ποτέ δεν κρατάει πάνω απο μερικά ραντεβού ή μερικούς μήνες δεσμού. Πηγή: www.lifo.grΚατά τη γνώμη μου εδώ είναι η ουσία. Η έλλειψη κάποιας σχέσης "μακράς διάρκειας" κάτι δείχνει, αλλά τι? Μήπως έλκεσαι από "λάθος" άτομα? Μήπως κάποιος ανεκπλήρωτος έρωτας εξακολουθεί να σιγοκαίει και δεν αφήνει ν'ανθίσει κάτι άλλο δυνατό?Όπως βλέπεις, δεν είσαι η μόνη που βιώνει μια τέτοοια κατάσταση. Όμως, δεν υπάρχει πανάκεια. Κάθε ένας πορεύεται σε ξεχωριστό μονοπάτι "μοναξιάς". Εγώ ας πούμε, χρειάστηκα 3 χρόνια για να αισθανθώ ότι μπορώ να προχωρήσω (μετά από πολύχρονη θυελλώδη σχέση που νόμιζα ότι ήταν till death...), και παρόλο που ξέρω τι θέλω, δεν το ζορίζω. Αφιερώνομαι κυρίως στην εργασία και τον εαυτό μου, αφήνοντας παράλληλα το παράθυρο της τύχης ανοιχτό για κάποιον μεγάλο ερώτα. Προσπαθώ να πω ότι μην το ζορίζεις, απλά να είσαι ανοιχτή, θετικά σκεπτόμενη, και μόλις εμφανιστεί η ευκαιρία βουρ.
12.4.2017 | 20:22
Οχι στον συμβιβασμό αλλά πόσο αντέχεις την μοναξιά;
Λένε ότι συμβαίνουν κάποια πράγματα στην ζωή μας, για να καταλάβουμε κάτι ή για να εξελιχθούμε σαν άνθρωποι.Σε μερικούς έρχονται δυσκολίες για να γίνουν πιο δυνατοί σαν χαρακτήρες ή για να αναθεωρήσουν τον τρόπο ζωής τους ή κάποιες αντιλήψεις.Σήμερα αντιλήφθηκα για πολλοστή φορά την μοναξιά μου. Λίγο μετά τα 30 και ενώ το έχω προσπαθήσει, πραγματικά το έχω προσπαθήσει αρκετές φορές, για να είμαι με κάποιον άνθρωπο, ποτέ δεν κρατάει πάνω απο μερικά ραντεβού ή μερικούς μήνες δεσμού. Ασχολούμαι με τον εαυτό μου, την ψυχή μου, την εξωτερική μου εμφάνιση και σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται κάτι τέτοιο. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου οτι ίσως θέλει η ζωή να μου δείξει-διδάξει κάτι μέσα απο την μοναξιά μου και εγω μάλλον δεν το έχω καταλάβει ακόμα, ώστε να εξελιχθώ και να φύγω απο το στάδιο της μοναξιάς.Θα πει κάποιος ''σιγά ρε συ κοπελιά, που το σύμπαν έχει καημό και σκοτούρα να ασχολείται μαζί σου για το οτι δεν πρέπει να βρεις γκόμενο για τους χ, ψ λόγους!!!'', και ίσως να έχει δίκιο, αλλά δεν ξέρω τι γίνεται...Δεν ψάχνω κάποιον που να λιποθυμάνε όλες οι γυναίκες στο πέρασμά του, αλλά ένα φυσιολογικό άνδρα, που να μου αρέσει σαν άνθρωπος και σαν άνδρας... Δεν έχω τρελές απαιτήσεις απο τον άλλον, όπως μερικές που γκρινιάζουν όλη την ώρα για να γίνει το δικό τους και έχουν κάποιον άνθρωπο δίπλα τους... Δεν είμαι ούτε κακάσχημη, ούτε σκατόψυχη, ούτε τίποτα το τρομερό για να μην μένει κάποιος άνδρας δίπλα μου και να νιώθει τυχερός που με έχει δίπλα του... Ούτε θέλω να συμβιβαστώ με άνδρες που θέλουν μια οποιαδήποτε γυναίκα δίπλα τους, την οποιαδήποτε αρκεί να μην είναι μόνοι τους και φυσικά δεν θέλω να γίνω και εγω έτσι.... Αλλά πόσο ακόμα θα αντέξω; Περνάνε ίσως τα καλύτερα μου χρόνια, στην μοναξιά....
8
