Γλυκια μου, σε καταλαβαινω, εχω ζησει το ιδιο προσφατα.Σιγουρα για τον καθενα μπορει αυτο που βιωνει να ειναι πολυ ασχημο, ομως δεν ειναι κ το τελος του κοσμου. Ολοι περναμε δυσκολιες στη ζωη μας. Οποιασδηποτε φυσης. Το θεμα ειναι να τις ξεπερναμε κ να μαθαινουμε μεσα απο αυτες.Η ζωη ειναι μικρη. Μην χαραμιζεις απειρο χρονο με το να στενοχωριεσαι για πραγματα που δεν αλλαζουν. Εστιασε σε αυτα που μπορουν να αλλαξουν. Κ ξερεις τι μπορει να αλλαξει σε εσενα σε αυτη τη φαση? Η διαθεση σου. Δε λεω, ειναι φυσιολογικο να κλαψεις, να σκεφτεις κλπ. Αλλα μην μεινεις σε αυτο το σταδιο για κανεναν χρονο. Προσπαθησε να εστιασεις σε σενα. Γινε μια καλυτερη εκδοχη του εαυτου σου, κανε πραγματα που θα σε βελτιωσουν ως ανθρωπο κ που θα καλυτερευσουν την ψυχολογια σου.Κ να θυμασαι κατι: στη ζωη εχει μεγαλη σημασια το πως βλεπεις τα πραγματα: αν τα βλεπεις ολα μαυρα, θα ειναι μαυρα. Αν τα βλεπεις ομως θετικα, θα ειναι ολα πιο ωραια. Μην ξυπνας καθε μερα με τη σκεψη: δεν εχει κανενα νοημα η ζωη μου, δεν θα βρω ποτε αλλον σαν κ αυτον. Ξυπνα με τη σκεψη οτι μπορει να τελειωσε η σχεση μου, ομως ειμαι δυνατη κ δεν θα αφησω αυτο το γεγονος να καταστρεψει τη διαθεση κ τη ζωη μου. Γενικα παιδια, μην αφηνετε δυσαρεστες καταστασεις να επηρεαζουν για πολυ καιρο τη ζωη σας. Στενοχωρηθειτε, κλαψτε, αλλα ξανασηκωθειτε συντομα. Μην βαλτωνετε. Η ζωη ειναι πολυ μικρη. Σκεφτειτε ποσο ασχημη θα ειναι αν αφιερωνουμε απειρο χρονο στο να θρηνουμε για καθετι αρνητικο που θα συμβει. ΕΙναι μεσα στη ζωη κ οι ασχημες καταστασεις. Αλλα μην τις κρατατε μεσα στη ζωη σας για πολυ καιρο.
23.11.2018 | 20:41
Τι είναι χειρότερο;
Να μην συναντήσεις ποτέ τον έρωτα ή να τον γευτείς για τόσο δα και μετά να τον χάνεις; Πλέον δεν γνωρίζω. Γενικά είμαι άνθρωπος που πολύ δύσκολα ανοίγομαι και εμπιστεύομαι. Με χώρισε με το που είχα αρχίσει να δένομαι και να τον ερωτεύομαι. Με το που είχα αρχίσει να αναθεωρώ τα πάντα για τις σχέσεις και να μου υπενθυμίζω ότι πρέπει να είμαι λιγότερο κυνική και να πιστεύω περισσότερο στους ανθρώπους. Ίσως ήταν ο πρώτος που ερωτεύτηκα με όλη την έννοια της λέξης. Ήταν πολύ αγχωμένος και απασχολημένος με άλλα είπε και ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να επενδύσει στην σχέση μας. Ποτέ δεν θα μάθω εάν αυτή ήταν όντως η αιτία ή μια εύκολη αφορμή. Αυτό που ξέρω είναι ότι έχουν περάσει δύο μήνες χωρίς καμία επικοινωνία και με πονάει απίστευτα. Έχω σβήσει όλα μας τα μηνύματα, έχω διαγράψει τον αριθμό του, τις φωτογραφίες μας, μα συνεχίζει να στοιχειώνει κάθε γωνιά του μυαλού μου. Πονάω και δεν έχω κανέναν να μιλήσω γι'αυτό. Γι'αυτόν. Για εμάς. Για αυτό που ήμαστε. Οι φίλοι και οι γνωστοί θα μου πουν ότι δεν αξίζει να ασχολούμαι. Ότι πρέπει να ξεχάσω. Και έχουν δίκιο. Το ίδιο θα έλεγα και εγώ. Μόνο που δεν ξέρω πια πως να το κάνω. Καταπιάνομαι με δουλειά. Ανοίγω στον εαυτό μου άσχετες δουλειές. Βγαίνω. Κάνω ψυχοθεραπεία. Τίποτα δεν βοηθάει. Δεν μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι πως γίνεται δύο άνθρωποι που έχουν ζήσει τόσα να γίνονται έτσι ξαφνικά άγνωστοι. Πως γίνεται να είναι τόσο αναίσθητος ενώ εγώ πονάω ακόμα. Πόσο πια ασήμαντη και μικρή ήμουν γι'αυτόν; Γιατί δεν του ήμουν αρκετή; Προσπάθησα. Ακόμα και όταν είπε ότι δεν μπορεί και του απάντησα ότι είμαι διατεθειμένη να προσπαθήσω και να προσαμοστώ για όσο θα είναι απασχολημένος με άλλα (κάτι που δεν θα έκανα πριν για κανέναν), μου είπε ότι δεν είναι "υγιής" τρόπος αυτός να αντιμετωπίζω τις σχέσεις και ότι πάντα πρέπει να βάζω σε προτεραιότητα τον εαυτό μου, όπως ακριβώς έκανε και εκείνος. Εξέλαβε αυτό που εγώ νόμιζα ως ικανότητά μου να κατανοήσω και να συμπαρασταθώ ως αδυναμία. Μέχρι και τη τελευταία στιγμή, εκεί, να είναι αυτός ο ώριμος, ο λογικός, εκείνος που θα δίνει συμβουλές. Και σαν να μην τρέχει τίποτα να μου ζητάει να μείνουμε φίλοι. Να με κάνει να κατηγορώ τον εαυτό μου που είμαι τόσο συναισθηματική. Και πως θα καταφέρω μετά από όλο αυτό να ξαναδεθώ και να εμπιστευτώ κάποιον όταν πλέον μου έχει αφήσει τόσες φοβίες και ανασφάλειες; Πλησιάζω τα 30 και ακόμα δεν έχω καταφέρει να συνάψω μια ουσιαστική σχέση με κάποιον. Και κάνω συνέχεια την αυτοκριτική μου. Μα δεν καταλαβαίνω τι πάει λάθος. Γιατί είναι τόσο δύσκολο; Γιατί δεν γίνεται, για μία και μόνο φορά, τα πράγματα να κυλήσουν εύκολα; Γιατί πάντα κάποιος θα φεύγει με το που έχει αρχίσει κάτι; Δεν τον θέλω πίσω. Θέλω μόνο να ξεχάσω. Να σταματήσω να σκέφτομαι. Να διαγράψω και αυτόν και όλα τα αρνητικά συναισθήματα που μου έχει αφήσει. Αλλά πώς; Τι άλλο μένει να κάνω;
6
