ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παντού γύρω μου βλέπω ζευγάρια, γνωστούς και αγνώστους. Βλέπω κάποιους που είναι πραγματικά ερωτευμένοι και κάποιους που απλά συμβιβάζονται σε μια σχέση για να μην είναι μόνοι τους. Ακούω και αυτούς που γκρινιάζουν για τη σχέση τους επειδή κουράζονται, επειδή γουστάρουν άλλους και δεν ξέρω τι άλλο. Και αυτούς τους τελευταίους απλά έχω κουραστεί να τους ακούω, με εκνευρίζουν. Δεν μπορούν να χαρούν με αυτό που έχουν και όλο παραπονιούνται. Με κάνουν να αισθάνομαι πιο άσχημα που δεν έχω σχέση, Επειδή πιστεύω ότι αν έκανα σχέση τώρα θα ήμουν μια χαρά μόνο με αυτό. Δεν θα γκρίνιαζα, δεν θα απατούσα τον φίλο μου, γιατί προφανώς για να κάνω σχέση μαζί του σημαίνει ότι μόνο αυτόν θέλω, θα ήμουν χαρούμενη και μόνο που θα ήμασταν μαζί. Αλλά τι να το κάνω; Όσο και να θέλω να βρω κάποιον για να είμαστε μαζί δεν τον βρίσκω. Απλά είμαι μόνη μου και έχω αρχίσει να συνηθίζω στη μοναξιά μου. Και επειδή ακριβώς είμαι μόνη έχω σιχαθεί να ακούω άτομα που είναι σε σχέση να γκρινιάζουν, να ζητάνε πάντα κάτι παραπάνω από αυτό που έχουν, να μην εκτιμάνε τίποτα.. Δεν αντέχω άλλο είναι τόσο άδικο.