Είναι μία αντίδραση του χωρισμού. Συμβαίνει. Προσπάθησε να ηρεμήσεις, και κάνε πράγματα που σου αρέσουν και μην πιεζεσαι καθόλου. Σιγά σιγά θα δεις οτι θα αρχίσεις να βρίσκεις πάλι τον εαυτό σου... Δε νιώθεις μόνο εσύ έτσι, αν σε βοηθάει... Είμαι στα ίδια... Εγώ Προσπαθώ να ζω οπως μου βγαίνει. Κάνω ότι με ευχαριστει, και ξερω ότι θα μου φύγει αυτό σε κάποιο διάστημα :)
28.10.2016 | 16:38
Τι μου συμβαίνει?
Χωρίσα εδώ κ τρεις μήνες με ένα παιδί που τα είχα δύο μήνες γιατι εγώ γουσταρα πολύ αλλά αυτός δεν ένιωθε τίποτα για μένα.Περασα από πολλά στάδια για να το ξεπεράσω κ τώρα νομίζω έχω φτάσει στο καλύτερο,την αποδοχή επίσης έχω σταματήσει να κλαίω.Το θέμα ειναι οτι έχω πέσει σε απόλυτη αδράνεια! περνάει ή ζωή κ εγώ την χάνω.ξυπναω 12 το μεσημέρι κ σηκωνομαι απτό κρεβάτι στις 3,4 πάω ελάχιστα στην σχολή μου αποφεύγω να πάω γυμναστήριο δεν διαβάζω αλλά αγχωνομαι! μιλάω με τον κάθε άκυρο κ θέλω τόσο να κάνω σεξ αλλά δεν βρίσκω κάποιον να γουσταρω.. νομίζω έχω ροπή προς την αποτυχία!κάθομαι απλά κ μιλάω σε τσατ με αγνώστους κάνω σεξ τσατ με τον κάθε ηλίθιο...κάνω σαν να έχω προβλήματα σοβαρά ενώ είμαι μία χαρά κοπέλα και όμορφη κ έξυπνη με φίλους τους οποίους γράφω!δεν μου φαίνεται για καταθλιψη πρώτων γιατί πάω ήδη σε ψυχολόγο κ θα μου το είχε πει δευτερον γιατί δεν νιώθω στεναχώρια απλά πολύ ουδέτερα !όταν τα σκέφτομαι όλα αυτά αγχωνομαι ότι θα είμαι για πάντα μόνη μ ή ότι δεν θα τελειώσω ποτέ την σχολή! καθόλου σκέψεις?καμιά βοήθεια?
1
