ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
23.5.2022 | 15:11

Συναισθημα vs λογικη

Στη ζωη μου προσπαθώ να λειτουργω λογικα, ακομα και σε αποφασεις που αφορουν τα ερωτικα μου. Οταν λοιπον βλεπω οτι η σχεση που εχω με καποιον δε λειτουργει (παρ'ολες τις ευκαιριες που εχω δωσει) γιατι ας πουμε μπορει να εχουμε προβληματα στην επικοινωνια ή αλλα θεματα, το παιρνω αποφαση οτι δεν τα βρισκουμε κ χωριζω. Αλλα ενω στην αρχη μου ειναι ευκολο να το κανω, οσο περνανε οι μερες κ συνειδητοποιω οτι ο αλλος δεν υπαρχει πλεον στη ζωη μου, δεν αντεχω την απουσια του κ αρχιζω να αναρωτιεμαι αν εκανα καλα ή οχι. Γιατι ρε παιδια κακα τα ψεματα, ναι, ειναι σημαντικη η επικοινωνία σε μια σχεση, αλλα επισης το να χασεις απο τη ζωη σου εναν ανθρωπο με τον οποιο εχετε αναπτυξει οικειότητα, εχετε αγκαλιαστει, έχετε κοιμηθει μαζι, εχετε γελασει, εναν άνθρωπο τον οποιο ακομα αγαπας κ νοιαζεσαι, παρολο που μπορει να μην ταιριαζετε, ειναι δυσκολο. Κ το βλεπω παντου γυρω μου οτι πολλοι ανθρωποι δυσκολεύονται να αποχωριστουν καποιον με τον οποιον εχουν νιωσει αυτη την οικειοτητα γι αυτο κ καταληγουμε να δινουμε απειρες ευκαιρίες σε ατομα που δεν θα πρεπε. Γιατι οσο κ αν το ξέρεις οτι δεν τα βρισκετε, αυτη η οικειοτητα που εχεις νιωσει με τον αλλο δεν σε αφηνει να σκεφτεις καθαρα λογικα. Κ οσο κ αν μου λενε "θα βρεις αλλον καλυτερο" κανεις δεν μπορει να μου το εγγυηθει αυτο. Δουλευουμε μαζι κ τον βλεπω καθημερινά να μιλαει, να γελαει, να κανει το οτιδηποτε κ απλα μου λειπει. Κ ειναι κ τοσο όμορφος κ μυριζει παντα τοσο ωραια κ οταν περναει απο διπλα μου κ μυριζω το αρωμα του δεν μπορω. Θελω να χωθω στην αγκαλια του. Κ το ξερω οτι θα το ηθελε κ εκεινος κ οτι του λειπω απλα επειδη εγω πηρα την αποφαση να χωρισουμε, περιμενει απο μενα να τον προσεγγισω αν αλλαξω γνωμη. Κ παρολο που το ξερω οτι αν του έλεγα τωρα να τα ξαναβρούμε θα γινοταν, απο την αλλη ξερω οτι αργα ή γρηγορα τα προβληματα που ειχαμε θα ξαναερθουν στην επιφανεια... Δεν ξερω γιατι γραφω, δεν ξερω αν θελω να με συμβουλευσετε, γιατι ξερω τι θα μου πειτε, οτι αν δεν τα βρισκουμε καλο ειναι να τον αφησω. Και δικιο εχετε. Απλα οταν εισαι η αμεσα εμπλεκομενη κ εχεις συναισθηματα για το αλλο προσωπο ειναι δυσκολο να λειτουργησεις μονο λογικα κ να μην επηρεαζεσαι απο το συναίσθημα.
3
 
 
 
 
σχόλια

Ευχαριστούμε που μοιράστηκες την ιστορία σου. Όλοι το έχουμε νιώσει αυτό το δυνατό δέσιμο κατά καιρούς και είναι οι περιπτώσεις αυτές που η καρδιά (και οι ορμόνες, για να λέμε την αλήθεια) λέει να είστε μαζί, αλλά το μυαλό βλέπει τα προβλήματα στο συγκεκριμένο δεσμό και λέει όχι. Όταν δένεσαι κιόλας, κάπου λες "εντάξει, τουλάχιστον αγαπιόμαστε και ό,τι προβλήματα έχουμε, θα τα ξεπεράσουμε, άλλωστε έχει τόσα ζευγάρια μ' ένα σωρό προβλήματα και χωρίς αγάπη, μα εμείς είμαστε αλλιώς." Δεν λύνονται, όμως, όλα με αγάπη και συνεννόηση, ειδικά αν η επικοινωνία αντιμετωπίζει δομικά προβλήματα (όπως διαφορές νοοτροπίας ή άλυτα συναισθηματικά βάρη). Κι επίσης, επειδή ο άλλος μπορεί να ήταν ό,τι καλύτερο σου έτυχε μέχρι τώρα (από την άποψη ότι ήταν νορμάλ, δεν είχε εγωιστική ή τοξική συμπεριφορά, μπορεί να είχατε κι αρκετά κοινά κτλ.), δύσκολα φαντάζεσαι ότι μπορεί να σου ξανατύχει κάτι παρόμοιο, πόσο μάλλον κάτι καλύτερο και πιο ταιριαστό. Βλέπεις τι κυκλοφορεί εκεί έξω και θες να τραβάς τα μαλλιά σου, νομίζεις ότι πάει, αυτό ήταν ό,τι πιο κοντά μπορούσες να έχεις στο ιδανικό σου. Αμ δε! Θ' ακουστεί μπανάλ, αλλά πολλές φορές η μοίρα ξέρει να καταπλήσσει ευχάριστα. Δεν μπορώ να σε συμβουλεύσω, γιατί ό,τι γράψω εδώ, θα το ξέρεις και μόνη σου. Μπορώ μόνο να σου δώσω δύναμη κάνοντάς σε να διαβάσεις μια μερίδα των σκέψεών σου.

Ευχαριστω γι αυτο το σχολιο. Διαβαζω σχολια σου κ σε αλλες εξομολογησεις κ εκτιμω πολυ το οτι προσεγγιζεις καθε ανθρωπο που εξομολογειται ενα προβληματισμο του με σεβασμο και ενσυναισθηση, χωρις να κοροιδευεις και χωρις να ειρωνευεσαι (οπως πολλοι εδω μεσα). Μακαρι να υπηρχαν κ αλλοι ανθρωποι σαν κ σενα, που δεν βιαζονται να κουνησουν το δαχτυλο, αλλα που προσεγγιζουν τους αλλους με κατανοηση και παντα εχουν στο μυαλο τους οτι ολοι μας ειμαστε ανθρωποι με ατελειες και ελαττωματα.
Ολοι μπορει να εχουμε δωσει τριτες και τεταρτες ευκαιριες σε ανθρωπους που μπορει να μην τις αξιζαν γιατι μπορει να ημασταν σε μια φαση της ζωης μας που νιωθαμε μονοι ή αδυναμοι ή μπορει να ελπιζαμε οτι κατι θ'αλλαξει κλπ. Κ δεν σημαινει οτι δεν το αναγνωριζεις οτι κανεις κατι λαθος,, απλα μερικες φορες δεν εισαι τοσο δυνατος ωστε να αλλαξεις τροπο σκεψης. Κανεις ομως δεν εχει δικαιωμα να σε κρινει, γιατι ολοι μας εχουμε μεγαλωσει διαφορετικα και εχουμε διαφορετικα βιωματα. Δεν εχουμε ολοι ζησει ευκολη ζωη, δεν εχουμε ολοι παρει αγαπη απο την οικογενεια μας, δεν ειχαμε ολοι την οικονομικη δυνατοτητα να εχουμε ο,τι θελησουμε κ ολα αυτα εχουν διαμορφωσει σε μεγαλο βαθμο το χαρακτηρα μας. Οποτε καλο ειναι ολοι μας να θυμομαστε οτι ενα πικροχολο σχολιο δεν σε βοηθαει ποτε, ενα σχολιο ομως το οποιο ειναι γραμμενο με ευγενεια και με διαθεση να σε βοηθησει, παντα θα σου προσφερει περισσοτερα. Ας αρχισουμε λοιπον να μοιραζουμε καλοσυνη κ οχι μισος, εστω κ αν ειναι σε μια στηλη εξομολογησεων.

Χαλάλι μωρέ! Μια καλή κουβέντα δεν κοστίζει τίποτα, άσε που καθένας μας μπορεί να βρεθεί αν όχι σε παρόμοια θέση, τότε σε μια κατάσταση που θα του φαίνεται βουνό και αδιέξοδο. Ε δεν θα ήταν ωραία οι έξω από το χορό να μας τη λένε γιατί δεν πήραμε τις τέλειες αποφάσεις και να μας κατακρίνουν χωρίς καμία προσπάθεια κατανόησης της κατάστασής μας. Να σου πω την αλήθεια, υπάρχουν στιγμές που τσατίζομαι με μερικές εξομολογήσεις και ώρες-ώρες έχω μια ροπή έτσι να του την πω του άλλου (η συγκεκριμένη εξομολόγηση επ' ουδενί δεν εντάσσεται σ' αυτές), αλλά θέλω πάλι να μπω στη διαδικασία να καταλάβω τι γίνεται και να προτείνω μια διέξοδο. Θεωρώ ντροπή που τόσοι ανώνυμα ανοίγουν την καρδιά τους εδώ μέσα, ελπίζοντας έστω να βρουν συμπαράσταση απλά, όχι απαραίτητα λύση, και βρίσκουν ένα βόθρο από ειρωνείες και επικριτικότητα, είναι αυτή η διαδικτυακή ασχήμια. Να είσαι καλά και θα σου έλεγα "και να μας γράφεις," αλλά εδώ θα πω μακάρι να μη χρειαστεί να μας ξαναγράψεις για το συγκεκριμένο θέμα και να βρεθεί η συναισθηματική διέξοδος για σένα. 🤍