ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να μην πονάω τόσο πολύ κάθε φορά που άλλος ένας με απέρριψε. Δεν μπορώ να τον διαχειριστώ ούτε καν να τον μετριάσω αυτόν τον πόνο. Νιώθω πως κάθε νέα απόρριψη απλά μου υπενθυμίζει πόσο ανεπιθύμητη είναι η ύπαρξή μου κι ότι ποτέ κανείς δε θα με αποδεχτεί. Δεν ξέρω καν πώς είναι η αποδοχή. Τι νόημα έχει να περνάς τα ωραιότερα χρόνια της νιότης σου βουτηγμένη στη μοναξιά; Και όχι, η καλύτερή μου συντροφιά ΔΕΝ μπορεί να είναι μόνο ο εαυτός μου, δεν είμαστε έτσι φτιαγμένοι εμείς οι άνθρωποι να περνάμε καλά απλά με το εγώ μας.Η σωτηρία μου θα είναι μονάχα αν γίνω αναίσθητη, ένα ψυχρό πλάσμα που δε θα το αγγίζει κανένα συναίσθημα. Ξέρω πως αυτό είναι στην ουσία το άλλο άκρο απ' αυτό που βρίσκομαι τώρα, αλλά αφού μου είναι αδύνατο να ισσοροπήσω τον συναισθηματισμό μου κάπου στη μέση, καλύτερα ας τον χάσω εντελώς.Το προσπαθώ ήδη εδώ και καιρό, αλλά δεν τα έχω καταφέρει ούτε στο ελάχιστο. Πώς να αλλάξω το ίδιο μου το είναι; Άραγε υπάρχουν άνθρωποι που το έχουν καταφέρει και πώς; Μακάρι να μπορέσω κάποτε κι εγώ! Δε με νοιάζει καθόλου που έτσι θα γίνω μια άλλη, είναι το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσω και θα το κάνω φτάνει να σταματήσει πλέον όλος αυτός ο συνεχής πόνος στην ψυχή μου. Μόνο έτσι θα λυτρωθώ.. Αλλά πώς;..