ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

το θεμα μου ειναι πως φοβαμαι να μιλησω....παντα φοβομουν...στην αρχη δεν με πειραζε ημουν μικρη αλλα τωρα που μεγαλωνω και βλεπω καταστασεις και προσωπα να φευγουν απο την ζωη μου με ενοχλει.....δεν το αλλαζω ομως κολωνω και οταν θα φυγει γιατι αυτος τελιωνει τις σπουδες του και εγω θα μεινω πισω θα κλαιω την μοιρα μου......τον θελω τοσο και αυτος ισως ,αν εχω ερμηνευσει σωστα καποια γεγονοτα γιατι ειναι τοσο δυσκολο ενας απο τους 2 να μιλησει.?? εγω ξερω γιατι δεν μιλαω γιατι μπορει να μην γινει κατι μεταξυ μας αλλα θα συνεχισω να τον εχω στην ζωη μου ως φιλο, νομιζω δηλαδη γιατι τιποτα δεν ειναι σιγουρο ετσι? τον θεωρω πολυ σημαντικο ανθρωπο στη ζωη μου και τρεμω στην ιδεα οτι μολις φυγει δεν θα κρατησουμε επαφη....θα μου πεις πως το ξερεις? θα σου πω δεν το ξερω αλλα ξερω εμενα και αν δεν στειλει καποιος δεν θα στειλω και εγω οχι απο αντιδραση αλλα απο φοβο και την σκεψει οτι για να μην στελνει δεν θελει ναμιλησει......το εχω συζητησει απειρες φορες το θεμα αυτο με τις φιλες μου και πραγματικα νιωθω πολυ απελπισμενη που γραφω εδω,,,,αληθεια δεν ξερω τι περιμενω να ακουσω και εδω.....