ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένας χρόνος του κοβιντ, ένας των πανελληνίων και ένας τώρα που είμαι στην πολη μου, λείπει η παρέα μου και μένω μέσα στο σπίτι. Έμεινα εδώ γιατί δεν μου αρεσε η σχολή και έχω μπερδευτεί, δεν ξέρω τι θέλω. Ψάχνομαι και προσπαθώ να βρω το καλύτερο αυτό που θα μου αρέσει να ασχοληθώ. Με ελάχιστες εξαιρέσεις βγηκα έξω βραδυ στα χρόνια που αναφέρθηκα. Τώρα δεν έχω σχεδόν κανέναν για να βγω αφού όλοι λείπουν και μένω μέσα. Δεν λέω, σαν άνθρωπος δεν ήμουν και τόσο φαν του έξω αλλά λίγο πλέον έχω κουραστεί..Πέρασα και ενα μικρό διάστημα κατάθλιψης γιατί ένιωσα αποτυχία που οι περισσότεροι θα ήταν στις σχολές που ήθελαν- καλά δεν είμαστε τόσο σίγουροι γι αυτό-, που πηρα κιλά ενώ και στα 2 χρόνια του κοβιντ έχασα πόσα και ήμουν στα φυσιολογικά , που δεν έβρισκα συνολακι να μου κάνει, το πόσα «είναι τέλεια σχολή, σου ταιριάζει ετσι πετας το μέλλον σου και την ζωή σου για το το τίποτα, δηλαδη δεν θα σπουδάσει «άκουσα απο συγγενεις και φίλους , οι δύσκολοι καιροί που περνούμε .. Ναι ναι τα σκεφτομαι και αυτά περι των δυσκολιών και ας είμαι μονο δεκαοχτώ. Θεωρώ ότι όσο και να θελουμε να διασκεδάζουμε και να είμαστε σε ενα φανταστικό κόσμο πρέπει και να βλέπουμε την πραγματικότητα . Μπορειτε να μου πείτε τι να κάνω ; Νιώθω φέτος σαν να περνάνε οι μέρες χωρίς νόημα , ενα κενο. Προτιμώ να είχα πάλι την καθημερινότητα της τρίτης λυκείου και ας μην έπαιρνα ανάσα .