ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 25 χρονων. Η πρωτη μου σχεση ηταν στα 19 και κρατησε μεχρι τα 23 μου. Ηταν μια σχεση που το τοτε αγορι μου εδινε πολλα, εδειχνε παντα οτι με ηθελε χωρις να εχει δειξει ιχνος βαρεμαρας. Εγω αντιθετα, στην αρχη ειχα πολυ ενθουσιασμο, αλλα απ τον τριτο χρονο και περα αρχισα να βαριεμαι...Αρχισε να μην μαρεσει εμφανισιακα. Αρχισα να βαριεμαι το σεξ και τη συζητηση μαζι του. Φανταστειτε οταν μουελεγε να αραξουμε στο μπαλκονι με μπυρες βαριομουν αφορητα. Εν τω μεταξυ σαν γυναικα αποζητω παντοτε ο αλλος να μου κεντρισει το ενδιαφερον με το μυαλο του συνδυαστικα με μια καλη εμφανιση. Αλλα κυριως το μυαλο του. Ο συγκεκριμενος ομως ενω ειχε περιεχομενο κατεληξα στο να μην μαρεσει. Ετσι του ζητησα να χωρισουμε. Στη συνεχεια εκανα κατι εξω απ τα νερα μου με εναν αρκετα μεγαλυτερο. Μπορω να πω οτι ηταν οτι πιο δυνατο εχω ζησει μεχρι τωρα. Ηταν δυνατο γιατι με εριξε με το μυαλο του αλλα ισως επειδη δεν τον ειχα ποτε δεδομενο. Κυριως γι αυτο. Τοτε με δικαιολογουσα λογω απειριας. Εν πασει περιπτωσει το εληξα και μαζι του γιατι ηταν κολλημενος με τη πρωην του. Πονεσα πολυ αλλα η αξιοπρεπεια μου ηταν λιγο πιο σημαντικη. Επειτα γνωρισα το αγορι που ειμαι μεχρι σημερα. 1 χρονο μαζι. Πολυ διαφορετικος απ τους αλλους, λιγο τρελλουτσικος και δειχνει οτι λιωνει για μενα. Με προσεχει πολυ, και νιωθω οτι με αγαπαει. Το κακο ειναι αλλο. Ενω τον πρωτο καιρο ημουν ενθουσιασμενη λογω της καινουργιας εμπειριας, του οτι δεν βαριομουν ποτε μαζι του (μιλαει πολυ πχ, δεν παιζει να υπαρξει λεπτο που δεν θα χουμε κατι να πουμε) και λογω της εμφανισης του, εχω θεμα. Θα καταληξω να πιστευω οτι ειμαι επιφανειακη ρε γαμωτο. Στο σεξ εχουμε θεμα. Αλλα δεν το ξερει. Εχει χαλαρη στυση καπως, και δεν ειναι αρκετα μεγαλο. Ενω εχει πολλες αντοχες, νιωθω πως οταν το κανουμε ειναι καπως χαλαρο. Φανταστειτε πηγαμε να κανουμε μια σχετικα συνηθισμενη σταση και δεν μπορεσε να..μπει. Εκτος αυτου, οι κουβεντες που κανουμε, ειναι ευχαριστες αλλα οχι βασιμες. Εννοω πως λεει συνεχεια παραπληροφοριες και πεταει χαζομαρουλες. Δεν λεω, ανθρωποι ειμαστε, ολοι θα πεταξουμε κατι καποια στιγμη, αλλα αυτος το παρακανει. Σκεφτομαι οτι θα πρεπει για παραδειγμα καποια στιγμη να συνομιλησει με καποιον ανθρωπο δικο μου (πχ τον αντρα της ξαδερφης μου ή ενα καθηγητη μου (διατηρουμε φιλικες σχεσεις) κλπ) οι οποιοι εχουν ενα Α γνωστικο υποβαθρο και θα γινουμε ρεζιλι. Ειναι ανθρωπος της πιατσας, ενταξει. Ειναι τρελλοκομειο, εχει παθος και μαγαπαει. Και εγω ενιωθα πραγματα γι αυτον. Μα οσο περναει ο καιρος, σκεφτομαι αυτα που προανεφερα και μειωνεται το αρχικο μου συναισθημα ρε γαμωτο. Φανταστειτε σημερα ηθελε να το κανουμε και ηταν η πρωτη φορα που δεν ειχα καμια ορεξη. Τι θα κανω ρε γαμωτο; Μηπως δεν ειναι το προβλημα οι αλλοι, αλλα εγω;;; Η πρωτη μου σχεση ηταν ναι μεν βαρετη, αλλα και πραγματα εκανε για μενα, και περιεχομενο ειχε (θα ελεγα πολυ παραπανω απ του τωρινου). Ο τωρινος παλι, νιωθω οτι μαγαπαει και δεν βαριεμαι, αλλα ολο ακυρωνω τα λεγομενα του. Και νιωθω και σκυλα. Δεν μου φταιει σε κατι, και αυτο με το σεξ δεν μπορω να του το πω, αλλα τι θα γινει ρε γαμωτο; Ο πρωτος μου που ακυρωσα αποδεικνυεται καλυτερος και στο σεξ και σε μερικα αλλα πραγματα, αλλα και ο τωρινος εχει αλλα θετικα. Με τον πρωτο οταν ημουν, βαριομουν το δεξ, πιστευα οτι θα βρω κατι καλυτερο και τελικα ο τωρινος αποδεικνυεται χειροτερος. Τι θα κανω; Εν τω μεταξυ, ολοι λενε οτι ειμαστε πολυ ταιριαστοι και οι φιλοι μου τον λατρευουν. ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΟΥ, ΗΘΕΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΑΣ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ :)