ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να σας ρωτήσω κάτι χαζό.Εχετε ποτέ εσείς αυτές τις στιγμές με τις περίεργες ανασφάλειες που προσπαθείτε να τις αντιμετωπίσετε με χαριτωμένους τρόπους για να περνάει η ώρα;Τι εννοώ "χαριτωμένους τρόπους",θα μου πείτε.Από μικρή όποτε με απασχολούσε κάτι για καιρό και δεν έλεγε να πάρει μια απάντηση, σκεφτόμουν "αν γίνει αυτό,σημαίνει το τάδε".Για παράδειγμα: "Αν μου στείλει μήνυμα στα επόμενα πέντε λεπτά σημαίνει πως με αγαπάει""Αν βρω σημάδι ζωής από το τάδε άτομο,σημαίνει πως με σκέφτεται" "Αν καταφέρω να μην ανοιγοκλείσω τα μάτια μου για τόση ώρα,θα με περιμένει σημαντικό μέηλ" "Αν αυτό το παιδάκι πατήσει τα σκατά παραδίπλα, θα πάρω τηλέφωνο εκεί" "Αν μου πιάσει την κουβέντα ο τάδε καθηγητής όταν περάσω από δίπλα του,θα μου βάλει από τόσο μέχρι τόσο" "Αν όταν ανοίξω τα μάτια μου βρίσκεται ακόμα το σύννεφο σε αυτή τη θέση,σημαίνει πως θα γίνει αυτό" "Αν τελειώσει την εφημερίδα του αυτός που κάθεται απέναντί μου στο μετρό,σημαίνει πως θα γίνει κάτι πολύ ενδιαφέρον σήμερα" "Αν καταφέρω να κρατηθώ για να μην κατουρηθώ,θα γίνω διάσημη" "Αν γυρίσω και τον πιάσω να με κοιτάει,θα τον παντρευτώ στα επόμενα 10 χρόνια","Αν με ξανακοιτάξει και χαμογελάσει,θα τον παντρευτώ στα επόμενα 5 κιόλας." "Αν βρω το μωβ κραγιόν μου μέχρι την Παρασκευή,υπάρχει Θεός" και άλλα τέτοια. Κάποια από αυτά είναι απλά αστεία για να περάσει η ώρα και να ασχοληθείς με κάτι, κάποια είναι κίνητρα για να κάνεις κάτι,κάποια είναι πλήρως παράλογα.Κάποιες φορές,κοροιδεύεις και τον εαυτό σου στα αποτελέσματα."Ελα μωρέ,μπορεί να μην κοιτούσαν τα πόδια του προς το μέρος μου,αλλά κοιτούσαν πιο πριν και άρα δε μετράει",σκέφτεσαι και μετά απογοητευμένος αλλα σε κρίση ηθικής παραδέχεσαι πως δεν είναι σωστό να κλέβεις και θα βάλεις καινούργιο τσάλεντζ. Μου φαίνεται περίεργα αστείο και θλιβερό ταυτόχρονα.Είναι από αυτά που με κάνουν και ντρέπομαι όταν τα σκέφτομαι και απορώ που το γράφω τώρα.Εχω βιώσει απίστευτες στιγμές χαράς και ροδομαγουλιάσματος βλέποντας για παράδειγμα μια αναπάντητη στο όριο των 2,5 λεπτών που είχα δώσει για να συμβεί ή συνειδητοποιώντας πως η λάμπα που άναψε τελικά ενώ είχε χαλάσει μου έδωσε σημάδι πως "ναι,έκανα το σωστό" και άλλες τέτοιες παπαριές.Τρομερή λύτρωση."Ορίστε,ακόμα και ΑΥΤΟ συνέβη",λες και για μια στιγμή ανακουφίζεσαι,επιβεβαιώνεσαι και δε νιώθεις μόνος.Την αμέσως επόμενη στιγμή,το χαμόγελο παγώνει και σκέφτεσαι τι χαριτωμένος βλάκας σε απόγνωση μπορει να είσαι.http://eytyxia13.blogspot.gr/2012/11/blog-post_19.html?spref=fb