμαστε. Όσο δεν θέλει να το λύσει, έτσι θα το αφήνει. Και θα επιδιώκει σχέσεις έτσι από απόσταση, από μακριά, με επικοινωνία λεκτική/γραφική/skype κι όχι ζωντανή για όσο τον παίρνει...Στοίχημα ότι ήξερε ότι φεύγεις εξωτερικό. Ή είσαι ήδη και πηγαινοέρχεσαι. Συνήθως τέτοιοι τύπου που γνωρίζουν ότι έχουν πρόβλημα μάλιστα είναι και πάρα πολύ καλοί στη συμπεριφορά τους. Για να αναπληρώσουν το θέμα που γνωρίζουν ότι έχουν. Δεν είναι λοιπόν θέμα δικής σου προσπάθειας ή υπομονής. Είναι θέμα να αποφασίσει να το λύσει. Δεν είναι τίποτα. Πραγματικά, κακώς το έχει αναβάλλει τόσο. Απορώ, μάνα και πατέρα δεν είχε να τον βοηθήσουν; Τι στο καλό συνέβαινε; Αν είχε επέμβει στην εφηβεία τώρα δεν είχε αγκυλώσεις και κολλήματα. Τέλος πάντων ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω. Τώρα αν θέλει μπορεί να το φτιάξει. Αλλά πρέπει να πεισθεί ότι αξίζει και δεν θα του βγεί σε καλό να το "κουκουλώνει" όπως κάνει τώρα. Σε αυτό η δική σου στάση μόνο συμβουλευτική θα μπορούσε να είναι. Η πολλή κουβέντα σε αυτά τα ζητήματα είναι ολέθρια κι υποψιάζομαι ότι το περιθώριο να αποσωβηθεί η ζημιά έχει παρέλθει. Ελπίζω να γίνει το καλύτερο δυνατόν για κείνον και για σένα. Εύχομαι να βοήθησα λιγουλάκι να ηρεμήσεις εσύ ψυχικά.
Caravan ευχαριστώ για το σχολιο! τον γνώρισα στο εξωτερικό. Ξένος είναι. Ζούμε στην ίδια πόλη οποτε δεν είχαμε σχέση από απόσταση. Παθολόγος ήταν η γιατρός. Του έλεγα να πάμε μαζί στη γιατρό και αρνιόταν. Ήθελε να πάει μόνος του. Δεν ήθελε να πάει σε αλλο γιατρό γιατί δεν ήθελε ελεγε να ξοδεψει λεφτά. Και γενικά είναι φυσιολογικό που πόναγε και έκανε "εξάσκηση" χωρίς κρέμα; Είχα σκάσει κι ακόμα σκάω που αυτός ο άνθρωπος μου βγαλε τόσα συναισθήματα και ήμουν διατεθειμένη να τον περιμένω και να αντιμετωπίσουμε μαζί τα όποια προβλήματα είχε κι ενώ φαινόταν ότι τα συνειδητοποιούσε, δεν ήξερα καν τί ήταν αλήθεια απο όσα μου έλεγε κι αν όντως έκανε προσπάθειες να τα αντιμετωπίσει. Το πρώτο καμπανάκι ήταν αυτό με τη "σχεση" από απόσταση πάντως και με μια φίλη του για την οποία δεν είχε ερωτικά συναισθηματα όπως μου χε αναφέρει και φυσικά το σεξ που δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό που για μενα είναι πολύ βασικό. Τώρα γιατί τα λέω αυτά; Πραγματικά μου λείπει, έχω γράψει και σε άλλη σελίδα γιατί θέλω απόψεις επί του θέματος. Σκέφτομαι να το αφήσω μήπως μου στείλει αυτός αυτές τις μέρες. Αν στείλει, θα είμαι σίγουρη ότι εγινε κάποια αλλαγή.
3 στα 3 μέσα έπεσα λοιπόν! (το σημειώνω για το κοινό, να ξέρει ότι δεν τα βγάζω από τον...πωπό μου όλα αυτά που λέω). Σοβαρά όμως τώρα. Εκπλήσσομαι και δεν εκπλήσσομαι που είναι ξένος. Θα μου πεις, όλοι οι άντρες άντρες είναι. Το ίδιο μεγαλοποιούν καταστάσεις σε σχέση με αυτό το θέμα, το ίδιο φοβούνται, το ίδιο κουκουλώνουν. Αν θες, μας λες και εθνικότητα, κάνω ένα πειραματάκι. Στην άλλη σελίδα, τα ίδια που σου λέω εγώ θα σου πουν. Ρεζουμέ:Δεν θα αλλάξει αν δεν θέλει να αλλάξει ο ίδιος. Δεν μπορείς να κάνεις εσύ κάτι παραπάνω από το να είσαι θετικά προσκείμενη σε ενδεχόμενη μεταστροφή του (εγώ θα σου πω, άντε ένα χρόνια πολλά πες το, να πάει στο καλό! όλοι άλλωστε αξίζουν ευχές.)Τα ζητήματα των αντρών με το απαυτό τους δεν αποτελούν λόγο ερωτικής ματαίωσης της γυναίκας που έχουν απέναντι. Η στύση κι η εκτέλεση συνουσίας δεν αντανακλά πάντοτε την διάθεση που προκαλεί η παρτνέρ. Κι επί της ουσίας, όπου βλέπεις πολύ ανωτερίλα τύπου ας κουλτουριάσουμε μαζί, ποιός το θέλει το σεξ, αυτά είναι για τα ζώα, μια χαρά είναι η απόσταση... χμμμ...κράτα μικρό καλάθι. Φούφα το θέμα για Χ, Ψ λόγο. Επίσης θα πω κάτι που ίσως σου του πουν κι από την άλλη σελίδα (ίσως κι όχι αν δεν θελήσουν να σε στενοχωρήσουν πολύ). "Μου έβγαλε τόσα συναισθήματα", μας λες.Ποιά συναισθήματα; Δεν έχετε καν καλογνωριστεί. Κάτι βδομαδούλες τα λέγατε. Σεξ δεν κάνατε ποτέ. Δεν έχετε μοιραστεί μαξιλάρια και φαϊ μετά από οργασμό που να σας έχει συνταράξει τόσο που να μην μπορείτε να περπατήσετε μέχρι το μπάνιο. Αν δεν συμβεί αυτό, πώς πιστεύεις ότι ξέρεις τον άλλον ερωτικά; Δεν τον ξέρεις. Δεν σου έβγαλε συναισθήματα. Προσδοκίες σου έβγαλε. Αυτό που βλέπω, δυστυχώς, είναι ότι νιώθεις μοναξιά στο εξωτερικό και πιάνεσαι από ό,τι πιστεύεις ότι μπορεί να απαλύνει αυτό το κενό το συναισθηματικό. Κι επίσης ότι δεν σου έχουν φερθεί ιδιαίτερα καλά άντρες στο παρελθόν κι η συμπεριφορά αυτουνού τώρα κάνει μπαμ αντίθεση κι αυτό εσένα σε έκανε αλοιφή. Όλο αυτό σε κάνει ευάλωτη σε ανθρώπους που ίσως δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ να ευτυχήσεις εσύ και θα ροκανίζουν χρόνο καλύπτοντας δικές τους ανεπάρκειες. Γι'αυτό πρόσεχε. Γενικώς, όχι μόνο με τον συγκεκριμένο.
Έχεις δίκιο caravan. Είμαι και πιο ευάλωτη τώρα στο εξωτερικό. Δεν ειχα καλοπεράσει στις προηγούμενες σχέσεις μου όντως. Μόνο με το πρώτο μου αγόρι είχα κάτι υγιές. Οι υπόλοιποι είτε ήταν παλιάνθρωποι μισογυνηδες κτλ είτε είχαν τα δικά τους προβλήματα τα οποία δυστυχώς δεν φαίνονται από την αρχή. Ευτυχώς έφευγα εγκαίρως. Απλά παραλληλα με αυτό τον άνθρωπο ένιωσα αυτό το κλικ που λένε το οποιο δεν το είχα ξανανιώσει. Είχαμε μια οικειότητα από την αρχή της γνωριμίας και ήταν κι ο μόνος σύντροφος με τον οποίο πέρναγα τέλεια. Όλο είχαμε κάτι να πουμε, να γελάσουμε, να αστειευτούμε, με άναβε πολύ. Μετά ήρθαν τα προβλήματα.
Γεια σας!Είμαι η κοπέλα που έγραψε την εξομολόγηση. Τα είπα πολύ περιληπτικά στο κείμενο. Όντως έχει φίμωση όμως η γιατρός του είχε πει ότι το ψυχολογικό κομμάτι είναι αυτό που τον τραβάει πιο πολυ πίσω. 1 μήνα και 1 βδομάδα που ήμασταν μαζί, έκανα τα πάντα. Εγώ έκανα συνέχεια τις πρώτες κινήσεις, εγώ του έδινα αγάπη και προσοχή ακόμα και στο σεξουαλικό κομμάτι το οποίο ποτέ δεν έγινε, εγώ έκανα συνέχεια το πρώτο βήμα. Μετά εκείνη τη διαφωνία που είχαμε, έγινε πιο ψυχρός κι ανασφαλής κι εφτασα στο σημείο κάθε φορά που κάτι δεν μου άρεσε ή με πίκραινε (πχ το ότι έφευγε τόσο νωρίς από το σπίτι μου) να φοβάμαι να το συζητήσω για να μην τον κάνω και κλάψει και στεναχωρεθεί. Είχε πολύ άσχημα παιδικά χρόνια και νόμιζα ότι θα καλυτερευε αν του έδειχνα συνέχεια αγάπη. Όμως χειροτέρευε όλο και περισσότερο για μένα τουλάχιστον. Είχα φτάσει στο σημείο να αναρωτιέμαι γιατί έκανε σχέση μαζί μου αφού φαίνεται ότι δεν προσπαθεί και ίσως δεν με θελει και τοσο. Καταλάβαινε τα προβλήματά του αλλά του ήταν δύσκολο να τα διορθώσει έτσι. Του είχα στείλει μήνυμα όπως προείπα, με την ελπίδα ότι τουλάχιστον θα απάνταγε θετικά, θα ξαναβρισκόμασταν και θα το προσπαθούσαμε από την αρχή. Αλλά αφού μου 'χε πει να το σκεφτούμε και να μιλήσουμε την επόμενη βδομάδα και τελικά δεν μου έστειλε κανένα μήνυμα, δεν έστειλα ούτε κι εγώ (τον μπλόκαρα κιόλας στα σόσιαλ για να μην τον βλέπω και στεναχωριέμαι δεν τον μπλόκαρα όμως στο κινητό) γιατί ίσως και να μην ήθελε να μου ξαναμιλήσει, ίσως και να δείλιασε πάλι όπως πάντα, ίσως, ίσως... Αν μου ξανάστελνε, θα του απάνταγα θετικά όμως τώρα που δεν μου έστειλε, δεν ξέρω τί άλλο μπορώ να κάνω... Αν πήγαινε σε ειδικό κι αν ήμουν σίγουρη ότι είναι έτοιμος να ξεπεράσει τα προβλήματά του και να δωσει στη σχέση όσα έδινα εγώ, να τον επαιρνα τηλ. Πως θα το ξέρω όμως ότι θα γίνει βελτίωση χωρίς να νιώσω ξανά απογοήτευση και στεναχώρια; Και θέλω να δω ένα μήνυμα από τον ίδιο, να δω μια αλλαγή, κάτι οτι αυτός για πρώτη φορά κάνει το πρώτο βήμα για κάτι. Δεν ξέρω τί να κάνω. Απλά φαντασιώνομαι ότι τον πετυχαίνω στο δρόμο τυχαία και πιάνουμε συζήτηση. Όμως ζούμε σε πολυ μεγάλη πόλη κι αυτό είναι σχεδόν αδύνατο... Δεν θέλω να ξέρω ότι δεν θα τον ξαναδώ.
Προσπάθησε να τον πλησιάσεις. Στείλε για αρχή ευχές για τις γιορτές. Στείλε μετά τις γιορτές να δεις πως πέρασε. Δες αν θα απαντήσει. Θαύματα δεν γίνονται βέβαια αλν εκείνος δεν θέλει. Επίσης δεν μπορείς να τον βοηθήσεις αν ο ίδιος δεν θέλει. Έχω την εντύπωση ότι θέλει να βοηθηθεί. Αλλά αν χτυπάς την πόρτα του και την βρίσκεις συνεχώς κλειστή δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Να επιμείνεις, αλλά μέχρι εκεί που αντέχεις. Για να μην πεις στον εαυτό σου αργότερα ότι δεν προσπάθησες και δεν το πάλεψες. Πρέπει όμως να θέλουν και οι δύο. Αν τα κόμπλεξ του είναι πιο ισχυρά απ´την επιθυμία του να είναι μαζί σου, τότε δεν θα μπορέσεις να κάνεις και πολλά. Το καλύτερο είναι να συναντηθείτε και να τα πείτε από κοντά. Τέτοιες συζητήσεις δεν γίνονται απ´το τηλέφωνο. Κρύβονται οι άνθρωποι απ´το τηλέφωνο. Αυτή τη στιγμή μπορεί και να ντρέπεται να σε δει μετά απ´ ό, τι έγινε ή να νιώθει άβολα. Θέλει άμεση επαφή, να τον κοιτάς στα μάτια. Εσύ θα βάλεις τα όριά σου. Πόσο δηλαδή θα προσπαθήσεις. Καλή τύχη.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο! Δεν ξέρω αν έχω πια τη δύναμη να του στείλω. Θα δω και τις επόμενες μέρες. Το θέμα ειναι ότι είμαι σε ξένη χώρα για 1 χρόνο με πρόγραμμα και φοβάμαι να ρισκάρω να χάσω κι άλλο χρόνο σε περίπτωση που δεν αλλάξει κάτι γιατί ήδη αυτή η ιστορία με πλήγωσε πολύ. Θα ήταν όλα τοσο πιο εύκολα αν απλά μου είχε απαντήσει με ένα ναι ή ένα όχι...
Έπεσε σε περίπτωση γιατρού! Πρώτη φορά ακούω γιατρό που βλέπει ορατο διορθώσιμο θέμα με μεθόδους φυσιολογίας και αντί να το βγάλει από την μέση εσυιάζει στο....ψυχολογικό! Δηλαδή όταν βλέπεις έναν άνθρωπο με μεγάλη μυωπία αντί να διορθώσεις πρώτα την μυωπία με laser τον προτρέπεις να λύσει το ψυχολογικό του που σιχαίνεται την ανάγνωση;Τι δεν μου κολλάει; Α ναι, οτι ίσως να μην έχει πάει καν στο γιατρό ή να μην επχει παπει στη σωστή ειδικότητα (πχ. έμεινε στη γνώμη ενός παθολόγου).
Πωωωωω όλο αυτό το δράμα κο η σνάλυση επειδή το παλικάρι έχει φίμωση, κάτι που λύνεται σε 10 λεπτά από έναν ουρολόγο! Φίλη μας, επικοινώνησε και πες του όσα έμαθες. Πες του θα πάτε μαζί! http://www.imop.gr/uroinfo-phimosis
Ακόμα κι αν είναι αυτό το ανατομικό του πρόβλημα (φίμωση), σίγουρα δεν είναι μόνο αυτό το θέμα του, καθώς έχει ποτίσει μέσα του το κόμπλεξ, η χαμηλή αυτοπεποίθηση και η ασχετοσύνη στους χειρισμούς διαπροσωπικών σχέσεων. Από τη μία κρίμα να μην βρεθεί ένας άνθρωπος να τον βοηθήσει, από την άλλη κρίμα να καίγεται και να γεμίζει και η ίδια ψυχολογικά μια νέα κοπέλα μόλις 24 ετών.
Πρέπει να είναι αυτό η βάση του θέματος. Το έχει απο παιδί κλπ (άλλοι άσχετοι κι οι γονείς....τεσπα).Δεν υπάρχει λόγος να γενίσει ψυχολογικά η κοπέλα. Είναι ένα ορατό, ορατότατο ιατρικό ζήτημα και διορθώνεται στην πλειονοπτγτα των περιπτώσεων εύκολα. Γνώμη μου.
Ρε συ caravan κι εμένα αυτό μου έκανε εντύπωση. Το είχα ψιλιαστεί μήπως δεν πήγε ή πήγε και μου είπε άλλα ή τελικά δεν είχε καν φίμωση και ήταν θέμα δυσλειτουργίας. Επειδή είχα καθίσει να το ψάξω στο γκουγκλ, αν το πρόβλημα θέλει "εξάσκηση" δεν προτείνουν και μια κρέμα;
Θα σου απαντήσω σε ξέχωρο σχόλιο από κάτω, κάτω από την τελευταία σου απάντηση σε όλα. Ευχαριστούμε που μπήκες στον κόπο να απαντάς στη εξομολόγηση και τα σχόλιά της, πολύ κατατοπιστικό για μας ώστε να μιλάμε με στοιχεία.
Αν τον αγαπάς τόσο, όσο λες, μην το αφήσεις έτσι. Τηλεφώνησέ του και να βγείτε να μιλήσετε. Χαμηλή αυτοεκτίμηση έχει. Δεν ξέρεις σε τι περιβάλλον μεγάλωσε και νιώθει έτσι. Χρειάζεται υπομονή, για να σε εμπιστευτεί. Αυτό θα πάρει χρόνο. Αν τον αγαπάς πραγματικά, προσπάθησε να έρθετε κοντά σιγά σιγά και με υπομονή. Μην αφήσεις την ιστορία έτσι, γιατί πάντα θα αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν. Να πάνε όλα καλά εύχομαι.
Έχει σεξουαλικό πρόβλημα εν γνώσει του, κακώς μπήκε στη διαδικασία να ξεκινήσει κάτι μαζί σου. Το σεξ είναι η βασική ειδοποιός διαφορά μεταξύ μίας πολύ καλής φιλίας και μίας ερωτικής σχέσης. Μην ασχοληθείς άλλο μαζί του, εκείνος πρέπει να επιλύσει τα δικά του θέματα και μετά να ασχοληθεί με έρωτες.
Εσύ από πλευράς σου μια χαρά φέρθηκες και υπομονετική ήσουν από ότι λές.Αρχικά πρέπει να λύσει πρώτα με τον εαυτό του το πρόβλημα που έχει που είναι καθαρά ψυχολογικό.Το σέξ είναι κάτι που κρατάει μια σχέση,ενώνει τους ανθρώπους και είναι απαραίτητο.Το να ρίχνει τον εαυτό του και να τα παρατάει δεν είναι λύση.Ψυχολόγο θέλει για να λύσει τα θέματα μέσα του.Εσύ προσπάθησες αν θέλει θα το προσπαθήσει και αυτός.Πιστέυω ότι σε θέλει πολύ,φοβάται και κομπλάρει.Προσπάθησε πάλι να επικοινωνήσεις αν σε νοιάζει τόσο πολύ και θα δείξει.
Είναι ωραίο που τον αγαπάς και είσαι τόσο ερωτευμένη μαζί του ,θεωρώ πως αν όντως πιστεύεις σε αυτή την σχέση είναι να προσπαθήσεις και πάλι μαζί του στην αρχή να κανετε παρέα να το πω και να προσπαθήσεις να του ανεβάσεις το ηθικό και να τον κάνεις να νιώθει ξεχωριστός για να μπορέσει να αποδίδει στην αγάπη που του έχεις